Narrator: Inside the roof space, Je

Narrator: Inside the roof space, Jenny Logan had managed to move her legs round underneath her. Her eyes now used to the dark, she could just see a thin line of light around what seemed to be a doorway. Near it there was a small space where there was a proper floor. Logan stood up and began moving carefully across the space towards the floored area. Her legs felt shaky and it was difficult to balance with her hands behind her back but, keeping close to the wall, she moved slowly and quietly towards the doorway. She could hear both male and female voices, but she could not hear what was being said. She felt there was a decision to make. She could stay quietly where she was and wait or she could run against the door or kick it and see what happened. She took three steps back, bending down where the roof came down towards the floor. She took a deep breath, and then she pushed off hard, taking three short steps and throwing herself at the door in front of her.......Into......Karen Ramsay`s living room at exactly the moment that Tam MacDonald noticed the greeny-blue scarf over the back of the chair. Logan fell into the room, hands behind her back, parcel tape over her mouth, dirt from the roof space over her clothes and hair.
Karen Ramsay had been prepared for trouble since Grant and Graham arrived at her flat. She was the first to act. Tam MacDonald stood between her and the freedom of her front door. Her elbow flew back hard into MacDonald`s stomach. He made a strange cry as the air left his body and, his hands holding his stomach, he fell to his knees and then sideways to the floor. Ramsay raced for the door. Graham, who had been standing in the kitchen doorway, moved next. Jumping over MacDonald, he reached Ramsay as she was pulling the door open. There are times when the police try to do the minimum possible in order to hold or stop someone. Graham did not think that this was one of those situations; Ramsay was not only tall but strong. Graham took a handful of Ramsay`s long blonde hair and pulled it back hard. Her head came back, her hands left the door, she screamed. She tried to turn, her hands reaching out, and her fingernails like the feet of a wild eagle. But Graham was ready. His foot shot out, the kick landing on the side of Ramsay`s knee. Her legs went from under her and she fell to the floor. Graham went down with her, still holding her hair, his other hand reaching for one of her arms. Ramsay started to fight back, but Graham caught an arm and, turning it quickly, he let go of her hair, put his knee in the centre of her back and pushed her wrist up between her shoulders. Ramsay cried out again.
Sergeant Graham: Don`t move........breathing heavily and continuing to hold Ramsay`s wrist tightly so that she would not move.
Grant, realising that there was little he could immediately do to help; he was sitting on the far side of the room, and had bent down to help Logan. He carefully tore the parcel tape away from her mouth and started to untie her hands. Tam MacDonald had managed to get himself into a sitting position. His back was against the wall by the kitchen door, but he was still trying to catch his breath.
With her hands finally free, Logan stood up and moved quickly across the room to Tam.
Logan: Are you OK, Tam? .....kneeling down to put a hand on his shoulder and looking him in the eye.
Tam nodded rather than try to speak.
Logan stood up and brushed some of the dirt off her clothes. She looked at Sergeant Graham.
