Alloxan (2,4,5,6-tetraoxypyrimidine

Alloxan (2,4,5,6-tetraoxypyrimidine; 5,6-dioxyuracil)
was first described by Brugnatelli in 1818. Wöhler
and Liebig used the name “alloxan” and described its
synthesis by uric acid oxidation (for review see Lenzen
and Panten 1988). The diabetogenic properties of this
drug were reported many years later by Dunn, Sheehan
and McLethie (1943), who studied the effect of its
administration in rabbits and reported a specific necrosis
of pancreatic islets. Since then, alloxan diabetes has been
commonly utilized as an animal model of insulindependent
diabetes mellitus (IDDM).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

alloxan (2,4,5,6-tetraoxypyrimidine; 5,6-dioxyuracil)
เป็นครั้งแรกโดยใน Brugnatelli 1818
เวอเลอร์และLiebig ใช้ชื่อ "alloxan"
และอธิบายของการสังเคราะห์ออกซิเดชันกรดยูริค(เพื่อการตรวจสอบเห็น Lenzen
และ Panten 1988) คุณสมบัติ diabetogenic
นี้ยาเสพติดได้รับรายงานหลายปีต่อมาดันน์Sheehan
และ McLethie (1943) ที่ศึกษาผลกระทบของการบริหารงานในกระต่ายและรายงานเนื้อร้ายที่เฉพาะเจาะจงของเกาะเล็กเกาะน้อยตับอ่อน ตั้งแต่นั้นมา alloxan โรคเบาหวานได้รับการใช้กันทั่วไปว่าเป็นรูปแบบของสัตว์insulindependent โรคเบาหวาน (IDDM)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลนส์ใกล้ตา ( 2,4,5,6-tetraoxypyrimidine ; 5,6-dioxyuracil )
ถูกรายงานครั้งแรกโดย brugnatelli ใน 1818 . เวอเลอร์
หนังสือและใช้ชื่อ " เลนส์ใกล้ตา " และอธิบายของ
การสังเคราะห์กรดยูริกออกซิเดชัน ( เพื่อการตรวจสอบและเห็นเลนเซน
panten 1988 ) คุณสมบัติของยา diabetogenic
มีรายงานหลายปีต่อมาโดยดันน์ ชีฮาน และ mclethie
( 2486 ) ที่ศึกษาผลของ
การบริหารงานในกระต่ายและรายงานเฉพาะเนื้อร้ายตับอ่อน
ของเกาะเล็กเกาะน้อย เพราะงั้น เลนส์ใกล้ตาโรคเบาหวานมีการใช้เป็นสัตว์ทั่วไป

( insulindependent รูปแบบของโรคเบาหวานชนิดพึ่งอินซูลิน )