At that point, Suimei stopped.Halfw

At that point, Suimei stopped.
Halfway through treatment, Suimei silently looked at the adventurer and put down the hand supplying the treatment.
"Huh…?"
To that, Lefille was visibly bewildered. As far as she could tell, he had abandoned the treatment halfway through. To Suimei who had lowered his hand, Lefille raised her voice in urgency.
"Suimei-kun! What happened? Why did you stop?!?"
"...It’s impossible. The Astral Body has been irreversibly exhausted. No matter how much we heal this man, it’s useless."
Can’t be done. Can’t be cured. Impossible to heal. However, to Lefille who had just seen the wounds close, this explanation probably wouldn’t make any sense.
Having seen the physical wounds heal, it was natural for Lefille to doubt this explanation.
"D-Didn’t you see that? Weren’t his wounds just healed? That doesn’t seem meaningless. So why?..."
"The wounds did close. However…"
"Then…"
He should be able to be healed, is what she wanted him to say. But Suimei, with a bitter face while grinding his teeth, interrupted those words with a shake of his head.
Lefille who saw that had a face filled with questions.
"Why…?"
Lefille’s disappointment was painful. A sense of helplessness was probably tumbling around in her heart. Even if the other person was someone she’d hated before, the bitterness Lefille felt wouldn’t stop.
Lefille, however, was suspicious that Suimei had stopped for another reason.
"Suimei-kun. It can’t be that you stopped treatment because this man was the one who kicked me out of the group? Don’t look down on me. I don’t care what happened back then. So hurry up and continue the treatment!"
"..."
"Suimei-kun!"
"It’s no good. It’s true that it’s as Lefille saw, I can heal the wounds. However, it’s also as I said. The astral body, in other words, the soul and its vessel, the psyche shell, has been worn away. No matter how much he is treated, he won’t survive for long."
"What… it can’t be…"
Watching the man whose life would disappear like fly, Lefille had no words. To her, Suimei regretfully added on.
"No matter how much he is treated, nothing can be done about another person’s soul."
"...Is it really impossible?"
"Under the proper conditions, there might be a one in ten thousand chance that it can be done. However, we have no time for that. Even if we were to prepare for it right now, his body wouldn’t be able to last."
"...Tch"
After hearing Suimei’s diagnosis, Lefille bit her lips, her neck and shoulders slouched. No matter who it was, it was disheartening to see someone who was about to die. If the Mazoku was the cause of this, the feeling would be more intense and suffocating for the girl who swore to fight the Mazoku.
… The two of them fell into sadness. The man then turned towards Lefille.
“T-The others… Are under attack, by the Mazoku.”
“There are survivors!?”
“Don’t… Know. But, maybe…”
“There might be someone who is still alive!?”
But there wasn’t any response to the girl’s query.
To get as much air into his lungs as possible, the adventurer dressed man gasped his lips desperately, and couldn’t even make a sound. Seeing him like this, Lefille seemed to have thought of something and asked quietly:
“... Are the others on the mountain?”
Was there any meaning to this question? The girl sounded too calm, it might even cause others to misunderstand that she was being cold. In reply to this question that might give others the chill, the man nodded slowly.
The next instant, the man stopped breathing.
“— Tch.”
“......”
Lefille made an inhuman noise when the man died, while Suimei lowered his face.
… And finally, the kneeling Lefille stood and turned her back towards Suimei. The direction she was facing—
“... Hey, Lefille?”
Suimei asked, but Lefille kept her back towards him for some reason, and uttered words of apology.
“I am sorry, Suimei-kun.”
“Sorry about what, what are you going to do? Why are you facing that way?”
“Do you even need to ask…”
Isn’t that obvious— No, it was indeed something anyone could work out. Because right now, she was facing in a direction of a road they had never taken before.
In the end, Lefille seemed to have made up her mind. She turned towards Suimei, and stated her resolve with determination.
