III. LITERACY IN EARLY CHILDHOOD Th

III. LITERACY IN EARLY CHILDHOOD The six years of primary school are crucial to the educational development of the child. This is when the child learns to read independently. It is also the time when he is likely to establish reading habits that will prevail through secondary school and adult life. A good primary school reading syllabus should provide for both the development of reading skills and the encouragement of reading for pleasure. Ideally, literacy in this early stage cuts across the entire course of study. There is need to take note of introducing literacy/literature to children since it involves the development of appreciation and taste. Many Nigerian children now have more contacts and interests than their counterparts some decades ago. This is because, the television and other electronic devices have brought the World to their living rooms, and they watch and listen to various literacy programmes meant for their age and those of adults too. It is necessary to point out here that the home has a great contribution to make not only to the child‟s personality but also to his cognitive development, through child stimulation. Child stimulation starts as early as the child is born. The mother must not delay talking to the infant, thinking he/she is too small to understand. As soon as the senses begin to function, learning starts. That is why the care giver must start right from birth to appeal to all the senses through talking, singing, patting, decorating the baby‟s cot, etc. As the baby grows, other adults and children should be encouraged to play with the child. Through this socialization process, children learn to manifest such characteristics as confidence, competency cooperation and friendship. Yarrow, Rubinstein and Pederson (1995) in their study of “Childhood Education” added that toys and a variety of play materials significantly affect infant development in such areas as reading and grasping, and exploratory behaviour. Thus, the earlier the opportunities are provided for exploration of varied objects, spaces and places and, the stronger the development of curiosity, the better the inquisitiveness and questioning. The role of the teacher of young children is to co-operate with nature in helping each child develop his/her potentials. The teacher, whether the indirect (parents/other adults) or the direct (the certified teacher) needs an understanding of some of the principles of child development as they are applied in traditional and modern education. Unoh (1983) argued in favour of this ascertion and says that education is the art of teaching and training the child to enhance his physical, intellectual, moral and spiritual development. A generally acknowledgement need in Nigeria today is for skilled manpower, and the crucial question is how that supply can best be achieved (Adams 2008). Academically-oriented curricular provide the base for the development of this skilled manpower. This is done in various stages of development of the child, from nursery to the higher education and from childhood to adulthood. The primary intentions are to introduce concepts and techniques that develop abilities, attitudes, skills and understanding that make youths and adults occupationally competent participants in the changing economic life of the nation, regardless of the level at which a person learns in school (Yusuf, 2010)
JOURNAL OF LANGUAGE TEACHING AND RESEARCH
© 2012 ACADEMY PUBLISHER
662
IV. EARLY CHILDHOOD EDUCATION Early childhood education is the organized practice of educating those who are in early childhood which is one, one of the most vulnerable stages in life. According to the National Association for the Education of Young Children (NAEYC), it spans the human life from birth to eight years. Early childhood, according to Bear and Johnston (2008), often focuses on children learning through play. According to UNESCO‟s Early Childhood Care and Education Unit (ECCE), early childhood is defined as the period from birth to about eight years old which is a time of remarkable brain development. These years lay the foundation for subsequent learning. Templeton (2004) opined that researchers in the field and early childhood educators both view the parents as Early Childhood Education takes many forms depending on the beliefs of the education or parents. Much of the first two years of life are spent in the creation of a child‟s first “sense of self” or the building of a first identify. This is a crucial part of children‟s make-up how they first see themselves, how they think they should function, how they expect others to function in relation to them. For this reason, early care must ensure that in addition to employing carefully selected and trained caretakers, programmes policy must emphasize links with family, home culture, and home language; meaning that caregiver must uniquely care for each child using developmentally appropriate practice care to support families rather than a substitute for them. Yusuf (2010) added that if a young child doesn‟t receive sufficient nurturing, nutrition, parental/caregiver interaction, and stimulus during this crucial period, the child may be left with a developmental deficit that hampers his or her success in preschool, kindergarten/nursery, and beyond. Therefore, children must receive attention and affection needed to develop in a healthier manner. A. Developmental Domains There are five different developmental domains of children which all relate to one another and they are easily refered to as the SPICE of life: • Social – refers mostly to the ability to form attachment, play with others, co-operation and sharing, and being able to create lasting relationship with others. • Physical – Development of five and Gross motor skills • Intellectual – The process of making sense of the World around them. • Creative – The development of special abilities creating talents. Music, Art, Writing, Reading, and singing are all ways for creative development to take place. • Emotional – Development of self-awareness, self-confidence, and coping with feelings as well as understanding them. B. Objectives of Early Childhood Education The objective of early childhood education according to the National Policy on Education (2007) is to • effect a smooth transition from home to the school • prepare the child for the primary level of education • provide adequate care and supervision for the children while their parents are at work, farms or market, etc. • inculcate social norms in them. • inculcate in the child the spirit of inquiry and creativity through the exploration of native, and the local environment, playing with toys, artistic and musical activities, etc • teach co-operation and team spirit • teach the rudiments of numbers, letters, shapes and colours, through play. • Teach good habits, especially good health habits According to Yusuf (2010), these objectives are laudable, but a lot has to be done to achieve them. For example, secondary school children in Nigeria are in critical stage of their development. She therefore stressed that they should be engaged in formulating a self-concept, establishing an identity, developing occupational skills and awareness, and encountering challenges in the world of education achievement. Educators must provide the right and timely assistance to enable the child develop the occupational competence that will make him/her viable in the society (P.47-49).
