neck in spastic ecstasy. He lisped,

neck in spastic ecstasy. He lisped, he writhed, he flopped, he moaned, he howled, he fell back in despair. He could hardly get a word out, he was so excited with life. Dean stood before him with head bowed, repeating over and over again, "Yes . . . Yes . . . Yes." He took me into a corner. "That Rollo Greb is the greatest, most wonderful of all. That's what I was trying to tell you-that's what I want to be. I want to be like him. He's never hung-up, he goes every direction, he lets it all out, he knows time, he has nothing to do but rock back and forth. Man, he's the end! You see, if you go like him all the time you'll finally get it."
"Get what?"
"IT! IT! I'll tell you-now no time, we have no time now." Dean rushed back to watch Rollo Greb some more.
George Shearing, the great jazz pianist, Dean said, was exactly like Rollo Greb. Dean and I went to see Shearing at Bird-* land in the midst of the long, mad weekend. The place was deserted, we were the first customers, ten o'clock. Shearing came out, blind, led by the hand to his keyboard. He was distinguished-looking Englishman with a stiff white collar, slightly beefy, blond, with a delicate English-summer's-night air about him that came out in the first rippling sweet number! he played as the bass-player leaned to him reverently and} thrummed the beat. The drummer, Denzil Best, sat motionless! except for his wrists snapping the brushes. And Shearing began to rock; a smile broke over his ecstatic face; he began to rock in the piano seat, back and forth, slowly at first, then the beat went up, and he began rocking fast, his left foot jumped up with every beat, his neck began to rock crookedly, he brought his face down to the keys, he pushed his hair back, his combed hair dissolved, he began to sweat. The music I picked up. The bass-player hunched over and socked it in, faster and faster, it seemed faster and faster, that's all. Shearing began to play his chords; they rolled out of the piano in great rich showers, you'd think the man wouldn't have time to line them up. They rolled and rolled like the sea. Folks yelled for him to "Go!" Dean was sweating; the swear poured down his collar. "There he is! That's him! Old God! Old God Shearing! Yes! Yes! Yes!" And Shearing was conscious of the madman behind him, he could hear every one of Dean's gasps and imprecations, he could sense it though he couldn't see. "That's right!" Dean said. "Yes!" Shearing smiled; he rocked. Shearing rose from the piano, dripping with sweat; these were his great 1949 days before he became cool and commercial. When he was gone Dean pointed to the empty piano seat. "God's empty chair," he said. On the piano a horn sat; its golden shadow made a strange reflection along the desert caravan painted on the wall behind the drums. God was gone; it was the silence of his departure. It was a rainy night. It was the myth of the rainy night. Dean was popeyed with awe. This madness would lead nowhere. I didn't know what was happening to me, and I suddenly realized it was only the tea that we were smoking; Dean had bought some in New York. It made me think that everything was about to arrive -the moment when you know all and everything is decided forever.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คอในความดีใจกับอาการกระตุก เขา lisped เขาดิ้นพราด ๆ เขาล้มเขาครางเขา howled เขากลับลงไปในความสิ้นหวัง เขาแทบจะไม่สามารถได้คำออกมาเขาตื่นเต้นมากกับชีวิต คณบดียืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยหัวโค้งคำนับ, การทำซ้ำซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้ง "ใช่ ... ใช่ ... ใช่." เขาพาผมเข้าไปในมุม "greb rollo ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ยอดเยี่ยมที่สุดของทั้งหมดนั่นคือสิ่งที่ผมพยายามจะบอกคุณว่าเป็นสิ่งที่ฉันต้องการที่จะ ฉันต้องการที่จะเป็นเหมือนเขา เขาไม่เคยแขวนขึ้นเขาไปทุกทิศทุกทางเขาช่วยให้มันออกทั้งหมดเขารู้ว่าเวลาเขามีอะไรที่จะทำ แต่หินกลับมา คนเขาจบ! คุณจะเห็นถ้าคุณไปชอบเขาทุกครั้งที่คุณที่สุดจะได้รับมัน. "
" ได้รับสิ่งที่ "
" มัน มัน ฉันจะบอกคุณตอนนี้ไม่มีเวลาที่เราไม่มีเวลาในขณะนี้"คณบดีรีบวิ่งกลับไปดู rollo greb มากขึ้นบาง.
