The use of immobilized cells is an

The use of immobilized cells is an effective method for increasing cell mass concentration in bioreactor and improving the efficiency of substrate utilization and productivities of fermentation processes with minimum of the production costs (Santos et al., 2008).
The most commonly used whole cells immobilization techniques can be artificial, such as incorporation within a porous polymer matrices and containment behind a microporous barrier, or natural, such as cells self aggregation and cells attachment onto the surface of insoluble carrier (Öztop et al., 2003).
The main drawbacks of polymer incorporated yeast for commercial scale operations are: high immobilization cost, low physical strength of beads; substrate and product diffusion limitation; high contamination risk; shorter yeast half-life and impossibility of cells reuse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้เซลล์ตรึงเป็นวิธีมีประสิทธิภาพมีความเข้มข้นโดยรวมเพิ่มขึ้นเซลล์ในถังปฏิกรณ์ชีวภาพและการปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้ประโยชน์พื้นผิวและลดของกระบวนการหมักอย่างน้อยต้นทุนการผลิต (ส et al. 2008) เทคนิคการตรึงเซลล์ทั้งหมดที่ใช้มากที่สุดสามารถประดิษฐ์ เช่นประสานภายในเมทริกซ์พอลิเมอร์ที่มีรูพรุน และบรรจุเบื้อง หลัง อุปสรรคพรุน หรือ ธรรมชาติ เช่นเซลล์ตนเองรวมและเซลล์ที่แนบบนพื้นผิวของไม่ละลายน้ำ (Öztop et al. 2003) ข้อเสียหลักของพอลิเมอร์รวมยีสต์สำหรับการดำเนินการเชิงพาณิชย์ขนาด: ตรึงสูงต้นทุน ความแข็งแรงทางกายภาพต่ำประคำ พื้นผิวและผลิตภัณฑ์การกระจายข้อจำกัด ความเสี่ยงในการปนเปื้อนสูง สั้นกว่าครึ่งชีวิตยีสต์และไปของเซลล์มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานของเซลล์ตรึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการเพิ่มเซลล์ความเข้มข้นของมวลในเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพและการปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้สารตั้งต้นและผลผลิตของกระบวนการหมักกับต่ำสุดของค่าใช้จ่ายในการผลิต (Santos et al., 2008).
ใช้กันมากที่สุดทั้งเซลล์ตรึง เทคนิคสามารถประดิษฐ์เช่นการรวมตัวกันภายในเมทริกซ์ลิเมอร์ที่มีรูพรุนและบรรจุอยู่เบื้องหลังอุปสรรคพรุนหรือธรรมชาติเช่นการรวมเซลล์ตนเองและเซลล์สิ่งที่แนบลงบนพื้นผิวของผู้ให้บริการที่ไม่ละลายน้ำ (Öztop et al., 2003).
ข้อบกพร่องหลักของ ลิเมอร์ที่จดทะเบียนยีสต์สำหรับการดำเนินงานเชิงพาณิชย์คือการตรึงค่าใช้จ่ายสูง, ความแข็งแรงทางกายภาพต่ำของลูกปัด; สารตั้งต้นและข้อ จำกัด การแพร่กระจายของผลิตภัณฑ์ ความเสี่ยงการปนเปื้อนสูง ยีสต์ครึ่งชีวิตสั้นกว่าและเป็นไปไม่ได้ของเซลล์การนำมาใช้ซ้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้เซลล์ตรึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อเพิ่มความเข้มข้นในถังปฏิกรณ์ชีวภาพมวลเซลล์และปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้ฐานรองและผลิตภาพของกระบวนการหมักกับค่าใช้จ่ายขั้นต่ำของการผลิต ( ซานโตส et al . , 2008 )ส่วนใหญ่นิยมใช้เทคนิคการตรึงเซลล์ทั้งหมดสามารถประดิษฐ์ เช่น ประสานภายในวัสดุพอลิเมอร์เมทริกซ์และบรรจุอยู่หลังสิ่งกีดขวาง ด หรือ ธรรมชาติ เช่น เซลล์และเซลล์ของตนเองแนบลงบนพื้นผิวของผู้ให้บริการที่ไม่ละลายน้ำ ( Ö ztop et al . , 2003 )ข้อด้อยหลักของพอลิเมอร์รวมยีสต์สำหรับการดำเนินงานในเชิงพาณิชย์ : ค่าใช้จ่ายสูงควรมีความแข็งแรงทางกายภาพต่ำของลูกปัด พื้นผิวและการจำกัดการแพร่กระจายสินค้า ความเสี่ยงสูง การปนเปื้อน ; ยีสต์ครึ่งชีวิตสั้นเป็นไปไม่ได้ของเซลล์และนำกลับมาใช้