“Suimei-kun, I will be rescuing the people from the caravan.”
“Rescue them? Are you serious?”
“Yes, I have no plans on making jokes.”
“You are going even though you don’t even know where exactly the caravan is!?”
“They are probably along the mountain path. Even if they deviate from the route, it wouldn’t be for too far.”
“But there was no way of telling if they are still alive!”
“That’s right. But someone might still be alive. That’s why—”
That’s why she was going, in order help them, and performed a rescue that could only be said to be reckless. However, she mustn’t, she absolutely mustn’t go there, because—

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่จุดนี้ Suimei หยุดทำงานครึ่งหนึ่งผ่านการรักษา Suimei มองไปที่การผจญภัย และลงมือจัดหาการรักษา"ฮะ...? "ที่ Lefille คือมองเห็นลำบากใจ เท่าที่เธอสามารถบอก เขาได้ละทิ้งการรักษาครึ่งหนึ่งผ่าน การ Suimei ที่ได้ลงมือ Lefille ยกเสียงของเธอในความเร่งด่วน"Suimei-kun เกิดอะไรขึ้น ไหม?""... มันเป็นไปไม่ได้ ร่างกาย Astral เมืองกระแสหมด ไม่ว่าเท่าใดเรารักษาคนนี้ มันเป็นประโยชน์"ไม่สามารถทำ ไม่สามารถรักษาให้หาย ไม่สามารถรักษา อย่างไรก็ตาม การ Lefille ที่เพียงได้เห็นบาดแผลปิด คำอธิบายนี้อาจจะไม่มีงงได้เห็นบาดแผลทางกายภาพรักษา มันเป็นธรรมชาติสำหรับ Lefille สงสัยคำอธิบายนี้" D-คุณไม่ได้เห็นว่า ไม่บาดแผลของเขาก็หาย ที่ไม่ดูเหมือนไม่มีความหมาย ทำไม?... ""แผลไม่ปิดอยู่ อย่างไรก็ตาม... ""แล้ว..."เขาควรจะสามารถรักษาให้หายได้ เป็นสิ่งที่เธออยากให้เขาพูด แต่ Suimei กับใบขมในขณะที่ฟันของเขา จังหวะสั่นของศีรษะของเขาLefille ที่เห็นที่มีใบหน้าที่เต็มไป ด้วยคำถาม"ทำไม..."ของ Lefille ความผิดหวังเจ็บปวดได้ ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกอาจจะไม้ลอยรอบในหัวใจของเธอ แม้ว่าคนอื่น ๆ เป็นคนที่เธอมีคนเกลียดก่อน จะไม่หยุดความรู้สึก Lefille ขมLefille อย่างไรก็ตาม เป็นที่น่าสงสัยว่า Suimei หยุดเหตุผลอื่น"Suimei-kun ไม่ว่า คุณต้องหยุดการรักษาเนื่องจากคนนี้คนหนึ่งที่เตะผมออกจากกลุ่มหรือไม่ อย่ามองลงบนผม ฉันไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกลับมาแล้ว จึงรีบขึ้น และต่อการรักษา""...""Suimei-kun""ก็ไม่ดี มันเป็นความจริงว่า มันเป็น Lefille เลื่อย ฉันสามารถรักษาบาดแผล อย่างไรก็ตาม มันเป็นยังผมกล่าวว่า สวมใส่ร่างกาย astral ในคำอื่น ๆ จิตวิญญาณและเรือของมัน เปลือกจิตใจ ห่าง ไม่ว่าเท่าใดเขาถือว่า เขาจะไม่อยู่รอดนานขึ้น""อะไร...ไม่สามารถ..."