During soybean soaking at different

During soybean soaking at different temperatures (25, 40, 55, and 70
C  1
C), it was observed that the water absorption rate by the grains was faster (p < 0.05) during the first 3 h of soaking, particularly at 55
C and 70
C, followed by asymptotic behaviour after 3 h (Fig. 1a). Likewise, Gowen, Abu-Ghannam, Frias, and Oliveira (2007) found that the maximum water absorption by the soaked soybeans in a 1:50 (g:g soybean:distilled water) ratio at 60
C was achieved after 2 h of soaking with a moisture content of 122% (dry basis). High soaking temperatures (>40
C) increase the tegument permeability, water diffusion, and mass transfer. According to Pan and Tangratanavalee (2003), the equilibrium moisture content of soaked soybeans in a 1:10 (g:g, soybean:distilled water) ratio at 40
C was reached after 7 h of soaking, which was a consequence of the low temperature used. In the present study, the leaching of water soluble compounds (proteins, carbohydrates, and others) from the soaked soybeans at 70
C was most likely responsible for the decreasing moisture content of the grains after 2 h of soaking (Fig. 1a), in agreement with previous studies (Gowen et al., 2007; Pan & Tangratanavalee, 2003). The diffusion process throughout soaking is influenced by the concentration gradient between the soaked grains and the soaking medium.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในถั่วเหลืองที่แช่ที่อุณหภูมิต่าง ๆ (25, 40, 55 และ 70 C 1 C), มันถูกพบว่า อัตราการดูดซึมน้ำ โดยเกรนได้เร็ว (p < 0.05) ระหว่าง h 3 แรกของการแช่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ 55 C และ C 70 ตามพฤติกรรม asymptotic หลัง 3 h (Fig. 1a) ในทำนองเดียวกัน Gowen บู Ghannam, Frias และ Oliveira (2007) พบว่าดูดซึมน้ำสูงสุด โดยถั่วเหลือง soaked ใน 1:50 (ถั่วเหลือง g:g: กลั่นน้ำ) อัตราที่ 60 C สำเร็จหลัง h 2 ของอาบชื้น 122% (พื้นฐานแห้ง) แช่อุณหภูมิสูง (> 40 C) เพิ่ม tegument permeability น้ำแพร่ การถ่ายโอนมวล ตามแพนและ Tangratanavalee (2003), ความชื้นสมดุลของเนื้อหานำไปแช่ถั่วเหลืองใน 1:10 (g:g ถั่วเหลือง: กลั่นน้ำ) แล้วอัตราที่ 40 C หลัง h ของแช่ 7 ซึ่งเป็นผลมาจากอุณหภูมิต่ำสุดที่ใช้ ในการศึกษาปัจจุบัน การละลายของสารละลายน้ำ (โปรตีน คาร์โบไฮเดรต และอื่น ๆ) จากถั่วเหลือง soaked ที่ 70 C ถูกจะชอบชื้นลดของเกรนหลัง h 2 ของแช่ (Fig. 1a), ยังคงศึกษาก่อนหน้า (Gowen et al., 2007 ปาน & Tangratanavalee, 2003) การไล่ระดับความเข้มข้นระหว่างเกรน soaked และสื่อแบบมีผลต่อการแพร่ทั่วแช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระหว่างการแช่ถั่วเหลืองที่อุณหภูมิที่แตกต่างกัน (25, 40, 55 และ 70 องศาเซลเซียส? 1? C) มันก็ตั้งข้อสังเกตว่าอัตราการดูดซึมน้ำจากธัญพืชได้เร็ว (p <0.05) ในช่วงแรก 3 ชั่วโมงแช่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ 55 องศาเซลเซียสและ 70 องศาเซลเซียสตามด้วยพฤติกรรม asymptotic หลังจาก 3 ชั่วโมง (รูป. 1a) ในทำนองเดียวกัน Gowen, อาบู Ghannam, Frias และ Oliveira (2007) พบว่าการดูดซึมน้ำสูงสุดโดยการแช่ถั่วเหลืองใน 1:50 (g: กรัมถั่วเหลือง: น้ำกลั่น) อัตราส่วนที่ 60 C ก็ประสบความสำเร็จหลังจาก 2 ชั่วโมง แช่ที่มีความชื้น 122% (โดยน้ำหนักแห้ง) อุณหภูมิแช่สูง (> 40? C) เพิ่มการซึมผ่านกระดองกระจายน้ำและการถ่ายโอนมวล ตามที่แพนและ Tangratanavalee (2003) ความชื้นสมดุลของถั่วเหลืองแช่ใน 1:10 (g: กรัมถั่วเหลือง: น้ำกลั่น) อัตราส่วนที่ 40 C ก็มาถึงหลังจาก 7 ชั่วโมงของการแช่ซึ่งเป็นผลมาจากการ อุณหภูมิต่ำใช้ ในการศึกษาปัจจุบันชะล้างของสารที่ละลายน้ำ (โปรตีนคาร์โบไฮเดรตและอื่น ๆ ) จากถั่วเหลืองแช่ที่ 70 องศาเซลเซียสเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่รับผิดชอบในการลดลงของปริมาณความชื้นของเมล็ดหลังจาก 2 ชั่วโมงของการแช่ (รูป. 1a) ในข้อตกลงกับการศึกษาก่อนหน้า (Gowen et al, 2007;. Pan & Tangratanavalee 2003) กระบวนการแพร่กระจายไปทั่วแช่ได้รับอิทธิพลจากการไล่ระดับความเข้มข้นระหว่างเมล็ดแช่และขนาดกลางแช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิแตกต่างกัน ( 25 , 40 , 55 และ 70 องศาเซลเซียส
 1
C ) พบว่าอัตราการดูดซึมน้ำ โดยธัญพืชได้เร็วขึ้น ( P < 0.05 ) ในช่วง 3 ชั่วโมงแรกของการแช่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ 55
C และ 70
C ตามด้วยพฤติกรรมซีมโทติคหลังจาก 3 H ( รูปที่ 1A ) อนึ่ง โกเวน อาบู ghannam frias , ,และ โอลิเวียร่า ( 2007 ) พบว่า การดูดซึมน้ำสูงสุดโดยแช่ถั่วเหลือง 1 : 50 ( G : g ถั่วเหลือง : น้ำกลั่นอัตราส่วน 60
C หลังได้รับ 2 ชั่วโมงของการแช่กับความชื้นจาก 122 ล้านบาท ( บริการพื้นฐาน ) แช่ที่อุณหภูมิสูง ( > 40
C ) ในการเพิ่มการซึมผ่านน้ำ การแพร่กระจาย และการถ่ายเทมวล . ตามแพนและ tangratanavalee ( 2003 )ความชื้นสมดุลของการแช่เมล็ดใน 1 : 10 ( G : G , ถั่วเหลือง : น้ำกลั่นอัตราส่วน 40
C ถึงหลัง 7 H ของเปียก ซึ่งคือผลของอุณหภูมิที่ใช้ ในการศึกษาการละลายของสารประกอบที่ละลายน้ำได้ ( โปรตีน , คาร์โบไฮเดรตและอื่น ๆ ) จากแช่ถั่วเหลืองที่ 70
C น่าจะรับผิดชอบการลดความชื้นของเมล็ดหลังจาก 2 ชั่วโมงของการแช่ ( รูปที่ 1A ) สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ ( โกเวน et al . , 2007 ; แพน& tangratanavalee , 2003 ) การแพร่กระจายความรู้ ตลอดทั้งเปียกนั้นได้รับอิทธิพลจากความเข้มข้นสี ระหว่างแช่เม็ดและเปียก )