V. SCOPE OF CHILDREN LITERACY The scope of children‟s literacy includes stories of real people of today and yesterday, realistic fiction tales, stories of animals, machines, and interventions, stories dealing with the world of nature, stories depicting everyday experience of children, folklore and books of poetry. Literacy materials necessary for this age group are examined below: Folktale/Story Telling The folktale is the most important and popular form of oral literature in Africa through which traditional customs such as those related to inheritance are recalled. The tales involve ethical teaching through which the child learns the values and norms of his/her society, and he/she thus grows up to fit properly into it. To understand more of African culture, one must know the folktale of his/her area because it illustrates, the people‟s perception of the world and their
JOURNAL OF LANGUAGE TEACHING AND RESEARCH
© 2012 ACADEMY PUBLISHER
663
environment (Okunade, 2005). It is therefore important to incorporate story telling into primary school curriculum because of its immense advantages. Knowledge and wisdom are derived by the child from stories by the child. Picture Books and Picture Story Books According to Okunade (2005), these visual art forms provide children with their first experiences in art and literature. Books in this category cover a wide range of topics, both factual and otherwise and these include books made of fabric, cardboard, picture books. In the story is told through illustration. The first time through an adult, possibly a teacher, and the children look at the book together, discovering the story and telling it to each other. Later, the children can read it to other children. It is essential to say here that, such books contribute to oral language development, serve as stimulus for creative story telling and develop a sense of story long before a child can read. Poetry, Rhymes, Songs Young children respond early and naturally to the language of poetry for it usually is a shared experience with the competent teacher. Poetry itself appeals to both young and old because of its elements like imagery, rhythm, metre, form and other aesthetic elements. Rhymes are an indispensable part of a child‟s introduction to literature. Humorous incidents and characters are presented in verses with pleasurable rhythm and rhyme to delight the ear. Children love to clap, tap, hop and to imitate objects and animals where rhythms lend themselves to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

III. วัดในช่วงวัยเด็กประถมปี 6 มีความสำคัญการพัฒนาทางการศึกษาของเด็ก เมื่อเด็กเรียนรู้การอ่านอิสระอยู่ นอกจากนี้ยังเป็นเวลาที่เมื่อเขามีโอกาสที่จะสร้างนิสัยการอ่านที่จะเหนือกว่ามัธยมศึกษาและผู้ใหญ่ โรงเรียนประถมดีที่อ่านตารางควรมีการพัฒนาทั้งทักษะและให้กำลังใจในการอ่านเพื่อความสุขในการอ่าน แห่ง วัดในระยะแรก ๆ นี้ตัดข้ามทั้งหลักสูตรการศึกษา ต้องการจดแนะนำสามารถ/วรรณกรรมสำหรับเด็กเนื่องจากเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของขึ้นราคาและรสชาติ เด็กหลายรีตอนนี้ได้ติดต่อและสนใจกว่าคู่ของพวกเขาเพิ่มเติมบางทศวรรษที่ผ่านมา เนื่องจาก เครื่องรับโทรทัศน์และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่น ๆ ได้นำโลกสู่ห้องนั่งเล่นของพวกเขา และพวกเขาดู และฟังต่าง ๆ สามารถโปรแกรมหมายถึงอายุของพวกเขาและบรรดาผู้ใหญ่เกินไป ได้ไปที่นี่ที่ บ้านมีเป็นผลงานที่ดีต้องไม่เพียงบุคลิก child‟s แต่ยัง พัฒนาการรับรู้ของเขา ผ่านการกระตุ้นเด็ก กระตุ้นเด็กเริ่มเป็นช่วงที่เด็กจะเกิด แม่ต้องหน่วงเวลาพูดกับเด็กทารก คิดจะเล็กเกินกว่าจะเข้าใจ เป็นความรู้สึกที่เริ่มทำงาน เริ่มต้นการเรียนรู้ นั่นคือเหตุผลที่ giver ดูแลต้องเริ่มจากเกิดยังความรู้สึกทั้งหมดผ่านการพูดคุย ร้องเพลง patting ตกแต่ง baby‟s เปล ฯลฯ เป็นเด็กเติบโต ผู้ใหญ่และเด็กคนอื่น ๆ ควรจะส่งเสริมให้เล่นกับเด็ก ผ่านขั้นตอนนี้การขัดเกลาทางสังคม เด็กเรียนรายการลักษณะดังกล่าวเป็นความเชื่อมั่น ความสามารถด้านความร่วมมือ และมิตรภาพ เทอร์รูบินสไตน์ yarrow และ Pederson (1995) ในการศึกษา "การศึกษาเด็ก" เพิ่มว่า ความหลากหลายของวัสดุของเล่นและของเล่นมากมีผลต่อการพัฒนาเด็กในด้านต่าง ๆ เช่นการอ่าน และเรียง และพฤติกรรมเชิงบุกเบิก ดังนั้น ที่ก่อนหน้านี้โอกาสมีสำหรับสำรวจแตกต่างกันวัตถุ ช่องว่าง และสถาน และ พัฒนาที่แข็งแกร่งของความอยากรู้ ดีกว่า inquisitiveness ที่ และซักถาม บทบาทของครูของเด็กคือการ co-operate กับธรรมชาติในการช่วยให้เด็กแต่ละคนในการพัฒนาศักยภาพเขา/เธอ ครู ไม่ว่าในทางอ้อม (ผู้ปกครอง / ผู้ใหญ่อื่น ๆ) หรือตรง (ครูได้รับการรับรอง) ต้องเข้าใจหลักของการพัฒนาเด็กมีใช้ในการศึกษา และ Unoh (1983) โต้เถียงลง ascertion นี้ และกล่าวว่า การศึกษาศิลปะของการสอน และการฝึกอบรมเด็กเพื่อเสริมการพัฒนาทางกายภาพ ปัญญา คุณธรรม และจิตวิญญาณของเขา A โดยทั่วไปต้องยอมรับในไนจีเรียวันนี้เป็นกำลังคนที่มีทักษะ และคำถามสำคัญคือ วิธีจัดหาวัสดุที่สามารถจะทำได้ดี (Adams 2008) เดิมเน้นเสริมให้ฐานสำหรับการพัฒนากำลังคนที่มีทักษะนี้ นี้จะทำในขั้นตอนต่าง ๆ ของการพัฒนาเด็ก สถานรับเลี้ยงเด็กเพื่อการศึกษา และ จากวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่ได้ ความตั้งใจหลักที่จะแนะนำแนวคิดและเทคนิคที่พัฒนาความสามารถ ทัศนคติ ทักษะ และความเข้าใจที่ทำให้เยาวชนและผู้ใหญ่ผู้เรียน occupationally อำนาจในชีวิตเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจของประเทศ ไม่ว่าระดับที่บุคคลเรียนรู้ในโรงเรียน (ยูซุฟ 2010) สมุดรายวันของการสอนภาษาและการวิจัย © 2012 ออสการ์ผู้เผยแพร่ 662 IV. EARLY CHILDHOOD EDUCATION Early childhood education is the organized practice of educating those who are in early childhood which is one, one of the most vulnerable stages in life. According to the National Association for the Education of Young Children (NAEYC), it spans the human life from birth to eight years. Early childhood, according to Bear and Johnston (2008), often focuses on children learning through play. According to UNESCO‟s Early Childhood Care and Education Unit (ECCE), early childhood is defined as the period from birth to about eight years old which is a time of remarkable brain development. These years lay the foundation for subsequent learning. Templeton (2004) opined that researchers in the field and early childhood educators both view the parents as Early Childhood Education takes many forms depending on the beliefs of the education or parents. Much of the first two years of life are spent in the creation of a child‟s first “sense of self” or the building of a first identify. This is a crucial part of children‟s make-up how they first see themselves, how they think they should function, how they expect others to function in relation to them. For this reason, early care must ensure that in addition to employing carefully selected and trained caretakers, programmes policy must emphasize links with family, home culture, and home language; meaning that caregiver must uniquely care for