In 1913 Bohr proposed his quantized

In 1913 Bohr proposed his quantized shell model of the atom to explain how electrons can have stable orbits around the nucleus. The motion of the electrons in the Rutherford model was unstable because, according to classical mechanics and electromagnetic theory, any charged particle moving on a curved path emits electromagnetic radiation; thus, the electrons would lose energy and spiral into the nucleus. To remedy the stability problem, Bohr modified the Rutherford model by requiring that the electrons move in orbits of fixed size and energy. The energy of an electron depends on the size of the orbit and is lower for smaller orbits. Radiation can occur only when the electron jumps from one orbit to another. The atom will be completely stable in the state with the smallest orbit, since there is no orbit of lower energy into which the electron can jump.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1913 จำลองของบอร์เสนอแบบจำลองอะตอมเพื่ออธิบายว่า อิเล็กตรอนสามารถมีวงโคจรมีเสถียรภาพรอบนิวเคลียสเชลล์ไท การเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนในแบบจำลองรัทเทอร์ฟอร์ดไม่เสถียรเนื่องจากถูก ตามกลศาสตร์คลาสสิกและทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า ใด ๆ ที่เรียกเก็บจากอนุภาคที่เคลื่อนที่บนเส้นทางโค้งปล่อยรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า ดังนั้น อิเล็กตรอนจะสูญเสียพลังงานและเกลียวเข้าไปในนิวเคลียส การแก้ไขปัญหาความมั่นคง จำลองของบอร์แก้ไขแบบจำลองรัทเทอร์ฟอร์ด โดยกำหนดที่ย้ายอิเล็กตรอนในวงโคจรขนาดถาวรและพลังงาน พลังงานของอิเล็กตรอนขึ้นกับขนาดของวงโคจร และต่ำสำหรับวงโคจรมีขนาดเล็ก รังสีอาจเกิดขึ้นได้เฉพาะ เมื่ออิเล็กตรอนกระโดดจากวงโคจรหนึ่งไปยังอีก อะตอมจะเสถียรอย่างสมบูรณ์ในสภาวะที่มีวงโคจรที่เล็กที่สุด เนื่องจากมีวงโคจรไม่ต่ำกว่าพลังงานที่อิเล็กตรอนสามารถกระโดด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1913 Bohr เสนอรูปแบบเปลือกของเขาไทของอะตอมเพื่ออธิบายวิธีการอิเล็กตรอนสามารถมีวงโคจรที่มั่นคงรอบนิวเคลียส การเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนในรูปแบบ Rutherford ได้ไม่แน่นอนเพราะตามกลศาสตร์คลาสสิกและทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้าใด ๆ อนุภาคที่เคลื่อนที่บนเส้นทางโค้งการแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า; ดังนั้นอิเล็กตรอนจะสูญเสียพลังงานและเกลียวเข้าไปในนิวเคลียส เพื่อแก้ไขปัญหาความมั่นคง Bohr การปรับเปลี่ยนรูปแบบการ Rutherford โดยกำหนดว่าอิเล็กตรอนเคลื่อนที่ไปในวงโคจรของขนาดคงที่และพลังงาน พลังงานของอิเล็กตรอนขึ้นอยู่กับขนาดของวงโคจรและเป็นที่ต่ำกว่าสำหรับวงโคจรที่มีขนาดเล็ก การฉายรังสีอาจเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่ออิเล็กตรอนกระโดดจากที่หนึ่งไปยังอีกวงโคจร อะตอมจะมีเสถียรภาพอย่างสมบูรณ์ในรัฐที่มีวงโคจรที่เล็กที่สุดเนื่องจากมีวงโคจรของพลังงานที่ต่ำกว่าเป็นที่อิเล็กตรอนสามารถกระโดดไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1913 โบร์เสนอแบบจำลองของอะตอมที่แน่นอนของเขากะลา อธิบายว่า อิเล็กตรอนสามารถมีเสถียรภาพ โคจรรอบนิวเคลียส การเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนในแบบจำลองรัทเทอร์ฟอร์ดก็ไม่มั่นคง เพราะตามกลศาสตร์คลาสสิกและทฤษฎีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า มีประจุไฟฟ้าเคลื่อนที่บนเส้นทางโค้งปล่อยรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า ดังนั้นอิเล็กตรอนจะสูญเสียพลังงานและหมุนวนอยู่ในนิวเคลียส เพื่อแก้ไขปัญหาเสถียรภาพของบอร์ , แก้ไขแบบจำลองรัทเทอร์ฟอร์ดโดยที่ต้องการย้ายวงโคจรของอิเล็กตรอนในขนาดคงที่ และพลังงาน พลังงานของอิเล็กตรอนขึ้นอยู่กับขนาดของวงโคจรและต่ำกว่าสำหรับวงโคจรที่เล็กลง การฉายรังสีสามารถเกิดขึ้นได้เฉพาะเมื่ออิเล็กตรอนกระโดดจากวงโคจรไปอีก อะตอมจะมั่นคงสมบูรณ์ในสถานะที่มีวงโคจรที่เล็กที่สุด เนื่องจากมีวงโคจรของอิเล็กตรอนพลังงานต่ำที่สามารถกระโดดได้