IntroductionIn the Mediterranean ba

Introduction
In the Mediterranean basin, horticultural crops have a great economic relevance. If
we think of the Mediterranean diet, which is considered as one of the healthiest
amongst world cuisines, above all since November 2010, when it was inscribed on
the representative list of the intangible cultural heritage of humanity of UNESCO,
tomato (Solanum lycopersicum) is certainly the vegetable most widely consumed.
In Italy, in particular in the South, tomato is not only the first vegetable employed
for fresh consumption, but it also represents the principal ingredient of many dishes,
and it is above all used cooked to prepare sauces. The importance of tomato consists
in its nutraceutical properties, due to the presence of an antioxidant substances
mixture, such as lycopene, ascorbic acid, phenolic compounds, flavonoids and
vitamin E. For this reason, nowadays tomato is cultivated both in open field and
under greenhouse conditions in order to be always available for both fresh consumption
and industrial processing.
Unfortunately, crop production is at risk due to global warming, especially in
areas where the increase of air temperature and/or reduction of precipitation is
relevant. In addition, climate changes can prejudice plant defensive mechanisms
and increase the risk of illness, through growth and physiology alteration of the host
plant and also by modifying host-pathogen interactions. In particular, viral diseases
cause serious economic losses destroying crops and reducing agronomic productivity.
In many Mediterranean coastal areas, several viral infections have become
the limiting factor in the tomato production of both open field and under greenhouse
cultivation systems. For example, in Italy, Spain, Portugal and Greece, the cultivations
are at risk due to Tomato spotted wilt virus (TSWV) infections (Pappu
et al. 2009). Another important example is Tomato yellow leaf curl virus
(TYLCV), which caused serious economic problems in the eastern Mediterranean
basin in the 1970s, and it is still now a threat (Lapidot et al. 2014). In late summer
2000, more than 30 ha of Greek tomato greenhouses (Avgelis et al. 2001) were
affected and the disease incidence by TYLCV, in 2001, in most cases, was
80–90 %, or even 100 % (Dovas et al. 2002). In the same the 1970s, Cucumber
mosaic virus (CMV) severe outbreaks caused disruption and death of tomato plants
in the Mediterranean region (Gallitelli et al. 1991). Tomato necrosis epidemic
occurred in the eastern coastal area of Spain in the late 1980s and early 1990s
(Garcı´a-Arenal et al. 2000). During this period, in Southern Italy (Puglia, Basilicata
and Campania regions), some high-quality varieties of tomato, i.e. San Marzano,
were severely affected by the strong CMV epidemic (Valanzuolo et al. 1999).
Indeed, plant viruses are obligate parasites because they require living tissue for
their multiplication and spread, interfering with plant metabolism and/or competing
for host plant resources, and all this is translated as decreasing of plant growth and
productivity. The ability of viruses to significantly interfere with physiological
processes of plants is closely related to a range of symptoms caused by an abnormal
growth, as stunting, galls, enations and tissue distortions. In particular, CMV is the
plant virus with the largest host range of all RNA viruses; therefore, its spreading on
crop plants may cause serious economic damages. It infects more than 1,200 plant
134 A. Vitti et al.
species in 100 families (Edwardson and Christie 1991) and has been widely studied
because it represents an interesting model from a physico-chemical point of view,
as it causes a wide range of symptoms, especially yellow mottling, distortion and
plant stunting (Nuzzaci et al. 2009; Whitham et al. 2006).
