A perennial question is why prokary

A perennial question is why prokaryotic cells are so small,
and the typical answer is that they require a large surfaceto-volume
ratio to support their internal biochemistry.
However, Koch estimated how large a cell could be if, like
the enormous symbiotic bacterium Epulopiscium fishelsoni
[13], it only divided once per day and depended solely on
diffusion in a nutrient-rich environment [4]. His answer
was that a bacterium could be over 800 mm in diameter!
This implies that limitations on the sizes of more typical
prokaryotes are not due to the ability to take up nutrients
per se but arise from the competition for nutrients, a
competition won chiefly by smaller, faster growing cells.
The lesson is that although diffusion-limited nutrient
access might affect cell size, it does not by itself explain
why bacteria are mostly small.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามที่ยืนต้นเป็นเหตุให้เซลล์ prokaryotic มีขนาดเล็กและคำตอบทั่วไป ที่ต้องการ surfaceto ไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่อัตราส่วนการสนับสนุนของชีวเคมีภายในอย่างไรก็ตาม สาขาประมาณขนาดเซลล์อาจจะหาก เช่นfishelsoni Epulopiscium แบคทีเรียอยู่มหาศาล[13], มันแบ่งเป็นวันละครั้งเท่านั้น และขึ้นอยู่แต่เพียงผู้เดียวในการกระจายในสภาพแวดล้อมอุดม [4] คำตอบของเขาเป็นที่ที่แบคทีเรียอาจจะกว่า 800 มม.เส้นผ่านศูนย์กลางนี้ก็หมายความว่าข้อจำกัดในเรื่องขนาดของทั่วไปprokaryotes ไม่ได้เนื่องจากความสามารถในการใช้สารอาหารเพิ่มต่อ แต่เกิดจากการแข่งขันสำหรับสารอาหาร การการแข่งขันที่ชนะส่วนใหญ่เล็กกว่า เร็วกว่าเซลล์เจริญเติบโตบทเรียนเป็นที่จำกัดการกระจายสารอาหารการเข้าถึงอาจมีผลต่อขนาดเซลล์ มัน ด้วยตัวเองไม่อธิบายทำไมแบคทีเรียเป็นส่วนใหญ่ขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามยืนต้นคือเหตุผลที่เซลล์โปรคาริโอที่มีขนาดเล็กมากและคำตอบทั่วไปคือการที่พวกเขาต้องการ surfaceto ปริมาณขนาดใหญ่อัตราการให้การสนับสนุนทางชีวเคมีภายในของพวกเขา. อย่างไรก็ตามโคช์คาดว่าขนาดใหญ่มือถืออาจจะถ้าเช่นแบคทีเรียชีวภาพมหาศาล Epulopiscium fishelsoni [13] มันแบ่งออกเพียงครั้งเดียวต่อวันและขึ้นอยู่เพียงผู้เดียวในการแพร่กระจายในสภาพแวดล้อมที่อุดมด้วยสารอาหาร[4] คำตอบของเขาคือการที่แบคทีเรียอาจจะมากกว่า 800 มม! นี่ก็หมายความว่าข้อ จำกัด ในขนาดปกติมากขึ้นprokaryotes ไม่ได้อันเนื่องมาจากความสามารถในการใช้เวลาถึงสารอาหารต่อ se แต่เกิดขึ้นจากการแข่งขันสำหรับสารอาหารที่มีการแข่งขันที่ได้รับรางวัลส่วนใหญ่โดยมีขนาดเล็กลงได้เร็วขึ้นการเจริญเติบโตของเซลล์. บทเรียนที่ว่าถึงแม้จะเป็นสารอาหารที่แพร่กระจาย จำกัดการเข้าถึงอาจมีผลต่อขนาดของเซลล์ก็ไม่ได้ด้วยตัวเองอธิบายว่าทำไมแบคทีเรียส่วนใหญ่มีขนาดเล็ก