george ตัด, นักเปียโนแจ๊สที่ยิ่งใหญ่คณบดีกล่าวว่าเป็นเหมือนกับ rollo greb. คณบดีและฉันไปดูที่ตัดขนนก-* ที่ดินในท่ามกลางยาววันหยุดสุดสัปดาห์บ้า . สถานที่ที่ถูกทิ้งร้างเรามีลูกค้ารายแรก, 10:00 ตัด. ออกมาคนตาบอดนำโดยมือกับแป้นพิมพ์ของเขาเขาได้รับการประสบความสำเร็จที่ดูอังกฤษกับปกเสื้อสีขาวแข็งอ้วนเล็กน้อยสีบลอนด์ที่มี summer's ภาษาอังกฤษคืนอากาศที่ละเอียดอ่อนเกี่ยวกับเขาที่ออกมาในครั้งแรกจำนวนหวาน rippling! เขาเล่นเป็นผู้เล่นเบสโน้มตัวไปให้เขาเคารพและ} thrummed จังหวะ มือกลอง, เด็นซิลที่ดีที่สุดนั่งนิ่ง! ยกเว้นข้อมือของเขาหักแปรง และเริ่มที่จะตัดหิน;รอยยิ้มที่ยากจนทั่วใบหน้ามีความสุขของเขาเขาเริ่มที่จะร็อคในที่นั่งเปียโนกลับมาช้าที่แรกแล้วชนะก็ขึ้นไปและเขาก็เริ่มโยกอย่างรวดเร็วเท้าซ้ายของเขากระโดดขึ้นกับทุกจังหวะที่คอของเขาเริ่มที่จะ หิน crookedly เขานำใบหน้าของเขาลงไปที่ปุ่มเขาผลักผมของเขากลับมาผมหวีของเขาละลายเขาเริ่มที่จะเหงื่อ เพลงที่ฉันหยิบขึ้นมาผู้เล่นเบสที่ทำให้โค้งกว่าและ socked ในเร็วขึ้นและเร็วขึ้นก็ดูเหมือนจะได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นนั่นคือทั้งหมด ตัดเริ่มที่จะเล่นคอร์ดของเขาพวกเขารีดออกมาจากเปียโนในห้องอาบน้ำที่อุดมไปด้วยดีคุณจะคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้มีเวลาที่จะสายพวกเขา พวกเขารีดและรีดเช่นทะเล คนตะโกนสำหรับเขาที่จะ "ไป" คณบดีได้รับการขับเหงื่อ; สาบานเทลงปกเสื้อของเขา "นั้นเขาเป็นที่เขาเก่าพระเจ้า! พระเจ้าตัดเก่า yes! yes! ! ใช่ ". และตัดเป็นจิตสำนึกของคนบ้าที่อยู่เบื้องหลังของเขาเขาสามารถได้ยินเสียงทุกคนอ้าปากค้างคณบดีและ imprecations เขาอาจจะรู้สึกว่ามันแม้ว่าเขาจะไม่สามารถมองเห็น" ที่เหมาะสม ". คณบดีกล่าวว่า" ใช่ "ตัดยิ้ม; เขาโยกตัดเพิ่มขึ้นจากเปียโน, แหมะกับเหงื่อ. เหล่านี้ได้ดี 1949 วันที่เขาก่อนที่เขาจะกลายเป็นเย็นและเชิงพาณิชย์เมื่อเขาได้รับหายไปคณบดีชี้ไปที่เปียโนที่นั่งที่ว่างเปล่า "เก้าอี้ว่างเปล่าของพระเจ้า" เขากล่าวว่า บนเปียโนฮอร์นนั่ง; เงาสีทองที่ทำสะท้อนแปลกพร้อมคาราวานทะเลทรายภาพวาดบนผนังด้านหลังกลอง พระเจ้าก็หายไปมันเป็นความเงียบของเขาออกเดินทาง