The model shown above is mainly bui

The model shown above is mainly built upon two elements, i.e. source and receiver. This
has been extracted from the simple communication theory introduced by Deustch (1952).
Besides, the knowledge conversion model introduced by Nonaka and Takeuchi (1995)
has also been used in this process model to describe different modes of knowledge
transfer. These modes can be informal or formal, personal or impersonal (Holtham and
Courtney, 1998). ‘Socialisation’ is a great example for informal modes where individuals
or teams have unscheduled meetings, friendly discussions, etc. However, such
mechanisms may involve certain amounts of knowledge waste due to an absence of a
formal recording of knowledge. Formal transfer mechanisms appear to be more effective
than informal mechanisms; although, according to Alavi and Leidner (2001), it may
inhibit creativity and innovation. Personnel transfer is a formal, personal mechanism of
knowledge transfer. Such transfers, common in Japan, immerse team members in the
routines of other members, thereby allowing access to the partner's stock of tacit
knowledge (Fahey and Prusak, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองที่แสดงข้างต้นเป็นส่วนใหญ่มาสององค์ เช่นแหล่งและตัวรับสัญญาณ นี้มีการสกัดจากทฤษฎีการสื่อสารอย่างง่ายที่แนะนำ โดย Deustch (1952)แบบจำลองการแปลงความรู้ที่แนะนำโดยโนโซมิ (1995)ยังถูกใช้ในรูปแบบของกระบวนการนี้จะอธิบายรูปแบบต่าง ๆ ความรู้โอน โหมดเหล่านี้ได้อย่างไม่เป็นทางการ หรืออย่างเป็นทางการ บุคคล หรือตัวตน (Holtham และคอร์ทนีย์ 1998) 'Socialisation' เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับโหมดเป็นทางที่บุคคลหรือทีมที่มีไม่ได้หมายกำหนดการประชุม การสนทนาเป็นมิตร ฯลฯ อย่างไรก็ตาม เช่นกลไกอาจเกี่ยวข้องกับจำนวนของเสียความรู้เนื่องจากการขาดของการการบันทึกความรู้อย่างเป็นทางการ กลไกการถ่ายโอนอย่างเป็นทางการปรากฏว่า มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ากลไกนอกระบบ ถึงแม้ว่า ตาม Alavi Leidner (2001), มันอาจยับยั้งความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม การถ่ายโอนบุคลากรเป็นกลไกทางการ ส่วนบุคคลของถ่ายทอดความรู้ เช่นการโอน ทั่วประเทศ พร้อมสมาชิกในทีมในการกิจวัตรของสมาชิก จึงเข้าถึงหุ้นของบริษัทในเครือของโดยปริยายความรู้ (แมททิวเฟย์และ Prusak, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบดังกล่าวถูกสร้างขึ้นส่วนใหญ่เมื่อสององค์ประกอบแหล่ง IE และตัวรับสัญญาณ นี้
ได้รับการสกัดจากทฤษฎีการสื่อสารที่เรียบง่ายแนะนำโดย deustch (1952).
นอกจากนี้ยังมีรูปแบบการแปลงความรู้ที่นำโดย Nonaka และ Takeuchi (1995)
ยังได้รับการใช้ในแบบจำลองขั้นตอนนี้จะอธิบายโหมดที่แตกต่างของความรู้
การถ่ายโอน โหมดเหล่านี้สามารถเป็นทางการหรือไม่เป็นทางการส่วนบุคคลหรือไม่มีตัวตน (Holtham และ
Courtney, 1998) 'การขัดเกลาทางสังคม' เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับโหมดที่เป็นทางการที่บุคคล
หรือทีมมีการประชุมได้กำหนดไว้ก่อนการอภิปรายกันเอง, ฯลฯ แต่อย่างไรก็ตามยังมี
กลไกที่อาจจะเกี่ยวข้องกับจำนวนเงินที่แน่นอนของเสียความรู้เกิดจากการขาดหายไปของหนึ่ง
ในการบันทึกอย่างเป็นทางการของความรู้ กลไกการถ่ายโอนอย่างเป็นทางการปรากฏว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้น
กว่ากลไกทางการ; แม้ว่าตาม Alavi และ Leidner (2001) มันอาจจะ
ยับยั้งการคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม การถ่ายโอนบุคลากรอย่างเป็นทางการเป็นกลไกส่วนบุคคลของผู้
ถ่ายทอดความรู้ ถ่ายโอนดังกล่าวร่วมกันในประเทศญี่ปุ่นแช่สมาชิกในทีมใน
การปฏิบัติของสมาชิกคนอื่น ๆ จึงช่วยให้เข้าถึงหุ้นพาร์ทเนอร์ของปริยาย
ความรู้ (Fahey และ Prusak, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบจำลองที่แสดงข้างต้นส่วนใหญ่สร้างขึ้นจากสององค์ประกอบ ได้แก่ แหล่งข้อมูลและสัญญาณ นี้ได้ถูกสกัดจากง่ายทฤษฎีการสื่อสารนำโดย deustch ( 1952 )นอกจากนี้ การแปลงรูปแบบความรู้แนะนำ โนนากะ ( 1995 ) และ ทาเคอุจิยังถูกใช้ในกระบวนการนี้เพื่ออธิบายโหมดที่แตกต่างของความรู้การถ่ายโอน โหมดเหล่านี้สามารถเป็นทางการหรือเป็นทางการ ส่วนบุคคลหรือตัวตน ( holtham และCourtney , 1998 ) socialisation " " เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับโหมดที่บุคคลอย่างไม่เป็นทางการหรือทีมที่ไม่ได้ประชุม เป็นกันเอง การสนทนา ฯลฯ อย่างไรก็ตาม เช่นกลไกที่อาจเกี่ยวข้องกับปริมาณที่แน่นอนของขยะความรู้เนื่องจากขาดของบันทึกอย่างเป็นทางการของความรู้ กลไกการถ่ายโอนอย่างเป็นทางการที่ปรากฏจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ากลไกไม่เป็นทางการ แม้ว่าตาม alavi ไลด์เนอร์ ( 2001 ) และ มันอาจยับยั้งความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม การถ่ายโอนบุคลากรเป็นทางส่วนบุคคล กลไกการถ่ายโอนความรู้ โอนเช่นทั่วไปในญี่ปุ่น แช่ สมาชิกทีมในกิจวัตรของสมาชิกคนอื่นๆ เพื่ออนุญาตให้เข้าถึงหุ้นส่วนหุ้นแทซิทความรู้ ( เฟรย์ และ prusak , 1998 )