ดูคนที่มีชีวิตจะหายไปเช่นบิน Lefille มีคำไม่ เธอ Suimei เพราะฉะนั้นถูก"ไม่ว่าเขาจะถือว่า อะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของบุคคลอื่น""... คือมันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ"ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม อาจมีโอกาสหนึ่งในหมื่นที่มันสามารถทำ อย่างไรก็ตาม เราไม่มีเวลาที่ แม้ถ้าเราเตรียมมัน! ร่างกายของเขาจะไม่สามารถล่าสุด""... สำนักหักบัญชี"หลังจากได้ยินการวินิจฉัยของ Suimei, Lefille บิตปาก ลำคอและไหล่ของเธอ slouched ไม่ว่าใครที่มันเป็น มันเป็น disheartening จะเห็นคนที่กำลังจะตาย หาก Mazoku ของ สาเหตุนี้ ความรู้สึกจะยิ่งรุนแรง และสำลักสำหรับเด็กสาวที่สาบานว่า จะต่อสู้ Mazoku ของ… ทั้งสองได้ตกลงไปในความโศกเศร้า ชายคนนั้นก็หันไปทาง Lefille" T อื่น ๆ... อยู่ภายใต้การโจมตี การ Mazoku"มีผู้รอดชีวิต?""ไม่... รู้ว่า แต่ บางที...""อาจมีคนที่ยังมีชีวิตอยู่?"แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ แบบสอบถามของเด็กหญิงรับลมเข้าปอดของเขาเป็นไปได้ คนผจญภัยแต่งตัว gasped ริมฝีปากของเขาหมด และไม่ทำเสียง Lefille เห็นเขาเช่นนี้ ดูเหมือนจะ มีความคิดบางสิ่งบางอย่าง และขอเงียบ ๆ:“... บ้างคนอื่น ๆ บนภูเขา"มีความหมายใด ๆ คำถามนี้ หญิงสาวฟังความสงบเกินไป มันอาจจะทำให้ผู้อื่นหลงผิดว่า เธอถูกเย็น ในการตอบกลับคำถามนี้ที่อาจทำให้คนอื่นเย็น ผู้ชายเลยต้องค่อย ๆทันทีถัดไป คนที่หยุดหายใจ" — Tch "“......”Lefille ทำเสียงรบกวนผิดมนุษยธรรมเมื่อคนตาย ในขณะที่ Suimei ลดลงใบหน้าของเขา… และในที่สุด Lefille เข่ายืนเปิด และเธอกลับต่อ Suimei ทิศทางเธอเสร็จ —“... เฮ้ Lefille ? "ถาม Suimei แต่ Lefille เก็บเธอกลับต่อเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง และพูดคำขออภัย"ฉันขอโทษ Suimei kun. ""ขออภัยเกี่ยวกับอะไร สิ่งคุณจะทำ ทำไมคุณกำลังวิธี""คุณจะต้องถาม..."ไม่ชัดเจนว่า — ไม่ มันเป็นจริงสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เนื่องจากตอนนี้ เธอได้หันไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่ได้ดำเนินการก่อนในสุด Lefille ดูเหมือนจะ มีผู้ที่ขึ้นใจของเธอ เธอหันไปทาง Suimei และแก้ไขของเธอมุ่งมั่นที่ระบุไว้"Suimei-kun ฉันจะได้ช่วยคนจากคาราวาน""ช่วยเหลือพวกเขา ท่านจริงจัง""ใช่ ฉันมีแผนการที่ทำให้เรื่องตลก""คุณกำลังแม้ว่าคุณไม่รู้ว่าคาราวานอยู่?""ได้คงไปตามเส้นทางภูเขา แม้ว่าพวกเขาแตกต่างจากกระบวนการผลิต มันจะไม่เป็นสำหรับห่างกัน""แต่ก็ไม่มีทางบอกว่า พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่"ถูกต้อง แต่บางคนอาจยังมีชีวิต จึง — "ให้เธอไป ในสั่งช่วยเหลือพวกเขา และดำเนินการกู้ภัยที่อาจจะกล่าวจะประมาท เธอจะอย่างไรก็ตาม เธอแน่นอนต้องไม่ไปที่นั่น เพราะ —

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ณ จุดที่ Suimei หยุด.