Logan: Good work, Sergeant, she said. Get her down to London Road with Sergeant Grant. I`ll be along in a while. Turning, she put out a hand to help Tam to his feet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บรรยาย: ภายในพื้นที่หลังคา โลเจนนี่ได้จัดการย้ายขาเธอปัดใต้เธอ ตาของเธอตอนนี้ ใช้มืด เธอสามารถเพียงดูเส้นบางแสงรอบ ๆ สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นประตู ใกล้จะ มีช่องว่างขนาดเล็กมีชั้นเหมาะสม โลแกนยืนขึ้น และเริ่มย้ายอย่างระมัดระวังระหว่างพื้นที่ต่อพื้นที่ floored ขาของเธอรู้สึกเสียงสั่น และก็ยากที่จะมีมือของเธอข้างหลังเธอกลับ ได้ รักษาใกล้กับผนัง เธอย้ายอย่างช้า ๆ และเงียบ ๆ ไปทางประตู เธออาจได้ยินเสียงทั้งชาย และหญิง แต่เธอไม่ได้ยินการพูด เธอรู้สึกว่า มีการตัดสินใจ เธอสามารถอยู่เงียบ ๆ ที่เธอ และรอหรือเธอสามารถเรียกใช้กับประตู หรือเตะมัน และดูว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเอาสามตอน ดัดลงที่หลังคาลงมาสู่พื้น เธอเอาลมหายใจ แล้ว เธอผลักออกยาก ทำตามขั้นตอนสั้น ๆ สาม และโยนตัวที่ประตูหน้าเธอ... เป็น... ห้องนั่งเล่นของแรมเซย์กะเหรี่ยงว่าขณะที่แมคโดนัลด์ทัมสังเกตเห็นผ้าพันคอสีฟ้า greeny ผ่านด้านหลังของเก้าอี้ โลแกนตกเข้าไปในห้องพัก มือหลังเธอกลับ เทปพัสดุผ่านปากของเธอ ดินจากพื้นที่หลังคามากกว่าผมและเสื้อผ้าของเธอ แรมเซย์กะเหรี่ยงได้ถูกเตรียมไว้สำหรับปัญหาเนื่องจากเงินช่วยเหลือและเกรแฮมถึงแบนของเธอ เธอเป็นคนแรกที่ทำ ทัมแมคโดนัลด์ยืนระหว่างเธอและเสรีภาพประตูหน้าของเธอ ศอกบินกลับหนักเข้าไปในกระเพาะอาหารของแมคโดนัลด์ เขาทำเป็นร้องไห้แปลกเป็นอากาศซ้ายร่างกายของเขา และ มือจับท้องของเขา เขาตกหัวเข่าของเขาแล้วด้านข้างพื้น แรมเซย์ raced ในประตู แกรแฮม ที่ได้ยืนอยู่ในประตูห้องครัว ย้ายถัดไป เขากระโดดกว่าแมคโดนัลด์ ถึงแรมเซย์เป็นเธอดึงประตูเปิด มีเวลาเมื่อตำรวจพยายามทำต่ำสุดที่สามารถระงับ หรือหยุดคน เกรแฮมได้คิดได้ว่า นี่เป็นหนึ่งในสถานการณ์เหล่านั้น แรมเซย์ได้ไม่สูง แต่แข็งแรง แกรแฮมเอากำมือของผมสีบลอนด์ยาวของแรมเซย์ และดึงกลับมายาก ศีรษะของเธอมา เธอมือซ้ายประตู เธอกรีดร้องขึ้น เธอพยายามเปิด มือของเธอเข้าถึง และเท้าของนกป่าชอบเล็บของเธอ แต่เกรแฮมก็พร้อม เท้าของเขายิง เตะที่เชื่อมโยงไปถึงด้านของเข่าของแรมเซย์ ขาของเธอไปอย่างเธอ และเธอล้มลงพื้น แกรแฮมไปลงกับเธอ ยัง จับผมของเธอ เขาอีกถึงหนึ่งอ้อมแขนของเธอ แรมเซย์เริ่มต่อสู้กลับ แต่เกรแฮมจับแขน และ เปิดอย่างรวดเร็ว เขาปล่อยผม ใส่เข่าของเขาของเธอกลับ และผลักข้อมือของเธอขึ้นระหว่างไหล่ของเธอ แรมเซย์ทูลอีกครั้งแกรแฮมสิบเอก: ไม่ย้าย...