- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Adaptive perceptual modulesStill, t
Adaptive perceptual modules
Still, there are good reasons to prefer construing perception and cognition as interactive, even overlapping, processes, but nonetheless differentiated. The brain is comprised of anatomically localized regions with relatively dense within-region neural connectivity and sparser between-region connectivity. Brain regions can often times be attributed specific perceptual tasks, such as the perception of color, binocular depth perception, reading, and face recognition. The articulation of the brain into modules such as these is crucial for achieving fast and reliable perception (Nakayama, 2005). Cases of cognitive impenetrability exist in which particular goals, expectations, and beliefs one has do not influence one’s perception (Pylyshyn, 2003). More generally, there is a theoretical advantage to conceptualizing most active agents embedded in environments in terms of perception, cognition, and action. For extended and embedded agents from cars to people to webpages to aircraft carriers, it is useful to think of some components playing primarily information processing roles, and some as primarily processing the specific nature of the environmental information. Our conceptualization of conceptualization itself should not become so blended with perception that the evidence for and conceptual advantages of partially independent perceptual modules are lost.
Granting the existence of perceptual modules does not commit one to the assumption that these modules are hardwired or fixed in their function. In fact, perceptual modules are highly adaptive and become attuned across several temporal scales to the cognitive needs of an organism. At the longest, evolutionary time scale, organisms evolve perceptual systems that are tailored to their stable environment. A compelling case of this is the close match between the peak light wavelength sensitivity of photoreceptors in fish to the most prominent wavelengths in their water environments (Lythgoe, 1972). At the intermediate time scale of learning throughout an organism’s lifetime, perceptual modules become tuned to frequently recurring patterns. At the most rapid time scale of moment-to-moment changes in context, responses in our earliest perceptual systems become modified by expectancies (Lupyan & Ward, 2013). For example, training in a selective attention task produces differential responses as early as the cochlea (Puel, Bonfils, & Pujol, 1988). This amazing degree of top-down modulation of a peripheral neural system is mediated by descending pathways of neurons that project from the auditory cortex all the way back to olivocochlear neurons, which directly project to outer hair cells within the cochlea—an impressively peripheral locus of modulation.
Perceptual learning over the course of an organism’s lifetime is a particularly powerful way of altering the functioning of perceptual modules so that they come to better serve an organism’s cognitive needs. Even if humans are not consciously and strategically changing the “wiring” of perceptual modules (a possibility we will return to later), these modules nonetheless adapt systematically at the time scales of tens to thousands of repetitions to allow an organism to better make discriminations and categorizations that are vital to its interests. Empirical evidence points to neurophysiological changes to properly perceptual, rather than post-perceptual decision, brain regions. For example, when monkeys are trained with one of two visual discrimination tasks (a bisection task or vernier discrimination), their primary visual cortex (V1) neurons take on different novel function properties pertinent to these tasks even when presented with the same shape (Wu, Piëch, & Gilbert, 2004). These V1 differences are observable from the very earliest neural responses following stimulus onsets. Generalizing over many studies, training in both auditory and visual tasks produces early changes to many perceptual modules. One of the mechanisms for these changes are that neurons become more selective in their responses and the cortical representations of different features become increasingly less overlapping (Crist, Li, & Gilbert, 2001).
This evidence from neuroplasticity apparently clashes with epistemological concerns about perceptual systems being “tainted” by preconceptions. The concern is that if our perception of the world depends on our experiences and wishes, then how can these perceptions then provide us with unbiased evidence about the world (Siegel, 2012)? As Fodor (1983) puts it: “seeing what we expect seems to defeat the purpose of vision: [an organism] generally sees what’s there, not what it wants or expects to be there. Organisms that don’t do so become deceased” (p. 68). Hallucination is counterproductive.
The resolution to this apparent clash is that there is good reason to suspect that hallucination is in fact minimized when our perceptions are influenced by our cognitive requirements ( Lupyan, in press). These requirements, again, will reflect evolutionary, life-long, and moment-to-moment needs. Occasionally, the needs of these temporal scales are inconsistent, producing noticeable perceptual effects ( Anstis et al., 1998 and Barlow, 1990). Yet, on the whole, adaptation of the perceptual system to the demands of cognition increases the efficacy and efficiency of perceptual processing ( Benucci et al., 2013 and Çukur et al., 2013). The reason for perceptual learning on this view is that the needs of one specific member of a species might differ from other members’ needs because of how it is making its idiosyncratic living. A father of identical twins needs to develop an ability to efficiently distinguish them that other people need not, and a radiologist needs to develop the ability to distinguish cancerous tumors from benign tissue at an expert level beyond the needs of most of humanity ( Gauthier, Tarr, & Bubb, 2010). Borrowing from Fodor: organisms that waste their time seeing everything that is there, instead of perceiving relative to their expectations and needs, end up dead.
Researchers have described a “hierarchical predictive coding” account in which a cognizing system can have its perceptual encodings affected by its needs and experiences at every step of sensory transformation (Clark, 2013 and Friston, 2010). What is perceived is a synthesis of the sensory input as it is best predicted by existing generative models at multiple levels, plus the aspects of the input that have not been successfully predicted by higher-level areas, and are thus providing feedback signals to adapt the generative models. The top-down generated predictions and error from these predictions seem to be represented in different areas (superior temporal sulcus and fusiform face area, respectively, in the case of face stimuli), providing support for this functional decomposition (Apps & Tsakiris, 2013). Although additional support for this approach is still needed, the benefits of a cognitive system that is perceiving inputs relative to its many-leveled expectations are clear, and plausible neural and computational implementations are available (Rao and Ballard, 1999 and Spratling, 2008).
Still, there are good reasons to prefer construing perception and cognition as interactive, even overlapping, processes, but nonetheless differentiated. The brain is comprised of anatomically localized regions with relatively dense within-region neural connectivity and sparser between-region connectivity. Brain regions can often times be attributed specific perceptual tasks, such as the perception of color, binocular depth perception, reading, and face recognition. The articulation of the brain into modules such as these is crucial for achieving fast and reliable perception (Nakayama, 2005). Cases of cognitive impenetrability exist in which particular goals, expectations, and beliefs one has do not influence one’s perception (Pylyshyn, 2003). More generally, there is a theoretical advantage to conceptualizing most active agents embedded in environments in terms of perception, cognition, and action. For extended and embedded agents from cars to people to webpages to aircraft carriers, it is useful to think of some components playing primarily information processing roles, and some as primarily processing the specific nature of the environmental information. Our conceptualization of conceptualization itself should not become so blended with perception that the evidence for and conceptual advantages of partially independent perceptual modules are lost.
Granting the existence of perceptual modules does not commit one to the assumption that these modules are hardwired or fixed in their function. In fact, perceptual modules are highly adaptive and become attuned across several temporal scales to the cognitive needs of an organism. At the longest, evolutionary time scale, organisms evolve perceptual systems that are tailored to their stable environment. A compelling case of this is the close match between the peak light wavelength sensitivity of photoreceptors in fish to the most prominent wavelengths in their water environments (Lythgoe, 1972). At the intermediate time scale of learning throughout an organism’s lifetime, perceptual modules become tuned to frequently recurring patterns. At the most rapid time scale of moment-to-moment changes in context, responses in our earliest perceptual systems become modified by expectancies (Lupyan & Ward, 2013). For example, training in a selective attention task produces differential responses as early as the cochlea (Puel, Bonfils, & Pujol, 1988). This amazing degree of top-down modulation of a peripheral neural system is mediated by descending pathways of neurons that project from the auditory cortex all the way back to olivocochlear neurons, which directly project to outer hair cells within the cochlea—an impressively peripheral locus of modulation.
