Movement is amongst the most import

Movement is amongst the most important of animal behaviors, because it allows animals to respond to conditions within their environment to increase growth, survival and reproductive success (Kahler et al. 2001). The scale and pattern of fish movement varies widely among species. Some of the longest and most directed movements are completed by anadromous[1] salmonids in North America rivers or the piracema in South America as they migrate from headwater streams as young fish to the ocean and then migrate back to their natal streams as adults to spawn. Most species of stream fish do not migrate to the ocean, but instead appear to establish home ranges of various sizes and occupy those ranges for various amounts of time. Species such as smallmouth bass (Micropterus dolomieu) or green sunfish (Lepomis cyanellus) spend a majority of their time within a home pool, but do make trips to up and downstream areas (Todd and Rabeni 1989, Smithson and Johnston 1999).

The interpretation and importance of movement for these less mobile species has changed overtime. Early researchers concluded that most adult stream fishes restricted their movements to a small home range (Gerking 1959), failing to focus much attention on evidence of movement away from the home pool, with the exception of spawning runs. Researches are re-examining the premise of what is now termed the restricted movement paradigm (Gowan et al.1994), and are discovering that this paradigm is insufficient to fully define movement by stream fishes (Smithson and Johnston 1999).

Some species of resident stream fish, such as cutthroat trout (Oncorhynchus, clarki) were thought to spend their lives in 20 meter to 50 meter stream reaches (Miller 1957). However, recent studies have shown that most trout have relatively large home ranges (Young 1994 in Fausch and Young 1995) and at times move long distances (Hilderbrand and Kershner 2000). Bjornn and Mallett (1994) studied rainbow trout (Oncorhynchus mykiss), bull trout (Salvelinus confluentus) and cutthroat trout in Salmon River, Idaho and found that over several months many fish moved greater than 8 kilometers and some had moved greater than 40 kilometers. Hilderbrand and Kershner (2000) found that similar results for other species of trout indicate that large scale movement is a widespread pattern among resident stream salmonids.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคลื่อนไหวเป็นหนึ่งสำคัญของพฤติกรรมสัตว์ เพราะช่วยให้สัตว์สามารถตอบสนองต่อเงื่อนไขในสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโต ความอยู่รอด และสืบพันธุ์ประสบความสำเร็จ (Kahler et al. 2001) ขนาดและรูปแบบของการเคลื่อนไหวของปลาแตกต่างกันระหว่างพันธุ์ บางส่วนของการเคลื่อนไหวโดยตรงมากที่สุด และยาวที่สุดจะเสร็จสมบูรณ์ โดย salmonids anadromous [1] ในแม่น้ำในทวีปอเมริกาเหนือหรือ piracema ในอเมริกาใต้พวกเขาย้ายจากสายธาร headwater เป็นปลาหนุ่มกับทะเล และย้ายกลับไปยังกระแสข้อมูลเกี่ยวกับการเกิดของพวกเขาเป็นผู้ใหญ่เพื่อวางไข่ พันธุ์ปลากระแสส่วนใหญ่ไม่ย้ายไปทะเล ได้แต่ จะ สร้างบ้านช่วงขนาดต่าง ๆ และครอบครองช่วงที่สำหรับจำนวนเวลาต่าง ๆ ชนิดเช่นปลาแบสปาก (Micropterus dolomieu) หรือแสงอาทิตย์สีเขียว (ปลา cyanellus) ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาภายในสระว่ายน้ำภายในบ้าน แต่ให้ไต่ขึ้นและพื้นที่ปลายน้ำ (ทอดด์ และ Rabeni 1989, Smithson และจอห์นสตัน 1999)ตีความและความสำคัญของการเคลื่อนไหวสำหรับชนิดเหล่านี้ไม่เคลื่อนมีการเปลี่ยนแปลงค่าล่วงเวลา ต้นนักวิจัยสรุปว่า ปลากระแสผู้ใหญ่สุดจำกัดการเคลื่อนไหวเป็นช่วงบ้านขนาดเล็ก (Gerking 1959), การมุ่งเน้นความสนใจมากในหลักฐานการเคลื่อนย้ายจากบ้านสระว่ายน้ำ ยกเว้นการวางไข่ทำ งานวิจัยใหม่กำลังตรวจสอบหลักฐานของสิ่งนี้เรียกว่ากระบวนทัศน์การเคลื่อนไหวจำกัด (Gowan et al.1994), และค้นพบว่ากระบวนทัศน์นี้พอครบกำหนดเคลื่อนไหวตามกระแสปลา (Smithson และจอห์นสตัน 1999) บางพันธุ์มีอยู่กระแสปลา cutthroat ราท์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก clarki) ได้คิดการใช้ชีวิตใน 20 เมตรถึง 50 เมตรจนถึงลำธาร (1957 มิลเลอร์) อย่างไรก็ตาม