มันเป็นคืนที่ฝนตก มันเป็นตำนานของคืนที่ฝนตก คณบดีเป็น Popeyed ด้วยความกลัว บ้านี้จะนำไปไม่มีที่ไหนเลยฉันไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมและผมก็รู้ว่ามันเป็นเพียงชาว่าเรากำลังสูบบุหรี่; คณบดีได้ซื้อบางอย่างในนิวยอร์ก มันทำให้ฉันคิดว่าทุกอย่างที่กำลังจะมาถึงช่วงเวลาที่เมื่อคุณรู้ว่าทุกคนและทุกอย่างจะตัดสินใจตลอดไป.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คอใน spastic ecstasy ท่าน lisped ท่าน writhed เขา flopped เขา moaned เขาเห่าหอน เขาตกไปในความสิ้นหวัง เขาแทบไม่สามารถรับคำออก กำลังตื่นเต้นกับชีวิต คณบดียืนก่อนที่เขากับหัวลง ทำซ้ำบ่อย ๆ "ใช่... ใช่... ใช่" เขาก็พาผมเข้ามุม "ว่า Rollo Greb ยิ่งใหญ่ ยอดเยี่ยมที่สุดของทั้งหมด นั่นคือสิ่งที่ฉันได้พยายามบอกคุณ-นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการให้ อยากเป็นเหมือนเขา เขาไม่ hung-up เขาไปทุกทิศทุกทาง เขาปล่อยมันออกทั้งหมด เขารู้เวลา เขามีอะไรจะทำ แต่หินและกลับ คน เขาเป็นสิ้นสุด คุณดู ถ้าคุณไปเหมือนเขาตลอดเวลาคุณก็จะได้รับมัน"
"ได้อะไร"
"มัน มัน จะบอกคุณ-ตอนนี้ไม่มีเวลา เรามีเวลาตอนนี้ไม่"คณบดีวิ่งกลับไปดู Rollo Greb เพิ่มเติมบางอย่าง.
Shearing จอร์จ แจ๊สเปียโนดี คณบดีกล่าวว่า ถูกเหมือน Rollo Greb คณบดีและไปดู Shearing ที่นก- * ที่ดินกลางวันหยุดยาว บ้า สถานที่ร้าง เราได้ลูกค้าคนแรก สิบโมง ตัดออกมา blind นำ โดยมือที่แป้นพิมพ์ของเขา เขาแตกต่างหาชาวคอขาวที่ความแข็ง beefy เล็กน้อย สี มีความละเอียดอ่อนอังกฤษคืนของฤดูร้อนอากาศเกี่ยวกับเขาที่ออกมาในเลขหวาน rippling แรก เล่นเป็นเล่นเบสเองเขา reverently และ} thrummed เอาชนะ ตีกลอง Denzil ส่วน นั่งนิ่ง ยกเว้นข้อเขาจัดระยะแปรง และ Shearing เริ่มร็อค รอยยิ้มที่ยากจนทั่วใบหน้าของเขาสุขสันต์ เขาเริ่มร็อคในนั่งที่เปียโน กลับมา ช้าครั้งแรก เอาชนะขึ้นไป แล้วเขาเริ่มโยกเร็ว เขาซ้ายเท้าไปกับทุกจังหวะค่า คอของเขาเริ่มร็อค crookedly เขานำใบหน้าของเขาลงกับแป้น เขาผลักผมของเขากลับ ผมของเขา combed ส่วนยุบ เริ่มเหงื่อ เพลงขึ้นมา เล่นเบส hunched กว่า และ socked ใน ได้เร็วขึ้น และเร็ว ขึ้น