Perceptual learning over the course of an organism’s lifetime is a particularly powerful way of altering the functioning of perceptual modules so that they come to better serve an organism’s cognitive needs. Even if humans are not consciously and strategically changing the “wiring” of perceptual modules (a possibility we will return to later), these modules nonetheless adapt systematically at the time scales of tens to thousands of repetitions to allow an organism to better make discriminations and categorizations that are vital to its interests. Empirical evidence points to neurophysiological changes to properly perceptual, rather than post-perceptual decision, brain regions. For example, when monkeys are trained with one of two visual discrimination tasks (a bisection task or vernier discrimination), their primary visual cortex (V1) neurons take on different novel function properties pertinent to these tasks even when presented with the same shape (Wu, Piëch, & Gilbert, 2004). These V1 differences are observable from the very earliest neural responses following stimulus onsets. Generalizing over many studies, training in both auditory and visual tasks produces early changes to many perceptual modules. One of the mechanisms for these changes are that neurons become more selective in their responses and the cortical representations of different features become increasingly less overlapping (Crist, Li, & Gilbert, 2001).
This evidence from neuroplasticity apparently clashes with epistemological concerns about perceptual systems being “tainted” by preconceptions. The concern is that if our perception of the world depends on our experiences and wishes, then how can these perceptions then provide us with unbiased evidence about the world (Siegel, 2012)? As Fodor (1983) puts it: “seeing what we expect seems to defeat the purpose of vision: [an organism] generally sees what’s there, not what it wants or expects to be there. Organisms that don’t do so become deceased” (p. 68). Hallucination is counterproductive.
The resolution to this apparent clash is that there is good reason to suspect that hallucination is in fact minimized when our perceptions are influenced by our cognitive requirements ( Lupyan, in press). These requirements, again, will reflect evolutionary, life-long, and moment-to-moment needs. Occasionally, the needs of these temporal scales are inconsistent, producing noticeable perceptual effects ( Anstis et al., 1998 and Barlow, 1990). Yet, on the whole, adaptation of the perceptual system to the demands of cognition increases the efficacy and efficiency of perceptual processing ( Benucci et al., 2013 and Çukur et al., 2013). The reason for perceptual learning on this view is that the needs of one specific member of a species might differ from other members’ needs because of how it is making its idiosyncratic living. A father of identical twins needs to develop an ability to efficiently distinguish them that other people need not, and a radiologist needs to develop the ability to distinguish cancerous tumors from benign tissue at an expert level beyond the needs of most of humanity ( Gauthier, Tarr, & Bubb, 2010). Borrowing from Fodor: organisms that waste their time seeing everything that is there, instead of perceiving relative to their expectations and needs, end up dead.
Researchers have described a “hierarchical predictive coding” account in which a cognizing system can have its perceptual encodings affected by its needs and experiences at every step of sensory transformation (Clark, 2013 and Friston, 2010). What is perceived is a synthesis of the sensory input as it is best predicted by existing generative models at multiple levels, plus the aspects of the input that have not been successfully predicted by higher-level areas, and are thus providing feedback signals to adapt the generative models. The top-down generated predictions and error from these predictions seem to be represented in different areas (superior temporal sulcus and fusiform face area, respectively, in the case of face stimuli), providing support for this functional decomposition (Apps & Tsakiris, 2013). Although additional support for this approach is still needed, the benefits of a cognitive system that is perceiving inputs relative to its many-leveled expectations are clear, and plausible neural and computational implementations are available (Rao and Ballard, 1999 and Spratling, 2008).
0/5000
โมดูล perceptual แบบอะแดปทีฟยัง มีเหตุผลที่ดีจะต้อง construing รับรู้และประชานเป็นแบบโต้ตอบ แม้ซ้อน ประมวลผล แต่กระนั้น แตกต่างกัน สมองประกอบด้วยภูมิภาคถิ่น anatomically กับเชื่อมต่อประสาทค่อนข้างหนาแน่นภายในภูมิภาคและการเชื่อมต่อระหว่างภูมิภาค sparser ด้วย พื้นที่สมองได้บ่อยครั้งจะเกิดจาก perceptual งานเฉพาะ เช่นการรับรู้ของสี การรับรู้ความลึกส่องทางไกล อ่าน และการจดจำใบหน้า วิคิวลาร์ของสมองลงในโมดูลเช่นเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการบรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว และเชื่อถือได้รับรู้ (นะกะยะมะ 2005) กรณีของ impenetrability รับรู้อยู่ในที่เฉพาะเป้าหมาย คาดหวัง และความเชื่อมีมีผลต่อตัวรับรู้ (Pylyshyn, 2003) เพิ่มเติมโดยทั่วไป มีประโยชน์เป็นทฤษฎีที่อยู่ตามพรมแดนตัวแทนอยู่มากที่สุดที่ฝังอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้ ประชาน และการดำเนินการ สำหรับการฝังตัว และขยายตัวแทนจากรถคนเว็บเพเครื่องบินสายการบิน ได้ประโยชน์คิดว่า คอมโพเนนต์บางเล่นหลักข้อมูลที่ประมวลผลบทบาท และบางส่วนเป็นลักษณะเฉพาะของข้อมูลสิ่งแวดล้อมการประมวลผลเป็นหลัก เรา conceptualization conceptualization เองควรไม่เป็นดังนั้นผสมกับรับรู้ว่า หลักฐานสำหรับและประโยชน์แนวคิดของโมดูล perceptual อิสระบางส่วนจะหายไปสิทธิการดำรงอยู่ของโมดูล perceptual ไม่ยอมรับกับสมมติฐานว่า โมดูลเหล่านี้จะเดินสาย หรือถาวรในการทำงาน ในความเป็นจริง โมดู perceptual จะเหมาะสมมาก และกลายเป็นห้องปลอดบุหรี่ทั้งหลายชั่วคราวระดับความต้องการรับรู้ของชีวิต ในสเกลเวลาที่ยาวที่สุด วิวัฒนาการ สิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการระบบ perceptual ที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมความมั่นคง กรณีนี้น่าสนใจคือ การจับคู่ที่ใกล้ชิดระหว่างความไวแสงความยาวคลื่นสูงสุดของ photoreceptors ในปลาความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมของน้ำ (ธโกว์ 1972) ที่สเกลเวลากลางเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิต โมดูล perceptual กลายเป็น รูปแบบที่เกิดจากการมัก ในสเกลเวลาอย่างรวดเร็วที่สุดขณะนี้ช่วงเวลาการเปลี่ยนแปลงในบริบท การตอบสนองในระบบของเราแรกสุด perceptual กลายเป็นแก้ไข โดย expectancies (Lupyan & Ward, 2013) ตัวอย่าง ฝึกอบรมในงานความสนใจเลือกสร้างการตอบสนองที่แตกต่างก่อนเป็น cochlea (Puel, Bonfils, & Pujol, 1988) ระดับตื่นตาตื่นใจของเอ็มบนลงล่างของระบบประสาทต่อพ่วงเป็น mediated ด้วยมนต์ของ neurons ที่โครงการจากคอร์เทกซ์หูทั้งหมดทางกลับไป olivocochlear neurons ซึ่งโครงการโดยตรงเซลล์ผมภายนอกภายใน cochlea — โลกัสโพลน่าประทับใจต่อพ่วงของเอ็มPerceptual learning over the course of an organism’s lifetime is a particularly powerful way of altering the functioning of perceptual modules so that they come to better serve an organism’s cognitive needs. Even if humans are not consciously and strategically changing the “wiring” of perceptual modules (a possibility we will return to later), these modules nonetheless adapt systematically at the time scales of tens to thousands of repetitions to allow an organism to better make discriminations and categorizations that are vital to its interests. Empirical evidence points to neurophysiological changes to properly perceptual, rather than post-perceptual decision, brain regions. For example, when monkeys are trained with one of two visual discrimination tasks (a bisection task or vernier discrimination), their primary visual cortex (V1) neurons take on different novel function properties pertinent to these tasks even when presented with the same shape (Wu, Piëch, & Gilbert, 2004). These V1 differences are observable from the very earliest neural responses following stimulus onsets. Generalizing over many studies, training in both auditory and visual tasks produces early changes to many perceptual modules. One of the mechanisms for these changes are that neurons become more selective in their responses and the cortical representations of different features become increasingly less overlapping (Crist, Li, & Gilbert, 2001).
