Conclusion Research demonstrates di

Conclusion
Research demonstrates distinct differences between serious aggressive behaviour and playful aggressive behaviour, with intent to harm being the major factor of serious aggression. Research further demonstrates playful aggressive behaviour as a neglected, yet important element of socio-dramatic play, especially for young boys. Children who engage in play fighting are simply pretending to be aggressive as they develop a fighting theme that commonly involves symbolic weapons or war toys. They frequently exchange roles, collaboratively develop storylines, and repeat sequences in an effort to perfect their physical movements and the social dynamics of their play. Participants enjoyably and voluntarily engage in reciprocal role-playing that includes aggressive make-believe themes, actions, words and weapons; yet lacks intent to harm either emotionally or physically. However, educators must be cognizant of supervision, a key component for supporting play fighting. As with learning to cut with scissors, writing with a sharp pencil, and climbing on playground equipment, young children need the establishment of clear guidelines and reinforcement or redirection from educators to ensure their safety is assured within developmentally appropriate play.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุป งานวิจัยแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างความแตกต่างระหว่างพฤติกรรมรุนแรงก้าวร้าวและขี้เล่นพฤติกรรมก้าวร้าว มีความตั้งใจที่จะเป็นปัจจัยสำคัญของการรุกรานรุนแรงเป็นอันตรายต่อ วิจัยเพิ่มเติมแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวขี้เล่นเป็นองค์ประกอบที่ถูกละเลย ยังสำคัญของเล่นละครสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชายหนุ่ม เด็กมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับของเล่นเพียงแค่อ้างระรานพวกเขาพัฒนารูปแบบต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับสัญลักษณ์อาวุธหรือของเล่นสงครามทั่วไป พวกเขามักแลกเปลี่ยนบทบาท ร่วมกันพัฒนา storylines และทำซ้ำลำดับในความพยายามที่จะสมบูรณ์แบบเคลื่อนไหวทางกายภาพของพวกเขาและเปลี่ยนแปลงสังคมของเล่นของพวกเขา ผู้เข้าร่วม enjoyably และสมัครใจเข้าร่วมในการเล่นบทบาทซึ่งกันและกันที่มีรูปแบบเทียมดูก้าวร้าว การกระทำ คำ และ อาวุธ ยัง ขาดความตั้งใจที่จะเป็นอันตรายต่ออารมณ์ หรือร่างกาย อย่างไรก็ตาม นักการศึกษาต้องดูแล ส่วนประกอบสำคัญในการสนับสนุนการเล่นต่อสู้ซึ่งรู้ถึง เช่นเดียวกับการเรียนรู้ในการตัด ด้วยกรรไกร เขียน ด้วยดินสอคม และอุปกรณ์สนามเด็กเล่น ไต่เด็กต้องจัดตั้งแนวทางชัดเจน และเสริมแรงหรือเปลี่ยนเส้นทางจากนักการศึกษาให้ความปลอดภัยของพวกเขาเป็นมั่นใจภายในเล่นที่เหมาะสม developmentally

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปการวิจัยแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างจริงจังและพฤติกรรมก้าวร้าวขี้เล่นด้วยความตั้งใจที่จะเป็นอันตรายต่อการเป็นปัจจัยสำคัญของการรุกรานอย่างรุนแรง การวิจัยแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมก้าวร้าวขี้เล่นเป็นที่ถูกทอดทิ้ง แต่องค์ประกอบที่สำคัญของการเล่นทางสังคมอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชายหนุ่ม เด็กที่มีส่วนร่วมในการเล่นการต่อสู้จะเป็นเพียงการแกล้งทำเป็นเชิงรุกที่พวกเขาพัฒนารูปแบบการต่อสู้ที่มักเกี่ยวข้องกับอาวุธสัญลักษณ์หรือของเล่นสงคราม พวกเขามักจะแลกเปลี่ยนบทบาทร่วมกันในการพัฒนาตุ๊กตุ่นและทำซ้ำลำดับในความพยายามที่จะสมบูรณ์แบบการเคลื่อนไหวทางกายภาพและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมของการเล่นของพวกเขา ผู้เข้าร่วมกิจกรรมรื่นเริงและมีส่วนร่วมในความสมัครใจซึ่งกันและกันเล่นตามบทบาทที่มีความก้าวร้าวทำให้เชื่อรูปแบบการกระทำคำพูดและอาวุธ; ยังขาดความตั้งใจที่จะเป็นอันตรายต่อทั้งทางร่างกายอารมณ์หรือ อย่างไรก็ตามการศึกษาจะต้องมีความรู้ในการกำกับดูแลที่เป็นส่วนประกอบสำคัญในการสนับสนุนการต่อสู้เล่น เช่นเดียวกับการเรียนรู้ที่จะตัดด้วยกรรไกรเขียนด้วยดินสอที่คมชัดและปีนขึ้นไปบนอุปกรณ์สนามเด็กเล่นเด็กเล็กต้องจัดตั้งแนวทางที่ชัดเจนและการเสริมแรงหรือการเปลี่ยนเส้นทางจากนักการศึกษาเพื่อความปลอดภัยของพวกเขาจะมั่นใจได้ภายในการเล่นการพัฒนาที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่าง
พฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง ก้าวร้าว และขี้เล่น ความประพฤติ มีเจตนาที่จะทำร้ายเป็นปัจจัยสําคัญของรุนแรง ก้าวร้าว การวิจัยแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมที่ก้าวร้าวขี้เล่นถูกทอดทิ้ง แต่องค์ประกอบที่สําคัญของสังคมเล่นละคร โดยเฉพาะเด็กหนุ่มๆเด็กที่เข้าร่วมในการเล่นต่อสู้เพียงแค่แกล้งทำเป็นก้าวร้าวเช่นที่พวกเขาพัฒนารูปแบบโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เชิงสัญลักษณ์หรืออาวุธสงครามของเล่น พวกเขามักแลกเปลี่ยนบทบาท ร่วมกันพัฒนา ตุ๊กตุ่น และทำซ้ำลำดับในความพยายามที่จะสมบูรณ์แบบการเคลื่อนไหวทางกายภาพของพวกเขาและพลวัตทางสังคมของพวกเขาในการเล่นผู้เข้าร่วมสนุก และสมัครใจเข้าร่วมในการเล่นซึ่งกันและกันรวมถึงก้าวร้าวให้เชื่อว่ารูปแบบ การกระทำ คำพูด และอาวุธ แต่ไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายไม่ว่าอารมณ์หรือทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม นักการศึกษาจะต้องตระหนักถึงการเป็นองค์ประกอบสำคัญเพื่อสนับสนุนการเล่นต่อสู้ เช่นเดียวกับการเรียนตัดด้วยกรรไกร เขียนด้วยดินสอแหลมและปีนเขาในอุปกรณ์สนามเด็กเล่น เด็กหนุ่มต้องสร้างแนวทางที่ชัดเจนและการเสริมแรงหรือการเปลี่ยนเส้นทางจากนักการศึกษาเพื่อความปลอดภัยของพวกเขามั่นใจภายใน
เหมาะสมกับพัฒนาการเล่น