หายใจอย่างมาก และต่อไปค้างแรมเซย์ของข้อมือแน่นเพื่อที่เธอจะย้ายไม่เงินช่วยเหลือ เหยื่อที่มีเพียงเล็กน้อยที่เขาสามารถทำได้ทันทีเพื่อช่วย เขานั่งอยู่บนด้านของห้อง แล้วก็งอลงไปช่วยชาติโลแกน เขารอบคอบต่อเทปพัสดุจากปากของเธอ และเริ่มปลดมือของเธอ แมคโดนัลด์ทัมได้จัดการกับตัวเองเข้ามานั่ง เขาถูกกำแพงโดยประตูห้องครัว แต่เขายังพยายามที่จะจับลมหายใจของเขาด้วยมือของเธอในที่สุดฟรี โลแกนยืนขึ้น และย้ายอย่างรวดเร็วข้ามห้องไปทามโล: คุณ OK ทัมใจ ... .kneeling เพื่อย้ายมือบนไหล่เขาและมองเขาในตาทัมพยักหน้า แทนที่พยายามที่จะพูดโลแกนยืนขึ้น และงานบางสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้าของเธอ เธอมองที่สิบเอกแกรแฮมโลแกน: งานดี สิบเอก เธอกล่าว ได้รับของเธอลงไปถนนลอนดอนให้สิบเอก จะตามในขณะนี้ เธอเปิด ดับมือช่วยทัมเพื่อเท้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้บรรยาย: ภายในพื้นที่หลังคา, เจนนี่โลแกนมีการจัดการเพื่อย้ายขาของเธอรอบใต้ของเธอ ดวงตาของเธอตอนนี้ใช้ในความมืดเธอก็จะได้เห็นเส้นบาง ๆ ของแสงรอบสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นประตู ใกล้มันมีพื้นที่ขนาดเล็กที่มีชั้นที่เหมาะสม โลแกนลุกขึ้นยืนและเริ่มการเคลื่อนย้ายอย่างระมัดระวังข้ามพื้นที่ที่มีต่อพื้นที่พื้น ขาของเธอรู้สึกสั่นคลอนและมันก็เป็นเรื่องยากที่จะปรับสมดุลด้วยมือของเธออยู่ข้างหลังของเธอ แต่การรักษาอย่างใกล้ชิดกับผนังเธอเดินช้า ๆ และเงียบไปทางประตู เธอสามารถได้ยินเสียงทั้งชายและเสียงหญิง แต่เธอไม่สามารถได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าวว่า เธอรู้สึกว่ามีการตัดสินใจที่จะทำคือ เธอจะอยู่อย่างเงียบ ๆ ที่เธอเป็นและรอหรือเธอสามารถเรียกใช้กับประตูหรือเตะมันและดูสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเข้ามามีสามขั้นตอนหลังการดัดลงที่หลังคามาลงไปที่พื้น เธอเอาหายใจลึก ๆ และแล้วเธอก็ผลักออกอย่างหนักการสามขั้นตอนในระยะสั้นและการขว้างปาตัวเองที่ประตูด้านหน้าของเธอ ....... ...... กะเหรี่ยงเข้าไปในห้องนั่งเล่น Ramsay`s ที่ว่า ช่วงเวลาที่สังเกตเห็น Tam MacDonald ผ้าพันคอ greeny สีฟ้าด้านหลังของเก้าอี้ โลแกนตกอยู่ในห้องพัก, มือด้านหลังของเธอกลับเทปพัสดุปากของเธอสิ่งสกปรกออกจากพื้นที่หลังคามากกว่าเสื้อผ้าและผมของเธอ.