This evidence from neuroplasticity apparently clashes with epistemological concerns about perceptual systems being “tainted” by preconceptions. The concern is that if our perception of the world depends on our experiences and wishes, then how can these perceptions then provide us with unbiased evidence about the world (Siegel, 2012)? As Fodor (1983) puts it: “seeing what we expect seems to defeat the purpose of vision: [an organism] generally sees what’s there, not what it wants or expects to be there. Organisms that don’t do so become deceased” (p. 68). Hallucination is counterproductive.
The resolution to this apparent clash is that there is good reason to suspect that hallucination is in fact minimized when our perceptions are influenced by our cognitive requirements ( Lupyan, in press). These requirements, again, will reflect evolutionary, life-long, and moment-to-moment needs. Occasionally, the needs of these temporal scales are inconsistent, producing noticeable perceptual effects ( Anstis et al., 1998 and Barlow, 1990). Yet, on the whole, adaptation of the perceptual system to the demands of cognition increases the efficacy and efficiency of perceptual processing ( Benucci et al., 2013 and Çukur et al., 2013). The reason for perceptual learning on this view is that the needs of one specific member of a species might differ from other members’ needs because of how it is making its idiosyncratic living. A father of identical twins needs to develop an ability to efficiently distinguish them that other people need not, and a radiologist needs to develop the ability to distinguish cancerous tumors from benign tissue at an expert level beyond the needs of most of humanity ( Gauthier, Tarr, & Bubb, 2010). Borrowing from Fodor: organisms that waste their time seeing everything that is there, instead of perceiving relative to their expectations and needs, end up dead.
Researchers have described a “hierarchical predictive coding” account in which a cognizing system can have its perceptual encodings affected by its needs and experiences at every step of sensory transformation (Clark, 2013 and Friston, 2010). What is perceived is a synthesis of the sensory input as it is best predicted by existing generative models at multiple levels, plus the aspects of the input that have not been successfully predicted by higher-level areas, and are thus providing feedback signals to adapt the generative models. The top-down generated predictions and error from these predictions seem to be represented in different areas (superior temporal sulcus and fusiform face area, respectively, in the case of face stimuli), providing support for this functional decomposition (Apps & Tsakiris, 2013). Although additional support for this approach is still needed, the benefits of a cognitive system that is perceiving inputs relative to its many-leveled expectations are clear, and plausible neural and computational implementations are available (Rao and Ballard, 1999 and Spratling, 2008).
This evidence from neuroplasticity apparently clashes with epistemological concerns about perceptual systems being “tainted” by preconceptions. The concern is that if our perception of the world depends on our experiences and wishes, then how can these perceptions then provide us with unbiased evidence about the world (Siegel, 2012)? As Fodor (1983) puts it: “seeing what we expect seems to defeat the purpose of vision: [an organism] generally sees what’s there, not what it wants or expects to be there. Organisms that don’t do so become deceased” (p. 68). Hallucination is counterproductive.
The resolution to this apparent clash is that there is good reason to suspect that hallucination is in fact minimized when our perceptions are influenced by our cognitive requirements ( Lupyan, in press). These requirements, again, will reflect evolutionary, life-long, and moment-to-moment needs. Occasionally, the needs of these temporal scales are inconsistent, producing noticeable perceptual effects ( Anstis et al., 1998 and Barlow, 1990). Yet, on the whole, adaptation of the perceptual system to the demands of cognition increases the efficacy and efficiency of perceptual processing ( Benucci et al., 2013 and Çukur et al., 2013). The reason for perceptual learning on this view is that the needs of one specific member of a species might differ from other members’ needs because of how it is making its idiosyncratic living. A father of identical twins needs to develop an ability to efficiently distinguish them that other people need not, and a radiologist needs to develop the ability to distinguish cancerous tumors from benign tissue at an expert level beyond the needs of most of humanity ( Gauthier, Tarr, & Bubb, 2010). Borrowing from Fodor: organisms that waste their time seeing everything that is there, instead of perceiving relative to their expectations and needs, end up dead.
Researchers have described a “hierarchical predictive coding” account in which a cognizing system can have its perceptual encodings affected by its needs and experiences at every step of sensory transformation (Clark, 2013 and Friston, 2010). What is perceived is a synthesis of the sensory input as it is best predicted by existing generative models at multiple levels, plus the aspects of the input that have not been successfully predicted by higher-level areas, and are thus providing feedback signals to adapt the generative models. The top-down generated predictions and error from these predictions seem to be represented in different areas (superior temporal sulcus and fusiform face area, respectively, in the case of face stimuli), providing support for this functional decomposition (Apps & Tsakiris, 2013). Although additional support for this approach is still needed, the benefits of a cognitive system that is perceiving inputs relative to its many-leveled expectations are clear, and plausible neural and computational implementations are available (Rao and Ballard, 1999 and Spratling, 2008).
