Barthes' important essay “Historica

Barthes' important essay “Historical Discourse” (1967), for example, raised a fundamental issue regarding the status of historical writing: “is there in fact any specific difference between factual and imaginary narrative, any linguistic feature by which we may distinguish on the one hand the mode appropriate to the relation of historical events … and on the other hand the mode appropriate to the epic, novel or drama?”18 By questioning the factual status of historical narrative, Barthes opened up the floodgates of discussion about the relevance of literary and linguistic theory for historical practice. Taking as his examples French Romantic historians such as Jules Michelet, Barthes analyzed their mode of presenting the historical past, according to tropes (figures of speech, i.e. metaphor or metonymy) and “shifters” (markers of the transition from a self-referential to an ostensibly more “objective” mode of representation). The whole structure of historical knowledge, as Barthes described it, depended on the system of literary representation rather than facts gleaned from archival documents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียงความสำคัญของ Barthes "อดีตวาทกรรม" (1967), ตัวอย่าง ยกปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับสถานะของการเขียนประวัติศาสตร์: "จะมีในความเป็นจริงใด ๆ เฉพาะความแตกต่างระหว่างจริง และจำนวนจินตภาพเล่าเรื่อง คุณลักษณะใด ๆ ภาษาศาสตร์ซึ่งเราอาจแยกความแตกต่างคงโหมดที่เหมาะสมกับความสัมพันธ์ ของเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์... และอีกโหมดที่เหมาะสมกับมหากาพย์ นวนิยายหรือละคร? " 18 โดยสงสัยสถานะจริงของเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ Barthes เปิดค่า floodgates ของการอภิปรายเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของทฤษฎีวรรณคดี และภาษาศาสตร์สำหรับแบบฝึกหัดประวัติศาสตร์ การเป็นตัวอย่างของนักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสโรแมนติกเช่น Michelet ชูลส์ Barthes วิเคราะห์วิธีการนำเสนอประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ตาม tropes (โวหาร เช่นเทียบหรือ metonymy) และ "shifters" (เครื่องหมายของการเปลี่ยนแปลงจากมีการแสดงโหมด "วัตถุประสงค์" รัฐบาลเพิ่มเติม) โครงสร้างทั้งความรู้ทางประวัติศาสตร์ ดังที่ Barthes ขึ้นอยู่กับระบบของการนำเสนอวรรณกรรมมากกว่าคาดจากเอกสารจดหมายเหตุข้อเท็จจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธ 'เรียงความสำคัญ "วาทกรรมประวัติศาสตร์" (1967) เช่นยกปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับสถานะของการเขียนประวัติศาสตร์ "จะมีในความเป็นจริงความแตกต่างใด ๆ ที่เฉพาะเจาะจงระหว่างการเล่าเรื่องจริงและจินตนาการคุณลักษณะใด ๆ ภาษาโดยที่เราอาจจะเห็นความแตกต่างใน มือข้างหนึ่งโหมดที่เหมาะสมกับความสัมพันธ์ของเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ... และในอีกโหมดที่เหมาะสมกับมหากาพย์นิยายหรือละคร? "18 โดยตั้งคำถามสถานะจริงของการเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ Barthes เปิดประตูระบายน้ำของการอภิปรายเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของ ทฤษฎีวรรณกรรมและภาษาสำหรับการปฏิบัติทางประวัติศาสตร์ การเป็นตัวอย่างของเขาประวัติศาสตร์โรแมนติกฝรั่งเศสเช่นจูลส์มิเชอ Barthes วิเคราะห์โหมดของการเสนอประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาตามที่ tropes (ตัวเลขในการพูดคืออุปมาหรือนัย) และ "จำแลง" (เครื่องหมายของการเปลี่ยนแปลงจากตัวอ้างอิงไปยัง อย่างเห็นได้ชัดมากขึ้น "เป้าหมาย" โหมดของการเป็นตัวแทน) โครงสร้างทั้งหมดของความรู้ทางประวัติศาสตร์เช่น Barthes อธิบายว่ามันขึ้นอยู่กับระบบการทำงานของตัวแทนวรรณกรรมมากกว่าข้อเท็จจริงที่รวบรวมได้จากเอกสารจดหมายเหตุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Barthes ' ที่สำคัญเรียงความ " วาทกรรมทางประวัติศาสตร์ " ( 1967 ) , ตัวอย่างเช่น , ยกปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับสถานะของการเขียนประวัติศาสตร์ " มีในความเป็นจริงใด ๆที่เฉพาะเจาะจง ความแตกต่างระหว่างจริงและจินตภาพ การเล่าเรื่องภาษาใด ๆ คุณลักษณะ โดยที่เราอาจแยกแยะ ในมือข้างหนึ่งโหมดที่เหมาะสมเพื่อความสัมพันธ์ของเหตุการณ์ . . . ในอดีต และในมืออื่น ๆโหมดที่เหมาะสมกับมหากาพย์นวนิยายหรือละคร ? " 18 โดยการสอบถามสถานะจริงของการเล่าเรื่องทางประวัติศาสตร์ , Barthes เปิด floodgates การอภิปรายเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของทฤษฎีวรรณกรรมภาษาศาสตร์และการปฏิบัติทางประวัติศาสตร์เอาเป็นตัวอย่างเช่นฝรั่งเศสโรแมนติกนักประวัติศาสตร์จูลส์มิเชลเลท์โหมดของ Barthes , วิเคราะห์เสนอประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา , ตาม tropes ( ตัวเลขของการพูด เช่น เปรียบเทียบหรือเปรียบเปรย ) และ " ระบบ " ( เครื่องหมายของการเปลี่ยนจากการพูดกับตนเองว่า " วัตถุประสงค์ " โหมดแทน ) โครงสร้างทั้งหมดของความรู้ประวัติศาสตร์เป็น Barthes อธิบายมันขึ้นอยู่กับระบบของตัวแทนวรรณกรรมมากกว่าข้อเท็จจริงที่รวบรวมได้จากเอกสารจดหมายเหตุ