Every year, two neighbors meet to r

Every year, two neighbors meet to repair the stone wall that divides their property. The narrator is skeptical of this tradition, unable to understand the need for a wall when there is no livestock to be contained on the property, only apples and pine trees. He does not believe that a wall should exist simply for the sake of existing. Moreover, he cannot help but notice that the natural world seems to dislike the wall as much as he does: mysterious gaps appear, boulders fall for no reason. The neighbor, on the other hand, asserts that the wall is crucial to maintaining their relationship, asserting, “Good fences make good neighbors.” Over the course of the mending, the narrator attempts to convince his neighbor otherwise and accuses him of being old-fashioned for maintaining the tradition so strictly. No matter what the narrator says, though, the neighbor stands his ground, repeating only: “Good fences make good neighbors.”

Analysis

This poem is the first work in Frost's second book of poetry, “North of Boston,” which was published upon his return from England in 1915. While living in England with his family, Frost was exceptionally homesick for the farm in New Hampshire where he had lived with his wife from 1900 to 1909. Despite the eventual failure of the farm, Frost associated his time in New Hampshire with a peaceful, rural sensibility that he instilled in the majority of his subsequent poems. “Mending Wall” is autobiographical on an even more specific level: a French-Canadian named Napoleon Guay had been Frost’s neighbor in New Hampshire, and the two had often walked along their property line and repaired the wall that separated their land. Ironically, the most famous line of the poem (“Good fences make good neighbors”) was not invented by Frost himself, but was rather a phrase that Guay frequently declared to Frost during their walks. This particular adage was a popular colonial proverb in the middle of the 17th century, but variations of it also appeared in Norway (“There must be a fence between good neighbors”), Germany (“Between neighbor’s gardens a fence is good”), Japan (“Build a fence even between intimate friends”), and even India (“Love your neighbor, but do not throw down the dividing wall”).

In terms of form, “Mending Wall” is not structured with stanzas; it is a simple forty-five lines of first-person narrative. Frost does maintain iambic stresses, but he is flexible with the form in order to maintain the conversational feel of the poem. He also shies away from any obvious rhyme patterns and instead relies upon the occasional internal rhyme and the use of assonance in certain ending terms (such as “wall,” “hill,” “balls,” “well”).

In the poem itself, Frost creates two distinct characters who have different ideas about what exactly makes a person a good neighbor. The narrator deplores his neighbor’s preoccupation with repairing the wall; he views it as old-fashioned and even archaic. After all, he quips, his apples are not going to invade the property of his neighbor’s pinecones. Moreover, within a land of such of such freedom and discovery, the narrator asks, are such borders necessary to maintain relationships between people? Despite the narrator’s skeptical view of the wall, the neighbor maintains his seemingly “old-fashioned” mentality, responding to each of the narrator’s disgruntled questions and rationalizations with nothing more than the adage: “Good fences make good neighbors.”

As the narrator points out, the very act of mending the wall seems to be in opposition to nature. Every year, stones are dislodged and gaps suddenly appear, all without explanation. Every year, the two neighbors fill the gaps and replace the fallen boulders, only to have parts of the wall fall over again in the coming months. It seems as if nature is attempting to destroy the barriers that man has created on the land, even as man continues to repair the barriers, simply out of habit and tradition.

Ironically, while the narrator seems to begrudge the annual repairing of the wall, Frost subtley points out that the narrator is actually more active than the neighbor. It is the narrator who selects the day for mending and informs his neighbor across the property. Moreover, the narrator himself walks along the wall at other points during the year in order to repair the damage that has been done by local hunters. Despite his skeptical attitude, it seems that the narrator is even more tied to the tradition of wall-mending than his neighbor. Perhaps his skeptical questions and quips can then be read as an attempt to justify his own behavior to himself. While he chooses to present himself as a modern man, far beyond old-fashioned traditions, the narrator is really no different from his neighbor: he too clings to the concept of property and division, of ownership and individuality.

