Derived Versus Independent DemandFi

Derived Versus Independent Demand

Figure 5.1 depicts a traditional supply chain, with a retailer serving the end-use cus- tomer, a wholesaler supplying the retailer, a manufacturer supplying the wholesaler, and a supplier providing raw materials to the manufacturer. The source of inde- pendent demand for this supply chain is 1,000 units for the planning period. However, the retailer (as is typically the case) does not know this with certainty. In fact, the retailer has a reasonably good forecasting process and forecasts end-use customer demand to be 1,000 units for the planning period. Since the forecast has typically experienced ±10% error in the past, the retailer places an order to his or her supplier (the wholesaler) for 1,100 units (i.e., 1,000 units for expected demand and 100 units for safety stock to meet expected forecasting error). It is critical to note in this simple example of a typical, unmanaged supply chain that the demand the wholesaler experiences is 1,100 units, not 1,000.
The wholesaler, in turn, has a reasonable forecasting system (note that the wholesaler is not forecasting end-use customer independent demand but is inad- vertently forecasting retailer derived demand) and forecasts the demand affecting the wholesaler at 1,100 units. Again, the wholesaler believes forecasting error to be approximately ±10%, so the wholesaler orders 1,100 plus 10% (or 1,210 units) from the manufacturer. If the manufacturer and the supplier both assume the same ±10% forecasting error, then they will each add 10% to their orders to their

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ได้รับเมื่อเทียบกับความต้องการที่เป็นอิสระ

รูปที่ 5.1 แสดงให้เห็นถึงห่วงโซ่อุปทานแบบดั้งเดิมที่มีร้านค้าปลีกที่ให้บริการทางด้านการใช้งานยูเอส-Tomer ค้าส่งค้าปลีกการจัดหาผู้ผลิตการจัดหาผู้ค้าส่งและผู้จัดจำหน่ายให้วัตถุดิบไปยังผู้ผลิต แหล่งที่มาของความต้องการอิสระจี้สำหรับห่วงโซ่อุปทานนี้คือ 1,000 หน่วยสำหรับรอบระยะเวลาการวางแผน อย่างไรก็ตามร้านค้าปลีก (ปกติจะเป็นกรณี) ไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วยความมั่นใจ ในความเป็นจริง, ร้านค้าปลีกที่มีการคาดการณ์ที่ดีพอสมควรและการคาดการณ์ความต้องการของลูกค้าที่สิ้นสุดการใช้งานจะมี 1,000 หน่วยเป็นระยะเวลาการวางแผน ตั้งแต่การคาดการณ์ที่มีประสบการณ์โดยทั่วไปจะมีข้อผิดพลาด± 10% ในอดีตที่ผ่านมาร้านค้าปลีกวางคำสั่งให้ผู้จัดจำหน่ายของเขาหรือเธอ (ค้าส่ง) สำหรับ 1,100 หน่วย (เช่น, 1,000 หน่วยสำหรับความต้องการที่คาดหวังและ 100 หน่วยสำหรับหุ้นที่ปลอดภัยเพื่อตอบสนองความคาดหวังว่าข้อผิดพลาดของการพยากรณ์) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบในตัวอย่างง่ายๆนี้ปกติห่วงโซ่อุปทานที่ไม่มีการจัดการที่ต้องการประสบการณ์ของผู้ค้าส่งเป็น 1,100 หน่วยไม่ได้ 1,000.
ผู้ค้าส่งในทางกลับกันมีระบบการคาดการณ์ที่เหมาะสม (โปรดทราบว่าผู้ค้าส่งจะไม่ได้รับการคาดการณ์ที่สิ้นสุดการใช้งานความต้องการของลูกค้าที่เป็นอิสระ แต่ inad-vertently ร้านค้าปลีกที่ได้รับการพยากรณ์ความต้องการ) และการคาดการณ์ความต้องการส่งผลกระทบต่อผู้ค้าส่งที่ 1,100 หน่วย อีกครั้งผู้ค้าส่งข้อผิดพลาดเชื่อว่าการคาดการณ์จะอยู่ที่ประมาณ± 10% ดังนั้นคำสั่งของผู้ค้าส่ง 1,100 บวก 10% (หรือ 1,210 หน่วย) จากผู้ผลิตถ้าผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายทั้งสมมติเดียวกัน± 10% ข้อผิดพลาดของการพยากรณ์จากนั้นพวกเขาแต่ละคนจะเพิ่มอีก 10% เป็นคำสั่งของพวกเขาไป
_
ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สืบทอดมา Versus อุปสงค์อิสระ

รูป 5.1 มีภาพห่วงโซ่อุปทานแบบดั้งเดิม กับ การเสิร์ฟที่สิ้น cus-tomer เจ้าที่ขายร้านค้าปลีก ผู้จัดหาผู้ค้าส่ง ค้าปลีก และซัพพลายเออร์วัตถุดิบให้ผู้ผลิต แหล่งที่มาของอุปสงค์ inde pendent โซ่นี้เป็น 1000 หน่วยสำหรับระยะเวลาการวางแผน อย่างไรก็ตาม ผู้จัดจำหน่าย (เป็นปกติกรณี) ไม่รู้นี้ ด้วยแน่นอน ในความเป็นจริง ผู้ค้าปลีกที่มีกระบวนการคาดการณ์ที่สมเหตุสมผลดีและคาดการณ์ความต้องการลูกค้าสิ้นเป็น 1000 หน่วยสำหรับระยะเวลาการวางแผน เนื่องจากการคาดการณ์โดยทั่วไปมีประสบการณ์〜%ข้อผิดพลาดในอดีต ร้านค้าปลีกที่วางใบสั่งกับเขา หรือเธอผู้จัดจำหน่าย (ขายส่ง) 1100 หน่วย (เช่น 1000 หน่วย 100 หน่วยสำหรับสต็อกที่ปลอดภัยเพื่อตอบสนองข้อผิดพลาดที่คาดไว้ที่คาดการณ์และอุปสงค์ที่คาดไว้) ร้ายหมายเหตุในตัวอย่างนี้เรื่องของปกติ ไม่มีการจัดการซัพพลายเชนที่ต้องเสริมคือ 1100 หน่วย ไม่ 1, 000.
เจ้า ในเลี้ยว มีระบบคาดการณ์สมเหตุสมผล (หมายเหตุเจ้าที่เป็นการคาดการณ์อุปสงค์อิสระลูกค้าสิ้น แต่เป็นความต้องการตัวแทนจำหน่ายที่ได้รับคาดการณ์ของ inad-vertently) และคาดการณ์ความต้องการส่งผลกระทบต่อเจ้าที่ 1100 หน่วย อีก เจ้าที่เชื่อว่าข้อผิดพลาดที่คาดการณ์จะ ประมาณ〜% เพื่อที่เจ้าสั่ง 1100 บวก 10% (หรือ 1,210 หน่วย) จากผู้ผลิต ถ้าผู้ผลิตและซัพพลายเออร์ทั้งสมมติ〜%เดิมคาดการณ์ผิดพลาด แล้วก็จะละเพิ่ม 10% ของใบสั่งของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ได้รับมาเมื่อเทียบกับความต้องการเป็น อิสระ

รูปที่ 5.1 แสดงห่วงโซ่การผลิตแบบดั้งเดิมพร้อมด้วยผู้ค้าปลีกที่จัดให้บริการแบบปลายใช้ CU ร่วมกัน - tomer ที่ผู้ค้าส่งผู้ค้าปลีกที่จัดหาให้ผู้ผลิตที่จัดหาผู้ค้าส่งและผู้จัดให้บริการที่จัดให้บริการเป็นวัตถุดิบในการผลิต แหล่งที่มาของ inde - ความต้องการแขวนสำหรับซัพพลายเชนแห่งนี้มี 1 , 000 หน่วยสำหรับช่วงเวลาการวางแผน แต่ถึงอย่างไรก็ตามผู้ค้าปลีก(ตามที่เป็นอยู่โดยทั่วไปแล้วกรณีที่)ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน ในความเป็นจริงแล้วผู้ค้าปลีกที่มีขั้นตอนการประมาณการที่เหมาะสมและการประมาณการอุปสงค์ของลูกค้าที่ใช้ในการมี 1 , 000 หน่วยสำหรับช่วงเวลาการวางแผน นับตั้งแต่การประมาณการได้มีประสบการณ์เกิดข้อผิดพลาด± 10% ในช่วงเวลาแห่งอดีตที่โดยทั่วไปแล้วผู้ค้าปลีกที่ออกใบสั่งซื้อให้กับทางผู้จัดให้บริการของเขาหรือเธอ(ผู้ค้าส่งที่)สำหรับ 1,100 เครื่อง(เช่น 1000 หน่วยสำหรับความต้องการและคาดว่า 100 คันสำหรับหุ้นด้านความ ปลอดภัย ในการพบกับการประมาณการคาดว่าจะเกิดข้อผิดพลาด) เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ต้องบันทึกไว้ด้วยว่าในตัวอย่างแบบเรียบง่ายแห่งนี้ของซัพพลายเชนที่ไม่มีการจัดการแบบดั้งเดิมที่ได้รับความต้องการผู้ค้าส่งที่มี 1,100 ชุดไม่ได้ 1 , 000 .
ผู้ค้าส่งในการเปิดมีการประมาณการที่เหมาะสมระบบ(โปรดบันทึกไว้ด้วยว่าที่ผู้ค้าส่งไม่ได้การประมาณการสิ้นสุด - ใช้ที่อยู่ของลูกค้าเป็นอิสระความต้องการแต่เป็น inad - vertently ,การประมาณการ,ผู้ค้าปลีกที่ได้รับมาความต้องการ)และการคาดการณ์ความต้องการส่งผลกระทบต่อผู้ค้าส่งที่ 1,100 ชุด. อีกครั้งผู้ค้าส่งที่เชื่อว่ามีข้อผิดพลาดการประมาณการประมาณ± 10% ดังนั้นการสั่งซื้อผู้ค้าส่งที่ 1,100 รวมถึง 10% (หรือ 1,210 หน่วย)จากผู้ผลิตหากผู้ผลิตและผู้จัดให้บริการจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งสองเกิดข้อผิดพลาดการประมาณการ,± 10% เหมือนเดิมพวกเขาก็จะเพิ่ม 10% ในการสั่งซื้อของเพื่อตอบแทน

ของพวกเขา