The celebration of Midsummer's Eve

The celebration of Midsummer's Eve (St. John's Eve among Christians) was from ancient times a festival of the summer solstice. Bonfires were lit to protect against evil spirits which were believed to roam freely when the sun was turning southward again. In later years, witches were also thought to be on their way to meetings with other powerful beings.

The solstice itself has remained a special moment of the annual cycle of the year since Neolithic times.[6] The concentration of the observance is not on the day as we reckon it, commencing at midnight or at dawn, as it is customary for cultures following lunar calendars to place the beginning of the day on the previous eve at dusk at the moment when the Sun has set.[clarification needed] In Sweden, Finland, Latvia and Estonia, Midsummer's Eve is the greatest festival of the year, comparable only with Walpurgis Night, Christmas Eve, and New Year's Eve.

Ancient Romans would hold a festival to honor the god Summanus on June 20.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานฉลองวันของมิดซัมเมอร์ (เซนต์จอห์นวันในหมู่ชาวคริสต์) จากโบราณเวลาเทศกาลของอายันร้อนได้ Bonfires ถูกแสงเพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายที่ถูกเชื่อมั่นได้อย่างอิสระเมื่อดวงอาทิตย์ถูกเปิด southward อีกครั้ง ในปีต่อมา ทวิทช์สได้ยังความคิดที่จะไปประชุมกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ มีประสิทธิภาพในการอายันเองมีอยู่ ช่วงเวลาพิเศษของรอบประจำปีของปีตั้งแต่ครั้งยุคหินใหม่ [6] ความเข้มข้นของเรื่องคือไม่ในวันเรานับได้ จะเที่ยง หรือรุ่ง อรุณ ซึ่งเป็นจารีตประเพณีในวัฒนธรรมตามปฏิทินจันทรคติให้จุดเริ่มต้นของวันก่อนหน้าวันที่ค่ำในขณะที่เมื่อมีตั้งดวงอาทิตย์ [ชี้แจงที่จำเป็น] ในสวีเดน ฟินแลนด์ ลัตเวีย และเอสโทเนีย อีฟของมิดซัมเมอร์เป็นเทศกาลยิ่งใหญ่ที่สุดของปี เทียบเท่า กับคืน Walpurgis คริสมาสต์ วันปีใหม่ชาวโรมันสมัยโบราณจะจัดงานเทิดพระ Summanus ในวันที่ 20 มิถุนายน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉลองวันส่งท้ายกลางฤดูร้อน (อีฟเซนต์จอห์นในหมู่ชาวคริสต์) เป็นตั้งแต่สมัยโบราณเทศกาลฤดูร้อนที่ ถูกกองไฟเพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายซึ่งเชื่อกันว่าน่าจะเดินเตร่ได้อย่างอิสระเมื่อดวงอาทิตย์กำลังหันไปทางทิศใต้อีกครั้ง ในปีถัดมาแม่มดกำลังคิดว่าจะเดินทางไปประชุมร่วมกับสิ่งมีชีวิตที่มีประสิทธิภาพอื่น ๆ . ฤดูตัวเองยังคงเป็นช่วงเวลาพิเศษของรอบปีของปีตั้งแต่สมัยยุค. [6] ความเข้มข้นของการปฏิบัติที่ไม่ได้อยู่ใน วันที่เราคิดว่ามันเริ่มในเวลาเที่ยงคืนหรือในยามเช้าในขณะที่มันเป็นประเพณีวัฒนธรรมต่อไปนี้ปฏิทินจันทรคติจะวางจุดเริ่มต้นของวันในวันก่อนหน้าที่มืดในขณะที่เมื่อดวงอาทิตย์ได้มีการกำหนด. [ชี้แจงจำเป็น] ใน สวีเดน, ฟินแลนด์, เอสโตเนียลัตเวียและอีฟกลางฤดูร้อนเป็นเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปีนี้เทียบได้เฉพาะกับไน Walpurgis, วันคริสต์มาสอีฟและวันส่งท้ายปีเก่า. ชาวโรมันโบราณจะถือเทศกาลเพื่อเป็นเกียรติแก่พระเจ้า Summanus บนมิถุนายน 20

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉลองวันก่อนช่วงฤดูร้อน ( St . John อีฟในหมู่คริสเตียน ) คือตั้งแต่สมัยโบราณเทศกาลครีษมายัน กองไฟถูกจุดขึ้นเพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายซึ่งเชื่อว่าจะเดินเตร่ได้อย่างอิสระเมื่อดวงอาทิตย์เปลี่ยนไปทางใต้อีก ใน ปีต่อมา แม่มดก็คิดว่าต้องไปประชุมกับสิ่งมีชีวิตที่มีประสิทธิภาพอื่น ๆ .

อายันเองยังคงมีช่วงเวลาพิเศษในรอบปีของปี ตั้งแต่ยุคหินใหม่ครั้ง [ 6 ] ความเข้มข้นของการปฏิบัติ ไม่ใช่วันที่เราคิดว่ามันเริ่มตอนเที่ยงคืนหรือเช้ามืด มันเป็นประเพณีวัฒนธรรมตามปฏิทินจันทรคติที่จุดเริ่มต้นของวันในช่วงก่อนหน้านี้ ที่มืดในตอนที่ดวงอาทิตย์มีการตั้งค่า[ ชี้แจงจำเป็น ] สวีเดน ฟินแลนด์ ลัตเวียและเอสโตเนีย วันก่อนช่วงฤดูร้อนเป็นเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปี เปรียบด้วยนั่นก็คือวัน Walpurgis night , คริสต์มาสอีฟ , และปีใหม่

โบราณโรมันจะถือเทศกาลเพื่อเป็นเกียรติแก่พระเจ้าแซมมานัสบนมิถุนายน 20