each child using developmentally appropriate practice care to support families rather than a substitute for them. Yusuf (2010) added that if a young child doesn‟t receive sufficient nurturing, nutrition, parental/caregiver interaction, and stimulus during this crucial period, the child may be left with a developmental deficit that hampers his or her success in preschool, kindergarten/nursery, and beyond. Therefore, children must receive attention and affection needed to develop in a healthier manner. A. Developmental Domains There are five different developmental domains of children which all relate to one another and they are easily refered to as the SPICE of life: • Social – refers mostly to the ability to form attachment, play with others, co-operation and sharing, and being able to create lasting relationship with others. • Physical – Development of five and Gross motor skills • Intellectual – The process of making sense of the World around them. • Creative – The development of special abilities creating talents. Music, Art, Writing, Reading, and singing are all ways for creative development to take place. • Emotional – Development of self-awareness, self-confidence, and coping with feelings as well as understanding them. B. Objectives of Early Childhood Education The objective of early childhood education according to the National Policy on Education (2007) is to • effect a smooth transition from home to the school • prepare the child for the primary level of education • provide adequate care and supervision for the children while their parents are at work, farms or market, etc. • inculcate social norms in them. • inculcate in the child the spirit of inquiry and creativity through the exploration of native, and the local environment, playing with toys, artistic and musical activities, etc • teach co-operation and team spirit • teach the rudiments of numbers, letters, shapes and colours, through play. • Teach good habits, especially good health habits According to Yusuf (2010), these objectives are laudable, but a lot has to be done to achieve them. For example, secondary school children in Nigeria are in critical stage of their development. She therefore stressed that they should be engaged in formulating a self-concept, establishing an identity, developing occupational skills and awareness, and encountering challenges in the world of education achievement. Educators must provide the right and timely assistance to enable the child develop the occupational competence that will make him/her viable in the society (P.47-49). V. SCOPE OF CHILDREN LITERACY The scope of children‟s literacy includes stories of real people of today and yesterday, realistic fiction tales, stories of animals, machines, and interventions, stories dealing with the world of nature, stories depicting everyday experience of children, folklore and books of poetry. Literacy materials necessary for this age group are examined below: Folktale/Story Telling The folktale is the most important and popular form of oral literature in Africa through which traditional customs such as those related to inheritance are recalled. The tales involve ethical teaching through which the child learns the values and norms of his/her society, and he/she thus grows up to fit properly into it. To understand