Rose was going downtown, and agreed

Rose was going downtown, and agreed to drop Macon off at Julian’s office. He wanted to deliver the rest of his guidebook.
Julian, greeted him cheerfully. ‘Ah, here he is! Accidental Tourist on Crutches,’ he said, enjoying his own joke.
They discussed he U.S. guides that Macon would soon be starting work on, and then Macon got up to go. ‘My sister’s picking me up outside,’ he explained.
‘Ah yes, the Macon Leary family,’ Julian said. ‘Why don’t I step outside and wait with you. Say hi to your sister. ’
Macon suspected Julian of hoping for more Leary oddities to laugh at. Today Rose was wearing an old hat that had been her grandmother’s. Macon really didn’t want Julian to see that hat.
‘Well, T don’t think so, really. We need to get home.’
Julian leaned back in his chair. ‘Macon,’ he said. ‘Couldn’t you just once invite me to a family dinner?’
Macon avoided answering this directly, and on the way home with Rose he decided that the trouble with Julian was that the he had no children. PEOPLE WHO HAD NO CHILDREN, Macon felt, had never truly grown up. They weren’t quite… real.
Unexpectedly, he thought of Muriel, lying with a broken arm and a German guard dog standing over her, its teeth at her throat. But she didn’t give in. ‘Absolutely not,’ she said .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุหลาบไปดาวน์ และยอมรับที่วางคอนปิดที่สำนักงานของจูเลียน เขาต้องการส่งส่วนเหลือของหนังสือของเขา จูเลียน ประทับใจเขานี่ช่วย ' Ah ที่นี่เขาเป็น นักท่องเที่ยวโดยไม่ได้ตั้งใจบนไม้ค้ำ เขากล่าวว่า เพลิดเพลินกับเรื่องตลกของตัวเอง พวกเขากล่าวคำแนะนำของสหรัฐอเมริกาที่มาคอนจะเร็ว ๆ นี้จะเริ่มต้นทำงานบน แล้ว มาคอนได้ขึ้นไป ถึงเขา ' น้องของเบิกค่านอก เขาอธิบาย ' อา ใช่ ครอบครัว Macon Leary จูเลียนกล่าวว่า ' ทำไมไม่ฉันออก และรอกับคุณ กล่าวทักทาย กับน้องสาวของคุณ ’ มาคอนสงสัยจูเลียนของหวังที่แปลกประหลาด Leary มากเย้ย วันนี้กุหลาบสวมเป็นหมวกใบเก่าที่ได้รับของคุณยายของเธอ มาคอนจริง ๆ ไม่ต้องจูเลียนเพื่อดูที่หาดใหญ่ ' ดี T ไม่คิดอย่างนั้น จริง ๆ เราจำเป็นต้องได้รับที่บ้าน ' Julian วางกระจกในเก้าอี้ของเขา 'มาคอน เขากล่าวว่า 'ไม่คุณเพียงครั้งเดียวเชิญผมไปทานอาหารค่ำครอบครัว' มาคอนหลีกเลี่ยงตอบนี้โดยตรง และทางบ้านกับกุหลาบ เขาตัดสินใจว่า มีปัญหากับ Julian เป็นว่า he มีไม่มีเด็ก คนที่มีไม่มีบุตร สักหลาด Macon ได้อย่างแท้จริงไม่เคยเติบโตขึ้น พวกเขาไม่มาก...จริง โดยไม่คาดคิด เขาคิดของ Muriel นอนกับแขนที่หักและสุนัขยามเยอรมันยืนกว่าฟันของเธอ การที่ลำคอของเธอ แต่เธอไม่ให้นิ้ว 'ไม่' เธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรสไปเมืองและตกลงที่จะลดลงในแมคอนปิดที่สำนักงานของจูเลียน เขาต้องการที่จะส่งมอบส่วนที่เหลือของเขาหนังสือ. the
จูเลียนทักทายเขามีความสุข 'โอ้เขาอยู่ที่นี่! อุบัติเหตุท่องเที่ยวบนไม้ค้ำ "เขากล่าวว่ามีความสุขกับเรื่องตลกของเขาเอง.
