Eliot has noticeably used refrains

Eliot has noticeably used refrains in almost
every poem in Old Possum’s Book, as it is particularly
associated with the structure of almost every song or
poem. In addition, the poems were written to Eliot’s
godchildren, according to Lake (2003), his study found
that children will pick up the chorus much sooner than
the verses of a song because it is easy for the children
to remember. Therefore some figures of speech have
been used to attract children. Similarly onomatopoeia
are used too because it commonly occurs in animal
noises, remarkable in “Of the Awefull Battle.”
Repetition and anaphora are also used to emphasize the
actions and to make the circumstances in which the
poems to be more exciting as in “The Old Gumbie
Cat,” and “The Rum Tum Tugger.” Antithesis,
chiasmus, rhetorical question, oxymoron, and
synecdoche are used to restate what is going on through
the poems, and to delineate the characters, such as in
“Mr. Mistoffelees,” “Old Deuteronomy,” and “The Addressing
of Cats.” He draws attention to the similarities
between feline and human personality traits by using
allusion, such as in “Bustopher Jones: The Cat about
Town” alludes to Beau Bummel, and “Macavity: The
Mystery Cat” alludes to Professor Moriarty. Allusion is
also made to Kipling’s poem “l’Envoi” in
“Skimbleshanks: The Railway Cat” and to many
locations especially in “Growtiger’s Last Stand,” which
describes several places along the Thames. This may
relate to the previous study of Allie (2003), where
“reading each poem is comparable to visiting or
revisiting a new place. The poems can be interpreted as
literal or figurative.” That is for the readers to imagine
the picture of the places right in their mind and clearer
understand the situation in the scene. Other
comparisons like simile and metaphor are also used to
make the audience understand of the characters and
their actions as in “Mungojerrie and Rumpelteazer,”
“Gus: The Theatre Cat,” “Macavity: The Mystery Cat,”
and “Of the Awefull Battle.”
In addition, figurative language is useful for
students to learn the English language. Here, the
teacher of English can apply the study for facilitating
their students. A song is an interesting choice of
teaching tools to motivate the students, as Dunaway
(2010) stated that “while students will say ‘I can’t read
poetry’ or ‘poetry doesn’t make sense,’ they never say
they can’t figure out a song, nevertheless, its original is
close to poetry.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเลียตได้อย่างเห็นได้ชัดใช้ refrains ในเกือบทุกบทกวีในหนังสือเก่า Possum มันเป็นอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับโครงสร้างของเกือบทุกเพลง หรือกลอน บทกวีที่เขียนขึ้นเพื่อของเอเลียตgodchildren ตามเลค (2003), การศึกษาของเขาพบที่เด็กจะรับประสานเสียงที่เร็วกว่ามากข้อเพลงเนื่องจากมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กจำ จึง มีโวหารบางใช้เพื่อดึงดูดเด็ก Onomatopoeia ทำนองเดียวกันใช้มากเกินไปเนื่องจากโดยทั่วไปเกิดขึ้นในสัตว์เสียง โดดเด่นใน "ของ Awefull รบ"ทำซ้ำและ anaphora ยังใช้เน้นการดำเนินการ และทำให้สถานการณ์ในที่นี้บทกวีจะสนใจใน "เดอะเก่า Gumbieแมว" และ"การรัมตูม Tugger " แอนติเธซิสchiasmus ปฏิปุจฉา ปฏิ พจน์ และสัมพจนัยใช้ restate สิ่งที่เกิดขึ้นผ่านบทกวี และไปตัว เช่นใน"นาย Mistoffelees "เฉลยธรรมบัญญัติเก่า" และ"การแก้ปัญหาแมว" เขาดึงความสนใจไปที่ความเหมือนระหว่างแมว และมนุษย์ลักษณะนิสัยโดยเอ่ยถึง เช่นใน " Bustopher Jones: แมวเกี่ยวกับเมือง" alludes กับโบ Bummel และ" Macavity: การแมวลึกลับ" alludes กับศาสตราจารย์ Moriarty เอ่ยถึงคือนอกจากนี้ยัง จะเป็นเพียงบทกวี "l'Envoi" ใน" Skimbleshanks: แมวรถไฟ" และหลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน "การยืนสุดท้ายของ Growtiger ซึ่งอธิบายสถานที่ต่าง ๆ ตามเทมส์ พฤษภาคมนี้เกี่ยวข้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ของ Allie (2003), ที่"อ่านบทกวีแต่ละจะเทียบได้กับไปเยือน หรือrevisiting ที่ใหม่ สามารถตีความบทกวีที่เป็นสัญพจน์ หรืออุปมา" ที่ใช้สำหรับการอ่านการคิดรูปภาพของสถานในใจ และชัดเจนเข้าใจสถานการณ์ในฉาก อื่น ๆยังถูกใช้เปรียบเทียบเช่นเปรียบเทียบทำให้ผู้ชมเข้าใจอักขระ และการดำเนินการของพวกเขาใน "Mungojerrie และ Rumpelteazer,"" Gus: แมวที่โรงละคร, " " Macavity: แมวลึกลับ, "และ "Awefull รบ"นอกจากนี้ ภาษาอุปมาอย่างนักเรียนที่เรียนภาษาอังกฤษ ที่นี่ การครูภาษาอังกฤษสามารถใช้การศึกษาเพื่ออำนวยความสะดวกนักศึกษา เพลงเป็นทางเลือกน่าสนใจของสอนเครื่องมือในการจูงใจนักเรียน เป็น Dunaway(2010) ระบุที่ "ในขณะที่นักเรียนจะบอกว่า ' ไม่สามารถอ่านบทกวี ' หรือ 'บทกวีไม่เหมาะสม พวกเขาไม่เคยพูดพวกเขาไม่สามารถเข้าใจเพลง แต่ เดิมคือใกล้กับบทกวี"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอเลียตได้ใช้อย่างเห็นได้ชัดในเกือบละเว้นบทกวีทุกคนในหนังสือเก่าของพอสซัมเป็นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างของเกือบทุกเพลงหรือบทกวี นอกจากนี้ยังมีบทกวีที่เขียนให้กับเอลเลียตอุปถัมภ์ตามทะเลสาบ (2003) การศึกษาของเขาพบว่าเด็กที่จะรับการขับร้องเร็วกว่าโองการของเพลงเพราะมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กที่จะจำ ดังนั้นตัวเลขบางส่วนของคำพูดที่ได้ถูกนำมาใช้เพื่อดึงดูดความสนใจของเด็ก ในทำนองเดียวกันการสร้างคำที่มีการใช้มากเกินไปเพราะปกติจะเกิดขึ้นในสัตว์เสียง, ที่โดดเด่นใน "ของรบ Awefull." การทำซ้ำและ Anaphora นอกจากนี้ยังใช้เพื่อเน้นการกระทำและการที่จะทำให้สถานการณ์ที่บทกวีที่น่าตื่นเต้นมากขึ้นในขณะที่"เก่า Gumbie แมว "และ" The Rum Tum Tugger. "ตรงกันข้าม, Chiasmus คำถามเชิงโวหาร, ขัดและSynecdoche จะใช้ในการย้ำสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านบทกวีและวาดภาพตัวละครเช่น" นาย Mistoffelees "," เก่าเฉลยธรรมบัญญัติ "และ" ที่อยู่ของแมว. "เขาดึงความสนใจไปความคล้ายคลึงกันระหว่างแมวและลักษณะบุคลิกภาพของมนุษย์โดยใช้พาดพิงเช่นใน" Bustopher โจนส์: แมวเกี่ยวกับเมือง"alludes กับ Beau Bummel และ "Macavity ที่: แมวลึกลับ" alludes กับศาสตราจารย์อริอาร์ตี้ พาดพิงจะทำยังบทกวีของคิปลิง "แมง Envoi" ใน "Skimbleshanks: รถไฟแมว" และหลายสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน"สุดท้ายยืน Growtiger ของ" ซึ่งอธิบายหลายสถานที่ตามแม่น้ำเทมส์ นี้อาจเกี่ยวข้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้อัลลี (2003) ที่ "การอ่านบทกวีแต่ละก็เปรียบได้กับการเยี่ยมชมหรือrevisiting สถานที่ใหม่ บทกวีสามารถตีความได้ว่าที่แท้จริงหรือเป็นรูปเป็นร่าง. "นั่นคือสำหรับผู้อ่านที่จะจินตนาการภาพของสถานที่ที่เหมาะสมในใจของพวกเขาและชัดเจนเข้าใจสถานการณ์ในที่เกิดเหตุ อื่น ๆเปรียบเทียบเช่นเปรียบเทียบและอุปมายังใช้ในการทำให้ผู้ชมเข้าใจในตัวละครและการกระทำของพวกเขาในขณะที่"Mungojerrie และ Rumpelteazer" "กัส: แมวละคร", "Macavity: แมวลึกลับ" และ "ของ Awefull รบ . "นอกจากนี้ยังมีภาษาเป็นรูปเป็นร่างเป็นประโยชน์สำหรับนักเรียนที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ นี่ครูภาษาอังกฤษสามารถใช้การศึกษาเพื่ออำนวยความสะดวกให้นักเรียนของพวกเขา เพลงเป็นทางเลือกที่น่าสนใจของเครื่องมือการเรียนการสอนที่จะกระตุ้นให้นักเรียนที่เป็นอะเวน์(2010) ระบุว่า "ในขณะที่นักเรียนจะพูดว่า 'ฉันไม่สามารถอ่านบทกวี' หรือ 'บทกวีไม่ได้ทำให้รู้สึก' พวกเขาไม่เคยบอกว่าพวกเขาสามารถ' เสื้อคิดออกเพลงที่ยังคงเดิมคือใกล้กับบทกวี. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอเลียตได้ชัดใช้ไม่ลงเกือบ
ทุกกลอนในหนังสือเก่า พอสซั่ม เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างของ