more of African culture, one must know the folktale of his/her area because it illustrates, the people‟s perception of the world and their JOURNAL OF LANGUAGE TEACHING AND RESEARCH © 2012 ACADEMY PUBLISHER 663 environment (Okunade, 2005). It is therefore important to incorporate story telling into primary school curriculum because of its immense advantages. Knowledge and wisdom are derived by the child from stories by the child. Picture Books and Picture Story Books According to Okunade (2005), these visual art forms provide children with their first experiences in art and literature. Books in this category cover a wide range of topics, both factual and otherwise and these include books made of fabric, cardboard, picture books. In the story is told through illustration. The first time through an adult, possibly a teacher, and the children look at the book together, discovering the story and telling it to each other. Later, the children can read it to other children. It is essential to say here that, such books contribute to oral language development, serve as stimulus for creative story telling and develop a sense of story long before a child can read. Poetry, Rhymes, Songs Young children respond early and naturally to the language of poetry for it usually is a shared experience with the competent teacher. Poetry itself appeals to both young and old because of its elements like imagery, rhythm, metre, form and other aesthetic elements. Rhymes are an indispensable part of a child‟s introduction to literature. Humorous incidents and characters are presented in verses with pleasurable rhythm and rhyme to delight the ear. Children love to clap, tap, hop and to imitate objects and animals where rhythms lend themselves to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

III LITERACY ใน EARLY CHILDHOOD หกปีของโรงเรียนประถมศึกษามีความสำคัญต่อการพัฒนาการศึกษาของเด็ก นี่คือเมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะอ่านได้อย่างอิสระ นอกจากนี้ยังเป็นเวลาที่เขามีโอกาสที่จะสร้างนิสัยรักการอ่านที่จะเหนือกว่าผ่านโรงเรียนมัธยมและชีวิตในวัยผู้ใหญ่ โรงเรียนประถมศึกษาที่ดีหลักสูตรการอ่านควรจัดให้มีทั้งการพัฒนาทักษะการอ่านและการส่งเสริมการอ่านเพื่อความสุข จะเป็นการดีที่ความรู้ในการตัดขั้นต้นนี้ข้ามทั้งหลักสูตรการศึกษา มีความจำเป็นที่จะทราบของการแนะนำความรู้ / วรรณกรรมกับเด็กเพราะมันเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของความชื่นชมและรสชาติ เด็กไนจีเรียจำนวนมากขณะนี้มีรายชื่อและความสนใจมากขึ้นกว่าคู่ของพวกเขาบางทศวรรษที่ผ่านมา เพราะนี่คือโทรทัศน์และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่น ๆ ได้นำโลกไปยังห้องพักที่อยู่อาศัยของพวกเขาและพวกเขาดูและรับฟังรายการความรู้ต่างๆที่มีความหมายสำหรับอายุของพวกเขาและบรรดาผู้ใหญ่เกินไป มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะชี้ให้เห็นว่าบ้านที่นี่มีผลงานที่ดีที่จะทำให้ไม่เพียง แต่กับเด็ก "บุคลิกภาพ แต่ยังเพื่อพัฒนาองค์ความรู้ของเขาผ่านการกระตุ้นเด็ก กระตุ้นเด็กเริ่มต้นเท่าที่เด็กเกิด แม่ไม่ต้องชะลอการพูดคุยกับทารกคิดว่าเขา / เธอมีขนาดเล็กเกินไปที่จะเข้าใจ ทันทีที่ความรู้สึกเริ่มต้นในการทำงานการเรียนรู้เริ่มต้น นั่นคือเหตุผลที่ผู้ดูแลจะต้องเริ่มต้นตั้งแต่แรกเกิดมาเพื่อดึงดูดความรู้สึกทั้งหมดที่ผ่านการพูดคุยร้องเพลง, ตบ, การตกแต่งทารก "s เปล ฯลฯ ขณะที่ลูกน้อยเติบโตขึ้นผู้ใหญ่คนอื่น ๆ และเด็กที่ควรจะสนับสนุนการเล่นกับเด็ก . ผ่านกระบวนการขัดเกลาทางสังคมนี้เด็กเรียนรู้ที่จะแสดงให้เห็นลักษณะเช่นความเชื่อมั่นในความสามารถความร่วมมือและมิตรภาพ ยาร์โรว์, และรูบินเดอร์สัน (1995) ในการศึกษาของพวกเขา "การศึกษาในวัยเด็ก" เสริมว่าของเล่นและความหลากหลายของวัสดุที่เล่นอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อการพัฒนาของทารกในด้านต่างๆเช่นการอ่านและการโลภและพฤติกรรมสำรวจ ดังนั้นโอกาสที่ก่อนหน้านี้มีไว้สำหรับการสำรวจของวัตถุที่แตกต่างกันช่องว่างและสถานที่และที่แข็งแกร่งในการพัฒนาความอยากรู้ดีกว่าอยากรู้อยากเห็นและซักถาม บทบาทของครูของเด็กเล็กคือการร่วมมือกับธรรมชาติในการช่วยให้เด็กแต่ละคนพัฒนา / ศักยภาพของเขาและเธอ ครูไม่ว่าจะเป็นทางอ้อม (พ่อแม่ / ผู้ใหญ่คนอื่น ๆ ) หรือโดยตรง (ครูได้รับการรับรอง) ความต้องการความเข้าใจในบางส่วนของหลักการของการพัฒนาเด็กที่พวกเขาจะนำมาใช้ในการศึกษาแบบดั้งเดิมและทันสมัย Unoh (1983) ที่ถกเถียงกันอยู่ในความโปรดปรานของ ascertion นี้และกล่าวว่าการศึกษาเป็นศิลปะของการเรียนการสอนและการฝึกอบรมเด็กเพื่อเสริมสร้างร่างกายของเขาทางปัญญา, การพัฒนาศีลธรรมและจิตวิญญาณ จำเป็นที่จะต้องรับรู้โดยทั่วไปในประเทศไนจีเรียในวันนี้คือสำหรับบุคลากรที่มีทักษะและคำถามที่สำคัญคือวิธีการที่ดีที่สุดอุปทานที่สามารถทำได้ (อดัมส์ 2008) วิชาการที่มุ่งเน้นหลักสูตรให้ฐานสำหรับการพัฒนาบุคลากรที่มีทักษะนี้ ซึ่งจะดำเนินการในขั้นตอนต่างๆของการพัฒนาของเด็กจากสถานรับเลี้ยงเด็กเพื่อการศึกษาที่สูงขึ้นและจากวัยเด็กเป็นผู้ใหญ่ ความตั้งใจหลักคือการแนะนำแนวคิดและเทคนิคที่พัฒนาความสามารถทัศนคติทักษะและความเข้าใจที่ทำให้เยาวชนและผู้ใหญ่อาชีพผู้เข้าร่วมมีอำนาจในชีวิตทางเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไปของประเทศโดยไม่คำนึงถึงระดับที่เป็นคนที่เรียนรู้ในโรงเรียน (ยูซุฟ 2010 )
วารสารการสอนภาษาและวิจัย© 2012 ACADEMY PUBLISHER 662 IV การศึกษาปฐมวัยการศึกษาปฐมวัยคือการปฏิบัติของการจัดความรู้แก่ผู้ที่อยู่ในวัยเด็กซึ่งเป็นหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในขั้นตอนที่เปราะบางที่สุดในชีวิต ตามที่สมาคมแห่งชาติเพื่อการศึกษาของเด็กเล็ก (NAEYC) มันมีช่วงที่ดำรงชีวิตของมนุษย์ตั้งแต่แรกเกิดถึงแปดปี เด็กปฐมวัยตามหมีและจอห์นสัน (2008) มักจะมุ่งเน้นไปที่เด็กเรียนรู้ผ่านการเล่น ตามที่ยูเนสโก "s ปฐมวัยดูแลและหน่วยการศึกษา (ECCE) วัยเด็กถูกกำหนดให้เป็นช่วงเวลาตั้งแต่แรกเกิดถึงประมาณแปดขวบซึ่งเป็นช่วงเวลาของการพัฒนาสมองที่โดดเด่น ปีนี้วางรากฐานสำหรับการเรียนรู้ตามมา เทมเปิล (2004) เห็นว่านักวิจัยในการศึกษาในวัยเด็กภาคสนามและในช่วงต้นทั้งสองดูเป็นพ่อแม่การศึกษาปฐมวัยมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับความเชื่อของการศึกษาหรือผู้ปกครอง มากในสองปีแรกของชีวิตจะใช้เวลาในการสร้างเด็ก "ครั้งแรก" รู้สึกของตัวเอง "หรือการสร้างเป็นครั้งแรกระบุ นี้เป็นส่วนสำคัญของเด็ก "s แต่งหน้าวิธีที่พวกเขาครั้งแรกที่เห็นตัวเองว่าพวกเขาคิดว่าพวกเขาควรจะทำงานวิธีที่พวกเขาคาดหวังว่าคนอื่น ๆ ที่ทำงานในความสัมพันธ์กับพวกเขา ด้วยเหตุนี้การดูแลต้นต้องให้แน่ใจว่านอกเหนือไปจากการจ้างผู้ดูแลที่เลือกอย่างระมัดระวังและการฝึกอบรมโปรแกรมต้องเน้นนโยบายการเชื่อมโยงกับครอบครัวของวัฒนธรรมบ้านและภาษาบ้าน; หมายความว่าผู้ดูแลต้องดูแลไม่ซ้ำกันสำหรับเด็กแต่ละคนโดยใช้การดูแลการปฏิบัติที่เหมาะสมเพื่อสนับสนุนการพัฒนาครอบครัวมากกว่าแทนสำหรับพวกเขา ยูซุฟ (2010) เสริมว่าถ้าเป็นเด็กหนุ่ม doesn t "ได้รับการบำรุงที่เพียงพอ, โภชนาการ, ผู้ปกครอง / การทำงานร่วมกันดูแลและกระตุ้นเศรษฐกิจในช่วงเวลาที่สำคัญนี้เด็กอาจจะถูกทิ้งให้อยู่กับการขาดดุลการพัฒนาที่ hampers ความสำเร็จของเขาหรือเธอในเด็กก่อนวัยเรียนอนุบาล / สถานรับเลี้ยงเด็กและเกิน ดังนั้นเด็กจะต้องได้รับความสนใจและความรักจำเป็นในการพัฒนาในลักษณะที่มีสุขภาพดี