กะเหรี่ยง Ramsay ได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับปัญหาตั้งแต่แกรนท์และเกรแฮมมาถึงที่แฟลตของเธอ เธอเป็นคนแรกที่จะทำหน้าที่ Tam MacDonald ยืนอยู่ระหว่างเธอกับเสรีภาพในการประตูหน้าบ้านของเธอ ข้อศอกของเธอบินกลับลงไปในกระเพาะอาหารอย่างหนัก MacDonald`s เขาทำเสียงร้องแปลกที่อากาศออกจากร่างของเขาและมือของเขาถือท้องของเขาที่เขาล้มลงไปที่หัวเข่าของเขาแล้วข้างไปกองกับพื้น Ramsay รีบวิ่งไปหาประตู เกรแฮมที่ได้รับการยืนอยู่ในประตูห้องครัวย้ายต่อไป กระโดดข้าม MacDonald เขาถึง Ramsay ขณะที่เธอถูกดึงเปิดประตู มีบางครั้งที่ตำรวจพยายามที่จะทำที่เป็นไปได้ขั้นต่ำในการสั่งซื้อจะถือหรือหยุดคน เกรแฮมไม่ได้คิดว่านี่เป็นหนึ่งในสถานการณ์เหล่านั้น Ramsay ไม่เพียง แต่แข็งแรงสูง เกรแฮมเอากำมือของผมบลอนด์ Ramsay`s ยาวและดึงมันกลับยาก หัวของเธอกลับมาอยู่ในมือของเธอออกจากประตูเธอกรีดร้อง เธอพยายามที่จะเปิดมือของเธอเอื้อมมือออกและเล็บเท้าของเธอเหมือนนกอินทรีของป่า แต่เกรแฮมก็พร้อม เท้าของเขายิงออกมาเชื่อมโยงไปถึงนักเตะที่ด้านข้างของหัวเข่า Ramsay`s ขาของเธอไปจากใต้ของเธอและเธอล้มลงไปกองกับพื้น เกรแฮมลงไปกับเธอยังคงถือผมของเธอมืออื่น ๆ ของเขาถึงหนึ่งในอ้อมแขนของเธอ Ramsay เริ่มที่จะกลับมาต่อสู้ แต่เกรแฮมจับแขนและเปลี่ยนมันได้อย่างรวดเร็วเขาปล่อยให้ไปของผมของเธอใส่หัวเข่าของเขาในใจกลางของเธอกลับมาและผลักดันข้อมือของเธอระหว่างไหล่ของเธอ Ramsay ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง.
จ่าเกรแฮม:. อย่าย้าย ........ หายใจอย่างหนักและต่อเนื่องที่จะถือข้อมือ Ramsay`s
แน่นเพื่อที่เธอจะได้ย้ายให้ตระหนักว่ามีน้อยเขาทันทีสามารถทำเพื่อช่วยด้วย; เขากำลังนั่งอยู่บนอีกฟากหนึ่งของห้องและได้ก้มลงจะช่วยให้โลแกน เขาอย่างระมัดระวังฉีกเทปพัสดุออกไปจากปากของเธอและเริ่มที่จะแก้มือของเธอ Tam MacDonald มีการจัดการที่จะได้รับตัวเองเข้าไปในท่านั่ง กลับมาของเขาคือกับผนังประตูห้องครัว แต่เขาก็ยังคงพยายามที่จะจับลมหายใจของเขา.
ด้วยมือของเธอในที่สุดฟรี, โลแกนลุกขึ้นยืนและย้ายได้อย่างรวดเร็วทั่วห้องเพื่อ Tam.
โลแกน: คุณตกลง Tam? ..... คุกเข่าลงใส่มือบนไหล่ของเขาและมองเข้าไปในดวงตา.
Tam พยักหน้ามากกว่าที่จะพยายามที่จะพูด.
โลแกนลุกขึ้นยืนและแปรงบางส่วนของสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้าของเธอ เธอมองที่จ่าเกรแฮม.