Ultimately, the presence of the wall between the properties does ensure a quality relationship between the two neighbors. By maintaining the division between the properties, the narrator and his neighbor are able to maintain their individuality and personal identity as farmers: one of apple trees, and one of pine trees. Moreover, the annual act of mending the wall also provides an opportunity for the two men to interact and communicate with each other, an event that might not otherwise occur in an isolated rural environment. The act of meeting to repair the wall allows the two men to develop their relationship and the overall community far more than if each maintained their isolation on separate properties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกปี บ้านสองตามซ่อมแซมผนังหินซึ่งแบ่งคุณสมบัติของพวกเขา ผู้สงสัยของประเพณีนี้ ไม่เข้าใจต้องการกำแพงเมื่อมีปศุสัตว์ไม่ให้อยู่ในลักษณะ แอปเปิ้ลและต้นสนเท่านั้น เขาไม่เชื่อว่า กำแพงควรมีเพียงเพื่ออยู่ นอกจากนี้ เขาไม่ช่วย แต่สังเกตว่า ธรรมชาติน่าหมั่นไส้กำแพงมากเท่าที่เขาไม่: ช่องลึกลับปรากฏ หินตกสาเหตุไม่ได้ เพื่อนบ้าน คง ยืนยันว่า กำแพงที่สำคัญเพื่อรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขา กรรมสิทธิ์ "รั้วดีให้เพื่อนบ้านที่ดี" ในช่วงที่ mending เล่าพยายามจะโน้มน้าวให้เพื่อนบ้านของเขาเป็นอย่างอื่น และน่าเขาเป็นทั้งการรักษาประเพณีดังนั้นอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าอะไรเล่าว่า แม้ว่า เพื่อนบ้านยืนพื้นดินของเขา ทำซ้ำเท่านั้น: "กรอบดีให้เพื่อนบ้านที่ดี"การวิเคราะห์กลอนนี้เป็นงานแรกในสมุดที่สองของน้ำแข็งของบทกวี "บอสตันของเหนือ ซึ่งตีพิมพ์เมื่อกลับมาจากอังกฤษใน 1915 ในขณะที่อาศัยอยู่ในประเทศอังกฤษกับครอบครัว Frost มีเมนูพิเศษสำหรับฟาร์มในนิวแฮมป์เชียร์ที่เขาได้อาศัยอยู่กับภรรยาของเขาจาก 1900 ถึง 1909 แม้ มีความล้มเหลวที่สุดของฟาร์ม น้ำแข็งเกี่ยวกับเวลาในนิวแฮมป์เชียร์อย่างทันชนบท สงบการที่เขา instilled ในส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาต่อมา "Mending ผนัง" เป็นอัตชีวประวัติในระดับเฉพาะเจาะจงมากยิ่งขึ้น: French-Canadian ชื่อนโปเลียนก๋วยน้ำข้นได้ใกล้เคียงของน้ำแข็งในนิวแฮมป์เชียร์ และทั้งสองมักจะเดินตามรายการของคุณสมบัติ และซ่อมแซมผนังที่แบ่งดินแดนกัน แดกดัน บรรทัดมีชื่อเสียงที่สุดของกลอน ("รั้วที่ดีทำให้เพื่อนบ้านที่ดี") ถูกคิดค้น โดยน้ำแข็งเองไม่ แต่ก็เป็นวลีที่ก๋วยน้ำข้นมักประกาศให้น้ำแข็งในระหว่างการเดิน ดิฉันนี้เฉพาะคือ สุภาษิตโคโลเนียลความนิยมระหว่างศตวรรษที่ 17 แต่รูปแบบมันยังปรากฏอยู่ในนอร์เวย์ ("ต้องมีรั้วระหว่างบ้านดี"), เยอรมนี ("ระหว่างบ้านสวน รั้วเหมาะ"), ญี่ปุ่น ("สร้างเป็นกรอบแม้ระหว่างกากี่นั้ง"), และแม้แต่อินเดีย ("รักเพื่อนบ้านของคุณ แต่ไม่ได้โยนลงผนังแบ่ง")ในแบบฟอร์ม "Mending ผนัง" ไม่จัดโครงสร้างกับ stanzas บรรทัด forty-five ได้คนแรกเล่าเรื่องได้ น้ำแข็งรักษาความเครียด iambic แต่คงจะเหมาะกับแบบรักษาความรู้สึกการสนทนาของกลอน เขายัง shies จากรูปแบบใด ๆ สัมผัสชัด และอาศัยสัมผัสภายในเป็นครั้งคราวแทน และเงื่อนไขการใช้ assonance ในสิ้นสุดบางอย่าง (เช่น "ผนัง "เขา "ลูก "ดี")ในกลอนเอง Frost สร้างอักขระทั้งสองที่มีความคิดแตกต่างเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ผู้เป็นเพื่อนบ้านที่ดี