2.6 Reduction of anthracnose lesion

2.6 Reduction of anthracnose lesion development Mangoes, cv. Nam Dok Mai, were washed in distilled water and left to dry. Cell suspension of I. orientalis was prepared from 4-day-old PDA culture at concentration of 108 cells/mL. The mangoes were then immersed in the yeast cell suspension for 40 min. For the control treatment, mangoes were immersed in distilled water for the
same period of time. There were three replicates each with twenty fruits arranged in RCBD. Since this study paid attention on postharvest development of anthracnose after quescent infection broke out, there was no artificial inoculation. Hence, the disease that developed on mangoes was caused by natural infections. The mangoes were placed in plastic baskets and covered with newspapers. After fifteen days of incubation at room temperature, lesion development was assessed using the following scores: 0 = no disease; 1 = tiny lesion (pin-headed size) developed, 2-3 lesions per fruit; 2 = 3-4 lesions of 3 to 4–mm diameter size were found and the damaged area was less than 5 % on the fruit; 3 = 5-12% of damaged area found on the fruit; 4 = 13-25% of damaged area found on the fruit; 5 = 26-50% of damaged area found on the fruit; 6 = more than 50% of damaged area found on the fruit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.6 ลดลงพัฒนารอยโรค anthracnose มะม่วง พันธุ์น้ำดอกเชียงใหม่ ถูกล้างในน้ำกลั่นและซ้ายให้แห้ง ระงับเซลล์ I. orientalis ถูกเตรียมจากวัฒนธรรม 4 วันมี PDA ที่ความเข้มข้นของ 108 เซลล์/มล. มะม่วงถูกแล้วไปในการระงับเซลล์ยีสต์ใน 40 นาที สำหรับการควบคุมบำบัด มะม่วงแช่อยู่ในน้ำกลั่น รอบระยะเวลาเดียวกัน มีอยู่สามเหมือนกับแต่ละกับผลไม้ 20 จัดใน RCBD เนื่องจากการศึกษานี้จ่ายความสนใจพัฒนาหลังการเก็บเกี่ยวของ anthracnose หลังจากติดเชื้อ quescent ร้องไห้ มี inoculation ไม่เทียม ดังนั้น โรคที่พัฒนาบนมะม่วงที่เกิดจากการติดเชื้อตามธรรมชาติ มะม่วงถูกวางไว้ในตะกร้าพลาสติก และมีหนังสือพิมพ์ หลังจากบ่มที่อุณหภูมิห้อง 15 วัน พัฒนาแผลถูกประเมินโดยใช้คะแนนดังต่อไปนี้: 0 =ไม่โรค 1 =ได้ 2-3 ต่อผลไม้ เล็ก ๆ แผล (ขาแฉกขนาด) พัฒนา 2 = พบได้ 3-4 ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 ถึง 4-มิลลิเมตร และพื้นที่เสียหายไม่น้อยกว่า 5% ในผลไม้ 3 = 5-12% ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้ 4 = 13-25% ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้ 5 = 26-50% ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้ 6 =กว่า 50% ของพื้นที่ที่พบในผลไม้เสียหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.6 การลดลงของการพัฒนามะม่วงแผลแอนแทรกโน, พันธุ์ น้ำดอกไม้ถูกล้างในน้ำกลั่นและทิ้งให้แห้ง เซลล์แขวนลอยของ I. orientalis ถูกจัดทำขึ้นจากการเพาะเลี้ยง PDA 4 วันเก่าที่ความเข้มข้น 108 เซลล์ / มิลลิลิตร มะม่วงแช่แล้วในการระงับเซลล์ยีสต์สำหรับ 40 นาที สำหรับการรักษาควบคุมมะม่วงถูกแช่อยู่ในน้ำกลั่นสำหรับ
ระยะเวลาเดียวกันของเวลา มีอยู่สามซ้ำแต่ละคนมีผลไม้ยี่สิบจัดใน RCBD เนื่องจากการศึกษาครั้งนี้ได้ให้ความสนใจในการพัฒนาหลังการเก็บเกี่ยวของแอนแทรกโนหลังจากการติดเชื้อ quescent โพล่งออกมาไม่มีการฉีดวัคซีนเทียม ดังนั้นโรคที่พัฒนาบนผลมะม่วงที่เกิดจากการติดเชื้อตามธรรมชาติ มะม่วงถูกวางไว้ในตะกร้าพลาสติกและปกคลุมไปด้วยหนังสือพิมพ์ หลังจากที่สิบห้าวันของการบ่มที่อุณหภูมิห้องพัฒนาแผลได้รับการประเมินโดยใช้คะแนนดังต่อไปนี้: 0 = ไม่มีโรค 1 = แผลเล็ก (ขนาดพินหัว) การพัฒนา 2-3 แผลต่อผลไม้ 2 = 3-4 แผลของ 3-4 มมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของเขาถูกพบและพื้นที่ได้รับความเสียหายน้อยกว่า 5% ผลไม้; 3 = 5-12% ของพื้นที่ความเสียหายที่พบในผลไม้นั้น 4 = 13-25% ของพื้นที่ความเสียหายที่พบในผลไม้นั้น 5 = 26-50% ของพื้นที่ความเสียหายที่พบในผลไม้นั้น 6 = มากกว่า 50% ของพื้นที่ที่เสียหายที่พบในผลไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.6 การพัฒนาของโรคแอนแทรคโนสของมะม่วงพันธุ์น้ำดอกไม้ น้ำดอกไม้ , ล้างในน้ำกลั่น และทิ้งให้แห้ง เซลล์แขวนลอยของ . orientalis เตรียมจากวัฒนธรรม PDA 4-day-old ความเข้มข้น 108 เซลล์ / มิลลิลิตร มะม่วง แล้วแช่ในการระงับเซลล์ยีสต์สำหรับ 40 นาที สำหรับ การรักษา การควบคุม มะม่วงแช่ในน้ำกลั่น
ระยะเวลาเดียวกันของเวลามี 3 ซ้ำกับยี่สิบผลไม้จัดอยู่ใน RCBD . เนื่องจากการศึกษานี้ให้ความสนใจในการพัฒนาของโรคหลังการเก็บเกี่ยว หลังจากติดเชื้อ quescent โพล่งออกมา ไม่มีเชื้อประดิษฐ์ ดังนั้น โรคที่พัฒนาบนมะม่วงที่เกิดจากการติดเชื้อตามธรรมชาติ มะม่วงถูกวางไว้ในตะกร้าพลาสติกที่คลุมด้วยหนังสือพิมพ์หลังจาก 15 วันของการบ่มที่อุณหภูมิห้อง , การพัฒนาแผลและใช้คะแนนดังต่อไปนี้ : 0 = ไม่มีโรค แผลเล็ก ๆ ( ขา 1 = หัวขนาด ) พัฒนา 2-3 แผลต่อผลไม้ ; 2 = 3-4 แผล 3 ถึง 4 มม. เส้นผ่าศูนย์กลางขนาด และพบพื้นที่เสียหายน้อยกว่า 5% ใน ผลไม้ ; 3 = 5-12 % ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้ 4 = โอกาส % ของพื้นที่เสียหายที่พบในผล5 = 26-50 % ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้ ; 6 = มากกว่า 50% ของพื้นที่เสียหายที่พบในผลไม้