ผ่านไปครึ่งทางรักษา Suimei เงียบ ๆ มองไปที่นักผจญภัยและใส่ลงมือการจัดหาการรักษา.
"อืมมม ... ?"
นั้น Lefille ถูกสับสนอย่างเห็นได้ชัด เท่าที่เธอจะบอกเขาได้ละทิ้งครึ่งหนึ่งผ่านการรักษา เพื่อ Suimei ที่ได้ลดลงมือของเขา Lefille ขึ้นเสียงของเธอในการเร่งด่วน.
"Suimei-kun! เกิดอะไรขึ้นทำไมคุณหยุด?!?"
" ... มันเป็นไปไม่ได้. คล้ายดาวร่างกายได้หมดลงอย่างถาวร. ไม่ว่ามาก เรารักษาคนนี้ก็ไร้ประโยชน์. "
ไม่สามารถทำได้ ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษา อย่างไรก็ตามเพื่อให้ Lefille ที่ได้เห็นเพียงแค่แผลใกล้, คำอธิบายนี้อาจจะไม่ทำให้รู้สึกใด ๆ .
เห็นมีบาดแผลทางกายภาพรักษามันเป็นธรรมชาติสำหรับ Lefille จะสงสัยคำอธิบายนี้.
"D-ไม่อนุญาตคุณเห็นว่า? weren 'T บาดแผลของเขาเพียงแค่การเยียวยาหรือไม่ที่ไม่ได้ดูเหมือนไม่มีความหมาย. ดังนั้นทำไม? ... "
" บาดแผลไม่ใกล้. แต่ ... "
" แล้ว ... "
เขาควรจะสามารถที่จะได้รับการเยียวยาเป็นสิ่งที่เธออยากให้เขาพูด แต่ Suimei กับใบหน้าขมขณะที่บดฟันของเขาขัดคำพูดเหล่านั้นมีการสั่นไหวของหัวของเขา.
Lefille ที่เห็นว่ามีใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม.
"ทำไม ... ?"
ผิดหวัง Lefille เป็นความเจ็บปวด ความรู้สึกของการไร้อำนาจอาจจะเป็นไม้ลอยไปรอบ ๆ ในหัวใจของเธอ แม้ว่าคนอื่น ๆ เป็นคนที่เธอต้องการเกลียดก่อนขมขื่น Lefille รู้สึกว่าจะไม่หยุด.
Lefille แต่เป็นที่น่าสงสัยว่า Suimei ได้หยุดด้วยเหตุผลอื่น.
"Suimei คุง. มันไม่สามารถเป็นได้ว่าคุณหยุดการรักษา เพราะชายคนนี้เป็นคนเดียวที่เตะผมออกจากกลุ่มหรือไม่ไม่มองลงมากับฉัน. ฉันไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกลับมาแล้ว. ดังนั้นรีบขึ้นและยังคงรักษา! "
" ... "
" Suimei คุง ! "
" มันไม่ดี. มันเป็นความจริงว่ามันเป็น Lefille เห็นผมสามารถรักษาแผล. แต่ก็ยังมีที่ผมกล่าวว่า. ร่างในคำอื่น ๆ , จิตวิญญาณและเรือของเปลือกจิตใจได้รับการสวมใส่ ห่างออกไป. ไม่ว่าเขาจะได้รับการรักษาเขาจะอยู่ได้นาน. "
" มีอะไร ... ก็ไม่สามารถ ... "
ดูผู้ชายคนหนึ่งที่มีชีวิตจะหายไปเหมือนบิน Lefille ไม่มีคำพูด ที่เธอ Suimei เพิ่มเศร้าบน.
"ไม่ว่าเขาจะถือว่าไม่มีอะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของผู้อื่น."
" ... มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ?"
"ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสมอาจจะมีหนึ่งในสิบ พันโอกาสที่จะสามารถทำได้. แต่เราไม่มีเวลาสำหรับการที่. แม้ว่าเราจะเตรียมความพร้อมสำหรับมันตอนนี้ร่างกายของเขาจะไม่สามารถที่จะมีอายุ. "
" ... ชิ "
หลังจากที่ได้ยินวินิจฉัย Suimei ของ Lefille กัดริมฝีปากของเธอคอและไหล่ของเธอ slouched ไม่ว่าใครมันเป็นมันก็ทำให้หมดกำลังใจที่จะเห็นคนที่กำลังจะตาย ถ้า Mazoku เป็นสาเหตุของการนี้, ความรู้สึกที่จะรุนแรงมากขึ้นและหอบสำหรับสาวที่สาบานว่าจะต่อสู้กับ Mazoku.
... สองของพวกเขาตกอยู่ในความโศกเศร้า ชายคนนั้นหันไปทาง Lefille.
"T-คนอื่น ๆ ... อยู่ภายใต้การโจมตีโดย Mazoku."
"มีผู้รอดชีวิตอยู่ !?"
"ทำไม่ได้ ... รู้ แต่อาจจะ ... "
" อาจจะมีใครบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่ !? "
แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ กับการค้นหาของหญิงสาว.
เพื่อให้ได้มากที่สุดเท่าที่อากาศเข้าไปในปอดของเขาในฐานะที่เป็นไปได้ที่ชายผจญภัยแต่งตัวอ้าปากค้างริมฝีปากของเขาหมดและ ไม่สามารถที่จะทำให้เสียง เห็นเขาเช่นนี้ Lefille ดูเหมือนจะมีความคิดของบางสิ่งบางอย่างเงียบ ๆ และถาม:
" ... คนอื่น ๆ บนภูเขา?"
คือมีความหมายใด ๆ กับคำถามนี้ หญิงสาวที่ฟังดูสงบเกินไปก็อาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดให้คนอื่นว่าเธอถูกเย็น ในการตอบคำถามนี้ว่าอาจจะให้คนอื่น ๆ ชิลล์ ๆ ที่มนุษย์พยักหน้าช้า.
ทันทีต่อไปคนที่หยุดหายใจ.
"- ชิ."
" ...... "
Lefille ทำเสียงทารุณเมื่อชายคนนั้นเสียชีวิตในขณะที่ Suimei ลดลงใบหน้าของเขา.
... และในที่สุดก็คุกเข่า Lefille ยืนและหันกลับมาของเธอที่มีต่อ Suimei ทิศทางเธอเป็น facing- "
... เฮ้ Lefille?"
Suimei ถาม แต่ Lefille ทำให้เธอกลับไปกับเขาด้วยเหตุผลบางอย่างและเอ่ยคำขอโทษ.
"ผมขอโทษ Suimei คุง."
"ขออภัยเกี่ยวกับสิ่งที่ สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร ทำไมคุณกำลังเผชิญกับวิธีการที่? "
" คุณไม่จำเป็นต้องถาม ... "
ไม่ว่า obvious- ไม่มีมันเป็นจริงสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เพราะตอนนี้เธอก็หันหน้าไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่เคยมาก่อนได้.
ในท้ายที่สุด Lefille ดูเหมือนจะได้ขึ้นใจของเธอ เธอหันไปทาง Suimei และระบุเธอแก้ปัญหาด้วยความมุ่งมั่น.
"Suimei-kun ผมจะช่วยคนที่มาจากกองคาราวาน."