In such a scenario, the present work contributed to elucidate the importance in
the use of sustainable agricultural practices in disease defence. In addition, here we
report a case study regarding an innovative strategy to control a viral disease
(CMV) in tomato cherry, based on the use of rhizosphere microorganism
(Trichoderma harzianum, strain T-22) as an antagonist biocontrol agent (BCA)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำในลุ่มน้ำเมดิเตอร์เรเนียน ผลผลิตทางพืชมีความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจที่ดี หากเราคิดว่า อาหารเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในการหนีจากหมู่อาหารโลก เหนือทั้งหมดตั้งแต่พฤศจิกายน เมื่อมันถูกจารึกบนรายชื่อตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมไม่มีตัวตนของมนุษย์ของยูเนสโกมะเขือ (Solanum lycopersicum) เป็นผักที่ใช้กันอย่างแพร่หลายแน่นอนในอิตาลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ มะเขือเทศไม่เฉพาะผักแรกจ้างสำหรับบริโภคสด แต่มันยังแสดงถึงส่วนผสมหลักของอาหารมากมายและเหนือสิ่งอื่นใดใช้ต้มทำซอส ความสำคัญของมะเขือเทศประกอบด้วยในคุณสมบัติของ nutraceutical เนื่องจากสถานะของการเป็นสารต้านอนุมูลอิสระส่วนผสม lycopene กรดแอสคอร์บิค ม่อฮ่อม flavonoids และวิตามินอี ด้วยเหตุนี้ ปัจจุบันมะเขือเทศจะปลูกทั้งในเปิดฟิลด์ และสภาวะเรือนกระจกเพื่อให้ทั้งสองใช้สดเสมอและการประมวลผลอุตสาหกรรมอับ ผลิตพืชเป็นความเสี่ยงจากภาวะโลกร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นของอุณหภูมิอากาศและ/หรือลดลงของฝนเกี่ยวข้อง นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศสามารถ prejudice กลไกป้องกันพืชและเพิ่มความเสี่ยงของการเจ็บป่วย ผ่านแก้ไขการเจริญเติบโตและสรีรวิทยาของโฮสต์โรงงาน และยังปรับเปลี่ยนโฮสต์ศึกษาโต้ตอบ ในโรคเฉพาะ ไวรัสcause serious economic losses destroying crops and reducing agronomic productivity.In many Mediterranean coastal areas, several viral infections have becomethe limiting factor in the tomato production of both open field and under greenhousecultivation systems. For example, in Italy, Spain, Portugal and Greece, the cultivationsare at risk due to Tomato spotted wilt virus (TSWV) infections (Pappuet al. 2009). Another important example is Tomato yellow leaf curl virus(TYLCV), which caused serious economic problems in the eastern Mediterraneanbasin in the 1970s, and it is still now a threat (Lapidot et al. 2014). In late summer2000, more than 30 ha of Greek tomato greenhouses (Avgelis et al. 2001) wereaffected and the disease incidence by TYLCV, in 2001, in most cases, was80–90 %, or even 100 % (Dovas et al. 2002). In the same the 1970s, Cucumbermosaic virus (CMV) severe outbreaks caused disruption and death of tomato plantsin the Mediterranean region (Gallitelli et al. 1991). Tomato necrosis epidemicoccurred in the eastern coastal area of Spain in the late 1980s and early 1990s(Garcı´a-Arenal et al. 2000). During this period, in Southern Italy (Puglia, Basilicataand Campania regions), some high-quality varieties of tomato, i.e. San Marzano,were severely affected by the strong CMV epidemic (Valanzuolo et al. 1999).Indeed, plant viruses are obligate parasites because they require living tissue fortheir multiplication and spread, interfering with plant metabolism and/or competingfor host plant resources, and all this is translated as decreasing of plant growth andproductivity. The ability of viruses to significantly interfere with physiologicalprocesses of plants is closely related to a range of symptoms caused by an abnormalgrowth, as stunting, galls, enations and tissue distortions. In particular, CMV is theplant virus with the largest host range of all RNA viruses; therefore, its spreading oncrop plants may cause serious economic damages. It infects more than 1,200 plant134 A. Vitti et al.species in 100 families (Edwardson and Christie 1991) and has been widely studiedbecause it represents an interesting model from a physico-chemical point of view,as it causes a wide range of symptoms, especially yellow mottling, distortion andplant stunting (Nuzzaci et al. 2009; Whitham et al. 2006).In such a scenario, the present work contributed to elucidate the importance inthe use of sustainable agricultural practices in disease defence. In addition, here wereport a case study regarding an innovative strategy to control a viral disease(CMV) in tomato cherry, based on the use of rhizosphere microorganism(Trichoderma harzianum, strain T-22) as an antagonist biocontrol agent (BCA)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ในลุ่มน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพืชสวนมีความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจที่ดี ถ้า
เราคิดว่าอาหารเมดิเตอร์เรเนียนซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในที่ดีต่อสุขภาพ
ในหมู่อาหารโลกเหนือตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปี 2010 เมื่อมันถูกจารึกไว้ใน
รายการตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติของยูเนสโก
มะเขือเทศ (Solanum lycopersicum) เป็น แน่นอนผักส่วนใหญ่บริโภคกันอย่างแพร่หลาย.
ในอิตาลีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้มะเขือเทศไม่ได้เป็นเพียงลูกจ้างผักครั้งแรก
สำหรับการบริโภคสด แต่ก็ยังแสดงให้เห็นถึงส่วนผสมหลักของอาหารจำนวนมาก
และมันอยู่เหนือสุกใช้ทั้งหมดเพื่อเตรียมความพร้อมซอส ความสำคัญของมะเขือเทศประกอบด้วย
คุณสมบัติ nutraceutical ของตนเนื่องจากมีสารต้านอนุมูลอิสระที่
มีส่วนผสมเช่นไลโคปีนวิตามินซีสารประกอบฟีนอล flavonoids และ
วิตามินอีด้วยเหตุนี้ในปัจจุบันมีการปลูกมะเขือเทศทั้งในทุ่งโล่งและ
อยู่ภายใต้เรือนกระจก เงื่อนไขในการที่จะเสมอพร้อมทั้งการบริโภคสด
และการประมวลผลอุตสาหกรรม.
แต่น่าเสียดายที่การผลิตพืชที่มีความเสี่ยงอันเนื่องมาจากภาวะโลกร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
พื้นที่ที่มีการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิของอากาศและ / หรือการลดลงของปริมาณน้ำฝนเป็น
ที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่สามารถกระทบกระเทือนกลไกการป้องกันพืช
และเพิ่มความเสี่ยงของการเจ็บป่วยที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงการเจริญเติบโตและสรีรวิทยาของโฮสต์
พืชและโดยการปรับเปลี่ยนการปฏิสัมพันธ์โฮสต์เชื้อโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคไวรัส
ก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงทำลายพืชผลและลดการผลิตทางการเกษตร.
ในหลายพื้นที่ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน, การติดเชื้อไวรัสหลายได้กลายเป็น
ปัจจัยในการผลิตมะเขือเทศทั้งทุ่งโล่งและอยู่ภายใต้เรือนกระจก
ระบบการเพาะปลูก ยกตัวอย่างเช่นในอิตาลี, สเปน, โปรตุเกสและกรีซเพาะปลูก
ที่มีความเสี่ยงอันเนื่องมาจากมะเขือเทศพบไวรัสเหี่ยว (TSWV) การติดเชื้อ (Pappu
et al. 2009) อีกตัวอย่างหนึ่งที่สำคัญคือใบมะเขือเทศสีเหลืองไวรัสขด
(ของไวรัส) ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก
ลุ่มน้ำในปี 1970 และยังคงเป็นภัยคุกคามในขณะนี้ (Lapidot et al. 2014) ในช่วงปลายฤดูร้อน
ปี 2000 กว่า 30 ไร่ของเรือนมะเขือเทศภาษากรีก (Avgelis et al. 2001) ที่ได้รับ
ผลกระทบและเกิดโรคของไวรัสโดยในปี 2001 ในกรณีส่วนใหญ่เป็น
80-90% หรือ 100% (Dovas et al, . 2002) ในเดียวกัน 1970, แตงกวา
ไวรัส (CMV) การระบาดรุนแรงที่เกิดจากการหยุดชะงักและการตายของมะเขือเทศ
ในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน (Gallitelli et al. 1991) การระบาดของโรคเนื้อร้ายมะเขือเทศ
ที่เกิดขึ้นในพื้นที่บริเวณชายฝั่งทะเลตะวันออกของประเทศสเปนในช่วงปลายปี 1980 และต้นปี 1990
(Garcı'a-Arenal et al. 2000) ในช่วงเวลานี้ในภาคใต้ของอิตาลี (Puglia, บา
และภูมิภาค Campania) บางสายพันธุ์ที่มีคุณภาพสูงของมะเขือเทศคือซานมาร์ซาโน,
ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากการแพร่ระบาดของ CMV ที่แข็งแกร่ง (Valanzuolo et al. 1999).
