None of them had noticed that once

None of them had noticed that once Jun Xian had turned his back on them, there was a glint in his eyes and as he walked away, his ‘retreating back’ lost its former vicissitudes and he strode on with vigor, no different from when he was commanding the entire army, reverting back to the very same hero which made the State of Qi today.

As he entered Jun Wu Xie’s courtyard, he could smell the familiar scent of herbs.

Jun Wu Xie was holding two pots of herbal concoctions as she slowly stepped out of her pharmacy when she saw Jun Xian.

“Grandfather.” She called out gently as he acknowledged her with a warm smile and nod.

“You are still fiddling around with these? Don’t you feel bored staying at home all the time? Next month the Prince will be having his birthday celebration, I’ll bring you along.” He gave her a loving smile.

“Alright.” She didn’t give it much thoughot in her reply.

Jun Xian smiled and patted her on the shoulder, without saying another word, he went back to his room.

Jun Wu Xie stood rooted to the spot as she watched his disappearing back. Only after his back view was no longer visible, she then continued on her way to Jun Qing’s room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีพวกเขาได้สังเกตเห็นว่า เมื่อมิ.ย.เซียนได้หันหลังให้กับพวกเขา มีมีประกายในดวงตาของเขา และขณะที่เขาเดินออกไป หลังของเขา' บรรยากาศ' หาย vicissitudes ของอดีต และเขาก้าวบนกับความแข็งแรง ไม่แตกต่างจากเมื่อเขาได้บัญชาการกองทัพบกทั้งหมด ย้อนกลับไปยังฮีโร่เดียวกันมากซึ่งทำให้รัฐฉีวันนี้มิ.ย. Wu Xie ลานป้อนเขา เขาจะได้กลิ่นสมุนไพรกลิ่นคุ้นเคยมิ.ย. Wu Xie ได้จับนอนโรงสมุนไพรหม้อสองขณะเธอค่อย ๆ ก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอเมื่อเธอเห็นเซียนมิ.ย."ปู่" เธอเรียกเบา ๆ เขายอมรับเธอกับยิ้มและพยักหน้า"คุณจะยังคงเล่นซอรอบเหล่านี้ คุณไม่รู้สึกเบื่อพักอยู่ที่บ้านตลอดเวลา เดือนถัดไปจะมีเจ้าชายฉลองวันเกิดของเขา ฉันจะนำคุณไปตาม" เขาให้เธอรอยยิ้มรัก"ไร" เธอไม่ได้ให้มัน thoughot มากในการตอบของเธอซีอานมิ.ย.ยิ้ม และโรคกลัวเธอบนไหล่ ไม่พูดคำอื่น เขากลับไปห้องของเขามิ.ย. Wu Xie ยืนฝังรากไปยังจุดเธอเฝ้าดูการหายไปของเขากลับ เท่านั้นหลังจากมุมมองของเขากลับไม่สามารถมองเห็นได้ เธอแล้วต่อบนห้องมิ.ย.ชิงทางของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีของพวกเขาได้สังเกตเห็นว่าเมื่อมิถุนายนซีอานได้หันหลังให้กับพวกเขามีแววในดวงตาของเขาและในขณะที่เขาเดินออกไปของเขาถอยกลับหายไปเหตุการณ์ในอดีตและเขาก้าวขึ้นกับความแข็งแรงไม่แตกต่างจากเมื่อเขา เป็นผู้บังคับบัญชาทั้งกองทัพย้อนกลับไปที่พระเอกเดียวกันมากซึ่งทำให้รัฐฉีในวันนี้.

ขณะที่เขาเดินเข้าไปในลานมิถุนายนวู Xie เขาได้กลิ่นกลิ่นที่คุ้นเคยของสมุนไพร.

มิถุนายนวู Xie ถือสองหม้อนอนโรงสมุนไพรที่เธอ ช้าก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอเมื่อเธอเห็นมิถุนายนซีอาน.

"ปู่." เธอร้องออกมาเบา ๆ ในขณะที่เขาได้รับการยอมรับของเธอกับรอยยิ้มที่อบอุ่นและพยักหน้า.

"คุณจะยังคงเล่นซอรอบกับเหล่านี้หรือไม่ คุณไม่รู้สึกเบื่อพักอยู่ที่บ้านตลอดเวลาหรือไม่ เดือนถัดไปเจ้าชายจะมีการเฉลิมฉลองวันเกิดของเขาผมจะนำคุณไปพร้อม. "เขาทำให้เธอมีรอยยิ้มความรัก.

" เอาล่ะ. "เธอไม่ได้ให้มันมีความ thoughot ในการตอบของเธอ.

มิถุนายนซีอานยิ้มและตบเบา ๆ ของเธอใน ไหล่โดยไม่พูดอะไรสักคำอื่นเขาเดินกลับไปที่ห้องของเขา.

มิถุนายนวู Xie ยืนอยู่ฝังรากไปยังจุดที่เธอเฝ้าดูหายไปของเขากลับมา แต่หลังจากที่มุมมองด้านหลังของเขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้จากนั้นเธอก็ยังคงในทางของเธอไปที่ห้องมิถุนายนชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีของพวกเขาได้สังเกตเห็นว่า เมื่อจุนเซียนได้หันหลังให้เขา มีแววในดวงตาของเขา และเมื่อเขาเดินจากไปของเขา " ถอย " สูญเสียอดีต vicissitudes เขา strode มีศักดิ์ศรี ไม่แตกต่างจากตอนที่เขาบังคับบัญชากองทัพทั้งหมด กลับไปสู่กันมากพระเอกซึ่ง ทำให้รัฐฉี ในวันนี้ที่เขาเข้าร่วม จุน วู เซี้ย สนาม เขาได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยของสมุนไพรจุนวูเซียถือหม้อสองใบของสมุนไพรต่างๆ ขณะที่เธอค่อยๆก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอ เมื่อเธอเห็นจุนฮยอน" คุณปู่ " เรียกเธอออกมาเบาๆ ขณะที่เขายอมรับเธอ ด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า" คุณยังหลอกล่อเหล่านี้ ? คุณไม่รู้สึกเบื่ออยู่บ้านตลอดเวลา เดือนหน้าเจ้าชายจะมีการฉลองวันเกิดของเขา ผมจะพาคุณไป . " เขายิ้มให้เธอรัก" ไม่เป็นไร " เธอไม่ได้ให้มัน thoughot มากตอบเธอจุนเซียนยิ้มและลูบหัวเธอบนไหล่ โดยไม่พูดอะไรอีก เขาเดินกลับไปที่ห้องของเขาจุนวูเซียยืนนิ่งไปทันที เธอเห็นเขาหายไปกลับมา หลังจากที่วิวด้านหลังของเขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ เธอต่อไป ระหว่างทางไปห้องของจุนชิง