One day was unusually harrowing. We

One day was unusually harrowing. We ventured downtown in the new Ford Country Squire my father had bought her, an enormous station wagon that seemed as long--and deft--as an ocean liner. We were shopping for a special meal for guests visiting that weekend, and my mother had heard that a particular butcher carried fresh oxtails, which she needed for a traditional soup. We’d never been inside the shop, but my mother would pause before its window, which was always lined with whole hams, crown roasts, and ropes of plump handmade sausages. She greatly esteemed the bounty with her eyes, and my sister and I did also, but despite our desirous cries she’d turn us away and instead buy the packaged links at the Finast supermarket, where she felt comfortable looking them over and could easily spot the price. And, of course, not have to talk. But that day she was resolved. The butcher store was crowded, and as we stepped inside the door jingled a welcome. No one seemed to notice. We waited for some time, and people who entered after us were now being served. Finally, an old woman nudged my mother and waved a little ticket, which we hadn’t taken. We patiently waited again, until one of the beefy men behind the glass display hollered our number. My mother pulled us forward and began searching the cases, but oxtails were nowhere to be found. The man, his big arms crossed, sharply said, “Come on, lady, whaddya want?” The butcher looked as if my mother had put something sour in his mouth, and he glanced back at the lighted board and called the next number.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปกติถูก harrowing วันหนึ่ง เรา ventured ดาวน์ทาวน์ในใหม่ฟอร์ดประเทศ Squire พ่อได้ซื้อเธอ wagon สถานีขนาดใหญ่ที่ดูเหมือน นาน - และมือ ดี - เป็นถุงมีมหาสมุทร เราก็ซื้ออาหารพิเศษวันหยุดที่พัก และแม่ได้ยินว่า เขียงเฉพาะดำเนินการ oxtails สด ซึ่งเธอต้องการต้มแบบดั้งเดิม เราไม่เคยได้รับภายในร้าน แต่แม่จะหยุดก่อนหน้าต่าง ที่มีเรียงรายไป ด้วยทั้ง hams, roasts คราวน์ และเชือกของไส้กรอกอวบมือเสมอ เธอมากยกย่องเงินสงเคราะห์ ด้วยดวงตาของเธอ และน้องสาวของฉันและฉันก็ยัง แต่แม้ มีเสียงร้องของเราต้อง เธอจะสะบัดเรา และซื้อเชื่อมโยงแพคเกจซูเปอร์มาร์เก็ต Finast ซึ่งเธอรู้สึกสะดวกสบายมองเห็นได้ และง่ายจุดราคาแทน และ แน่นอน ไม่มีการพูดคุย แต่วันนั้นเธอได้รับการแก้ไข เก็บเขียงไม่แออัด และขณะที่เราก้าวภายใน ประตู jingled ต้อนรับการ ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเห็น เรารอเวลา และคนที่ป้อนหลังจากเราตอนนี้กำลังเปิดให้บริการ สุดท้าย หญิง nudged แม่ และ waved ตั๋วน้อย ซึ่งเราไม่ได้ถ่าย เราอดทนรออีก จนหนึ่งคน beefy หลังจอแก้ว hollered หมายเลขของเรา แม่ดึงเราไปข้างหน้า และเริ่มค้นหากรณีและปัญหา แต่ oxtails ก็ไม่พบ ผู้ชาย เขาใหญ่บรรจุข้าม อย่างรวดเร็วกล่าว ว่า "โธ่ เลดี้ ต้อง whaddya " เขียงที่มองว่าแม่ได้ใส่บางสิ่งบางอย่างเปรี้ยวในปากของเขา และเขา glanced ที่บอร์ดกระจก และเรียกหมายเลขถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งเป็นบาดใจผิดปกติ เรากล้าในเมืองฟอร์ดประเทศนายพ่อของฉันได้ซื้อใหม่ของเธอสถานีรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนเป็นยาว - และคล่องแคล่ว - เป็นเรือเดินสมุทร เรากำลังช้อปปิ้งสำหรับอาหารมื้อพิเศษสำหรับผู้เข้าพักในช่วงสุดสัปดาห์ที่เข้ามาเยี่ยมชมและแม่ของฉันเคยได้ยินมาว่าเนื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งดำเนิน oxtails สดซึ่งเธอจำเป็นสำหรับน้ำซุปแบบดั้งเดิม เราไม่เคยอยู่ภายในร้าน แต่แม่ของฉันจะหยุดก่อนที่หน้าต่างซึ่งเรียงรายไปเสมอกับแฮมทั้งเครื่องเคียงมงกุฎและเชือกของไส้กรอกที่ทำด้วยมืออวบ เธอโปรดปรานอย่างมากที่นับถือด้วยตาของเธอและน้องสาวของฉันและฉันไม่ยัง แต่อย่างไรก็ตามเสียงร้องที่พึงปรารถนาของเราเธอจะเปิดเราออกไปและแทนที่จะซื้อลิงก์บรรจุที่ซูเปอร์มาร์เก็ต Finast ที่เธอรู้สึกสบายมองพวกเขามากกว่าและสามารถมองเห็นได้อย่างง่ายดาย ราคา และแน่นอนไม่ได้มีการพูดคุย แต่วันนั้นที่เธอได้รับการแก้ไข ร้านขายเนื้อแน่นและในขณะที่เราก้าวภายในประตู jingled ต้อนรับ ไม่มีใครดูเหมือนจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เรารอบางครั้งและคนที่เข้ามาหลังจากที่เราได้รับในขณะนี้ถูกเสิร์ฟ ในที่สุดหญิงชราสะกิดแม่ของฉันและโบกมือตั๋วเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราไม่ได้ถ่าย เราอดทนรออีกครั้งจนกระทั่งหนึ่งในผู้ชายที่อ้วนอยู่เบื้องหลังการแสดงแก้วตะโกนจำนวนของเรา แม่ของฉันดึงเราไปข้างหน้าและเริ่มค้นหากรณี แต่ oxtails ไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ ชายแขนของเขาใหญ่ข้ามอย่างรวดเร็วกล่าวว่า "Come on, ผู้หญิง, whaddya ต้องการ?" เขียงดูราวกับว่าแม่ของฉันได้นำสิ่งที่มีรสเปรี้ยวในปากของเขาและเขามองกลับมาที่คณะกรรมการได้ลงและเรียกหมายเลขถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหนึ่งผิดปกติบาดใจ . เรา ventured ในเมืองในประเทศฟอร์ดใหม่อะไร พ่อซื้อให้ ใหญ่สถานีรถบรรทุกที่ดูเหมือนยาวนาน . . . และเวลา -- เป็นเรือเดินสมุทร เราซื้ออาหารสำหรับแขกที่มาเยือน สุดสัปดาห์นั้น คุณแม่ได้ยินว่าเขียง โดยเฉพาะการ oxtails สดที่เธอต้องการสำหรับซุปแบบดั้งเดิมเราไม่เคยอยู่ภายในร้าน แต่แม่จะหยุดชั่วคราวก่อนที่หน้าต่างซึ่งอยู่เรียงรายทั้งแฮม , มงกุฎ roasts , และเชือกของอั๋น แฮนด์เมด ไส้กรอก เธอนับถือมากโปรดปรานกับตาของเธอและน้องสาวของฉันและฉันก็ร้องไห้ แต่แม้จะมีความปรารถนาของเรา เธอจะให้พวกเราไปแทน ซื้อแพคเกจ finast การเชื่อมโยงที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ,ที่เธอรู้สึกสบาย มองผ่าน และสามารถได้อย่างง่ายดายจุดราคา และ แน่นอน ไม่ต้องพูด แต่ในวันนั้น เธอตัดสินใจแล้ว ร้านขายเนื้อร้านที่แออัด และขณะที่เราก้าวเข้าไปประตู jingled ต้อนรับ ดูเหมือนจะไม่มีใครสังเกตเห็น เรารอเวลา และคนที่เข้ามาหลังเราได้ตอนนี้ถูกเสิร์ฟ ในที่สุด หญิงชราสะกิดแม่ และแกว่งตั๋วน้อยที่เราไม่ได้ถ่าย เราอดทนรอคอยอีก จนกระทั่งหนึ่งในคนอ้วนข้างหลังกระจกแสดงตะโกนหมายเลขของเรา แม่ของฉันดึงเราไปข้างหน้าและเริ่มค้นหากรณีแต่ oxtails คือไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ ชายใหญ่แขนข้ามอย่างรวดเร็วว่า " เอาน่า ผู้หญิง แล้วแกจะเอาอะไร ? " นักฆ่าดูราวกับว่าแม่ใส่อะไรเปรี้ยวๆในปากของเขาเขาเหลือบมองกลับไปที่จุดคณะกรรมการและเรียกหมายเลขถัดไป