THE BRAVE WOMAN In a wild part of w

THE BRAVE WOMAN
In a wild part of western Virginia there lived a poor old widow in a roughly made log hut on the edge of a valley, miles away from any neighbors. The railroad track ran close by on a wooden bridge across the steep valley.
She lived a hard life of her own-without any help from the closest neighbors thirty miles away. Poor as she was, she made a great sacrifice.
One windy day in March, the snow was melting on the mountain, and the river that flowed through the valley was filled with an icy flood of melted snow. As the wind continued, the waters grew noisier, and their ceaseless roar made the woman and her daughter uneasy. They went to bed at last in fear and trembling.
About midnight a crash caused them to start up in terror. Clinging to each other, they crept down to the edge of the valley, and found the bridge broken in pieces.
No sooner had the old woman realized what had happened than the awful thought came to her that the night mail train would come in half an hour. There was no one, no signal-box, and no telegraph to warn the approaching train of the terrible danger that lay before it.
Was there nothing she could do? There was one thing....... A light! The engineer would see the light, though shouts would seem no more than a faint whisper. In the hut she had only half a handle, and if she took that on the line the rain and wind would put it out at once. In her poverty she had neither lamp nur lantern and the winter fires had almost finished the piles of sticks that she had gathered in the woods.
Searching anxiously round the little hut, her eyes rested on the wooden bedstead and wooden chairs. They were very old. These were the only things to burn.
With trembling hands the two women chopped and cut the bedstead until it lay on the floor in pieces. Then, carrying these in their arms, they climbed to the line, and piled up the wood in the middle of the track.
Covering a match from the wind, the old woman struck it and put it to the pile of furniture. To her joy, this caught light just in time, for as it began to blaze up, the rumble of the train could be heard.
Nearer and bearer came the roar of the train. They could see the light in front of the engine. Then it slowed down and came to a stop close to the blazing pile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้หญิงกล้า ป่าในเวอร์จิเนียตะวันตก มีอยู่เก่าม่ายดีในกระท่อมประมาณทำบันทึกบนขอบของหุบเขา ไมล์จากบ้านใด ๆ ติดตามรถไฟวิ่งปิดโดยบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชันไปเธออาศัยอยู่ชีวิตหนักของตนเอง- โดยความช่วยเหลือใด ๆ จากใกล้บ้านสามสิบไมล์ออกไป ไม่ดีกับเธอ เธอทำดีบูชาวันหนึ่งวินดี้มีนาคม มีการละลายหิมะบนภูเขา และแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาเต็มไป ด้วยน้ำท่วมเป็นน้ำแข็งของหิมะหลอม เป็นลมต่อ น้ำโต noisier และเสียงคำรามไม่ขาดระยะการทำผู้หญิงและลูกสาวของเธอไม่สบายใจ พวกเขาไปนอนในที่สุดในตะลึงงันและสั่นไหวเกี่ยวกับเที่ยงคืน ล้มทำให้เริ่มต้นในการก่อการร้าย ติดกัน พวกเขา crept ลงไปขอบของหุบเขา และพบสะพานเสียชิ้นไม่เร็ว มีหญิงชรารับรู้อะไรเกิดกว่าแวะมาคิดถึงเธอที่รถเมล์กลางคืนจะมาครึ่งชั่วโมง มีใคร ไม่มี กล่องสัญญาณ และโทรเลขไม่เตือนรถไฟใกล้อันตรายที่น่ากลัวซึ่งก่อนที่จะมีอะไรที่เธอสามารถทำได้อย่างไร มีสิ่งหนึ่ง... ไฟ วิศวกรจะเห็นแสง ว่าการตะโกนจะดูเหมือนไม่มากกว่า whisper จาง ๆ ในกระท่อมเธอมีเพียงครึ่งจับ และถ้าเธอเอาที่บรรทัด ฝนและลมจะเอาออกไปทันที ความยากจนของเธอ เธอมีโคม nur ทั้งโคมไฟ และไฟหนาวมีเกือบเสร็จกองฟืนที่เธอรวบรวมในป่าค้นหากังวลใจรอบลิตเติ้ลฮัท ตาเธอคัดสรร bedstead ไม้และเก้าอี้ไม้ พวกเก่ามาก มีสิ่งเดียวในการเขียนมีงก ๆ มือสองผู้หญิงสับ และตัด bedstead ตัวจนกว่าจะวางบนชั้นในชิ้น แล้ว ในแผ่นดินของพวกเขา พวกเขาปีนขึ้นไปยังบรรทัด และคั่งไม้กลางติดตามครอบคลุมการแข่งขันจากลม หญิงชราหลงมัน และทำให้กองเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอ นี้จับแสงในเวลา ในขณะที่มันเริ่มที่จะไฟลุกโชนขึ้น เรือรถไฟสามารถได้ยินเอื้อม และคนมาเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาสามารถเห็นไฟด้านหน้าเครื่องยนต์ จากนั้นจะชะลอตัวลง และมาหยุดใกล้กองเห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญิงให้ BRAVE
ในส่วนป่าตะวันตกของเวอร์จิเนียอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นม่ายเก่าที่ไม่ดีในกระท่อมทำประมาณล็อกบนขอบของหุบเขาที่ห่างออกไปจากเพื่อนบ้านใด ๆ ติดตามรถไฟวิ่งในบริเวณใกล้เคียงบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน.
เธอใช้ชีวิตอย่างหนักของโดยไม่ต้องของตัวเองความช่วยเหลือใด ๆ จากเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ที่สุดห่างออกไปสามสิบ แย่ขณะที่เธอเป็นเธอทำเสียสละอันยิ่งใหญ่.