เหมือนได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้น เป็นทั้งหมด ตัดเริ่มเล่น chords ของเขา พวกเขาสะสมจากเปียโนในน้ำอุดมดี คุณคิดว่า ผู้ชายจะไม่มีเวลาที่จะจัดให้ พวกเขาสะสม และสะสมเช่นทะเล คนที่ yelled เขาจะ "ไป" คณบดีมีตากระตุก หยาบที่ poured ลงคอของเขา "เขามี นั่นคือเขา เจ้าเก่า พระเก่าตัด ใช่ ใช่ ใช่" และ Shearing มีสติของคนบ้าอยู่หลังเขา เขาสามารถได้ยินทุกคนคณบดี gasps และ imprecations เขาอาจรู้สึกว่าเขาไม่เห็น "ถูกต้อง" คณบดีกล่าว "ใช่" ตัดยิ้ม เขา rocked กุหลาบตัดจากเปียโน ขจีกับเหงื่อ เหล่านี้ของเขาดี 1949 วันก่อนกลายเป็นเย็น และเชิงพาณิชย์ได้ เมื่อเขาหาย คณบดีชี้ไปนั่งเปียโนว่าง "พระว่างเก้าอี้ เขากล่าวว่า เปียโน แตรเสาร์ เงาของทองสะท้อนแปลกตามคาราวานทะเลทรายทาสีบนผนังหลังกลองได้ พระเจ้าหายไป ความเงียบของเขาได้ คืนฝนตกได้ มันเป็นตำนานของฝน คณบดีมี popeyed ด้วยความกลัว ความบ้านี้จะนำไหน ไม่ทราบเกิดอะไรขึ้นกับฉัน และฉันก็รู้มันเป็นชาที่เราไม่สูบบุหรี่ คณบดีได้ซื้อมาบางอย่างในนิวยอร์ก มันทำให้ฉันคิดว่า ทุกอย่างที่จะมาถึง - ช่วงเวลาที่เมื่อคุณรู้ทั้งหมด และทุกอย่างเป็นการตัดสินใจตลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คอในความปลื้มปีติ spastic . เขา lisped เขาจึงทุรนทุรายเขาเอ่ยปากเขาร้องครวญครางออกมาเขาก็ยังส่งเสียงเขากลับด้วยความสิ้นหวัง เขาไม่สามารถได้รับคำที่ออกมาไม่ได้เขาก็รู้สึกตื่นเต้นพร้อมด้วยอายุการใช้งาน Dean ยืนอยู่หน้าเขาด้วยซ้ำหัวโค้งมากกว่าและเหนืออีกครั้ง"ใช่ .... .... ใช่ครับ. .... .... ใช่"เขาพาผมไปที่มุม " rollo greb ว่ามีมากที่สุดที่น่ามหัศจรรย์ใจอย่างสูงสุดของทั้งหมดนั่นคือสิ่งที่ผมพยายามจะบอกให้คุณ - - นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการได้ ฉันต้องการจะเหมือนกับเขา ไม่เคยแขวนอยู่ - ขึ้นเขาจะสว่างขึ้นไปในทิศทางตรงกันข้ามกับแนวทุกครั้งที่เขาทำให้มันทั้งหมดออกจากเขารู้ว่าเขาไม่มีอะไรจะทำแต่หินและกลับออกไป ชายเขาของปลาย คุณเห็นว่าคุณไปเหมือนกับเขาเวลาทั้งหมดที่คุณจะได้รับมัน"
"ได้รับในสิ่งหรือไม่?"
"ในที่สุด ได้แล้ว! ผมจะบอกคุณตอนนี้ไม่มีเวลาเราไม่มีเวลาแล้ว"อ๋องรีบวิ่งกลับไปดู rollo greb เพิ่มเติม.
