Scholars have often measured presen

Scholars have often measured presenteeism in terms of how often an individual attends work while unhealthy. For instance, Aronsson et al. asked participants to what extent over the past year they had gone to work despite feeling they should have taken sick leave.[3] Respondents could choose from never, once, between two and 5 times, and more than 5 times. Other researchers have examined the frequency of presenteeism by asking participants a similar question. The responses, however, were on a scale of "spells of one day presenteeism, spells of 2-4 day presenteeism, and spells of 5 day or more presenteeism."[22]

Aside from measuring the frequency of presenteeism, scholars often look to measure the effects of poor health on job productivity. The Work Limitations Questionnaire (WLQ) is often used to perform this task.[23] With 25 items, it examines the extent to which respondents can handle time, physical, mental-interpersonal, and output demands. Additionally, The Stanford Presenteeism Scale seeks to determine the effects of health on productivity. It measures participants’ abilities to concentrate and perform work despite having a primary health problem.[24] Using six items, respondents determine the extent to which they agree with statements that describe how their health condition may or may not affect their work. The scale measures two factors that the authors labeled as completing work and avoiding distraction. Finally, another measure often used is the World Health Organization Health and Work Performance Questionnaire (HPQ).[25] This self-report measure acquires information about respondents’ health conditions and has them provide perceptions of their job performance. The WLQ and HPQ have become the two most popular instruments;[17] however, one can access more thorough reviews of instruments that have been created to estimate the effects of health on productivity.[26]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิชาการมักจะมีวัด presenteeism ในแง่ของความถี่บุคคลเข้าทำงานในขณะที่ไม่แข็งแรง เช่น Aronsson et al.ถามผู้เรียนระดับใดปีผ่านมาพวกเขาไปทำงานแม้ มีความรู้สึกที่พวกเขาควรนำลาป่วย [3] ผู้ตอบสามารถเลือกจากไม่ เมื่อ ระหว่าง 2 ถึง 5 เท่า และมากกว่า 5 ครั้ง นักวิจัยอื่น ๆ ได้ตรวจสอบความถี่ของ presenteeism โดยผู้เข้าร่วมถามคำถามคล้ายกัน การตอบสนอง อย่างไรก็ตาม ถูกของ "คาถาของวันหนึ่ง presenteeism คาถาของ presenteeism 2-4 วัน และคาถาของวันที่ 5 หรือ presenteeism เพิ่มเติม" [22]นอกเหนือจากการวัดความถี่ของ presenteeism นักวิชาการมักมองการวัดผลกระทบของสุขภาพที่ดีในงานผลิต มักจะมีใช้งานข้อจำกัดแบบสอบถาม (WLQ) การทำงานนี้ [23] มี 25 รายการ มันสามารถตรวจสอบขอบเขตที่ผู้ตอบสามารถจัดการกับความต้องการเวลา กายภาพ จิตใจมนุษยสัมพันธ์ และเอาต์พุต นอกจากนี้ สแตนฟอร์ด Presenteeism ขนาดพยายามที่จะกำหนดผลกระทบของสุขภาพผลผลิต จะวัดความสามารถของผู้เข้าร่วมการมีสมาธิ และการทำงานแม้จะมีปัญหาสุขภาพหลัก [24] โดยหกรายการ ผู้ตอบกำหนดขอบเขตที่พวกเขาเห็นด้วยกับงบที่อธิบายวิธีการเงื่อนไขสุขภาพของพวกเขาอาจ หรืออาจไม่มีผลต่องานของตนเอง มาตราส่วนวัดปัจจัยที่สองที่ผู้เขียนระบุว่าเป็นการทำงาน และหลีกเลี่ยงสิ่งรบกวน ในที่สุด วัดอื่นที่มักใช้คือ โลกสุขภาพองค์กรสุขภาพและทำงานประสิทธิภาพการทำงานแบบสอบถาม (ล้านพิก) [25]วัดรายงานตนเองได้รับข้อมูลเกี่ยวกับสภาวะสุขภาพของผู้ตอบ และมีพวกเขาให้รับรู้ผลของงาน WLQ และล้านพิกได้กลายเป็น เครื่องมือสองนิยม [17] อย่างไรก็ตาม หนึ่งสามารถเข้าถึงความคิดเห็นอย่างละเอียดมากขึ้นของเครื่องมือที่จัดทำขึ้นเพื่อประเมินผลกระทบของสุขภาพผลผลิต [26]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิชาการมักจะมีวัด presenteeism ในแง่ของวิธีการที่มักบุคคลเข้าร่วมทำงานในขณะที่ไม่แข็งแรง ยกตัวอย่างเช่น Aronsson et al, ถามผู้เข้าร่วมสิ่งที่ขอบเขตปีที่ผ่านมาพวกเขาได้ไปทำงานแม้จะมีความรู้สึกที่พวกเขาควรจะมีการดำเนินการลาป่วย. [3] ตอบได้เลือกจากไม่เคยครั้งเดียวระหว่างสองและครั้งที่ 5 และมากกว่า 5 ครั้ง นักวิจัยอื่น ๆ มีการตรวจสอบความถี่ของ presenteeism โดยขอให้ผู้เข้าร่วมคำถามที่คล้ายกัน ตอบอย่างไรโยเป็น "คาถาของ presenteeism วันหนึ่งคาถา 2-4 วัน presenteeism และคาถา 5 วันหรือ presenteeism มากขึ้น." [22] นอกเหนือจากการวัดความถี่ของ presenteeism นักวิชาการมักจะมองไป วัดผลกระทบของการมีสุขภาพที่ไม่ดีในการผลิตงาน ข้อ จำกัด การทำงานแบบสอบถาม (WLQ) มักจะถูกใช้ในการดำเนินงานนี้. [23] กับ 25 รายการที่ได้ทำการตรวจสอบขอบเขตที่ผู้ตอบแบบสอบถามสามารถจัดการเวลาร่างกายจิตใจ-ระหว่างบุคคลและความต้องการส่งออก นอกจากนี้สแตนฟอ presenteeism ชั่งพยายามที่จะตรวจสอบผลกระทบของสุขภาพในการผลิต มันวัดความสามารถของผู้เข้าร่วมจะมีสมาธิในการทำงานและแม้จะมีปัญหาสุขภาพหลัก. [24] การใช้หกรายการตอบแบบสอบถามกำหนดขอบเขตที่พวกเขาเห็นด้วยกับข้อความที่อธิบายถึงวิธีภาวะสุขภาพของพวกเขาอาจจะหรืออาจจะไม่ส่งผลกระทบต่อการทำงานของพวกเขา ขนาดขนาดสองปัจจัยที่ผู้เขียนระบุว่าเป็นจบการทำงานและการหลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว สุดท้ายมาตรการอื่นมักจะใช้เป็นอนามัยโลกองค์การอนามัยและประสิทธิภาพการทำงานแบบสอบถาม (HPQ). [25] วัดด้วยตนเองรายงานนี้ได้มาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ตอบแบบสอบถามสภาวะสุขภาพและพวกเขาได้ให้การรับรู้ของการปฏิบัติงานของพวกเขา WLQ และ HPQ ได้กลายเป็นเครื่องมือสองที่นิยมมากที่สุด. [17] อย่างไรก็ตามหนึ่งสามารถเข้าถึงความคิดเห็นอย่างละเอียดมากขึ้นของตราสารที่ได้รับการสร้างขึ้นเพื่อประเมินผลกระทบของสุขภาพในการผลิต [26]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิชาการ presenteeism มักจะวัดในแง่ของวิธีการมักจะมีบุคคลเข้าร่วมทำงาน ในขณะที่ไม่แข็งแรง ตัวอย่างเช่น Aronsson et al . ขอให้ผู้เข้าร่วมสิ่งที่ขอบเขตมากกว่าปีที่ผ่านมาพวกเขาได้ไปทำงาน แม้ว่าความรู้สึกที่พวกเขาควรได้รับการลาป่วย [ 3 ] ผู้ตอบสามารถเลือกจากไม่ ครั้งหนึ่งระหว่าง 2 และ 5 เท่า และมากกว่า 5 ครั้ง นักวิจัยอื่น ๆมีการตรวจสอบความถี่ของ presenteeism โดยขอให้ผู้เข้าร่วมคำถามคล้ายกัน การตอบสนอง แต่อยู่ในระดับของ " คาถาของวันหนึ่ง presenteeism สกิลของ presenteeism 2-4 วัน และ คาถา 5 วัน หรือ presenteeism มากขึ้น . " [ 22 ]นอกเหนือจากการวัดความถี่ของ presenteeism นักวิชาการมักจะดูการวัดผลของสุขภาพที่ไม่ดีในงานผลิต งานข้อ แบบสอบถาม ( wlq ) มักจะใช้เพื่อดำเนินการงานนี้ [ 23 ] 25 รายการ มันตรวจสอบขอบเขตที่ผู้ตอบแบบสอบถามสามารถจัดการเวลา ทั้งทางกาย ทางใจ บุคคล และความต้องการผลผลิต นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด presenteeism ขนาดมุ่งที่จะศึกษาผลของสุขภาพในการผลิต มันวัดความสามารถของผู้เรียนมีสมาธิและแสดงงาน แม้จะมีปัญหาสุขภาพปฐมภูมิ [ 24 ] ใช้หกข้อ ผู้ตอบแบบสอบถามกําหนดขอบเขตที่พวกเขาเห็นด้วยกับข้อความที่อธิบายวิธีที่สุขภาพของพวกเขาอาจจะหรืออาจจะไม่ส่งผลกระทบต่อการทำงานของพวกเขา ขนาดวัดสองปัจจัย ที่ผู้เขียนระบุว่าเป็นการทำงานและหลีกเลี่ยงการเบี่ยงเบน สุดท้าย วัดอื่นที่มักใช้คือองค์การอนามัยโลก ด้านสุขภาพ และแบบสอบถามการปฏิบัติงาน ( HPQ ) [ 25 ] 5 วัด ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับผู้ตอบแบบสอบถามสภาวะสุขภาพและมีพวกเขาให้ความคิดเห็นในการปฏิบัติงานของพวกเขา และที่ wlq HPQ ได้กลายมาเป็น สองที่เป็นที่นิยมมากที่สุดเครื่องมือ ; [ 17 ] อย่างไรก็ตาม หนึ่งสามารถเข้าถึงรีวิวอย่างละเอียดมากขึ้นของเครื่องมือที่ได้รับการสร้างขึ้นเพื่อประเมินผลต่อผลผลิต . [ 26 ]