เกือบทุกเพลงหรือบทกวี นอกจากนี้ บทกวีที่เขียนขึ้นเพื่ออีเลียตของ
ลูกเลี้ยงตามทะเลสาบ ( 2003 ) การศึกษาพบว่าเด็กจะรับ

ร้องมากเร็วกว่าท่อนของเพลง เพราะมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็ก
จำดังนั้นตัวเลขของการพูดมี
ถูกใช้เพื่อดึงดูดเด็ก เช่นกันนะ
ใช้ด้วยเพราะมันมักจะเกิดขึ้นในเสียงสัตว์
, ที่โดดเด่นใน " ของการต่อสู้ awefull "
ซ้ำ anaphora และยังใช้เพื่อเน้นการกระทำและให้

สภาพที่บทกวีจะน่าตื่นเต้นมากขึ้นเช่นใน " เก่า gumbie
แมว " และ " รัม ตั้มทัก " ตรงกันข้าม
,Chiasmus ไม่รู้คำถาม , ขัด , และ
นั้นๆใช้เพื่อย้ำสิ่งที่เกิดขึ้นผ่าน
บทกวีและวาดภาพตัวละคร เช่นใน
" นาย mistoffelees " เก่า " เฉลยธรรมบัญญัติ " และ " =
แมว เขาจะดึงความสนใจไปยังความคล้ายคลึง
ระหว่างแมวและบุคลิกภาพโดยการใช้
มนุษย์ เช่นใน " บั ตเฟอร์ โจนส์ : แมวเกี่ยวกับ
เมือง " ลอกเลียนมาจากโบ bummel และ " มาคาวิตี้ :
ปริศนาแมว " ลอกเลียนมาจากศาสตราจารย์มอริอาตี้ การพาดพิงถึงคือ
ยังทำให้คิปลิงบทกวี " l'envoi "
" skimbleshanks : รถไฟแมว " และหลายสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
" growtiger สุดท้ายยืน " ซึ่ง
อธิบายหลายแห่งตามเทมส์ นี้อาจเกี่ยวข้องกับการศึกษาก่อนหน้าของ

( 2003 ) ที่ อัลลีย์" การอ่านแต่ละกลอนก็เปรียบได้กับการชมหรือ
สถานที่ใหม่ บทกวีสามารถตีความตามตัวอักษร หรือเป็นรูปเป็นร่าง
" นั่นคือให้ผู้อ่านจินตนาการ
รูปภาพของสถานที่ที่เหมาะสมในใจของพวกเขาและความคมชัด
เข้าใจสถานการณ์ในฉาก การเปรียบเทียบอื่น
ชอบลักษณะการยังใช้

ให้ผู้ชมเข้าใจในตัวละครและ
การกระทำใน " mungojerrie และ rumpelteazer "
" กัส : โรงละครแมว " มาคาวิตี้ : ปริศนาแมว " และ " ของการต่อสู้ awefull
.
นอกจากนี้ เปรียบเทียบภาษามีประโยชน์
นักเรียนเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ที่นี่
ครูภาษาอังกฤษสามารถใช้ศึกษาเพื่อส่งเสริม
นักเรียนของพวกเขา เพลงที่เป็นที่น่าสนใจตัวเลือกของเครื่องมือการสอนเพื่อกระตุ้นให้นักเรียน

เป็นดันอะเวย์( 2010 ) กล่าวว่า " ในขณะที่นักเรียนจะพูดว่า " ฉันไม่สามารถอ่านบทกวีบทกวี
' หรือ ' ไม่มีเหตุผล ' พวกเขาไม่เคยพูด
พวกเขาไม่สามารถคิดออกเพลงยังคงเดิมคือ
ใกล้บทกวี”