พวกเขาพูดคุยแนะนำเขาว่าแมคอนสหรัฐจะเร็ว ๆ นี้จะเริ่มต้นทำงานในและจากนั้นแมคอนลุกขึ้นไป 'น้องสาวของฉันมารับฉันออกไปข้างนอก "เขาอธิบาย.
' อาใช่ครอบครัวแมคอนแลร์รี่ส์ 'จูเลียนกล่าวว่า 'ไม่ได้ขั้นตอนที่ฉันออกไปข้างนอกทำไมและรอกับคุณ ทักทายน้องสาวของคุณ '
แมคอนสงสัยว่าจูเลียนหวังให้มากขึ้นแปลกประหลาดแลร์รี่ส์ที่จะหัวเราะเยาะ วันนี้โรสสวมหมวกใบเก่าที่เคยเป็นคุณยายของเธอ Macon จริงๆไม่ได้ต้องการที่จะเห็นจูเลียนหมวกว่า.
'ดี, เสื้อไม่คิดอย่างนั้นจริงๆ เราจำเป็นต้องได้รับการบ้าน.
จูเลียนเอนหลังลงไปในเก้าอี้ของเขา 'คอน' เขากล่าวว่า 'คุณไม่สามารถเพียงครั้งเดียวเชิญผมไปทานอาหารค่ำครอบครัว?'
แมคอนหลีกเลี่ยงการตอบนี้โดยตรงและในทางกลับบ้านกับ Rose เขาตัดสินใจว่าปัญหาเกี่ยวกับจูเลียนคือการที่เขาไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูก Macon รู้สึกว่าไม่เคยเติบโตขึ้นอย่างแท้จริง พวกเขาไม่ได้ค่อนข้าง ... จริง.
จู่ ๆ เขาคิดว่ามิวเรียลนอนด้วยแขนหักและสุนัขเฝ้ายามเยอรมันเธอยืนอยู่เหนือฟันที่ลำคอของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอม. 'ไม่อย่างแน่นอน "เธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรส เข้าไปในตัวเมือง และตกลงที่จะวางแมคอนที่สำนักงานจูเลียน . เขาต้องการให้ส่วนที่เหลือของหนังสือของเขาจูเลียน ทักเขาอย่างร่าเริง " อ๊ะ เขามาแล้ว ! นักท่องเที่ยวที่บังเอิญใช้ไม้เท้า " เขาพูดกับมุขของตัวเองพวกเขากล่าวถึงเขาสหรัฐอเมริกาคู่มือที่ตัวเลขจะเร็ว ๆนี้จะเริ่มทำงานแล้ว แมคอน ตื่นเถอะ " น้องสาวของฉันมารับฉันออกไป " เขาอธิบาย" เออใช่ แมคอน Leary ครอบครัว " จูเลียนกล่าว " ทำไมผมไม่ก้าวออกมาข้างนอกรอคุณ สวัสดีน้องสาว "แมคอนสงสัย จูเลียน มีความหวังสำหรับดาวน์โหลดเพิ่มเติมแปลกประหลาดที่น่าหัวเราะ วันนี้กุใส่หมวกเก่าที่ถูกเธอคุณย่า มากง จริงๆไม่อยากให้จูเลียน เห็นหมวกใบนั้น" แหม ทีไม่คิดเช่นนั้นจริงๆ เราต้องกลับบ้าน . . .จูเลียน เอนหลังพิงเก้าอี้ของเขา " ตัวเลข " เขาพูด " คุณไม่เคยชวนฉันไปกินข้าวกับครอบครัว ? "แมคอนหลีกเลี่ยงตอบคำถามนี้โดยตรง และจะกลับบ้านกับโรส เขาตัดสินใจว่า ปัญหากับ จูเลียน ว่าเขาไม่มีบุตร คนที่ไม่มีลูก แมคอน รู้สึกว่าไม่เคยโตขึ้นเลย พวกเขาไม่ได้ค่อนข้าง . . . . . . . จริงโดยไม่คาดคิด เขาคิดว่ามิวเรียล โกหกกับแขนหักและสุนัขเยอรมันยามยืนอยู่เหนือเธอ ฟันที่ลำคอของเธอ แต่เธอไม่ได้ให้ใน " ไม่ " เธอพูด