MGA: Chapter 870 – Returning to the

MGA: Chapter 870 – Returning to the Misty Peak

“Lord Chu Feng, have mercy! Lord Chu Feng, have mercy!”

Suddenly, a person at the peak of the palace knelt onto the ground, and started kowtowing at Chu Feng, begging for forgiveness.

Chu Feng had already shown his power. Even Lord Yan of the Immortal Execution Archipelago was no match for him, so naturally it was impossible for any of them to defeat Chu Feng.

“Lord Chu Feng, have mercy! We haven’t joined the Immortal Execution Archipelago yet! We were forced to show up here! Lord Chu Feng, I ask for a clear judgement! We truly wouldn’t dare to impudently make an enemy out of the Crippling Night Demon Sect!”

After that person, many others atop the palace knelt orderly. Other than Monk Pingjing, who refuted the head of the Stone Sword Sect, everyone else knelt on the ground.

“HAVE MERCY—”

The most famous people in the Winter Plains knelt and asked for forgiveness. No matter if it was the elders or disciples from the Stone Sword Sect, or the elders or disciples from other places, all of them kowtowed and begged for mercy.

Seeing the terrified crowd, Chu Feng lightly smiled, then said, “I know you were forced here, so I won’t do anything to you. But, remember this well. If there is anyone who dares to make the Crippling Night Demon Sect an enemy, or join the Immortal Execution Archipelago, these two are how your life will end.”

Suddenly, a hint of fierceness emerged into his eyes. A special power was sent from his palm, and like a flame, enveloped the bodies of Shi Jingtian’s and Lord Yan’s Consciousness, starting to burn and refine them.

“AHH—”

“Chu Feng, you bastard! I curse you! Even as a ghost, I will not forgive you!

“AHH—”

When they were set ablaze by such special flames, Lord Yan and Shi Jingtian felt endless pain. Even though they had already lost their physical bodies, they were still able to feel the pain of their Consciousness being refined.

Just like that, as they crowd gazed upon them, they were refined, slowly. It only ended when they completely disappeared from this world.

After refining their Consciousness, Chu Feng suddenly waved his sleeve. An invisible shock wave spread out and enveloped the entire Stone Sword Sect.

Quickly after, upon another wave of his sleeve, several cries of terror rang out from the crowd. At the same time, several people flew over towards Chu Feng as they rolled around in the air.

However, before they reached Chu Feng, they were turned into pools of blood amidst muffled explosions resembling firecrackers.

“These are those who followed that old bastard Shi Jingtian and killed members of the Crippling Night Demon Sect. They deserve death.

“But the rest of you… are very innocent. So, I will spare all of you today. However, I advise you to do what’s good for you.”

After Chu Feng spoke, he moved and became a stream of light, flying towards the Teleportation Array.

“Thank you Lord Chu Feng for your mercy, thank you Lord Chu Feng for your mercy!”

Even after Chu Feng left, the people in the Stone Sword Sect still didn’t dare to rise. They continued to kneel and kowtow while giving their thanks. One could tell they were truly quite frightened by Chu Feng.

Only after a good while, after confirming Chu Feng had left, did they dare to fly up like frightened group of birds.

No matter if it was the people from the Stone Sword Sect, or the people from other forces, they were escaping with everything they had. They wanted to quickly leave this dangerous zone of disaster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MGA: บทที่ 870 - กลับไปที่ Misty พีค

"ลอร์ดจือฮทรงมีพระเมตตา! พระเจ้าจือฮทรงมีพระเมตตา! "

ทันใดนั้นคนที่จุดสูงสุดของพระราชวังคุกเข่าลงบนพื้นและเริ่มที่ kowtowing จือฮขอทานสำหรับการให้อภัย.

จือฮได้แสดงให้เห็นแล้วอำนาจของเขา แม้พระเจ้ายันของการดำเนินการเป็นอมตะเกาะแข่งขันสำหรับเขาไม่มีจึงเป็นธรรมชาติที่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับ ๆ ของพวกเขาที่จะเอาชนะชูฮ.

"ลอร์ดจือฮทรงมีพระเมตตา! เรายังไม่ได้เข้าร่วมในการดำเนินการหมู่เกาะอมตะ ๆ ! เราถูกบังคับให้แสดงขึ้นที่นี่! พระเจ้าจือฮผมขอตัดสินที่ชัดเจน! แท้จริงเราจะไม่กล้าที่จะหยาบคายทำให้ศัตรูออกจากง่อยคืนปีศาจนิกาย! "

หลังจากที่บุคคลที่อื่น ๆ อีกมากมายบนพระราชวังคุกเข่าเป็นระเบียบเรียบร้อย อื่น ๆ กว่าพระ Pingjing ที่ข้องแวะหัวของหินดาบนิกายคนอื่นคุกเข่าบนพื้นดิน.

