A major factor separating Middle En

A major factor separating Middle English from Modern English is known as the Great Vowel Shift, a radical change in pronunciation during the 15th, 16th and 17th Century, as a result of which long vowel sounds began to be made higher and further forward in the mouth (short vowel sounds were largely unchanged). In fact, the shift probably started very gradually some centuries before 1400, and continued long after 1700 (some subtle changes arguably continue even to this day). Many languages have undergone vowel shifts, but the major changes of the English vowel shift occurred within the relatively short space of a century or two, quite a sudden and dramatic shift in linguistic terms. It was largely during this short period of time that English lost the purer vowel sounds of most European languages, as well as the phonetic pairing between long and short vowel sounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยสำคัญที่แยกกลางภาษาไทยจากภาษาอังกฤษสมัยใหม่เรียกว่าการดีสระเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการออกเสียงในช่วง 15, 16 และ 17 ศตวรรษ เป็นผลมาจากเสียงสระยาวซึ่งเริ่มทำสูงขึ้นและต่อไปข้างหน้าในปาก (เสียงสระสั้นได้ส่วนใหญ่ไม่เปลี่ยนแปลง) ในความเป็นจริง กะอาจจะเริ่มบางมากค่อย ๆ ศตวรรษก่อน 1400 และอย่างต่อเนื่องนานหลังจาก 1700 (เปลี่ยนแปลงบางอย่างลึกซึ้งเนื้อหาต่อไปแม้วันนี้) หลายภาษามีระดับสระกะ แต่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของภาษาอังกฤษสระกะเกิดขึ้นภายในพื้นที่ค่อนข้างสั้นของศตวรรษหรือสอง shift ค่อนข้างฉับพลัน และชัดเจนในเงื่อนไขทางภาษา มันเป็นส่วนใหญ่ในช่วงเวลาสั้นของเวลาที่สูญเสียภาษาอังกฤษสระเสียงใสกว่าของภาษายุโรปส่วนใหญ่ รวมทั้งการออกเสียง จับคู่ระหว่างเสียงสระสั้น และยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นปัจจัยสำคัญแยกภาษาอังกฤษยุคกลางจากภาษาอังกฤษเป็นโมเดิร์นเป็นที่รู้จักกันเปลี่ยนแปลงที่ดีสระการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการออกเสียงในช่วงวันที่ 15, 16 และศตวรรษที่ 17 เป็นผลจากการที่สระเสียงยาวเสียงเริ่มที่จะทำที่สูงขึ้นและต่อไปข้างหน้าในปาก (เสียงสระสั้นไม่เปลี่ยนแปลงส่วนใหญ่) ในความเป็นจริงการเปลี่ยนแปลงอาจจะเริ่มค่อยๆมากบางศตวรรษก่อน 1400 และต่อเนื่องนานหลังจากที่ 1700 (การเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ลึกซึ้งเนื้อหาดำเนินต่อไปแม้วันนี้) หลายภาษาได้รับการสระกะ แต่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงเสียงสระภาษาอังกฤษเกิดขึ้นภายในพื้นที่ค่อนข้างสั้นหรือสองศตวรรษที่ค่อนข้างมีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันและน่าทึ่งในแง่ภาษา มันเป็นส่วนใหญ่ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นี้ในช่วงเวลานั้นภาษาอังกฤษสูญเสียสระบริสุทธิ์เสียงของภาษาในยุโรปส่วนใหญ่เช่นเดียวกับการจับคู่ระหว่างการออกเสียงยาวและระยะสั้นเสียงสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยหลักที่แยกจากภาษาอังกฤษยุคกลางภาษาอังกฤษสมัยใหม่ที่เรียกว่าการเปลี่ยนเสียงสระที่ยิ่งใหญ่ รุนแรง เปลี่ยนการออกเสียงในวันที่ 15 , 16 และ 17 ศตวรรษ เป็นผลของการที่เสียงสระเสียงยาวเริ่มมีสูงขึ้น และต่อไปข้างหน้าในปาก ( สระเสียงสั้นส่วนใหญ่ไม่เปลี่ยนแปลง ) ในความเป็นจริง , กะอาจจะเริ่มค่อย ๆบางมากศตวรรษก่อน 1400 และต่อเนื่องนานหลัง 1700 ( การเปลี่ยนแปลงบางอย่างไป จนวันนี้ ) หลายภาษาได้รับสระกะ แต่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของการเปลี่ยนเสียงสระภาษาอังกฤษที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่ที่ค่อนข้างสั้นของศตวรรษ หรือ 2 , ค่อนข้างฉับพลัน และดราม่ากะในแง่ภาษาศาสตร์ มันเป็นส่วนใหญ่ในช่วงเวลาสั้นของเวลาที่อังกฤษเสียบริสุทธิ์เสียงสระภาษามากที่สุดในยุโรป รวมทั้งการออกเสียงยาวและการจับคู่ระหว่างสระเสียงสั้น .