การแปล กรุณารอสักครู่..
โมดูลการรับรู้การปรับตัวยังคงมีเหตุผลที่ดีที่จะชอบการรับรู้และตีความความรู้ความเข้าใจเป็นแบบโต้ตอบที่ทับซ้อนกันแม้กระบวนการที่แตกต่างกัน แต่กระนั้น
สมองประกอบด้วยภูมิภาคที่มีการแปลในทางกายภาพที่มีความหนาแน่นภายในภูมิภาคการเชื่อมต่อระบบประสาทและการเชื่อมต่อระหว่างเบาบางภูมิภาค บริเวณสมองครั้งมักจะสามารถนำมาประกอบการรับรู้งานที่เฉพาะเจาะจงเช่นการรับรู้ของสีตารับรู้เชิงลึกการอ่านและการจดจำใบหน้า เสียงที่เปล่งออกของสมองเป็นโมดูลเช่นนี้เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้บรรลุการรับรู้ได้อย่างรวดเร็วและเชื่อถือได้ (ยามา 2005) กรณีที่มีองค์ความรู้ที่มีอยู่ในการไม่ยอมรับโดยเฉพาะเป้าหมายที่คาดหวังและความเชื่อใครได้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อการรับรู้ของคน (Pylyshyn, 2003) โดยทั่วไปมีความได้เปรียบในทางทฤษฎีจะ conceptualizing ตัวแทนใช้งานมากที่สุดที่ฝังอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้, ความรู้ความเข้าใจและการกระทำ สำหรับตัวแทนขยายและฝังตัวจากรถกับคนที่จะไปยังหน้าเว็บเครื่องบินสายการบินจะเป็นประโยชน์ที่จะคิดว่าบางส่วนเล่นบทบาทหลักในการประมวลผลข้อมูลและการประมวลผลบางส่วนเป็นหลักลักษณะเฉพาะของข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม แนวความคิดของเราแนวความคิดตัวเองไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นผสมกับการรับรู้ว่าหลักฐานและข้อได้เปรียบแนวคิดของโมดูลการรับรู้ที่เป็นอิสระบางส่วนจะหายไป. อนุญาตให้ดำรงอยู่ของโมดูลการรับรู้ไม่ได้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะสันนิษฐานว่าโมดูลเหล่านี้จะเดินสายหรือแก้ไขในการทำงานของพวกเขา . ในความเป็นจริงมีโมดูลการรับรู้การปรับตัวสูงและกลายเป็นสนิทสนมระหว่างเกล็ดชั่วข้ามหลายความต้องการองค์ความรู้ของสิ่งมีชีวิต ที่ยาวที่สุดช่วงเวลาวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตที่พัฒนาระบบการรับรู้ที่ได้รับการปรับให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่มั่นคงของพวกเขา กรณีที่น่าสนใจของที่นี่คือการแข่งขันอย่างใกล้ชิดระหว่างความไวแสงความยาวคลื่นสูงสุดของเซลล์รับแสงในปลากับความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมที่น้ำของพวกเขา (ลิท, 1972) ในช่วงเวลาระหว่างกลางของการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิตโมดูลการรับรู้กลายเป็นปรับรูปแบบที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง ในระยะเวลาที่รวดเร็วมากที่สุดของการเปลี่ยนแปลงขณะที่ช่วงเวลาในบริบทการตอบสนองในระบบการรับรู้ที่เก่าแก่ที่สุดของเรากลายเป็นแก้ไขโดยความคาดหวัง (Lupyan และวอร์ด 2013) ยกตัวอย่างเช่นในการฝึกอบรมเป็นงานที่สนใจเลือกผลิตการตอบสนองที่แตกต่างกันเป็นช่วงต้นของเคีย (Puel, Bonfils และ Pujol, 1988) นี้ในระดับที่น่าตื่นตาตื่นใจของการปรับจากบนลงล่างของระบบประสาทต่อพ่วงเป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยลงทางเดินของเซลล์ประสาทที่ฉายภาพจากเยื่อหุ้มสมองหูตลอดทางกลับไป olivocochlear เซลล์ประสาทซึ่งโครงการโดยตรงกับผมนอกเซลล์ภายในเคีข้อสถานที่อุปกรณ์ต่อพ่วงที่น่าประทับใจของ การปรับ. การเรียนรู้การรับรู้ในช่วงชีวิตของสิ่งมีชีวิตเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแก้ไขการทำงานของโมดูลการรับรู้เพื่อให้พวกเขามาตอบสนองความต้องการองค์ความรู้ของสิ่งมีชีวิต แม้ว่ามนุษย์จะไม่ได้รู้ตัวและกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลง "สายไฟ" ของโมดูลการรับรู้ (ความเป็นไปได้ที่เราจะกลับไปในภายหลัง) โมดูลเหล่านี้ยังคงปรับตัวเข้ากับระบบที่เครื่องชั่งน้ำหนักเวลาของการนับพันของการเกิดซ้ำที่จะอนุญาตให้มีชีวิตที่ดีกว่าการให้แบ่งแยกและ categorizations ที่มีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของตน หลักฐานเชิงประจักษ์ชี้ไปที่การเปลี่ยนแปลงการรับรู้ neurophysiological ถูกต้องมากกว่าการตัดสินใจหลังการรับรู้, บริเวณสมอง ตัวอย่างเช่นเมื่อลิงได้รับการฝึกฝนกับหนึ่งในสองงานเลือกปฏิบัติภาพ (งาน bisection หรือการเลือกปฏิบัติเวอร์เนีย), ภาพนอกหลักของพวกเขา (V1) เซลล์ประสาทจะใช้ในคุณสมบัติฟังก์ชั่นนวนิยายที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้แม้ในขณะที่นำเสนอด้วยรูปทรงเดียวกัน (วู , Piëchและกิลเบิร์, 2004) ความแตกต่างเหล่านี้เป็น V1 สังเกตได้จากที่เก่าแก่มากการตอบสนองของระบบประสาทต่อไปนี้ onsets กระตุ้น Generalizing มากกว่าการศึกษาจำนวนมากการฝึกอบรมในงานทั้งการได้ยินและการมองเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ผลิตก่อนที่จะรับรู้หลายโมดูล หนึ่งในกลไกสำหรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นที่เซลล์กลายเป็นเลือกมากขึ้นในการตอบสนองของพวกเขาและการแสดงเปลือกนอกของคุณสมบัติที่แตกต่างกันกลายเป็นที่ทับซ้อนกันน้อย (เอ๋ยหลี่และกิลเบิร์, 2001). หลักฐานจาก neuroplasticity นี้เห็นได้ชัดว่าขัดแย้งกับความกังวลญาณวิทยาเกี่ยวกับระบบการรับรู้ ถูก "ปนเปื้อน" โดยอคติ ความกังวลก็คือว่าถ้าการรับรู้ของเราในโลกขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเราและความปรารถนาแล้ววิธีการรับรู้เหล่านี้แล้วสามารถให้เรามีหลักฐานที่เป็นกลางเกี่ยวกับโลก (ซีเกล 2012)? ในฐานะที่เป็นโดร์ (1983) ทำให้มัน: "เห็นสิ่งที่เราคาดหวังว่าน่าจะพ่ายแพ้วัตถุประสงค์ของวิสัยทัศน์: [สิ่งมีชีวิต] โดยทั่วไปเห็นสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการหรือคาดว่าจะมี สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้ทำเช่นนั้นจะกลายเป็นผู้เสียชีวิต "(พี. 68) อาการประสาทหลอนต่อต้าน. มตินี้การปะทะกันที่เห็นได้ชัดคือการที่มีเหตุผลที่ดีที่จะสงสัยว่าภาพหลอนในความเป็นจริงลดลงเมื่อรับรู้ของเราได้รับอิทธิพลจากความต้องการองค์ความรู้ของเรา (Lupyan, ในการกด) ความต้องการเหล่านี้อีกครั้งจะสะท้อนให้เห็นถึงวิวัฒนาการตลอดชีวิตและขณะที่ช่วงเวลาความต้องการ บางครั้งความต้องการของเครื่องชั่งชั่วเหล่านี้จะไม่สอดคล้องกัน, การผลิตการรับรู้ผลกระทบที่เห็นได้ชัด (Anstis et al., 1998 และบาร์โลว์, 1990) แต่เมื่อทั้งการปรับตัวของระบบการรับรู้กับความต้องการของความรู้ความเข้าใจเพิ่มประสิทธิภาพและความมีประสิทธิภาพของการประมวลผลการรับรู้ (Benucci et al., 2013 และÇukur et al., 2013) เหตุผลสำหรับการเรียนรู้การรับรู้ในมุมมองนี้ก็คือความต้องการของสมาชิกคนหนึ่งที่เฉพาะเจาะจงของสายพันธุ์อาจจะแตกต่างไปจากความต้องการของสมาชิกคนอื่น ๆ เพราะวิธีการที่จะทำให้ชีวิตมีนิสัยแปลกของมัน พ่อของฝาแฝดเหมือนต้องการในการพัฒนาความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพแตกต่างที่คนอื่น ๆ ต้องไม่ได้และรังสีแพทย์ต้องการในการพัฒนาความสามารถในการแยกแยะความแตกต่างเนื้องอกมะเร็งออกจากเนื้อเยื่ออ่อนโยนในระดับผู้เชี่ยวชาญเกินกว่าความต้องการของส่วนใหญ่ของมนุษยชาติ (เทียร์ Tarr และ Bubb 2010) การกู้ยืมเงินจากโด:. ชีวิตที่เสียเวลาของพวกเขาเห็นทุกอย่างที่มีแทนการรับรู้ที่สัมพันธ์กับความคาดหวังและความต้องการของพวกเขาจบลงด้วยการตายนักวิจัยได้อธิบาย"ลำดับชั้นการทำนายการเข้ารหัส" บัญชีที่ระบบ cognizing สามารถมีการเข้ารหัสการรับรู้ที่ได้รับผลกระทบ โดยความต้องการและประสบการณ์ที่ทุกขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัส (คลาร์ก 2013 และ Friston 2010) สิ่งที่เป็นที่รับรู้คือการสังเคราะห์ของประสาทตามที่มีการคาดการณ์ที่ดีที่สุดโดยที่มีอยู่ในรุ่นกำเนิดในหลายระดับรวมทั้งแง่มุมของการป้อนข้อมูลที่ยังไม่ได้รับการคาดการณ์ที่ประสบความสำเร็จจากพื้นที่ในระดับที่สูงขึ้นและมีการจึงให้สัญญาณข้อเสนอแนะเพื่อปรับ แบบจำลองการกำเนิด ด้านบนลงสร้างการคาดการณ์และความผิดพลาดจากการคาดการณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนในพื้นที่ที่แตกต่างกัน (ร่องชั่วคราวที่เหนือกว่าและบริเวณใบหน้ากระสวยตามลำดับในกรณีของสิ่งเร้าหน้า) ให้การสนับสนุนสำหรับการสลายการทำงานนี้ (Apps & Tsakiris 2013) . แม้ว่าการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับวิธีการนี้เป็นสิ่งจำเป็นที่ยังคงได้รับประโยชน์จากระบบองค์ความรู้ที่มีการรับรู้ปัจจัยการผลิตเมื่อเทียบกับความคาดหวังของหลายระดับที่มีความชัดเจนและประสาทที่เป็นไปได้และการใช้งานที่มีการคำนวณที่มีอยู่ (ราวและบัลลาร์ดปี 1999 และ Spratling 2008)
สมองประกอบด้วยภูมิภาคที่มีการแปลในทางกายภาพที่มีความหนาแน่นภายในภูมิภาคการเชื่อมต่อระบบประสาทและการเชื่อมต่อระหว่างเบาบางภูมิภาค บริเวณสมองครั้งมักจะสามารถนำมาประกอบการรับรู้งานที่เฉพาะเจาะจงเช่นการรับรู้ของสีตารับรู้เชิงลึกการอ่านและการจดจำใบหน้า เสียงที่เปล่งออกของสมองเป็นโมดูลเช่นนี้เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้บรรลุการรับรู้ได้อย่างรวดเร็วและเชื่อถือได้ (ยามา 2005) กรณีที่มีองค์ความรู้ที่มีอยู่ในการไม่ยอมรับโดยเฉพาะเป้าหมายที่คาดหวังและความเชื่อใครได้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อการรับรู้ของคน (Pylyshyn, 2003) โดยทั่วไปมีความได้เปรียบในทางทฤษฎีจะ conceptualizing ตัวแทนใช้งานมากที่สุดที่ฝังอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้, ความรู้ความเข้าใจและการกระทำ สำหรับตัวแทนขยายและฝังตัวจากรถกับคนที่จะไปยังหน้าเว็บเครื่องบินสายการบินจะเป็นประโยชน์ที่จะคิดว่าบางส่วนเล่นบทบาทหลักในการประมวลผลข้อมูลและการประมวลผลบางส่วนเป็นหลักลักษณะเฉพาะของข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม แนวความคิดของเราแนวความคิดตัวเองไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นผสมกับการรับรู้ว่าหลักฐานและข้อได้เปรียบแนวคิดของโมดูลการรับรู้ที่เป็นอิสระบางส่วนจะหายไป. อนุญาตให้ดำรงอยู่ของโมดูลการรับรู้ไม่ได้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะสันนิษฐานว่าโมดูลเหล่านี้จะเดินสายหรือแก้ไขในการทำงานของพวกเขา . ในความเป็นจริงมีโมดูลการรับรู้การปรับตัวสูงและกลายเป็นสนิทสนมระหว่างเกล็ดชั่วข้ามหลายความต้องการองค์ความรู้ของสิ่งมีชีวิต ที่ยาวที่สุดช่วงเวลาวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตที่พัฒนาระบบการรับรู้ที่ได้รับการปรับให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่มั่นคงของพวกเขา กรณีที่น่าสนใจของที่นี่คือการแข่งขันอย่างใกล้ชิดระหว่างความไวแสงความยาวคลื่นสูงสุดของเซลล์รับแสงในปลากับความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมที่น้ำของพวกเขา (ลิท, 1972) ในช่วงเวลาระหว่างกลางของการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิตโมดูลการรับรู้กลายเป็นปรับรูปแบบที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง ในระยะเวลาที่รวดเร็วมากที่สุดของการเปลี่ยนแปลงขณะที่ช่วงเวลาในบริบทการตอบสนองในระบบการรับรู้ที่เก่าแก่ที่สุดของเรากลายเป็นแก้ไขโดยความคาดหวัง (Lupyan และวอร์ด 2013) ยกตัวอย่างเช่นในการฝึกอบรมเป็นงานที่สนใจเลือกผลิตการตอบสนองที่แตกต่างกันเป็นช่วงต้นของเคีย (Puel, Bonfils และ Pujol, 1988) นี้ในระดับที่น่าตื่นตาตื่นใจของการปรับจากบนลงล่างของระบบประสาทต่อพ่วงเป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยลงทางเดินของเซลล์ประสาทที่ฉายภาพจากเยื่อหุ้มสมองหูตลอดทางกลับไป olivocochlear เซลล์ประสาทซึ่งโครงการโดยตรงกับผมนอกเซลล์ภายในเคีข้อสถานที่อุปกรณ์ต่อพ่วงที่น่าประทับใจของ การปรับ. การเรียนรู้การรับรู้ในช่วงชีวิตของสิ่งมีชีวิตเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแก้ไขการทำงานของโมดูลการรับรู้เพื่อให้พวกเขามาตอบสนองความต้องการองค์ความรู้ของสิ่งมีชีวิต แม้ว่ามนุษย์จะไม่ได้รู้ตัวและกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลง "สายไฟ" ของโมดูลการรับรู้ (ความเป็นไปได้ที่เราจะกลับไปในภายหลัง) โมดูลเหล่านี้ยังคงปรับตัวเข้ากับระบบที่เครื่องชั่งน้ำหนักเวลาของการนับพันของการเกิดซ้ำที่จะอนุญาตให้มีชีวิตที่ดีกว่าการให้แบ่งแยกและ categorizations ที่มีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของตน หลักฐานเชิงประจักษ์ชี้ไปที่การเปลี่ยนแปลงการรับรู้ neurophysiological ถูกต้องมากกว่าการตัดสินใจหลังการรับรู้, บริเวณสมอง ตัวอย่างเช่นเมื่อลิงได้รับการฝึกฝนกับหนึ่งในสองงานเลือกปฏิบัติภาพ (งาน bisection หรือการเลือกปฏิบัติเวอร์เนีย), ภาพนอกหลักของพวกเขา (V1) เซลล์ประสาทจะใช้ในคุณสมบัติฟังก์ชั่นนวนิยายที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้แม้ในขณะที่นำเสนอด้วยรูปทรงเดียวกัน (วู , Piëchและกิลเบิร์, 2004) ความแตกต่างเหล่านี้เป็น V1 สังเกตได้จากที่เก่าแก่มากการตอบสนองของระบบประสาทต่อไปนี้ onsets กระตุ้น Generalizing มากกว่าการศึกษาจำนวนมากการฝึกอบรมในงานทั้งการได้ยินและการมองเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ผลิตก่อนที่จะรับรู้หลายโมดูล หนึ่งในกลไกสำหรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นที่เซลล์กลายเป็นเลือกมากขึ้นในการตอบสนองของพวกเขาและการแสดงเปลือกนอกของคุณสมบัติที่แตกต่างกันกลายเป็นที่ทับซ้อนกันน้อย (เอ๋ยหลี่และกิลเบิร์, 2001). หลักฐานจาก neuroplasticity นี้เห็นได้ชัดว่าขัดแย้งกับความกังวลญาณวิทยาเกี่ยวกับระบบการรับรู้ ถูก "ปนเปื้อน" โดยอคติ ความกังวลก็คือว่าถ้าการรับรู้ของเราในโลกขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเราและความปรารถนาแล้ววิธีการรับรู้เหล่านี้แล้วสามารถให้เรามีหลักฐานที่เป็นกลางเกี่ยวกับโลก (ซีเกล 2012)? ในฐานะที่เป็นโดร์ (1983) ทำให้มัน: "เห็นสิ่งที่เราคาดหวังว่าน่าจะพ่ายแพ้วัตถุประสงค์ของวิสัยทัศน์: [สิ่งมีชีวิต] โดยทั่วไปเห็นสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการหรือคาดว่าจะมี สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้ทำเช่นนั้นจะกลายเป็นผู้เสียชีวิต "(พี. 