DiscussionOlder adults with depress

Discussion

Older adults with depression and medical comorbidity pose a significant clinical and public health challenge. The research question explored in this investigation concerned whether providing depression care management in primary care influenced mortality in the presence of several medical conditions. It was considered most appropriate to report findings for several medical conditions because primary care physicians must treat many conditions. In usual care, major depression was associated with greater risk of death for persons with heart disease, peripheral vascular disease, stroke, diabetes mellitus, and cancer. Participants in the intervention condition were not at greater risk of death from major depression for all conditions except heart disease. For diabetes mellitus, the intervention significantly modified the effect of major depression on death. It was not observed that minor depression conferred excess risk of death.

Before the findings are discussed, the results must be considered in the context of several important limitations. First, the diagnosis of chronic medical conditions was based on self-reports and was subject to imperfect recall and response bias. Information was not available on severity, duration, or treatment of specific medical conditions, so even within a condition, participants were likely to be heterogeneous. Small numbers preclude examining specific diagnoses (e.g., forms of heart disease or cancer). Estimates of association were reported adjusted for a validated index of medical comorbidity. Comparing the mortality of participants with depression with that of those without depression from the same sets of practices mitigates the influence of unmeasured characteristics at the practice level. The lower mortality of participants with major depression and specific medical comorbidities randomized to the intervention may be due to factors other than the specific effects of a depression management program. For example, it is not known whether primary care physicians in the intervention practices were more likely to see people with diabetes mellitus than those in the usual care practices. Third, subgroup analyses have limitations,[8] but published criteria including subgroups defined according to risk, the known pathophysiological mechanisms linking depression and comorbidity, and the need for information about the role of medical comorbidity on treatment outcomes were used as a guide. This exploratory analysis was undertaken because there was evidence from a literature review of lower mortality related to depression treatment, with few studies having a randomized design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายอายุกับภาวะซึมเศร้าและ comorbidity แพทย์ก่อให้เกิดความท้าทายทางการแพทย์และสาธารณสุขสำคัญ คำถามวิจัยที่สำรวจในการตรวจสอบนี้กังวลว่าให้การจัดการดูแลรักษาภาวะซึมเศร้าในดูแลหลักอิทธิพลตายในเงื่อนไขทางการแพทย์หลาย มันถือว่าเหมาะสมกับผลการวิจัยรายงานสำหรับเงื่อนไขทางการแพทย์หลายประการเนื่องจากแพทย์ที่ดูแลหลักต้องรักษาสภาพหลาย ในการดูแลปกติ ซึมเศร้าเป็นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่มากขึ้นของการเสียชีวิตสำหรับผู้ที่มีโรคหัวใจ โรคหลอดเลือดอุปกรณ์ต่อพ่วง จังหวะ เบาหวาน และโรคมะเร็ง ผู้เข้าร่วมในสภาพแทรกแซงไม่ได้เสี่ยงตายจากซึมเศร้าสำหรับเงื่อนไขทั้งหมดยกเว้นโรคหัวใจมากขึ้น สำหรับเบาหวาน การแทรกแซงมากแก้ไขผลของการซึมเศร้าในตาย ไม่พบว่า ภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยพระราชทานเกินเสี่ยงตายBefore the findings are discussed, the results must be considered in the context of several important limitations. First, the diagnosis of chronic medical conditions was based on self-reports and was subject to imperfect recall and response bias. Information was not available on severity, duration, or treatment of specific medical conditions, so even within a condition, participants were likely to be heterogeneous. Small numbers preclude examining specific diagnoses (e.g., forms of heart disease or cancer). Estimates of association were reported adjusted for a validated index of medical comorbidity. Comparing the mortality of participants with depression with that of those without depression from the same sets of practices mitigates the influence of unmeasured characteristics at the practice level. The lower mortality of participants with major depression and specific medical comorbidities randomized to the intervention may be due to factors other than the specific effects of a depression management program. For example, it is not known whether primary care physicians in the intervention practices were more likely to see people with diabetes mellitus than those in the usual care practices. Third, subgroup analyses have limitations,[8] but published criteria including subgroups defined according to risk, the known pathophysiological mechanisms linking depression and comorbidity, and the need for information about the role of medical comorbidity on treatment outcomes were used as a guide. This exploratory analysis was undertaken because there was evidence from a literature review of lower mortality related to depression treatment, with few studies having a randomized design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย

ผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้าและโรคร่วมทางการแพทย์ที่ก่อให้เกิดความท้าทายทางสุขภาพที่คลินิกและประชาชนอย่างมีนัยสำคัญ คำถามการวิจัยสำรวจในการสืบสวนคดีนี้เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นการให้การจัดการการดูแลภาวะซึมเศร้าในระดับปฐมภูมิมีอิทธิพลต่อการเสียชีวิตในการปรากฏตัวของเงื่อนไขทางการแพทย์หลาย ก็ถือว่าเหมาะสมที่สุดในการรายงานผลสำหรับเงื่อนไขทางการแพทย์หลายเพราะเบื้องต้นแพทย์ต้องรักษาสภาพจำนวนมาก ในการดูแลตามปกติ, โรคซึมเศร้ามีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงมากขึ้นของการเสียชีวิตสำหรับคนที่เป็นโรคหัวใจโรคหลอดเลือด, โรคหลอดเลือดสมอง, โรคเบาหวานและโรคมะเร็ง ผู้เข้าร่วมในสภาพการแทรกแซงไม่ได้ที่มีความเสี่ยงมากขึ้นของการเสียชีวิตจากโรคซึมเศร้าสำหรับเงื่อนไขทั้งหมดยกเว้นการเกิดโรคหัวใจ สำหรับโรคเบาหวานการแทรกแซงการแก้ไขอย่างมีนัยสำคัญผลกระทบของภาวะซึมเศร้าที่สำคัญในการเสียชีวิต มันก็ไม่ได้สังเกตว่าภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยพระราชทานความเสี่ยงของการเสียชีวิตส่วนเกิน.

ก่อนที่ผลการวิจัยที่จะกล่าวถึงผลที่จะต้องพิจารณาในบริบทของข้อ จำกัด ที่สำคัญหลาย ครั้งแรกของการวินิจฉัยของเงื่อนไขทางการแพทย์เรื้อรังก็ขึ้นอยู่กับการรายงานตนเองและเป็นเรื่องที่จะเรียกคืนไม่สมบูรณ์และการตอบสนองความลำเอียง ข้อมูลก็ไม่สามารถใช้ได้กับความรุนแรงระยะเวลาหรือการรักษาของเงื่อนไขทางการแพทย์ที่ระบุไว้ดังนั้นแม้จะอยู่ในสภาพที่ผู้เข้าร่วมมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกัน ตัวเลขเล็ก ๆ ดักคอการตรวจสอบวินิจฉัยเฉพาะ (เช่นรูปแบบของการเกิดโรคหัวใจหรือมะเร็ง) ประมาณการของสมาคมได้รับรายงานการปรับดัชนีการตรวจสอบทางการแพทย์ของโรคร่วม เมื่อเปรียบเทียบอัตราการตายของผู้เข้าร่วมกับภาวะซึมเศร้ากับที่ของผู้ที่ไม่มีภาวะซึมเศร้าจากชุดเดียวกันของการปฏิบัติจะช่วยลดทอนอิทธิพลของลักษณะที่ไม่สามารถวัดได้ในระดับปฏิบัติ อัตราการตายต่ำของผู้เข้าร่วมกับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญและโรคประจำตัวเฉพาะสุ่มให้แทรกแซงอาจจะเป็นเพราะปัจจัยอื่น ๆ กว่าผลกระทบที่เฉพาะเจาะจงของโปรแกรมการจัดการภาวะซึมเศร้า ยกตัวอย่างเช่นมันไม่เป็นที่รู้จักไม่ว่าจะเป็นแพทย์ดูแลหลักในการปฏิบัติแทรกแซงมีแนวโน้มที่จะเห็นคนที่มีโรคเบาหวานกว่าผู้ที่อยู่ในการดูแลตามปกติ ประการที่สามการวิเคราะห์กลุ่มย่อยมีข้อ จำกัด [8] แต่เกณฑ์การตีพิมพ์รวมทั้งกลุ่มย่อยกำหนดตามความเสี่ยงที่รู้จักกันเป็นกลไกเชื่อมโยง pathophysiological ภาวะซึมเศร้าและโรคร่วมและความต้องการข้อมูลเกี่ยวกับบทบาทของ comorbidity ทางการแพทย์ในผลการรักษาที่ถูกนำมาใช้เป็นคู่มือ การวิเคราะห์นี้ได้ดำเนินการสอบสวนเพราะมีหลักฐานจากการทบทวนวรรณกรรมของการตายที่ลดลงเกี่ยวกับการรักษาโรคซึมเศร้าที่มีการศึกษาน้อยมีการออกแบบแบบสุ่ม