Given that professionalism is a key

Given that professionalism is a key concept in 20th-century administration, it is not really surprising to discover that Foucault's analysis reveals a similar story about management theory. Foucault shows us how the moves from Wilson to Taylor to Follett actually change the game rather than merely modulating an old game's intensity. This new game is marked by new conceptualizations, built on new terminology, and producing new techniques. Eventually, new habits are inculcated in workers and citizens. Wilson laid the groundwork for this shift by modifying the discourse from sovereignty to more specific questions about "what government can properly and successfully do." Rather than theorize the legitimacy of the boss as boss, Taylor turned his gaze to the minute workday habits and bodily movements of the worker. At these micro levels, he avoided what Foucault calls the "thou shalt not . . ." moment of power (a grand and negative moment) and began the move to a minute and positive moment, recreating Schmidt through discipline, regulation, and incentive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุว่าเป็นมืออาชีพเป็นแนวคิดสำคัญในศตวรรษที่ 20 จัดการ จะไม่น่าแปลกใจจริง ๆ จะค้นพบว่า การวิเคราะห์ของ Foucault เผยเรื่องราวคล้ายกันเกี่ยวกับทฤษฎีการจัดการ Foucault แสดงให้เห็นว่าย้ายจาก Wilson ที่เทย์เลอร์การ Follett จริงเปลี่ยนเกมแทนเพียงเลตความเข้มของเกมเก่า เกมใหม่นี้ถูกทำเครื่องหมาย โดย conceptualizations ใหม่ สร้างคำศัพท์ใหม่ และผลิตเทคนิคใหม่ ในที่สุด พฤติกรรมใหม่เป็น inculcated ในแรงงานและประชาชน Wilson วางรากฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลง โดยการปรับเปลี่ยนวาทกรรมจากอธิปไตยถามเฉพาะเพิ่มเติมเกี่ยวกับ "รัฐบาลใดสามารถอย่างถูกต้อง และประสบความสำเร็จทำ" ค่อนข้าง มากกว่าทฤษฎีความชอบธรรมของเจ้านายเป็นเจ้านาย เทย์เลอร์เปิดสายตาของเขานิสัยวันทำนาทีและเคลื่อนไหวร่างกายของผู้ปฏิบัติงาน ที่ระดับไมโครเหล่านี้ เขาหลีกเลี่ยงเรียกงานของ Foucault "พระองค์ทรงไม่... " ของพลังงาน (ได้แกรนด์ และลบ) และเริ่มย้ายไปนาทีและช่วงเวลาบวก สร้างชมิดท์ผ่านวินัย ระเบียบ และการจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบุว่าเป็นมืออาชีพเป็นแนวคิดที่สำคัญในการบริหารศตวรรษที่ 20 ก็ไม่น่าแปลกใจจริงๆที่จะค้นพบว่าการวิเคราะห์ของ Foucault เผยเรื่องที่คล้ายกันเกี่ยวกับทฤษฎีการจัดการ Foucault แสดงให้เราเห็นว่าการย้ายจากวิลสันเทย์เลอร์พิพิธภัณฑ์จริงเปลี่ยนเกมมากกว่าเพียงการปรับความเข้มของเกมเก่าของ เกมใหม่นี้ถูกทำเครื่องหมายด้วย conceptualizations ใหม่ที่สร้างขึ้นบนคำศัพท์ใหม่และการผลิตเทคนิคใหม่ ในที่สุดนิสัยใหม่จะ inculcated ในคนงานและประชาชน วิลสันวางรากฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้โดยการปรับเปลี่ยนจากวาทกรรมอำนาจอธิปไตยของคำถามเฉพาะเจาะจงมากขึ้นเกี่ยวกับ "สิ่งที่รัฐบาลต้องและประสบความสำเร็จสามารถทำ." มากกว่าความถูกต้องของทฤษฎีเจ้านายเป็นเจ้านายเทย์เลอร์หันมาจ้องมองของเขาที่จะนิสัยนาทีวันทำงานและการเคลื่อนไหวร่างกายของคนงาน ในระดับไมโครเหล่านี้เขาหลีกเลี่ยงสิ่งที่ Foucault เรียกว่า "อย่า..." ช่วงเวลาของการใช้พลังงาน (เป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่และลบ) และเริ่มย้ายไปนาทีและโมเมนต์บวกสร้าง Schmidt ผ่านวินัยกฎระเบียบและแรงจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

这是一个关键的概念。因为在20th-century professionalism管理，这是不是真的是一个surprising发现一个类似的分析显示Foucault故事。关于如何管理我们的理论Foucault凝集性能从威尔逊到泰勒实话对Follett改变调制比一个merely游戏！游戏的强度。这对新的游戏是由两在建立新理论，新技术，和生产。terminology灌输的习惯是，在Eventually工人威尔逊和公民奠定基础。通过这样的分放，到更多的discourse sovereignty modifying从具体问题“什么是政府可以做的做。”Rather properly和成功的legitimacy比theorize老板的老板一样，泰勒他的目光workday车削件，分到的动作和习惯bodily级。在这些微worker避免什么，他“要不是你Foucault电话……”（大功率矩和矩（A型）和移动到一个began CAC和分通过discipline阳性，recreating矩，regulation施密特，和激励。