68) อาการประสาทหลอนต่อต้าน. มตินี้การปะทะกันที่เห็นได้ชัดคือการที่มีเหตุผลที่ดีที่จะสงสัยว่าภาพหลอนในความเป็นจริงลดลงเมื่อรับรู้ของเราได้รับอิทธิพลจากความต้องการองค์ความรู้ของเรา (Lupyan, ในการกด) ความต้องการเหล่านี้อีกครั้งจะสะท้อนให้เห็นถึงวิวัฒนาการตลอดชีวิตและขณะที่ช่วงเวลาความต้องการ บางครั้งความต้องการของเครื่องชั่งชั่วเหล่านี้จะไม่สอดคล้องกัน, การผลิตการรับรู้ผลกระทบที่เห็นได้ชัด (Anstis et al., 1998 และบาร์โลว์, 1990) แต่เมื่อทั้งการปรับตัวของระบบการรับรู้กับความต้องการของความรู้ความเข้าใจเพิ่มประสิทธิภาพและความมีประสิทธิภาพของการประมวลผลการรับรู้ (Benucci et al., 2013 และÇukur et al., 2013) เหตุผลสำหรับการเรียนรู้การรับรู้ในมุมมองนี้ก็คือความต้องการของสมาชิกคนหนึ่งที่เฉพาะเจาะจงของสายพันธุ์อาจจะแตกต่างไปจากความต้องการของสมาชิกคนอื่น ๆ เพราะวิธีการที่จะทำให้ชีวิตมีนิสัยแปลกของมัน พ่อของฝาแฝดเหมือนต้องการในการพัฒนาความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพแตกต่างที่คนอื่น ๆ ต้องไม่ได้และรังสีแพทย์ต้องการในการพัฒนาความสามารถในการแยกแยะความแตกต่างเนื้องอกมะเร็งออกจากเนื้อเยื่ออ่อนโยนในระดับผู้เชี่ยวชาญเกินกว่าความต้องการของส่วนใหญ่ของมนุษยชาติ (เทียร์ Tarr และ Bubb 2010) การกู้ยืมเงินจากโด:. ชีวิตที่เสียเวลาของพวกเขาเห็นทุกอย่างที่มีแทนการรับรู้ที่สัมพันธ์กับความคาดหวังและความต้องการของพวกเขาจบลงด้วยการตายนักวิจัยได้อธิบาย"ลำดับชั้นการทำนายการเข้ารหัส" บัญชีที่ระบบ cognizing สามารถมีการเข้ารหัสการรับรู้ที่ได้รับผลกระทบ โดยความต้องการและประสบการณ์ที่ทุกขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัส (คลาร์ก 2013 และ Friston 2010) สิ่งที่เป็นที่รับรู้คือการสังเคราะห์ของประสาทตามที่มีการคาดการณ์ที่ดีที่สุดโดยที่มีอยู่ในรุ่นกำเนิดในหลายระดับรวมทั้งแง่มุมของการป้อนข้อมูลที่ยังไม่ได้รับการคาดการณ์ที่ประสบความสำเร็จจากพื้นที่ในระดับที่สูงขึ้นและมีการจึงให้สัญญาณข้อเสนอแนะเพื่อปรับ แบบจำลองการกำเนิด ด้านบนลงสร้างการคาดการณ์และความผิดพลาดจากการคาดการณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนในพื้นที่ที่แตกต่างกัน (ร่องชั่วคราวที่เหนือกว่าและบริเวณใบหน้ากระสวยตามลำดับในกรณีของสิ่งเร้าหน้า) ให้การสนับสนุนสำหรับการสลายการทำงานนี้ (Apps & Tsakiris 2013) . แม้ว่าการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับวิธีการนี้เป็นสิ่งจำเป็นที่ยังคงได้รับประโยชน์จากระบบองค์ความรู้ที่มีการรับรู้ปัจจัยการผลิตเมื่อเทียบกับความคาดหวังของหลายระดับที่มีความชัดเจนและประสาทที่เป็นไปได้และการใช้งานที่มีการคำนวณที่มีอยู่ (ราวและบัลลาร์ดปี 1999 และ Spratling 2008)
การแปล กรุณารอสักครู่..
การปรับเปลี่ยนโมดูล
ยังคงมีเหตุผลที่ดีที่จะชอบ construing รับรู้และความรู้เป็นแบบโต้ตอบ , ที่ทับซ้อนกัน กระบวนการ แต่กระนั้นที่แตกต่าง . สมองประกอบด้วยทางกายภาพค่อนข้างหนาแน่นถิ่นภูมิภาคภายในภูมิภาคและระหว่างภูมิภาค sparser ประสาทการเชื่อมต่อการเชื่อมต่อ .พื้นที่สมองสามารถบ่อยครั้งจะเกิดจากการรับรู้เฉพาะงาน เช่น การรับรู้สี การรับรู้ความลึกของการอ่านกล้องส่องทางไกล และใบหน้าดู ตัวประกบจากสมองออกเป็นโมดูลเช่นนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรับรู้ที่รวดเร็วและเชื่อถือได้ ( นากายาม่า , 2005 ) กรณีของการรับรองอยู่ในที่เฉพาะเป้าหมาย ความคาดหวังและความเชื่อหนึ่งที่มีอิทธิพลของการรับรู้ ( ไม่ pylyshyn , 2003 ) โดยทั่วไปแล้ว ยังมีประโยชน์ทางทฤษฎีมโนทัศน์ที่ใช้งานมากที่สุดตัวแทนฝังตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้ ความเข้าใจ และการกระทำ เพื่อขยายและฝังตัวตัวแทนจากรถให้ผู้คนไปยังหน้าเว็บที่จะผู้ให้บริการเครื่องบินมันเป็นประโยชน์ที่จะคิดของบางคอมโพเนนต์การเล่นเป็นหลัก การประมวลผลสารสนเทศ บทบาท และบางส่วนเป็นหลักในการประมวลผลธรรมชาติเฉพาะของข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม แนวความคิดของแนวความคิดตัวเองไม่ควรกลายเป็น ผสมกับการรับรู้ว่า หลักฐาน และข้อดีของโมดูลการรับรู้แนวคิดอิสระบางส่วนจะหายไป
การมีอยู่ของโมดูลการไม่ก่อให้สมมติฐานว่าโมดูลเหล่านี้จะถูกฝังอยู่ หรือแก้ไขในการทำงานของพวกเขา ในความเป็นจริง , โมดูลการมีการปรับตัวสูง และกลายเป็นสนิทสนมระหว่างข้ามหลายระดับเพื่อตอบสนองความต้องการด้านเวลาของสิ่งมีชีวิต . ที่ยาวที่สุด ขนาดเวลาเชิงวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการระบบค่านิยมที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมที่มั่นคงของพวกเขา คดีที่น่าสนใจนี้จะปิดตรงระหว่างยอดแสงความยาวคลื่น ความไวของโฟโตรีเซปเตอร์ในปลาที่ความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมที่น้ำของพวกเขา ( ลีทโก , 1972 ) ที่ระดับกลาง ระดับเวลาของการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิต ,โมดูลการปรับบ่อยเป็นรูปแบบซ้ำ ที่เร็วที่สุดของมาตราส่วนเวลานาทีการเปลี่ยนแปลงในบริบทของการตอบสนองในการรับรู้ของเรา เก่าเป็นระบบที่ดัดแปลงโดยความคาดหวัง ( lupyan &วอร์ด 2556 ) ตัวอย่างเช่น การฝึกอบรมในงานให้ความสนใจการก่อให้เกิดการตอบสนองความแตกต่างก่อนเป็นเดือน ( bonfils Puel , , & Pujol , 1988 )ระดับที่น่าตื่นตาตื่นใจของการปรับลงของระบบประสาทต่อพ่วงเป็นคนกลาง โดยลงทางเดินประสาทที่โครงการจากสมองส่วนการได้ยินทั้งหมดทางกลับไป olivocochlear เซลล์ประสาทโดยตรง ซึ่งโครงการเซลล์ขนชั้นนอกภายในคอเคลียมีความเชื่อแบบต่อพ่วงการ
การเรียนรู้การรับรู้มากกว่าหลักสูตรของชีวิตของสิ่งมีชีวิต เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรับรู้การทำงานของโมดูลเพื่อให้พวกเขามาเพื่อตอบสนองความต้องการของสิ่งมีชีวิต . แม้ว่ามนุษย์จะไม่ consciously และกลยุทธ์การเปลี่ยน " เดินสาย " ของโมดูลการ ( เป็นไปได้ที่เราจะกลับไปทีหลัง )โมดูลเหล่านี้กระนั้นปรับระบบในเวลาที่เกล็ดนับพัน repetitions เพื่อให้สิ่งมีชีวิตได้ดียิ่งขึ้น และให้ discriminations วิภัตตินั้นมีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของ หลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อ neurophysiological จุดการเปลี่ยนแปลงอย่างถูกต้อง ฯลฯ มากกว่าการตัดสินใจ การประกาศพื้นที่สมอง . ตัวอย่างเช่นเมื่อลิงมาฝึกด้วยอีกสองงานปฏิบัติทัศนศิลป์ ( bisection งานหรือเวอร์เนียร์เลือกปฏิบัติ ) เปลือกนอกของภาพหลัก ( V1 ) เซลล์ประสาทรับคุณสมบัติการทำงานใหม่ที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้ แม้เมื่อมีรูปร่างเดียวกัน ( Wu Pi CH &กิลเบิร์ต . , 2004 ) ความแตกต่าง V1 เหล่านี้จะสังเกตจากการตอบสนองต่อผู้ป่วยมากที่สุด ประสาทกระตุ้นผ่านการศึกษาอบรม Generalizing มาก ทั้งเสียงและภาพงานที่ผลิตก่อนการเปลี่ยนแปลงโมดูลหลาย หนึ่งในกลไกในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ที่เซลล์ประสาทจะใช้มากในการตอบสนองของพวกเขาและนำเสนอคุณลักษณะที่แตกต่างกันเป็นเปลือกเพิ่มขึ้นน้อยกว่าที่ทับซ้อนกัน ( ทรชาติ หลี่& Gilbert , 2001 ) .