แท้จริงไวรัสพืชเป็นหนี้บุญคุณ ปรสิตเพราะพวกเขาต้องการที่อยู่อาศัยเนื้อเยื่อเพื่อ
การคูณและการแพร่กระจายของพวกเขายุ่งกับการเผาผลาญอาหารของพืชและ / หรือการแข่งขัน
ทรัพยากรพืชและทั้งหมดนี้แปลว่าการลดลงของการเจริญเติบโตของพืชและ
ผลผลิต ความสามารถของไวรัสอย่างมีนัยสำคัญทางสรีรวิทยายุ่งเกี่ยวกับ
กระบวนการของพืชเป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับช่วงของอาการที่เกิดจากความผิดปกติของ
การเจริญเติบโตเป็นแคระแกร็น, galls, เนชั่นอีและการบิดเบือนเนื้อเยื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง CMV เป็น
ไวรัสพืชที่มีช่วงโฮสต์ที่ใหญ่ที่สุดของอาร์เอ็นเอไวรัสทั้งหมด ดังนั้นการแพร่กระจายที่มีต่อ
พืชอาจก่อให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง มันติดเชื้อมากกว่า 1,200 โรงงาน
134 A. Vitti et al.
ชนิดใน 100 ครอบครัว (Edwardson และคริสตี้ 1991) และได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
เพราะมันหมายถึงรูปแบบที่น่าสนใจจากจุดทางกายภาพและทางเคมีของมุมมอง
ที่มันทำให้เกิดความหลากหลายของ อาการโดยเฉพาะอย่างยิ่งหยักสลับสีเหลืองบิดเบือนและ
พืชแคระแกร็น (Nuzzaci et al, 2009;.. Whitham et al, 2006).
ในสถานการณ์เช่นการทำงานในปัจจุบันส่วนร่วมในการชี้ให้เห็นถึงความสำคัญใน
การใช้งานของการปฏิบัติทางการเกษตรที่ยั่งยืนในการป้องกันโรค นอกจากนี้ที่นี่เรา
รายงานกรณีศึกษาเกี่ยวกับกลยุทธ์ใหม่ ๆ ในการควบคุมโรคไวรัส
(CMV) ในเชอร์รี่มะเขือเทศอยู่บนพื้นฐานของการใช้จุลินทรีย์ที่บริเวณราก
(Trichoderma harzianum สายพันธุ์ T-22) เป็นตัวแทนควบคุมทางชีวภาพศัตรู (BCA)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียน , พืชสวนมีความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจที่ดี ถ้า
เราคิดว่าอาหารเมดิเตอร์เรเนียนซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในการค้น
ในหมู่อาหารโลก , ทั้งหมดข้างต้นตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2010 , เมื่อมันถูกจารึกไว้บน
รายการตัวแทนของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติของยูเนสโก ,
มะเขือเทศ ( ไม่สามารถจะยอมรับได้ lycopersicum ) อย่างแน่นอน ส่วนผักบริโภคอย่างกว้างขวางมากที่สุด .
ในอิตาลีโดยเฉพาะในภาคใต้ มะเขือเทศ ไม่ได้เป็นเพียงผักก่อนใช้
รับประทานสด แต่มันยังหมายถึงส่วนประกอบหลักของอาหารหลายอย่าง และมันคือทั้งหมดที่ใช้
สุกเตรียมซอส ความสำคัญของมะเขือเทศประกอบด้วย
ของ Nutraceutical คุณสมบัติเนื่องจากการปรากฏตัวของส่วนผสมสาร
สารต้านอนุมูลอิสระ เช่นไลโคปีน , วิตามินซี , สารประกอบฟีนอลและสารฟลาโวนอยด์ ,
วิตามินอี ด้วยเหตุผลนี้ ปัจจุบันมีการปลูกมะเขือเทศในแปลงเปิดและ
ภายใต้สภาวะเรือนกระจกเพื่อให้พร้อมใช้งานเสมอ ทั้งสดและแปรรูปอุตสาหกรรมการบริโภค
.