หนึ่งในวันที่ลมแรงในเดือนมีนาคมหิมะถูกละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยน้ำท่วมที่น้ำแข็งละลายของหิมะ ในฐานะที่เป็นลมอย่างต่อเนื่องน้ำเพิ่มขึ้นน่าดูและเสียงคำรามของพวกเขาไม่หยุดหย่อนทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งและลูกสาวของเธอไม่สบายใจ พวกเขาเดินไปที่เตียงที่สุดท้ายในความหวาดกลัวจนตัวสั่น.
เวลาประมาณเที่ยงคืนที่เกิดจากความผิดพลาดของพวกเขาจะเริ่มต้นขึ้นในความหวาดกลัว ยึดมั่นกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบว่าสะพานแหลกเป็นชิ้น.
ไม่มีเร็วมีหญิงชราคนตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกว่าความคิดอันยิ่งใหญ่มาถึงเธอว่ารถไฟจดหมายคืนจะมาในครึ่ง ชั่วโมง ไม่มีใครไม่มีสัญญาณกล่องและไม่มีการเตือนโทรเลขรถไฟใกล้ถึงอันตรายที่น่ากลัวที่วางก่อนที่จะ.
ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำอย่างไร เป็นหนึ่งในสิ่งที่มีแสง ....... ! วิศวกรจะเห็นแสง แต่ตะโกนจะดูเหมือนไม่มากไปกว่าเสียงกระซิบลม ในกระท่อมที่เธอได้มีเพียงครึ่งหนึ่งของการจัดการและถ้าเธอเอาที่อยู่ในสายฝนและลมจะทำให้มันออกมาได้ในครั้งเดียว ในความยากจนของเธอเธอมีโคมไฟ nur ไม่และไฟในช่วงฤดูหนาวได้เกือบเสร็จแล้วกองฟืนว่าเธอได้มารวมตัวกันในป่า.
ค้นหาอย่างใจจดใจจ่อรอบกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ดวงตาของเธอวางอยู่บนเตียงไม้และเก้าอี้ไม้ พวกเขามีความเก่าแก่มาก เหล่านี้เป็นสิ่งเดียวที่จะเผาไหม้.
ด้วยตัวสั่นมือผู้หญิงสองคนสับและตัดเตียงจนกว่าจะวางอยู่บนพื้นในชิ้น จากนั้นการดำเนินการเหล่านี้อยู่ในอ้อมแขนของพวกเขาปีนขึ้นไปเส้นและกองไม้ที่อยู่ตรงกลางของแทร็ค.
ครอบคลุมการแข่งขันจากลมที่หญิงชราหลงมันและนำไปกองเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอนี้จับแสงเพียงในเวลาสำหรับในขณะที่มันเริ่มที่จะลุกโชนขึ้นดังก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน.
ใกล้เข้ามาและผู้ถือเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาจะได้เห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ จากนั้นก็จะชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้กับกองที่เห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้กล้าหญิง
ในส่วนของป่าตะวันตกเวอร์จิเนีย มี อยู่ ม่ายแก่จนในประมาณทำบันทึกทับบนขอบของหุบเขา ห่างจากเพื่อนบ้าน รางรถไฟวิ่งใกล้ๆบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน
เธอมีชีวิตที่ลำบากของตนเองโดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆจากเพื่อนบ้านใกล้สามสิบไมล์ น่าสงสาร เธอเสียสละมาก
หนึ่งในวันที่ลมแรงในวันที่หิมะละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยการท่วมของหิมะน้ําแข็งละลาย เป็นสายลมอย่างต่อเนื่อง น้ำเริ่มเสียงดัง และเสียงคำรามของไม่ขาดระยะทำให้ผู้หญิงและลูกสาวเธอไม่สบายใจ พวกเขาไปที่เตียง ในที่สุดความกลัวและตัวสั่น .
ประมาณเที่ยงคืน ความผิดพลาดทำให้พวกเขาเริ่มขึ้นในความหวาดกลัว ยึดติดกับแต่ละอื่น ๆพวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบสะพานขาดเป็นชิ้นๆ
ได้เร็วไม่มีหญิงชรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกว่าความคิดแย่ๆมาเธอว่าคืนเมล์รถไฟจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใคร ไม่มีกล่องสัญญาณและไม่มีโทรเลขเตือนใกล้รถไฟของน่ากลัวอันตรายที่วางก่อนนะ .
ไม่มีอะไรที่เธอทำได้มีสิ่งหนึ่ง . . . . . . . ไฟ ! วิศวกร จะเห็นแสงสว่าง แม้ว่าเสียงจะดูเหมือนไม่เกินกระซิบ เป็นลม ในกระท่อม เธอมีเพียงครึ่งด้าม และถ้าเธอนั่งบนสายฝนและลมจะใส่มันออกมา จนเธอมีทั้งโคมไฟและโคมไฟเท่านั้นไฟฤดูหนาวแทบจะกองไม้ที่เธอเก็บได้ในป่าเสร็จ
ค้นหาใจจดใจจ่อรอบกระท่อมน้อย ตาของเธอไว้กับเตียงนอน เก้าอี้ไม้ไม้ มันเก่ามาก สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เดียวที่จะเผาไหม้ .
กับมือสั่นผู้หญิง 2 สับและตัดเตียงนอนจนมันนอนอยู่บนพื้นในชิ้น งั้น เอาของพวกนี้ไว้ในอ้อมแขน เขาปีนไปที่บรรทัด และกองไม้ในช่วงกลางของแทร็ค .
ครอบคลุมราคาจากลม , หญิงชราหลงมันและใส่มันในกองเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอ มันจับแสงพอดี เพราะมันเริ่มลุกโชนขึ้น ก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน
ใกล้และถือมาแผดเสียงของรถไฟ พวกเขาจะเห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ ก็ชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้ๆ ที่มีกอง