นี้หลักฐานจาก neuroplasticity เห็นได้ชัดปะทะกันด้วยความกังวลเกี่ยวกับระบบการรับรู้เป็น " ญาณวิทยาบริสุทธิ์ " ความคิดอคติ กังวลว่าหากการรับรู้ของเราของโลกขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความปรารถนาของเรา แล้วทำไมความรู้สึกเหล่านี้ แล้วให้เราไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด หลักฐานเกี่ยวกับโลก ( ซี , 2012 ) เป็น โฟดอร์ ( 1983 ) ใส่มัน" เห็นสิ่งที่เราคาดว่าจะพ่ายแพ้วัตถุประสงค์ของวิสัยทัศน์ : [ สิ่งมีชีวิต ] โดยทั่วไปจะเห็นสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการหรือคาดหวังที่จะมี สิ่งมีชีวิตที่ไม่ทำเช่นนั้นจะตาย " ( หน้า 68 ) ภาพหลอนเป็น counterproductive
ความละเอียดในการขัดแย้งที่เห็นได้ชัดนี้คือว่ามีเหตุผลที่ดีที่จะสงสัยว่าภาพหลอนในความเป็นจริงลดลงเมื่อการรับรู้ของเราจะมาจากความต้องการทางปัญญาของเรา ( lupyan ในกด ) เหล่านี้ความต้องการอีกครั้ง จะสะท้อนถึงวิวัฒนาการมาตลอดชีวิต และตอนนี้ความต้องการ , ขณะนี้ บางครั้งความต้องการของเครื่องชั่งชั่วคราวเหล่านี้จะไม่สอดคล้องกันการผลิตผลภาพชัดเจน ( anstis et al . , 1998 และ บาร์โลว์ , 2533 ) แต่ในเรื่อง การปรับตัวของระบบค่านิยม กับความต้องการของการเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลของกระบวนการรับรู้ ( เบนุชชี et al . , 2013 และÇ ukur et al . , 2013 )เหตุผลในการเรียนรู้ รับรู้ ในมุมมองนี้ก็คือความต้องการของหนึ่งในสมาชิกที่เฉพาะเจาะจงของสายพันธุ์ที่อาจจะแตกต่างจากความต้องการของสมาชิกคนอื่น ๆเพราะมันทำให้ชีวิตมีของ บิดาของฝาแฝดที่เหมือนกันต้องการที่จะพัฒนาความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพแยกพวกเขาที่คนอื่นต้องไม่และรังสีแพทย์ต้องพัฒนาความสามารถที่จะแยกแยะความแตกต่างจากเนื้องอกของเซลล์มะเร็งเนื้อเยื่อในระดับผู้เชี่ยวชาญ เกินความต้องการของส่วนใหญ่ของมนุษยชาติ ( ตัวแทนทาร์& , เดือด , 2010 ) การกู้ยืมเงินจาก โฟดอร์ : สิ่งมีชีวิตที่ต้องเสียเวลาเห็นทุกอย่างว่ามีแทนการสัมพันธ์กับความคาดหวังและความต้องการ ตาย
นักวิจัยได้อธิบาย " ลำดับชั้นการพยากรณ์การเข้ารหัสบัญชี " ซึ่งใน cognizing ระบบสามารถมีการเข้ารหัสผลกระทบจากความต้องการ และประสบการณ์ของทุกขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง ( Clark , 2013 และ friston , 2010 ) อะไรคือการรับรู้ คือ การสังเคราะห์ข้อมูลที่รับเข้าเป็นดีที่สุดเข้าทำนายโดยรุ่นที่มีอยู่หลายระดับ
ยังคงมีเหตุผลที่ดีที่จะชอบ construing รับรู้และความรู้เป็นแบบโต้ตอบ , ที่ทับซ้อนกัน กระบวนการ แต่กระนั้นที่แตกต่าง . สมองประกอบด้วยทางกายภาพค่อนข้างหนาแน่นถิ่นภูมิภาคภายในภูมิภาคและระหว่างภูมิภาค sparser ประสาทการเชื่อมต่อการเชื่อมต่อ .พื้นที่สมองสามารถบ่อยครั้งจะเกิดจากการรับรู้เฉพาะงาน เช่น การรับรู้สี การรับรู้ความลึกของการอ่านกล้องส่องทางไกล และใบหน้าดู ตัวประกบจากสมองออกเป็นโมดูลเช่นนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรับรู้ที่รวดเร็วและเชื่อถือได้ ( นากายาม่า , 2005 ) กรณีของการรับรองอยู่ในที่เฉพาะเป้าหมาย ความคาดหวังและความเชื่อหนึ่งที่มีอิทธิพลของการรับรู้ ( ไม่ pylyshyn , 2003 ) โดยทั่วไปแล้ว ยังมีประโยชน์ทางทฤษฎีมโนทัศน์ที่ใช้งานมากที่สุดตัวแทนฝังตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้ ความเข้าใจ และการกระทำ เพื่อขยายและฝังตัวตัวแทนจากรถให้ผู้คนไปยังหน้าเว็บที่จะผู้ให้บริการเครื่องบินมันเป็นประโยชน์ที่จะคิดของบางคอมโพเนนต์การเล่นเป็นหลัก การประมวลผลสารสนเทศ บทบาท และบางส่วนเป็นหลักในการประมวลผลธรรมชาติเฉพาะของข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม แนวความคิดของแนวความคิดตัวเองไม่ควรกลายเป็น ผสมกับการรับรู้ว่า หลักฐาน และข้อดีของโมดูลการรับรู้แนวคิดอิสระบางส่วนจะหายไป
การมีอยู่ของโมดูลการไม่ก่อให้สมมติฐานว่าโมดูลเหล่านี้จะถูกฝังอยู่ หรือแก้ไขในการทำงานของพวกเขา ในความเป็นจริง , โมดูลการมีการปรับตัวสูง และกลายเป็นสนิทสนมระหว่างข้ามหลายระดับเพื่อตอบสนองความต้องการด้านเวลาของสิ่งมีชีวิต . ที่ยาวที่สุด ขนาดเวลาเชิงวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการระบบค่านิยมที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมที่มั่นคงของพวกเขา คดีที่น่าสนใจนี้จะปิดตรงระหว่างยอดแสงความยาวคลื่น ความไวของโฟโตรีเซปเตอร์ในปลาที่ความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมที่น้ำของพวกเขา ( ลีทโก , 1972 ) ที่ระดับกลาง ระดับเวลาของการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิต ,โมดูลการปรับบ่อยเป็นรูปแบบซ้ำ ที่เร็วที่สุดของมาตราส่วนเวลานาทีการเปลี่ยนแปลงในบริบทของการตอบสนองในการรับรู้ของเรา เก่าเป็นระบบที่ดัดแปลงโดยความคาดหวัง ( lupyan &วอร์ด 2556 ) ตัวอย่างเช่น การฝึกอบรมในงานให้ความสนใจการก่อให้เกิดการตอบสนองความแตกต่างก่อนเป็นเดือน ( bonfils Puel , , & Pujol , 1988 )ระดับที่น่าตื่นตาตื่นใจของการปรับลงของระบบประสาทต่อพ่วงเป็นคนกลาง โดยลงทางเดินประสาทที่โครงการจากสมองส่วนการได้ยินทั้งหมดทางกลับไป olivocochlear เซลล์ประสาทโดยตรง ซึ่งโครงการเซลล์ขนชั้นนอกภายในคอเคลียมีความเชื่อแบบต่อพ่วงการ