"ช่วยพวกเขา? คุณจริงจัง? "
" ใช่ฉันมีไม่มีแผนในการทำเรื่องตลก. "
" คุณจะไปถึงแม้ว่าคุณไม่ได้รู้ว่าที่ว่ากองคาราวานเป็น !? "
" พวกเขาอาจจะไปตามเส้นทางภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางมันจะไม่ไกลเกินไป. "
" แต่มีวิธีการบอกว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ไม่ได้! "
" ที่เหมาะสม แต่บางคนอาจจะยังคงมีชีวิตอยู่ นั่นเป็น why- "
นั่นเป็นเหตุผลที่เธอกำลังเพื่อช่วยให้พวกเขาและดำเนินการช่วยเหลือที่อาจได้รับการกล่าวว่าเป็นประมาท แต่เธอไม่ต้องเธออย่างจะต้องไม่ไปที่นั่น because-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ณ จุดนั้น suimei หยุดครึ่งทางผ่านการรักษา suimei เงียบมองนักผจญภัยและใส่มือการรักษาลง" หือ . . . ? "ที่เห็นได้ชัด lefille กำลังสับสน เท่าที่เธอสามารถบอกได้ว่า เขาได้ละทิ้งการรักษาครึ่งทางผ่าน เพื่อ suimei ที่ลดมือของเขา lefille ขึ้นเสียงในด่วน" suimei คุง ! เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมคุณถึงหยุดล่ะ ! ? "" . . . . . . . มันเป็นไปไม่ได้ ร่างกาย Astral ได้รับเสียหายหมด ไม่ว่าเราจะรักษาเขา มันไม่มีประโยชน์ "ไม่สามารถทำได้ ไม่หายแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษา อย่างไรก็ตาม lefille ที่เพิ่งเห็นแผลปิด คำอธิบายนี้อาจจะไม่ทำให้รู้สึกใด ๆเห็นมีแผลกายรักษา มันเป็นธรรมชาติ lefille สงสัยคำอธิบายนี้" d-didn ไม่เห็นรึไง ไม่ได้แผลก็หายดีแล้วเหรอ ที่ดูเหมือนไม่มีความหมาย ดังนั้นทำไม ? . . . . . . . "" แผลแล้วปิด แต่ . . . . . . "" แล้ว . . . . . . . "เขาควรจะได้รับการรักษา คือ สิ่งที่เธอต้องการให้เขาพูด แต่ suimei ด้วยสีหน้าขมขื่นขณะบดฟัน ขัดคำเหล่านั้นกับสั่นศีรษะของเขาlefille ที่เห็นนั้นมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม" ทำไม . . . ? "lefille ของความผิดหวัง เจ็บปวด ความรู้สึกหมดหนทางคงตีลังการอบในหัวใจเธอ ถ้าคนอื่นเป็นคนที่เธอเกลียดก่อน ความขม lefille ก็ไม่ยอมหยุดlefille แต่สงสัยว่า suimei ได้หยุดเพราะเหตุผลอื่น" suimei คุง เป็นไปไม่ได้ที่คุณหยุดการรักษา เพราะชายคนนี้เป็นคนที่เตะผมออกจากกลุ่ม อย่าดูถูกฉัน ฉันไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ดังนั้นรีบขึ้น และยังคงรักษา !" . . . . . . . "" suimei คุง ! "" มันไม่ดี มันเป็นความจริงว่ามันเป็น lefille เห็น , ฉันสามารถรักษาแผล อย่างไรก็ตาม มันยังเป็นฉันกล่าวว่า ร่างกาย Astral , ในคำอื่น ๆจิตวิญญาณและเรือ psyche เปลือก ใส่แล้วทิ้ง ไม่ว่าเขาจะปฏิบัติมาก เขาจะอยู่ไม่ได้นาน ." อะไร . . . . . . . มันไม่ควร . . . . . . . "เห็นชายที่มีชีวิตจะหายไปเหมือนบิน lefille ไม่มีคำ นาง suimei น่าเสียดายเพิ่มใน" ไม่ว่าเขาจะถือว่า ไม่มีอะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของบุคคลอื่น "" . . . . . . . มันเป็นไปไม่ได้จริงๆเหรอ ? "" ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม อาจเป็นหนึ่งในหมื่น โอกาสที่สามารถกระทำได้ แต่เราไม่มีเวลาแล้ว ถ้าเราเตรียมตัวตอนนี้ร่างกายของเขาจะไม่สุดท้าย ." . . . . . . . ชิ "หลังจากได้ยิน suimei คือการวินิจฉัย lefille กัดริมฝีปากของเธอ คอ และไหล่ โก่ง ไม่ว่ามันเป็นใคร มันน่าท้อแท้จริงๆที่เห็นคนที่กำลังจะตาย ถ้ามาโซคุ ทำให้เกิดสิ่งนี้ ความรู้สึกจะรุนแรงมากขึ้นและอึดอัดสำหรับผู้หญิงที่สาบานที่จะต่อสู้มาโซคุ .. . . . . . . สองของพวกเขาตกอยู่ในความเศร้า ชายคนนั้นหันไปทาง lefille ." ส - คนอื่น . . . . . . . อยู่ภายใต้การโจมตีโดยมาโซคุ ." มีผู้รอดชีวิต ! ? "" . . . ไม่รู้สิ แต่บางที . . . . . . . "" ก็อาจจะมีใครบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ? "แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆเพื่อสาวของแบบสอบถามเพื่อรับอากาศเข้าปอดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นักผจญภัยแต่งตัวผู้ชายอ้าปากค้าง ริมฝีปากของเขาหมด และไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียง เห็นเขาแบบนี้ lefille ดูเหมือนจะคิดอะไรสักอย่าง และถามเบา ๆ" . . . . . . . มีคนอื่น ๆบนภูเขา "มันก็ไม่มีความหมายอะไรกับคำถามนี้ ผู้หญิงที่ดูนิ่งเกินไป มันอาจจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอเย็นชา ตอบคำถามที่อาจทำให้คนอื่นรู้สึกหนาวสั่น ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆทันที ต่อมา ชายหนุ่มหยุดหายใจ" ชิส์ "" . . . . . . . "lefille ทำเสียงไร้มนุษยธรรม เมื่อ คน เสียชีวิต ขณะที่ suimei ลดลงใบหน้าของเขา. . . . . . . และสุดท้าย คุกเข่า lefille ยืนหันหลังต่อ suimei . ทิศทางที่เธอมุ่งหน้าไป" . . . . . . . เฮ้ lefille ? "suimei ถาม แต่ lefille เก็บเธอกลับมากับเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง และกล่าวคำขอโทษ" ฉันขอโทษ suimei คุง "" ขอโทษเรื่องอะไร คุณจะทำอะไร ? ทำไมคุณหันไปทางนั้น "" ทำไมต้องถาม . . . . . . . "ยังไม่ชัด - ไม่ มันแน่นอนสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เพราะตอนนี้ เธอหันหน้าไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อนในที่สุด lefille ดูเหมือนจะทำใจได้แล้ว เธอหันไปมอง suimei และระบุแก้ปัญหาของเธอด้วยความมุ่งมั่น" suimei คุง ผมจะช่วยเหลือผู้คนจากกองคาราวาน”" ช่วยพวกเขา ? คุณพูดจริงเหรอ ? "" ใช่ ฉันยังไม่มีแผนในการทำเรื่องตลก ." คุณไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตรงไหนของคาราวาน ! ? "" พวกเขาอาจจะตามเส้นทางเป็นภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะเบี่ยงเบนจากเส้นทาง มันไม่ได้อยู่ไกลเกินไป "" แต่ไม่มีทางบอก ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ "" ใช่แล้ว แต่บางคนอาจจะยังมีชีวิตอยู่ นั่นทำไม "นั่นคือเหตุผลที่เธอจะไป เพื่อช่วยให้พวกเขา และได้ทำการช่วยชีวิตที่สามารถจะกล่าวว่าเป็นประมาท แต่เธอไม่ เธอต้องไม่ไปที่นั่น เพราะว่า