โลแกนทำงานดี, จ่าเธอกล่าวว่า ได้รับของเธอลงไปที่ถนนลอนดอนกับจ่าแกรนท์ I`ll จะพร้อม ๆ กันในขณะที่ เปิดเธอเอามือเพื่อช่วย Tam ไปที่เท้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( บรรยาย ) ภายในพื้นที่หลังคา เจนนี่โลแกนก็สามารถขยับขาได้รอบใต้ของเธอ สายตาของเธอตอนนี้ชินกับความมืด เธออาจจะเห็นแค่เส้นบาง ๆของแสงรอบ ๆสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นประตู ใกล้ มันมีพื้นที่ขนาดเล็กซึ่งมีพื้นที่เหมาะสม โลแกนยืนขึ้นและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังผ่านพื้นที่ในบริเวณพื้นที่ขาของเธอก็สั่น และมันก็ยากที่จะสมดุลกับเธอเอามือไว้ข้างหลังเธอ แต่ การชิดกับผนัง เธอเดินอย่างช้าๆ และเงียบๆ ไปที่ประตู เธออาจได้ยินเสียงของทั้งหญิงและชาย แต่เธออาจจะไม่ได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าว เธอรู้สึกว่ามีการตัดสินใจที่จะทำเธอจะอยู่เงียบๆ ที่เธอรอ หรืออาจใช้กับ ประตู หรือเตะมันและดูสิ่งที่เกิดขึ้น เธอใช้เวลาสามขั้นตอนหลัง โค้งลงมาที่หลังคาลงมาสู่พื้น เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเธอก็ผลักออกยาก ใช้สามขั้นตอนสั้นและโยนตัวเองที่ประตูด้านหน้า . . . . . . . เธอ . . . . . . .คาเรน แรมเซย์ ` s ห้องนั่งเล่นที่ตรงช่วงเวลา ที่ ทัม แม็คโดนัลด์สังเกตเห็นข้อเท็จจริงสีฟ้าผ้าพันคอมากกว่าด้านหลังของเก้าอี้ โลแกน เฟลล์ เข้ามาในห้อง เอามือไว้ข้างหลังเธอ พัสดุเทปปิดปากเธอ ดินจากพื้นที่หลังคามากกว่าเธอ เสื้อผ้าและเส้นผม .
คาเรนแรมเซย์ ทรงเตรียมไว้สำหรับปัญหาตั้งแต่แกรนท์และเกรแฮมมาถึงแบนเธอ เธอเป็นคนแรกที่จะแสดงทัมแม็คยืนอยู่ระหว่างเธอและเสรีภาพของประตูด้านหน้าของเธอ ข้อศอกเธอบินกลับมา MacDonald ` s หนักในกระเพาะอาหาร เขาทำเสียงร้องแปลกๆเหมือนอากาศออกจากร่างกายของเขาและมือของเขาจับที่ท้องของเขา เขาก้มลงคุกเข่าลงแล้วเอียงกับพื้น แรมซีย์วิ่งสำหรับประตู เกรแฮม , ผู้ที่เคยยืนอยู่หน้าประตูครัว ย้ายต่อไป กระโดดมากกว่าแมคโดนัลด์เขาเอื้อมมือลงขณะที่เธอดึงประตูเปิด มีครั้งเมื่อตำรวจพยายามที่จะทำอย่างน้อยที่สุดเพื่อที่จะจับหรือหยุดใครบางคน เกรแฮมไม่คิดว่านี้เป็นหนึ่งในสถานการณ์เหล่านั้น แรมเซย์ ไม่สูงแต่แข็งแรง เกรแฮม เอาหยิบ แรมเซย์ ` s ผมยาวสีบลอนด์และดึงมันกลับมาได้ยาก หัวของเธอกลับมา มือของเธอออกจากประตู เธอร้องลั่นเธอพยายามจะเปลี่ยน มือของเธอเอื้อมออกไป และเล็บของเธอเหมือนกับเท้าของเหยี่ยวป่า แต่ เกรแฮม ก็พร้อม เท้าของเขาที่ยิงออกไป , เตะลงบนด้านข้างของ Ramsay ` s ที่หัวเข่า ขาของเธอไปจากเธอได้ เธอล้มลงกับพื้น เกรแฮมลงไปกับเธอ ยังคงจับผมของเธอ มืออีกข้างของเขาถึงหนึ่งในอ้อมแขนของเธอ แรมซีย์เริ่มที่จะต่อสู้กลับ แต่เกรแฮมจับแขนและ