การศึกษาล่าสุดได้แสดงว่า เทราต์ส่วนใหญ่มีช่วงบ้านค่อนข้างมาก (หนุ่ม 1994 1995 หนุ่มและ Fausch) และเวลาย้ายระยะ (Hilderbrand และ Kershner 2000) Bjornn และ Mallett (1994) ศึกษาเรนโบว์เทราต์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก mykiss), bull ราท์ (Salvelinus confluentus) และเทราต์ cutthroat ในแม่น้ำปลาแซลมอน ไอดาโฮ และพบว่า หลายเดือน หลายปลาย้ายมากกว่า 8 กิโลเมตร และบางส่วนได้ย้ายมากกว่า 40 กิโลเมตร Hilderbrand และ Kershner (2000) พบว่า ผลลัพธ์คล้ายกันสำหรับเทราต์พันธุ์อื่น ๆ บ่งชี้ว่า ขนาดใหญ่เคลื่อนไหว รูปแบบแพร่หลายระหว่าง salmonids กระแสอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดของพฤติกรรมสัตว์เพราะจะช่วยให้สัตว์เพื่อตอบสนองต่อสภาพภายในสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตอยู่รอดและประสบความสำเร็จในการสืบพันธุ์ (Kahler et al. 2001) ขนาดและรูปแบบของการเคลื่อนไหวของปลาแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางในหมู่สปีชีส์ บางส่วนของที่ยาวที่สุดและการเคลื่อนไหวของผู้กำกับส่วนใหญ่จะเสร็จสมบูรณ์โดย anadromous [1] salmonids ในทวีปแม่น้ำอเมริกาหรือ piracema ในอเมริกาใต้ที่พวกเขาอพยพมาจากต้นน้ำลำธารปลาสาวเป็นไปในมหาสมุทรและจากนั้นย้ายกลับไปที่ลำธารเกี่ยวกับการเกิดของพวกเขาเป็นผู้ใหญ่ที่จะวางไข่ . ส่วนใหญ่ชนิดของปลากระแสไม่โยกย้ายไปยังมหาสมุทร แต่แทนที่จะปรากฏในการสร้างบ้านช่วงของขนาดต่างๆและครอบครองช่วงที่สำหรับปริมาณต่างๆของเวลา สายพันธุ์เช่นเบส smallmouth (Micropterus Dolomieu) หรือสีเขียว sunfish (Lepomis cyanellus) ใช้เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาภายในสระว่ายน้ำที่บ้าน แต่จะทำให้การเดินทางไปขึ้นและพื้นที่ปลายน้ำ (ทอดด์และ Rabeni ปี 1989 สมิทสันและจอห์นสตัน 1999). ตีความ และความสำคัญของการเคลื่อนไหวสำหรับโทรศัพท์มือถือสายพันธุ์นี้น้อยมีการเปลี่ยนแปลงการทำงานล่วงเวลา นักวิจัยได้ข้อสรุปว่าในช่วงต้นปลากระแสผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ถูก จำกัด การเคลื่อนไหวของพวกเขาไปช่วงบ้านขนาดเล็ก (Gerking 1959) ล้มเหลวในการมุ่งเน้นความสนใจมากในหลักฐานของการเคลื่อนไหวออกจากสระว่ายน้ำที่บ้านด้วยข้อยกเว้นของการทำงานวางไข่ งานวิจัยได้รับการตรวจสอบสถานที่ตั้งของสิ่งที่ตอนนี้เรียกว่ากระบวนทัศน์การเคลื่อนไหว จำกัด (Gowan et al.1994) และมีการค้นพบว่ากระบวนทัศน์นี้ไม่เพียงพอที่จะกำหนดได้อย่างเต็มที่โดยการเคลื่อนไหวปลากระแส (สมิทสันและจอห์นสตัน 1999). บางชนิดมีถิ่นที่อยู่ กระแสปลาเช่นปลาเทราท์ฆาตกร (Oncorhynchus, clarki) มีความคิดที่จะใช้จ่ายในชีวิตของพวกเขา 20 เมตรถึง 50 เมตรถึงกระแส (มิลเลอร์ 1957) อย่างไรก็ตามการศึกษาที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าปลาเทราท์ส่วนใหญ่จะมีบ้านช่วงที่ค่อนข้างใหญ่ (หนุ่มปี 1994 ใน Fausch หนุ่มและ 1995) และในเวลาย้ายในระยะทางไกล (Hilderbrand และ Kershner 2000) Bjornn และ Mallett (1994) ศึกษาเรนโบว์เทราท์ (Oncorhynchus mykiss) ปลาเทราท์วัว (Salvelinus confluentus) และปลาเทราท์ฆาตกรในแม่น้ำแซลมอน, ไอดาโฮและพบว่าในช่วงหลายเดือนที่ปลาจำนวนมากย้ายมากกว่า 8 กิโลเมตรและบางส่วนได้ย้ายมากกว่า 40 กิโลเมตร Hilderbrand และ Kershner (2000) พบว่าผลที่คล้ายกันสำหรับสายพันธุ์อื่น ๆ ของปลาเทราท์ระบุว่าการเคลื่อนไหวขนาดใหญ่เป็นรูปแบบแพร่หลายในหมู่ salmonids กระแสถิ่นที่อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เคลื่อนไหวอยู่ในหมู่ที่สำคัญที่สุดของพฤติกรรมของสัตว์ เพราะจะช่วยให้สัตว์เพื่อตอบสนองต่อเงื่อนไขภายในสภาพแวดล้อมของตนเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโต การรอดตาย และการสืบพันธุ์ของความสำเร็จ ( Kahler et al . 2001 ) ขนาดและรูปแบบของการเคลื่อนไหวของปลาที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางในหมู่สปีชีส์บางส่วนของที่ยาวที่สุดและมากที่สุดที่กำกับการเคลื่อนไหวจะเสร็จสมบูรณ์โดย anadromous [ 1 ] salmonids ในอเมริกาเหนือแม่น้ำหรือ piracema ในอเมริกาใต้เป็นพวกเขาโยกย้ายจากต้นน้ำลำธารเป็นสาวปลาในมหาสมุทรแล้วย้ายกลับไปที่ Natal ลำธารเป็นผู้ใหญ่เพื่อวางไข่ ชนิดส่วนใหญ่ของกระแสปลาไม่โยกย้ายไปยังมหาสมุทรแต่ปรากฏว่าสร้างช่วงบ้านขนาดต่าง ๆ และใช้ช่วงที่ปริมาณต่างๆ ของเวลา ชนิดเช่น Smallmouth เบส ( micropterus dolomieu ) หรือ Sunfish สีเขียว ( สกุลปลาซันฟิช cyanellus ) ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของพวกเขาในบ้านสระ แต่ทำให้การเดินทางไปขึ้นและล่องพื้นที่ ( ทอดด์และ rabeni 1989 สมิธสันและจอห์นสัน 1999 ) .