ผู้ deplores preoccupation เพื่อนบ้านของเขากับการซ่อมแซมผนัง เขามองมันเป็นไม และแม้แต่พวก หลังจากที่ทุก เขาสคริ แอปเปิ้ลเขาไม่ไปบุกของ pinecones ของเพื่อนบ้านของเขา นอกจากนี้ ภายในดินแดนดังกล่าวเช่นเสรีภาพและค้นพบ ผู้ถาม บ้างขอบดังกล่าวจำเป็นเพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างคน แม้ มีผู้บรรยายที่ดูสงสัยของผนัง ใกล้เคียงรักษาความคิดของเขาดูเหมือนว่า "ไม" ตอบสนองแต่ละคำถาม disgruntled ของ'ผู้บรรยาย'และ rationalizations มีอะไรมากกว่าดิฉัน: "กรอบดีให้เพื่อนบ้านที่ดี"เป็นผู้ชี้ให้เห็น การกระทำที่มากของ mending ผนังน่าจะ เป็นในธรรมชาติ ทุกปี หินมี dislodged และช่องว่างก็ปรากฏ ขึ้น ไม่ มีคำอธิบายทั้งหมด ทุกปี บ้านสองเติมช่องว่าง และหินลดลง เท่านั้นจะมีส่วนของน้ำตกผนังเหนืออีกครั้งในเดือนมาแทน ดูเหมือนว่า ธรรมชาติจะพยายามทำลายอุปสรรคที่สร้างขึ้นบนแผ่นดิน คนแม้เป็นคนยังคงซ่อมแซมอุปสรรค เพียงแค่ออกจากนิสัยและประเพณีแดกดัน ในขณะที่เล่าน่าจะ begrudge ซ่อมรายปีของผนัง subtley น้ำแข็งชี้ให้เห็นว่าผู้ใช้งานจริงมากกว่าเพื่อนบ้าน ผู้ที่เลือกวัน mending และจะแจ้งให้เพื่อนบ้านของเขาในคุณสมบัติ ได้ นอกจากนี้ ผู้บรรยายเองเดินตามผนังจุดอื่น ๆ ในระหว่างปีเพื่อซ่อมแซมความเสียหายที่ถูกทำ โดยนักล่าท้องถิ่น แม้ทัศนคติของเขาสงสัย ดูเหมือนว่า เล่ายิ่งเชื่อมโยงกับประเพณีของผนัง mending กว่าเพื่อนบ้านของเขา บางทีเขาถามสงสัยและสคริสามารถแล้วอ่านเป็นความพยายามที่จะจัดลักษณะการทำงานของตัวเองเพื่อตัวเอง ในขณะที่เขาเลือกที่จะนำเสนอตัวเองเป็นคนทันสมัย ไกลเกินประเพณีไม เล่าเป็นจริง ๆ ไม่ต่างจากเพื่อนบ้านของเขา: เขา clings เกินไปกับแนวคิดของฝ่าย การบุคลิกลักษณะและคุณสมบัติของผนังระหว่างคุณสมบัติสุด ตรวจสอบคุณภาพความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนบ้านสอง โดยรักษาส่วนระหว่างคุณสมบัติ เล่าและเพื่อนบ้านของเขาจะรักษาบุคลิกลักษณะและเอกลักษณ์ส่วนบุคคลของพวกเขาเป็นเกษตรกร: ต้นไม้แอปเปิ้ล และของต้นสน นอกจากนี้ พระราชบัญญัติปี mending ผนังยังให้โอกาสสองคนสามารถโต้ตอบ และสื่อสารกัน เหตุการณ์ที่อาจไม่เกิดในสภาพแวดล้อมชนบทแยก พระราชบัญญัติการประชุมซ่อมแซมผนังให้สองคนพัฒนาความสัมพันธ์และชุมชนโดยรวมไกลมากกว่าถ้าแต่ละเก็บรักษาแยกของพวกเขาบนคุณสมบัติที่แยกต่างหาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกๆปี สองประเทศเพื่อนบ้านพบซ่อมแซมกำแพงหินที่แบ่งทรัพย์สินของพวกเขา เล่าจะกังขาของประเพณีนี้ ไม่สามารถที่จะเข้าใจความต้องการผนังเมื่อไม่มีปศุสัตว์เป็นคุณสมบัติที่มีอยู่ในแอปเปิ้ลและต้นสน เขาไม่เชื่อว่าผนังควรอยู่เพียงแค่เพื่อประโยชน์ของที่มีอยู่ นอกจากนี้เขาไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นว่า ธรรมชาติของโลก ดูเหมือนจะไม่ชอบผนังมากที่สุดเท่าที่เขาทำ : ช่องว่างลึกลับปรากฏหินตกโดยไม่มีเหตุผล เพื่อนบ้าน บนมืออื่น ๆที่ยืนยันว่าผนังเป็นสิ่งสำคัญที่จะรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขา , ยืนยัน , " รั้วที่ดีทำให้เพื่อนบ้านที่ดี " มากกว่าหลักสูตรของการแก้ไข ,เล่าเรื่องพยายามโน้มน้าวเพื่อนบ้านของเขาเป็นอย่างอื่น และกล่าวหาว่าเขาหัวโบราณ เพื่อรักษาประเพณี ดังนั้น อย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เล่าว่า แม้ว่า เพื่อนบ้านยืนอยู่พื้นดินของเขาซ้ำไปซ้ำมาเท่านั้น : " รั้วที่ดีทำให้เพื่อนบ้านที่ดี "