แต่น่าเสียดายที่การผลิตพืช คือ ความเสี่ยงเนื่องจากภาวะโลกร้อนโดยเฉพาะในพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นของ
อุณหภูมิอากาศและ / หรือลดการตกตะกอนเป็น
ที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศยังอคติพืชป้องกันกลไก
และเพิ่มความเสี่ยงของการเจ็บป่วยที่ผ่านการเจริญเติบโตและสรีรวิทยาการเปลี่ยนแปลงของเจ้าภาพ
โรงงานและยังโดยการปฏิสัมพันธ์โฮสต์นี้ . โดยเฉพาะโรคติดเชื้อไวรัส
สาเหตุที่ร้ายแรง ความเสียหายทางเศรษฐกิจและลดการทำลายพืชผลทางการเกษตรในหลายพื้นที่ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน .

หลายไวรัสได้กลายเป็นปัจจัยจำกัดในการผลิต ทั้งมะเขือเทศ เปิดสนาม และภายใต้ระบบการเพาะปลูกเรือนกระจก

ตัวอย่างเช่น อิตาลี สเปน โปรตุเกส และกรีซ เพาะ
มีความเสี่ยงเนื่องจากมะเขือเทศด่างจะไวรัส ( tswv ) เชื้อ ( บับบู
et al . 2009 ) อีกตัวอย่างที่สำคัญคือไวรัสใบหงิกเหลืองมะเขือเทศ
( 2 ) ซึ่งเกิดจากปัญหาเศรษฐกิจที่รุนแรงในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
ตะวันออกลุ่มน้ำในปี 1970 , และก็ตอนนี้กำลังคุกคาม ( lapidot et al . 2014 ) ในช่วงปลายฤดูร้อน
2000 กว่า 30 ไร่ เรือนกระจกมะเขือเทศกรีก ( avgelis et al . 2001 )
ผลกระทบและการเกิดโรค โดยในปี 2001 , ในกรณีส่วนใหญ่ ,
80 – 90% หรือ 100% ( dovas et al . 2002 ) ในเดียวกันปี 1970 , แตงกวา
mosaic virus ( ซีเ มวี ) ระบาดรุนแรงที่เกิดจากการหยุดชะงักและความตายของพืชมะเขือเทศ
ในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน ( gallitelli et al . 1991 )
ของมะเขือเทศระบาดเกิดขึ้นในพื้นที่ชายฝั่งตะวันออกของสเปนในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990
( garc ı´ a-arenal et al . 2000 ) ในช่วงเวลานี้ , ในภาคใต้ของอิตาลี ( Puglia เสื่อมทราม
, และภูมิภาคแคว้นกัมปาเนีย ) บางพันธุ์ที่มีคุณภาพสูงของมะเขือเทศ คือ ซาน marzano
, ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของซีเ มวีแข็งแรง ( valanzuolo et al . 1999 ) .
แน่นอน ไวรัสหรือปรสิต พืชที่เป็นเพราะพวกเขาต้องการเนื้อเยื่อชีวิต
ของการคูณ และแพร่กระจายรบกวนการเผาผลาญอาหารของพืช และ / หรือการแข่งขัน
แหล่งพืชอาหาร และทั้งหมดนี้จะถูกแปลเป็นลดลง การเจริญเติบโตและผลผลิต
. ความสามารถของไวรัสที่จะมีการเข้าไปยุ่งกับกระบวนการทางสรีรวิทยา
ของพืชที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับช่วงของอาการที่เกิดจากความผิดปกติ
การเจริญเติบโต , stunting ความขมขื่นและการบิดเบือน enations , , เนื้อเยื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ซีเ มวีเป็น
ไวรัสพืชที่มีขนาดใหญ่ที่สุดโฮสต์ช่วงที่ไวรัสอาร์เอ็นเอทั้งหมด ดังนั้น การกระจายบน
พืชพืชอาจทำให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจที่ร้ายแรง มันติดเชื้อมากกว่า 1 , 200 โรงงาน
134 . วิทตี้ et al .
ชนิด 100 ครอบครัว ( edwardson กับคริสตี้ 1991 ) และได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
เพราะเป็นรูปแบบที่น่าสนใจจากจุดทางกายภาพและเคมีของมุมมอง ,
มันสาเหตุหลากหลายอาการ