"มีการ MERCY-"

คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในฤดูหนาว Plains คุกเข่าและขอการให้อภัย ไม่ว่ามันจะเป็นผู้สูงอายุหรือสาวกจากหินดาบนิกายหรือผู้สูงอายุหรือสาวกจากสถานที่อื่น ๆ ทั้งหมดของพวกเขา kowtowed และขอร้องขอความเมตตา.

เห็นฝูงชนกลัวจือฮเบา ๆ ยิ้มแล้วกล่าวว่า "ผมรู้ว่าคุณ ถูกบังคับที่นี่ดังนั้นฉันจะไม่ทำอะไรให้คุณ แต่จำไว้ว่านี้เป็นอย่างดี ถ้ามีใครที่กล้าพอที่จะทำให้ง่อยคืนปีศาจนิกายศัตรูหรือเข้าร่วมดำเนินการหมู่เกาะอมตะทั้งสองเป็นวิธีการใช้ชีวิตของคุณจะสิ้นสุด. "

ทันใดนั้นคำใบ้ของความรุนแรงโผล่ออกมาสู่สายตาของเขา พลังพิเศษถูกส่งมาจากฝ่ามือของเขาและเช่นเปลวไฟที่ห่อหุ้มร่างของชิ Jingtian และพระเจ้าแยนสติที่เริ่มต้นในการเผาผลาญและปรับแต่งพวกเขา.

"AHH-"

"จือฮคุณไอ้! ผมสาปแช่งท่าน! แม้จะเป็นผีฉันจะไม่ให้อภัยคุณ!

"AHH-"

เมื่อพวกเขาถูกเผาไหม้จากเปลวไฟพิเศษเช่นลอร์ดและแยนชิ Jingtian รู้สึกเจ็บปวดไม่มีที่สิ้นสุด ถึงแม้ว่าพวกเขาได้หายไปแล้วร่างกายของพวกเขาพวกเขายังคงสามารถที่จะรู้สึกเจ็บปวดจากจิตสำนึกของพวกเขาที่ถูกกลั่น.

เช่นเดียวกับที่เช่นที่พวกเขาฝูงชนจ้องอยู่กับพวกเขาพวกเขาได้รับการกลั่นอย่างช้าๆ มันจะสิ้นสุดลงเมื่อพวกเขาสมบูรณ์หายไปจากโลกนี้.

หลังจากที่ปรับแต่งจิตสำนึกของพวกเขาชูฮจู่ ๆ ก็โบกแขนเสื้อของเขา คลื่นช็อตที่มองไม่เห็นกระจายออกและห่อหุ้มทั้งหินดาบนิกาย.

อย่างรวดเร็วหลังจากที่เมื่อคลื่นของแขนเสื้อของเขาอีกหลายเสียงร้องของความหวาดกลัวดังออกมาจากฝูงชน ในเวลาเดียวกันหลายคนบินไปต่อจือฮขณะที่พวกเขากลิ้งไปรอบ ๆ ในอากาศ.

แต่ก่อนที่พวกเขามาถึงจือฮพวกเขากำลังจะกลายเป็นสระว่ายน้ำของเลือดท่ามกลางระเบิดอู้อี้คล้ายประทัด.

"เหล่านี้เป็นผู้ที่ตามมาว่าไอ้เก่า ชิ Jingtian และฆ่าสมาชิกของง่อยคืนปีศาจนิกาย พวกเขาสมควรตาย.

" แต่ส่วนที่เหลือของคุณ ... เป็นผู้บริสุทธิ์มาก ดังนั้นเราจะละเว้นทั้งหมดของคุณในวันนี้ แต่ผมแนะนำให้คุณทำสิ่งที่ดีสำหรับคุณ. "

หลังจากจือฮพูดเขาย้ายและกลายเป็นกระแสของแสงบินต่ออาร์เรย์ Teleportation ได้.

" ขอบคุณพระเจ้าจือฮความเมตตาของคุณขอบคุณพระเจ้าจือฮสำหรับคุณ เมตตา "

แม้หลังจากจือฮซ้ายคนที่อยู่ในหินดาบนิกายยังคงไม่กล้าที่จะเพิ่มขึ้น พวกเขายังคงคุกเข่าหมอบคลานและในขณะที่ให้ขอบคุณพวกเขา หนึ่งสามารถบอกพวกเขาได้อย่างแท้จริงกลัวมากโดยจือฮ.

เท่านั้นหลังจากที่ในขณะที่ดีหลังจากที่ยืนยันจือฮได้ทิ้งพวกเขาไม่กล้าที่จะบินขึ้นเช่นกลุ่มกลัวของนก.

ไม่ว่าถ้ามันเป็นคนที่มาจากหินดาบนิกาย หรือผู้คนจากกองกำลังอื่น ๆ ที่พวกเขาหลบหนีกับทุกสิ่งที่พวกเขามี พวกเขาต้องการได้อย่างรวดเร็วออกจากนี้บริเวณที่อันตรายของภัยพิบัติ