การวิเคราะห์

บทนี้คือผลงานชิ้นแรกในฟรอสต์ที่สองหนังสือบทกวี " ทางตอนเหนือของบอสตัน" ซึ่งถูกตีพิมพ์เมื่อเขากลับมาจากอังกฤษในปี 1915 ในขณะที่อยู่ในอังกฤษกับครอบครัวของเขา , Frost คิดถึงบ้านเป็นพิเศษสำหรับฟาร์มในเนวาดาซึ่งเขาได้อาศัยอยู่กับภรรยาของเขาจาก 1900 ถึง 2452 . แม้จะมีความล้มเหลวที่สุดของฟาร์ม ฟรอสท์ เกี่ยวข้อง เวลาของเขาใน New Hampshire กับความรู้สึกที่เงียบสงบในชนบทเขาปลูกฝังในส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาตามมา ." การซ่อมกำแพง " เป็นอัตชีวประวัติที่มากขึ้นในระดับที่เฉพาะเจาะจง : แคนาดาฝรั่งเศสชื่อนโปเลียนกวยมีเพื่อนบ้านของฟรอสท์ ใน New Hampshire , และทั้งสองมักจะเดินตามเส้นทรัพย์สินของพวกเขาและซ่อมแซมกำแพงที่แยกดินแดนของพวกเขา แดกดัน , เส้นที่มีชื่อเสียงที่สุดของบทกวี ( " รั้วที่ดีทำให้เพื่อนบ้านที่ดี " ) ไม่ได้ถูกคิดค้นโดยฟรอสต์เองแต่ค่อนข้าง วลีที่เกย์มักประกาศน้ำค้างแข็งในช่วงเดินของพวกเขา ภาษิตนี้โดยเฉพาะเป็นสุภาษิตอาณานิคมที่ได้รับความนิยมในช่วงกลางของศตวรรษที่ 17 แต่ยังปรากฏในรูปแบบของนอร์เวย์ ( " ต้องมีรั้วระหว่างเพื่อนบ้านที่ดี " ) , เยอรมนี ( " ระหว่างเพื่อนบ้านสวนรั้วดี " ) , ญี่ปุ่น ( " สร้างรั้วแม้ระหว่างเพื่อน " สนิท )และแม้แต่อินเดีย ( " Love เพื่อนบ้านของคุณ แต่ไม่ได้โยนลงผนังแบ่ง " )

ในแง่ของรูปแบบ " การซ่อมผนัง " ไม่ได้เป็นโครงสร้างที่มี stanzas ; มันเป็นเรื่องง่ายในสี่สิบห้าบรรทัดแรกคนเรื่อง ฟรอสต์จะรักษา iambic เครียด แต่เขามีแบบฟอร์มในการรักษารู้สึกสนทนาของบทกวีเขายัง shies ห่างจากรูปแบบใด ๆ สัมผัสได้ชัดเจนและแทนที่จะอาศัยโอกาส ภายใน สัมผัส และใช้สัมผัสเพี้ยนในแง่สิ้นสุดบางอย่าง ( เช่น " ผนัง " , " ฮิลล์ " , " ลูก " " ดี " )