ความหมายและความสำคัญของการเคลื่อนไหวชนิดมือถือน้อยเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงการทำงานล่วงเวลา นักวิจัยพบว่าปลาส่วนใหญ่ผู้ใหญ่ต้นธาร จำกัด การเคลื่อนไหวของพวกเขาช่วงบ้านขนาดเล็ก ( gerking 1959 ) , ความล้มเหลวที่จะมุ่งเน้นความสนใจมากในหลักฐานของการเคลื่อนไหวจากบ้านสระ ยกเว้นไดวิ่งงานวิจัยใหม่ตรวจสอบหลักฐานของสิ่งที่เป็น termed ถูกจำกัดการเคลื่อนไหวกระบวนทัศน์ ( เกาเอิน et al . 1994 ) และมีการค้นพบว่ากระบวนทัศน์นี้คือไม่เพียงพอที่จะครบกําหนดการเคลื่อนไหวจากกระแสปลา ( สมิทสันและจอห์นสัน 1999 )

บางชนิดของปลาเช่นปลาเทราท์ลำธาร resident cutthroat คอรินชัส ( ,clarki ) มีความคิดที่จะใช้ชีวิตใน 20 เมตร 50 เมตร กระแสถึง ( มิลเลอร์ 1957 ) อย่างไรก็ตาม การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าปลาส่วนใหญ่มีช่วงที่ค่อนข้างใหญ่ ( บ้านหนุ่ม 1994 ใน fausch และหนุ่ม 1995 ) และเวลาย้ายระยะทางไกล ( และ hilderbrand เคิร์ชเนอร์ 2000 ) bjornn Mallett ( 1994 ) และศึกษาปลาเทราท์ ( คอรินชัส mykiss )วัวปลาเทราท์ ( salvelinus confluentus ) และฆาตกรปลาเทราท์ในแม่น้ำปลาแซลมอนไอดาโฮ และพบว่า ในช่วงหลายเดือนหลายปลาย้ายมากกว่า 8 กิโลเมตรและได้ย้ายมากกว่า 40 กิโลเมตร และ hilderbrand เคิร์ชเนอร์ ( 2000 ) พบว่า ผลที่คล้ายกันกับชนิดอื่น ๆของปลา พบว่า ขนาด ใหญ่ เป็นรูปแบบของการเคลื่อนไหวอย่าง salmonids สายธารถิ่นที่อยู่