การเรียนรู้การรับรู้มากกว่าหลักสูตรของชีวิตของสิ่งมีชีวิต เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรับรู้การทำงานของโมดูลเพื่อให้พวกเขามาเพื่อตอบสนองความต้องการของสิ่งมีชีวิต . แม้ว่ามนุษย์จะไม่ consciously และกลยุทธ์การเปลี่ยน " เดินสาย " ของโมดูลการ ( เป็นไปได้ที่เราจะกลับไปทีหลัง )โมดูลเหล่านี้กระนั้นปรับระบบในเวลาที่เกล็ดนับพัน repetitions เพื่อให้สิ่งมีชีวิตได้ดียิ่งขึ้น และให้ discriminations วิภัตตินั้นมีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของ หลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อ neurophysiological จุดการเปลี่ยนแปลงอย่างถูกต้อง ฯลฯ มากกว่าการตัดสินใจ การประกาศพื้นที่สมอง . ตัวอย่างเช่นเมื่อลิงมาฝึกด้วยอีกสองงานปฏิบัติทัศนศิลป์ ( bisection งานหรือเวอร์เนียร์เลือกปฏิบัติ ) เปลือกนอกของภาพหลัก ( V1 ) เซลล์ประสาทรับคุณสมบัติการทำงานใหม่ที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้ แม้เมื่อมีรูปร่างเดียวกัน ( Wu Pi CH &กิลเบิร์ต . , 2004 ) ความแตกต่าง V1 เหล่านี้จะสังเกตจากการตอบสนองต่อผู้ป่วยมากที่สุด ประสาทกระตุ้นผ่านการศึกษาอบรม Generalizing มาก ทั้งเสียงและภาพงานที่ผลิตก่อนการเปลี่ยนแปลงโมดูลหลาย หนึ่งในกลไกในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ที่เซลล์ประสาทจะใช้มากในการตอบสนองของพวกเขาและนำเสนอคุณลักษณะที่แตกต่างกันเป็นเปลือกเพิ่มขึ้นน้อยกว่าที่ทับซ้อนกัน ( ทรชาติ หลี่& Gilbert , 2001 ) .
นี้หลักฐานจาก neuroplasticity เห็นได้ชัดปะทะกันด้วยความกังวลเกี่ยวกับระบบการรับรู้เป็น " ญาณวิทยาบริสุทธิ์ " ความคิดอคติ กังวลว่าหากการรับรู้ของเราของโลกขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความปรารถนาของเรา แล้วทำไมความรู้สึกเหล่านี้ แล้วให้เราไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด หลักฐานเกี่ยวกับโลก ( ซี , 2012 ) เป็น โฟดอร์ ( 1983 ) ใส่มัน" เห็นสิ่งที่เราคาดว่าจะพ่ายแพ้วัตถุประสงค์ของวิสัยทัศน์ : [ สิ่งมีชีวิต ] โดยทั่วไปจะเห็นสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการหรือคาดหวังที่จะมี สิ่งมีชีวิตที่ไม่ทำเช่นนั้นจะตาย " ( หน้า 68 ) ภาพหลอนเป็น counterproductive
ความละเอียดในการขัดแย้งที่เห็นได้ชัดนี้คือว่ามีเหตุผลที่ดีที่จะสงสัยว่าภาพหลอนในความเป็นจริงลดลงเมื่อการรับรู้ของเราจะมาจากความต้องการทางปัญญาของเรา ( lupyan ในกด ) เหล่านี้ความต้องการอีกครั้ง จะสะท้อนถึงวิวัฒนาการมาตลอดชีวิต และตอนนี้ความต้องการ , ขณะนี้ บางครั้งความต้องการของเครื่องชั่งชั่วคราวเหล่านี้จะไม่สอดคล้องกันการผลิตผลภาพชัดเจน ( anstis et al . , 1998 และ บาร์โลว์ , 2533 ) แต่ในเรื่อง การปรับตัวของระบบค่านิยม กับความต้องการของการเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลของกระบวนการรับรู้ ( เบนุชชี et al . , 2013 และÇ ukur et al . , 2013 )เหตุผลในการเรียนรู้ รับรู้ ในมุมมองนี้ก็คือความต้องการของหนึ่งในสมาชิกที่เฉพาะเจาะจงของสายพันธุ์ที่อาจจะแตกต่างจากความต้องการของสมาชิกคนอื่น ๆเพราะมันทำให้ชีวิตมีของ บิดาของฝาแฝดที่เหมือนกันต้องการที่จะพัฒนาความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพแยกพวกเขาที่คนอื่นต้องไม่และรังสีแพทย์ต้องพัฒนาความสามารถที่จะแยกแยะความแตกต่างจากเนื้องอกของเซลล์มะเร็งเนื้อเยื่อในระดับผู้เชี่ยวชาญ เกินความต้องการของส่วนใหญ่ของมนุษยชาติ ( ตัวแทนทาร์& , เดือด , 2010 ) การกู้ยืมเงินจาก โฟดอร์ : สิ่งมีชีวิตที่ต้องเสียเวลาเห็นทุกอย่างว่ามีแทนการสัมพันธ์กับความคาดหวังและความต้องการ ตาย
นักวิจัยได้อธิบาย " ลำดับชั้นการพยากรณ์การเข้ารหัสบัญชี " ซึ่งใน cognizing ระบบสามารถมีการเข้ารหัสผลกระทบจากความต้องการ และประสบการณ์ของทุกขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง ( Clark , 2013 และ friston , 2010 ) อะไรคือการรับรู้ คือ การสังเคราะห์ข้อมูลที่รับเข้าเป็นดีที่สุดเข้าทำนายโดยรุ่นที่มีอยู่หลายระดับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Here is a story in which three brothers
- เช่นกันค่ะ
- As same as paradise
- Fragrant herbs and spices used in making
- ยินดีที่ได้รูจักอีกครั้งนะค่ะ
- go after
- So in Don mueang which place you will me
- Lion heart autographs says the seller is
- อั้มไต
- เธอมักจะเข้าร่วมการแข่งขันร้องเพลงรายการ
- Fragrant herbs and spices used in making
- My sister is cute and be cheerfulthat le
- I'm used to move
- The owners of local pesticide stores, as
- ไปกับรุ่นน้อง5-6คน.
- Temperature departures from the reactor.
- Would you buy for me some food? If i sta
- เธอมักจะเข้าร่วมการแข่งขันร้องเพลงรายการ
- ยาก
- 可不就
- so mybe you take me to thai
- The owners of local pesticide stores, as
- โรบินสัน
- 那是。。时候