ในบทกวีของตัวเองหรือสร้างสองตัวละครที่แตกต่างกันมีความคิดที่แตกต่างกันเกี่ยวกับสิ่งที่นั่นแหละที่ทำให้คนเพื่อนบ้านที่ดีเล่าเรื่อง deplores preoccupation ของเพื่อนบ้านกับซ่อมกำแพง เขามองเห็นมันเป็นล้าสมัยและเก่าล้าสมัย หลังจากนั้น เขา quips แอปเปิ้ลของเขาจะไม่บุกรุกทรัพย์สินของเพื่อนบ้านลูกสน . ทั้งนี้ ในที่ดินดังกล่าวของเสรีภาพดังกล่าว และการเล่าเรื่องที่ถาม มีพรมแดนดังกล่าวที่จำเป็นเพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างคนแม้จะเป็นผู้บรรยายสงสัยดูกำแพงเพื่อนบ้านของเขาดูเหมือนจะรักษา " เชย " ความคิด , การตอบสนองต่อแต่ละคำถามของผู้เล่าเรื่องและไม่พอใจกับอะไรมากกว่า rationalizations ภาษิต : " รั้วที่ดีทำให้เพื่อนบ้านที่ดี "

เป็นผู้บรรยายชี้การกระทำมากของการซ่อมผนังน่าจะ ในการต่อสู้กับธรรมชาติ ทุกๆ ปีหินจะถูกย้ายและช่องว่างก็ปรากฏ ทั้งหมด โดยไม่มีคำอธิบาย ทุกๆ ปี สอง เพื่อนบ้านเติมช่องว่างและแทนที่ลดลงก้อนหินเท่านั้นที่จะมีชิ้นส่วนของกำแพงล้มอีกครั้งในเดือนมา ดูเหมือนว่าธรรมชาติพยายามที่จะทำลายอุปสรรคที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นบนแผ่นดิน แม้เป็นมนุษย์ยังคงซ่อมแซมอุปสรรคเพียงจากนิสัยและประเพณี .

แดกดัน , ในขณะที่เล่าเรื่องดูเหมือนอิจฉาปีซ่อมผนังหรือจุด subtley ว่าเล่าเรื่องจริงที่ใช้งานมากกว่าบ้าน มันเป็นเรื่องเล่าที่เลือกวันสำหรับการซ่อมและแจ้งให้เพื่อนบ้านของเขาผ่านคุณสมบัติ นอกจากนี้เล่าเรื่องตัวเองเดินตามผนังที่จุดอื่น ๆในระหว่างปีเพื่อที่จะซ่อมแซมความเสียหายที่ได้รับการทำโดยนักล่าท้องถิ่น แม้จะมีท่าทีสงสัยของเขา ดูเหมือนว่าเล่าเรื่องมากขึ้นเชื่อมโยงกับประเพณีของผนังซ่อมมากกว่า เพื่อนบ้านของเขา บางที คำถามที่สงสัย และ quips สามารถอ่านความพยายามที่จะปรับพฤติกรรมของเขาเองในขณะที่เขาเลือกที่จะนำเสนอตัวเองเป็นคนสมัยใหม่ ไกลเกิน ประเพณีโบราณ เล่าจะไม่แตกต่างจากเพื่อนบ้านของเขาจริงๆ เขาก็จะยึดติดกับแนวคิดของฝ่ายทรัพย์สินและสิทธิและความเป็น

ในที่สุด การปรากฏตัวของผนังระหว่างคุณสมบัติทำให้มีคุณภาพ ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศเพื่อนบ้านโดยการแบ่งระหว่างคุณสมบัติของผู้บรรยายและเพื่อนบ้านของเขาจะสามารถรักษาเอกลักษณ์และบุคลิกลักษณะส่วนตัว เป็นเกษตรกร : หนึ่งของต้นไม้แอปเปิ้ลและหนึ่งของต้นสน นอกจากนี้ พระราชบัญญัติปีซ่อมกำแพงยังเปิดโอกาสให้ผู้ชายสองคนในการโต้ตอบและสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆเหตุการณ์ที่อาจไม่เป็นอย่างอื่นเกิดขึ้นในชนบทเปลี่ยว สิ่งแวดล้อม การกระทำของการประชุมเพื่อซ่อมแซมผนังช่วยให้ชายทั้งสองจะพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขาและโดยรวมของชุมชนมากกว่า ถ้าแต่ละรักษาความโดดเดี่ยวในคุณสมบัติที่แยกต่างหาก .