Objectives: The health benefits of

Objectives: The health benefits of high-intensity interval training in cardiac rehabilitation warrant further research.
We compared the effectiveness of low-volume high-intensity interval training vs continuous aerobic exercise training in
chronic heart failure.

Design/Settings: Unblinded, two arm parallel design with random assignment to exercise interventions in out-patient
hospital rehabilitation gym.

Methods: Patients with signs of chronic heart failure and ejection fraction < 45%, (mean age: 59.1 years (standard deviation (SD) 8.6); 3 women) completed 6 months of exercise using continuous aerobic exercise training (n = 9) or highintensity interval training (n = 8). Cardiorespiratory fitness was determined during cycle ergometry using respiratory
gas exchange analysis. Functional capacity was assessed via sit-to-stand and gait speed. Quality of life was assessed using
the MOS Short-Form 36 and Minnesota living with heart failure questionnaires. Cardiac autonomic regulation was
assessed using Heart Rate Variability.

Results: Analysis of Covariance revealed significant time effects but no group × time interactions for exercise and functional capacity outcomes. Peak oxygen uptake (VO2peak) improved by a mean of 14.9% (SD 16.3%) from baseline and by 22% (SD 28.3) at ventilatory threshold in both groups. Sit -to-stand (11.9 (SD 11%)) and gait speed (16.0 (SD 19%)) improved similarly in both groups. No changes in quality of life or heart rate variability were noted. Training adaptations in high-intensity interval training were achieved despite a significantly reduced time commitment and total work volume compared to continuous aerobic exercise training.

Conclusion: Low-volume high-intensity interval training is a feasible and well tolerated training modality in cardiac rehabilitation settings, but is not more effective than continuous aerobic exercise training.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: สุขภาพการฝึกช่วงความเข้มสูงในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจรับประกันเพิ่มเติมงานวิจัยเราเปรียบเทียบประสิทธิภาพของปริมาณความเข้มสูงช่วงฝึกอบรมเทียบกับต่อเนื่องแอโรบิกออกกำลังกายในการฝึกอบรมโรคหัวใจล้มเหลวออกแบบ/การตั้งค่า: Unblinded สองแขนออกพร้อมกับกำหนดสุ่มการออกกำลังกายการรักษาในผู้ป่วยออกฟื้นฟูโรงพยาบาลห้องออกกำลังกายวิธีการ: ผู้ป่วยที่ มีอาการของหัวใจล้มเหลวเรื้อรังและขับเศษ < 45%, (หมายถึง อายุ: 59.1 ปี (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) 8.6); ผู้หญิง 3) เสร็จสมบูรณ์ของแบบฝึกหัดที่ใช้ฝึกออกกำลังกายเต้นแอโรบิกอย่างต่อเนื่อง 6 เดือน (n = 9) หรือการฝึกอบรมช่วง highintensity (n = 8) ออกกำลังกาย cardiorespiratory กำหนดระหว่างวงจร ergometry ใช้หายใจวิเคราะห์แลกเปลี่ยนก๊าซ กำลังทำงานถูกประเมินผ่านความเร็วในการนั่งการยืนและเดิน มีประเมินคุณภาพชีวิตโดยใช้36 สั้น ๆ แบบ MOS และมินเนโซต้าชีวิต ด้วยหัวใจล้มเหลวแบบสอบถาม ถูกระเบียบหัวใจ autonomicประเมินโดยใช้ความแปรผันของอัตราการเต้นหัวใจผลลัพธ์: การวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมเปิดเผยผลกระทบเวลาสำคัญแต่โต้ตอบเวลาซื้อไม่กลุ่มออกกำลังกายและผลที่กำลังทำงาน ดูดซับออกซิเจนสูงสุด (VO2peak) เพิ่มขึ้น โดยเฉลี่ย 14.9% (SD 16.3%) จากพื้นฐาน และ 22% (SD 28.3) ที่ ventilatory จำกัดในกลุ่มทั้งสอง นั่ง - ถึง-ยืน (11.9 (SD 11 %)) และเดินเร็ว (16.0 (SD 19 %))ขึ้นในทำนองเดียวกันในทั้งสองกลุ่ม คุณภาพชีวิตหรืออัตราการเต้นหัวใจสำหรับความผันผวนเปลี่ยนแปลงไม่ถูกบันทึก ฝึกท้องในความเข้มสูงช่วงฝึกได้สำเร็จแม้ มีความมุ่งมั่นในการลดเวลาและปริมาณงานทั้งหมดเมื่อเทียบกับการฝึกออกกำลังกายเต้นแอโรบิกอย่างต่อเนื่องสรุป: ปริมาณความเข้มสูงช่วงฝึก modality ฝึกดีเผื่อไว้ และเป็นไปได้ในการตั้งค่าการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ แต่ไม่มีประสิทธิภาพกว่าการฝึกออกกำลังกายเต้นแอโรบิกอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : สุขภาพประโยชน์ของการฝึกอบรมช่วงความเข้มสูงในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจหมายการวิจัยต่อไป .
เปรียบเทียบประสิทธิผลของการฝึกอบรมช่วงความเข้มสูงปริมาณน้อย VS อย่างต่อเนื่องการออกกำลังกายการฝึกอบรม
โรคหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

ออกแบบ / การตั้งค่า : unblinded ออกแบบขนานสองแขนกับการสุ่มการแทรกแซงในผู้ป่วยนอก
การออกกําลังกายยฟื้นฟูโรงพยาบาล

วิธีการ : ผู้ป่วยที่มีอาการของหัวใจล้มเหลวเรื้อรังและ ejection fraction < 45 % ( หมายถึง อายุ : 59.1 ปี ( ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( SD ) 8.6 ) ; ผู้หญิง 3 ) แล้วเสร็จ 6 เดือนของการออกกำลังกายแอโรบิกออกกำลังกายการฝึกอบรมการใช้ต่อเนื่อง ( n = 9 ) หรือ highintensity ช่วงเวลาการฝึกอบรม ( n = 8 ) . ที่ใช้ในฟิตเนส กำหนด ergometry รอบใช้หายใจ
การวิเคราะห์การแลกเปลี่ยนแก๊ส ความจุการทำงานและผ่านนั่งยืนและความเร็วในการเดิน คุณภาพของชีวิต คือ การประเมินโดยใช้
mos สั้นแบบ 36 และมินนิโซตาอาศัยอยู่กับภาวะหัวใจวาย แบบสอบถาม ความสามารถของระเบียบ คือ การประเมินโดยใช้ความแปรปรวน

ผลอัตราการเต้นของหัวใจการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม ( ANCOVA ) เปิดเผยผลเวลาสำคัญแต่ไม่มีกลุ่ม×เวลาสำหรับการออกกำลังกาย และผลของความสามารถในการทํางาน การใช้ออกซิเจนสูงสุด ( vo2peak ) ดีขึ้นโดยเฉลี่ย 14.9% ( SD 16.3 % ) จากพื้นฐานและ 22% ( SD ( ) ที่ธรณีประตูเครื่องช่วยหายใจในทั้งสองกลุ่ม นั่ง - ยืน ( 11.9 ( SD 11 % ) และความเร็วในการเดิน ( 16.0 ( SD 19% ) ขึ้น ซึ่งในทั้งสองกลุ่มไม่มีการเปลี่ยนแปลงคุณภาพของชีวิตหรืออัตราหัวใจแปรปรวนเป็นอื่น การดัดแปลงในช่วงเวลาการฝึกอบรมเข้มสูงยาแม้จะลดเวลา ความมุ่งมั่น และปริมาณงานทั้งหมดเมื่อเทียบกับการออกกำลังกายการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่อง

สรุป :ปริมาณน้อยใช้ช่วงเวลาการฝึกอบรมเป็นกิริยาช่วยที่เป็นไปได้และการฝึกอบรมในการตั้งค่าการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ แต่ไม่ได้มีประสิทธิภาพมากกว่าอย่างต่อเนื่องการออกกำลังกายการฝึกอบรม