จอร์จบางตัดขนแกะนักเปียโนดนตรีแจ็สที่ดีเยี่ยมที่ผู้มีอาวุโสกล่าวว่า"ก็เหมือนกับ rollo greb คณบดีและผมก็ไปดูที่ตัดขนแกะที่ดินนก - *อยู่ท่ามกลางของในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์บ้ามานาน เป็นสถานที่ที่ไร้ผู้คนเรามีลูกค้าคนแรกที่สิบโมง ตัดขนแกะออกมาโดยไม่ต้องถามโดยนำโดยมือกับแป้นพิมพ์ของเขาเขาเป็นชาวอังกฤษหน้าตาพร้อมปลอกหุ้มสีขาวแข็งกันเล็กน้อยมีเนื้อมากสีบลอนด์ด้วยอากาศที่ละเอียดอ่อน ภาษาอังกฤษ - ฤดูร้อน' SA - ในยามค่ำคืนที่ออกมาในจำนวนหวานระลอกคลื่นแรก เขาเล่นเป็นเสียงเบส - ผู้เล่นที่พิงกับเขาเคารพนับถือและ} thrummed ตี พ่อค้าเร่ denzil ดีที่สุดนั่งนิ่ง ยกเว้นสำหรับข้อมือของเขาตะพาบขนแปรงที่. และตัดขนแกะเริ่มกับก้อนหินรอยยิ้มที่แตกออกมากกว่าหน้าของเขาเขาก็เริ่มจะหินในที่นั่งเปียโนที่กลับมาและออกมาอย่างช้าๆในครั้งแรกแล้วตีก็ขึ้นไปและเขาก็เริ่มโยกเท้าซ้ายอย่างรวดเร็วของเขากระโดดขึ้นพร้อมด้วยตีทุกคอของเขาเริ่มกับก้อนหินคด crookedness =คดเขานำใบหน้าของเขาลงในปุ่มที่เขาส่งมาให้ผมของเขากลับมาผมหวีผมของเขาเลิกเขาเริ่มเหงื่อออก เพลงที่ผมไปรับท่านให้เสียงเบส - ผู้เล่นที่งุ้มมากกว่าและจัดให้บริการอย่างครบครันในความเร็วสูงกว่าและเร็วกว่ามันดูเหมือนจะได้เร็วขึ้นและได้เร็วขึ้นว่าของทั้งหมด ตัดขนแกะก็เริ่มจะเล่นมีคอร์ดไหมของเขามันก็กลิ้งออกมาจากเสียงเปียโนที่อยู่ในห้องอาบน้ำฝักบัวที่หรูหราที่ดีเยี่ยมคุณคงคิดว่าคนที่จะไม่มีเวลาไปยังคู่สายขึ้นมา พวกเขารีดร้อนและรีดร้อนเหมือนทะเล คนร้องตะโกนให้เขา" Go !"คณบดีเหงื่อที่ปฏิญาณเทลงมาปลอกคอของเขา "เขาก็ ที่ของเขาเก่าพระเจ้า! เก่าพระเจ้าตัดขนแกะ ใช่แล้ว! ใช่แล้ว! ใช่แล้ว!"และตัดขนแกะก็รู้สึกเหมือนคนเสียสติที่อยู่ข้างหลังเขาเขาก็ไม่สามารถได้ยินเสียงของกระหอบของคณบดี imprecations และเขาไม่สามารถสัมผัสได้แม้เขาจะไม่ได้ดู "ที่เหมาะสม!"อ๋อง" "ใช่แล้ว!"ตัดขนแกะก็ยิ้มให้เขาแสดงฝีมือ ตัดขนแกะลุกขึ้นจากเสียงเปียโนที่หยดเหงื่อเหล่านี้เป็นที่ดีเยี่ยม 1949 ของเขาก่อนที่เขาจะกลายเป็นความรู้สึกเย็นสบายและการค้าเมื่อเขาไปแล้วผู้มีอาวุโสชี้ไปยังที่นั่งว่างอยู่ที่เปียโน "พระเจ้าของเก้าอี้ว่าง"เขากล่าว ในเสียงเปียโนที่เขานั่งอยู่เงาสีทองของโรงแรมทำให้สะท้อนถึงความแปลกที่ไปตามคาราวานทะเลทรายที่ทาสีบนผนังด้านหลังกลอง พระเจ้าก็ไปมันเป็นความเงียบการออกเดินทางของท่าน คืนนั้นฝน มันเป็นความเชื่อในยามค่ำคืนของฤดูฝนได้ Dean เป็นตาถลนพร้อมด้วยความน่าเกรงขาม ความบ้าคลั่งแห่งนี้จะนำไปสู่ไม่มีที่ไหนผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันและฉันก็คิดถึงเรื่องนี้เป็นเพียงเครื่องชงน้ำชาที่เราเป็นแบบปลอดบุหรี่คณบดีได้ซื้อบางส่วนใน New York มันทำให้ผมคิดว่าทุกอย่างกำลังจะมาถึง - ช่วงเวลาที่เมื่อคุณรู้ว่าทั้งหมดและมีทุกสิ่งทุกอย่างมีมติไปตลอดกาล.