‘She ought to die!’ cried another w

‘She ought to die!’ cried another woman. ‘She has brought shame on all of us! Ah - here she comes!’
The door of the prison opened and, like a black shadow coming out into sunshine, the prison officer appeared. He put his right hand on the shoulder of a woman and pulled her forward, but she pushed him away and stepped out into the open air. There was a child in her arms – a baby of three months –which shut its eyes and turned its head away from the bright sun.
The woman’s face was suddenly pink under the stares of the crowd, but she smiled proudly and looked round at her neighbours and the people of her town. On the bosom of her dress, in fine red cloth and surrounded with fantastic patterns of gold thread, was the letter A.
The young woman was tall and perfectly shaped. She had long dark hair which shone in the sunlight, and a beautiful face with deep black eyes. She walked like a lady, and those who had expected her to appear sad and ashamed were surprised how her beauty shone out through her misfortune.
But the thing that everyone stared at was the Scarlet Letter, sewn so fantastically on to her dress.
‘She is clever with her needle,’ said one of the women. ‘But what a way to show it! She is meant to wear that letter as a punishment, not as something to be proud of!’
The officer stepped forward and people moved back to allow the woman to walk through the crowd. It was not far from the prison to the market-place, where, at the western end, in front of Boston’s earliest church, stood the scaffold. Here, criminals met their death before the eyes of the townspeople, but the scaffold platform was also used as a place of shame, where those who had done wrong in the eyes of God were made to stand and show their shameful faces to the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'เธอควรจะตาย ' ร้องหญิงอื่น ' เธอได้นำความอัปยศในทั้งหมดของเรา อา - นี่เธอมา!'
ประตูคุกเปิด และ เช่นสีดำเงาออกมาเป็นซันไชน์ ปรากฏเจ้าหน้าที่เรือนจำ เขาวางพระหัตถ์ขวาบนไหล่ของผู้หญิง และดึงเธอไปข้างหน้า แต่เธอผลักเขาออกไป และก้าวออกไปในอากาศเปิด มีเด็กอยู่ในอ้อมแขนของเธอ – เด็กสามเดือน – ที่ปิดตานั้น และเปิดใหญ่จากอาทิตย์สดใส
ใบหน้าของผู้หญิงเป็นสีชมพูทันทีภายใต้ stares ของฝูงชน แต่เธอยิ้มภูมิใจ และดูกลมที่เพื่อนของเธอและคนของเมืองของเธอ บนอกของเครื่องแต่งกายของเธอ ในปรับผ้าแดง และล้อมรอบ ด้วยรูปแบบที่ยอดเยี่ยมของทองแล่ง เป็นอักษร A.
หญิงสาวถูกสูง และรูปทรงอย่างสมบูรณ์แบบ เธอมีผมยาวดำซึ่ง shone ในแสงแดด และหน้าสวยกับตาดำลึก เธอเดินเหมือนสุภาพสตรี และผู้ที่มีคาดว่าเธอปรากฏเศร้า และละอายได้ประหลาดใจที่วิธี shone งามออกผ่านไปหมดเธอ
แต่สิ่งที่ทุกคนจ้องไปที่ ตัวอักษร สีแดง เย็บเพื่อน่าไปแต่งตัวของเธอ
'เธอฉลาดกับเข็มของเธอ กล่าวว่า ผู้หญิงอย่างใดอย่างหนึ่ง ' แต่การแสดง เธอตั้งใจสวมใส่ตัวอักษรนั้น เป็นการลงโทษ ไม่ เป็นของเชิด!'
เจ้าหน้าที่การก้าวไปข้างหน้า และคนย้ายกลับให้ผู้หญิงเดินผ่านฝูงชน มันก็ไม่ไกลจากเรือนจำไปตลาด สถาน ด้านตะวันตก หน้าของบอสตันโบสถ์เก่า ยืนนั่งร้าน ที่นี่ อาชญากรพบผู้ตายก่อนที่สายตาของ townspeople แต่น่าอับอาย ยังใช้แพลตฟอร์มนั่งร้านที่ผู้ที่ทำไม่ถูกต้องในสายตาของพระเจ้าได้ทำการยืน และแสดงหน้าแม้โลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอควรจะตาย ! เสียงร้องของผู้หญิงอื่น ' เธอทำให้พวกเราทุกคน ! อ๊ะนั่นไงเธอมาแล้ว ! '
ประตูคุกเปิด และ เหมือนเงาดำออกมาสู่แสงแดด เจ้าหน้าที่เรือนจำที่ปรากฏ เขาใส่มือของเขาบนไหล่ของหญิงสาวและดึงเธอออกมา แต่เธอผลักเขาออกไปและก้าวไปในอากาศเปิดมีเด็กในอ้อมแขนของเธอและทารก 3 เดือน - ที่ปิดดวงตา และหันศีรษะห่างจากดวงอาทิตย์ที่สดใส .
หน้าผู้หญิงเป็นสีชมพูทันที ภายใต้สายตาของฝูงชน แต่เธอก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ และมองรอบประเทศเพื่อนบ้าน และประชาชนของเมืองของเธอ ในอ้อมอกของแต่งตัวของเธอในผ้าสีแดงดีและล้อมรอบด้วยลวดลายที่ยอดเยี่ยมของด้ายสีทองคือตัวอักษร A
หญิงสาวตัวสูงและรูปร่างอย่างสมบูรณ์แบบ เธอมีสีเข้ม ผมยาวที่ส่องในแสงแดด และใบหน้าที่สวยงาม ดวงตาสีดำลึก เธอเดินเหมือนผู้หญิง และผู้ที่คาดว่าเธอคงเสียใจและละอายใจที่จะปรากฏเป็นประหลาดใจที่ความงามของเธอส่องผ่านความโชคร้ายของเธอ .
แต่สิ่งที่ทุกคนจ้องมองอยู่ในจดหมายสีแดง เย็บแล้วขนลุกในการแต่งตัวของเธอ .
นางฉลาดเข็มของเธอ , ' กล่าวว่าหนึ่งในผู้หญิง แต่สิ่งที่เป็นวิธีที่จะแสดงมัน เธอตั้งใจจะใส่จดหมายนั่นเป็นโทษ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจ ! '
เจ้าหน้าที่ก้าวไปข้างหน้าและคนย้ายกลับไปช่วยให้ผู้หญิงที่จะเดินฝ่าฝูงชน มันไม่ไกลจากเรือนจำไปยังสถานที่ตลาดที่สิ้นสุดตะวันตกในด้านหน้าของ บอสตัน เก่าโบสถ์ยืนนั่งร้าน ที่นี่ อาชญากรได้พบกับความตายของตนก่อนที่สายตาของชาวเมือง แต่นั่งร้านแพลตฟอร์มก็ยังใช้เป็นสถานที่ของความอัปยศที่ผู้ทำผิดในสายตาของพระเจ้า คือ ให้ยืนและแสดงใบหน้าที่น่าอับอายของโลก .