A. โดเมนพัฒนาการมีห้าโดเมนการพัฒนาที่แตกต่างกันของเด็กซึ่งมีความสัมพันธ์กับคนอื่นและพวกเขาจะอ้างได้อย่างง่ายดายเพื่อเป็นเครื่องเทศที่มีชีวิต: •สังคม - หมายส่วนใหญ่จะมีความสามารถในรูปแบบไฟล์ที่แนบมาเล่นกับคนอื่น ๆ ที่ร่วมดำเนินงานและการ ร่วมกันและความสามารถในการสร้างความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนกับคนอื่น ๆ •ทางกายภาพ - การพัฒนาห้าและทักษะยนต์ขั้นต้น•ทางปัญญา - ขั้นตอนการทำให้ความรู้สึกของโลกรอบตัวพวกเขา •ความคิดสร้างสรรค์ - การพัฒนาความสามารถพิเศษในการสร้างความสามารถ ดนตรีศิลปะ, การเขียน, อ่านหนังสือ, และการร้องเพลงทุกวิถีทางในการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ที่จะใช้สถานที่ •ทางอารมณ์ - การพัฒนาความตระหนักในตนเองความมั่นใจในตนเองและการเผชิญกับความรู้สึกเช่นเดียวกับการทำความเข้าใจพวกเขา บีวัตถุประสงค์ของการศึกษาปฐมวัยโดยมีวัตถุประสงค์ของการศึกษาปฐมวัยตามนโยบายแห่งชาติเกี่ยวกับการศึกษา (2007) คือการ•ผลราบรื่นจากบ้านไปโรงเรียน•เตรียมความพร้อมเด็กในระดับประถมศึกษาของการศึกษา•ให้การดูแลอย่างเพียงพอและ การดูแลเด็กขณะที่พ่อแม่ของพวกเขาอยู่ในที่ทำงานฟาร์มหรือตลาดเป็นต้น•ปลูกฝังบรรทัดฐานของสังคมในพวกเขา •ปลูกฝังในเด็กจิตวิญญาณของการสอบสวนและความคิดสร้างสรรค์ผ่านการสำรวจของพื้นเมืองและสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น, การเล่นกับของเล่นกิจกรรมศิลปะและดนตรี ฯลฯ •สอนร่วมมือและจิตวิญญาณของทีม•สอนพื้นฐานของตัวเลขตัวอักษรรูปร่าง และสีที่ผ่านการเล่น •สอนนิสัยที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งพฤติกรรมสุขภาพที่ดีตามที่ยูซุฟ (2010) วัตถุประสงค์เหล่านี้เป็นที่น่ายกย่อง แต่จำนวนมากจะต้องมีการดำเนินการเพื่อให้บรรลุพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นเด็กโรงเรียนมัธยมในประเทศไนจีเรียอยู่ในขั้นตอนที่สำคัญของการพัฒนาของพวกเขา เธอจึงเน้นว่าพวกเขาควรจะมีส่วนร่วมในการกำหนดแนวความคิดตัวเองสร้างเอกลักษณ์การพัฒนาทักษะการประกอบอาชีพและการรับรู้และต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายในโลกของความสำเร็จการศึกษา การศึกษาจะต้องให้สิทธิและช่วยเหลือทันเวลาการเปิดใช้งานให้เด็กพัฒนาความสามารถในการประกอบอาชีพที่จะทำให้เขา / เธอทำงานในสังคม (P.47-49). โวลต์ ขอบเขตของเด็กรู้ขอบเขตของเด็ก "s ความรู้รวมถึงเรื่องราวของผู้คนที่แท้จริงของวันนี้และเมื่อวานนี้นิทานนิยายจริงเรื่องราวของสัตว์เครื่องจักรและการแทรกแซงเรื่องการจัดการกับโลกของธรรมชาติเรื่องภาพวาดประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของเด็กที่ชาวบ้าน และหนังสือบทกวี วัสดุความรู้ที่จำเป็นสำหรับกลุ่มอายุนี้มีการตรวจสอบด้านล่าง: นิทานพื้นบ้าน / การเล่าเรื่องนิทานพื้นบ้านเป็นรูปแบบที่สำคัญที่สุดและเป็นที่นิยมของวรรณกรรมในช่องปากในทวีปแอฟริกาที่ผ่านศุลกากรแบบดั้งเดิมเช่นผู้ที่เกี่ยวข้องกับมรดกจะจำได้ว่า นิทานที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนทางจริยธรรมผ่านที่เด็กเรียนรู้ค่านิยมและบรรทัดฐานของ / สังคมของเขาและเขา / เธอจึงเติบโตขึ้นถึงพอดีเป็นมัน เพื่อให้เข้าใจมากขึ้นของวัฒนธรรมแอฟริกันคนหนึ่งจะต้องรู้พื้นบ้านของ / พื้นที่ของเขาเพราะมันแสดงให้เห็นถึงคน "การรับรู้ของโลกและของพวกเขาวารสารการสอนภาษาและวิจัย© 2012 ACADEMY PUBLISHER 663 สภาพแวดล้อม (Okunade 2005) มันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะรวมการเล่าเรื่องในหลักสูตรโรงเรียนประถมเพราะข้อดีอันยิ่งใหญ่ของ ความรู้และภูมิปัญญาที่ได้รับมาจากเด็กจากเรื่องราวโดยเด็ก หนังสือภาพหนังสือภาพและเรื่องราวตาม Okunade (2005) เหล่านี้รูปแบบศิลปะที่มองเห็นให้เด็กที่มีประสบการณ์แรกของพวกเขาในงานศิลปะและวรรณกรรม หนังสือในหมวดหมู่นี้ครอบคลุมหลากหลายของหัวข้อที่ทั้งจริงและอื่น ๆ เหล่านี้รวมถึงหนังสือที่ทำจากผ้า, กระดาษแข็ง, หนังสือภาพ ในเรื่องที่จะบอกผ่านภาพประกอบ ครั้งแรกที่ผ่านผู้ใหญ่อาจจะเป็นครูและเด็ก ๆ ดูหนังสือด้วยกันค้นพบเรื่องราวและบอกให้คนอื่น ๆ ต่อมาเด็ก ๆ สามารถอ่านได้ให้กับเด็กอื่น ๆ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะบอกว่าที่นี่ว่าหนังสือดังกล่าวนำไปสู่การพัฒนาภาษาในช่องปากทำหน้าที่เป็นกระตุ้นเล่าเรื่องความคิดสร้างสรรค์และพัฒนาความรู้สึกของเรื่องนานก่อนที่เด็กสามารถอ่าน บทกวีบทกวีเพลงเด็กหนุ่มตอบสนองในช่วงต้นและเป็นธรรมชาติภาษาของบทกวีมันมักจะเป็นประสบการณ์ที่ใช้ร่วมกันกับครูที่มีความสามารถ บทกวีของตัวเองดึงดูดให้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่เพราะองค์ประกอบของภาพเช่นจังหวะเมตรรูปแบบและองค์ประกอบความงามอื่น ๆ บ๊องเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ของเด็ก "s รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับวรรณคดี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอารมณ์ขันและตัวอักษรจะถูกนำเสนอในข้อพึงพอใจกับจังหวะและสัมผัสเพื่อความสุขของหู เด็กรักที่จะปรบมือแตะฮอปและวัตถุที่จะเลียนแบบและสัตว์ที่จังหวะยืมตัวให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ความรู้ในวัยเด็ก 6 ปี ของโรงเรียน ประถมศึกษา มีความสําคัญต่อการพัฒนาการศึกษาของเด็ก นี่คือเวลาที่เด็กเรียนรู้ที่จะอ่านได้อย่างอิสระ นอกจากนี้ยังเวลาเมื่อเขามีโอกาสที่จะสร้างนิสัยรักการอ่านนั้นจะชนะผ่านโรงเรียนมัธยมและชีวิตของผู้ใหญ่ดีโรงเรียนอ่านหลักสูตรควรให้ทั้งเพื่อพัฒนาทักษะการอ่านและการส่งเสริมการอ่านเพื่อความบันเทิง ใจกลาง การรู้ในช่วงแรกตัดผ่านหลักสูตรทั้งหมดของการศึกษา มันต้องจดที่แนะนำความรู้ / วรรณคดีให้เด็กเพราะมันเกี่ยวข้องกับการพัฒนาคุณค่าและรสชาติเด็กไนจีเรียหลายตอนนี้ได้ติดต่อมากขึ้นและความสนใจกว่า counterparts ของพวกเขาบาง ทศวรรษที่ผ่านมา นี้เป็นเพราะ โทรทัศน์ และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่น ๆได้นำโลกไปนั่งเล่นของพวกเขาและพวกเขารับชมและรับฟังรายการต่าง ๆ การรู้เท่าทันหมายถึงอายุของพวกเขาและของผู้ใหญ่ด้วยมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะชี้ให้เห็นว่าบ้านที่มีผลงานที่ดีเพื่อให้ไม่เพียง แต่จะ‟บุคลิกภาพของเด็ก แต่ยังเพื่อการพัฒนาทางปัญญาของเขาผ่านการกระตุ้นเด็ก กระตุ้นเด็กเริ่มก่อนเด็กเกิด แม่ต้องไม่รอช้าพูดกับทารก คิดว่าเขา / เธอมีขนาดเล็กเกินไปที่จะเข้าใจ ทันทีที่ประสาทสัมผัสเริ่มการทำงาน การเรียนรู้เริ่มต้นนั่นคือเหตุผลที่ผู้ดูแลจะต้องเริ่มจากการเกิดที่จะอุทธรณ์ไปยังทุกความรู้สึกผ่านการพูดคุย ร้องเพลง ตบ ผสมลูก‟ s เปล ฯลฯ เด็กโต ผู้ใหญ่ และเด็กควรได้รับการส่งเสริมที่จะเล่นกับเด็ก ผ่านกระบวนการเรียนรู้ทางสังคมนี้ เด็กเรียนรู้ที่จะประจักษ์ลักษณะเช่นความเชื่อมั่น ความร่วมมือ สมรรถนะ และมิตรภาพ ยาร์โรว์ ,นายกรัฐมนตรี และ เพเดอร์สัน ( 1995 ) ในการศึกษา " การศึกษา " ในวัยเด็ก กล่าวว่า ของเล่นและวัสดุที่หลากหลายเล่นมีผลต่อพัฒนาการทารกในพื้นที่เช่นการอ่านและโลภและพฤติกรรมเชิงสํารวจ อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ โอกาสมีให้สำหรับการสำรวจวัตถุหลากหลาย เป็นสถานที่ ที่แข็งแกร่งการพัฒนาความอยากรู้ดีกว่า inquisitiveness และตอบคำถาม บทบาทของครูกับเด็กคือการร่วมมือกับธรรมชาติในการช่วยให้เด็กแต่ละคนพัฒนาศักยภาพของเขา / เธอ ครูว่าทางอ้อม ( ผู้ปกครอง / ผู้ใหญ่อื่น ๆ ) หรือโดยตรง ( ครูที่ผ่านการรับรอง ) ต้องมีความเข้าใจในหลักการของการพัฒนาเด็ก ตามที่พวกเขาจะใช้ในการศึกษาแบบดั้งเดิมและทันสมัยunoh ( 1983 ) ที่ถกเถียงกันอยู่ในความโปรดปรานของ ascertion นี้และกล่าวว่า การศึกษา คือ ศิลปะของการสอนและการฝึกให้เด็กสร้างของเขาทางด้านร่างกาย สติปัญญา คุณธรรม จริยธรรม และพัฒนาจิตใจ โดยทั่วไปการต้องการในไนจีเรียวันนี้ สำหรับแรงงานที่มีทักษะ และ คำถามที่สำคัญคือวิธีการที่จัดหาที่ดีที่สุดสามารถทำได้ ( อดัมส์ 2008 )