COURCHEVEL, FRANCEThe invasion bega

COURCHEVEL, FRANCE
The invasion began, as it always did, in the last days of December. They came by armored caravan up the winding road from the floor of the Rhône Valley or descended onto the treacherous mountaintop airstrip by helicopter and private plane. Billionaires and bankers, oil tycoons and metal magnates, supermodels and spoiled children: the moneyed elite of a Russia resurgent. They streamed into the suites of the Cheval Blanc and the Byblos and commandeered the big private chalets along the rue de Bellecôte. They booked Les Caves nightclub for private all-night parties and looted the glittering shops of the Croissette. They snatched up all the best ski instructors and emptied the wineshops of their best champagne and cognac. By the morning of the twenty-eighth there was not a hair appointment to be had anywhere in town, and Le Chalet de Pierres, the famous slope-side restaurant renowned for its fire-roasted beef, had stopped taking reservations for dinner until mid-January. By New Year’s Eve, the conquest was complete. Courchevel, the exclusive ski resort high in the French Alps, was once more a village under Russian occupation.
Only the Hôtel Grand Courchevel managed to survive the onslaught from the East. Hardly surprising, devotees might have said, for, at the Grand, Russians, like those with children, were quietly encouraged to find accommodations elsewhere. Her rooms were thirty in number, modest in size, and discreet in appointment. One did not come to the Grand for gold fixtures and suites the size of football pitches. One came for a taste of Europe as it once was. One came to linger over a Campari in the lounge bar or to dawdle over coffee and Le Monde in the breakfast room. Gentlemen wore jackets to dinner and waited until after breakfast before changing into their ski attire. Conversation was conducted in a confessional murmur and with excessive courtesy. The Internet had not yet arrived at the Grand and the phones were moody. Her guests did not seem to mind; they were as genteel as the Grand herself and trended toward late middle age. A wit from one of the flashier hotels in the Jardin Alpin once described the Grand’s clientele as “the elderly and their parents.”
The lobby was small, tidy, and heated by a well-tended wood fire. To the right, near the entrance of the dining room, was Reception, a cramped alcove with brass hooks for the room keys and pigeonholes for mail and messages. Adjacent to Reception, near the Grand’s single wheezing lift, stood the concierge desk. Early in the afternoon of the second of January, it was occupied by Philippe, a neatly built former French paratrooper who wore the crossed golden keys of the International Concierge Institute on his spotless lapel and dreamed of leaving the hotel business behind for good and settling permanently on his family’s truffle farm in Périgord. His thoughtful dark gaze was lowered toward a list of pending arrivals and departures. It contained a single entry: Lubin, Alex. Arriving by car from Geneva. Booked into Room 237. Ski rental required.
Philippe cast his seasoned concierge’s eye over the name. He had a flair for names. One had to in this line of work. Alex . . . short for Alexander, he reckoned. Or was it Aleksandr? Or Aleksei? He looked up and cleared his throat discreetly. An impeccably groomed head poked from Reception. It belonged to Ricardo, the afternoon manager.
“I think we have a problem,” Philippe said calmly.
Ricardo frowned. He was a Spaniard from the Basque region. He didn’t like problems.
“What is it?”
Philippe held up the arrivals sheet. “Lubin, Alex.”
Ricardo tapped a few keys on his computer with a manicured forefinger.
“Twelve nights? Ski rental required? Who took this reservation?”
“I believe it was Nadine.”
Nadine was the new girl. She worked the graveyard shift. And for the crime of granting a room to someone called Alex Lubin without first consulting Ricardo, she would do so for all eternity.
“You think he’s Russian?” Ricardo asked.
“Guilty as charged.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

COURCHEVEL ประเทศฝรั่งเศสการรุกรานเริ่ม เป็นเสมอ ในวันสุดท้ายของเดือนธันวาคม พวกเขามา ด้วยคาราวานเกราะถนนคดเคี้ยวจากชั้นของหุบเขา Rhône ขึ้น หรือสืบเชื้อสายไปอีกทั้งยังตรงทุจริต โดยเฮลิคอปเตอร์และเครื่องบินส่วนตัว ฟอบส์ และธนาคาร tycoons น้ำมัน และโลหะ magnates, supermodels และเด็กบูด: ชนชั้นนำของรัสเซียที่ resurgent ร่ำรวย พวกเขาส่งกระแสข้อมูลไปสวีบลอง Cheval น่าบายบลอส และบุกห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ตาม rue de Bellecôte พวกเขาถือถ้ำเลส์ไนท์คลับปาร์ตี้ all-night และ looted ร้านดวงของ Croissette เขากระชากค่าทั้งหมดที่ดีที่สุดสกีผู้สอน และอบ wineshops ของสุดแชมเปญคอนยัค โดยช่วงเช้าของวันที่ยี่สิบแปด ยังไม่มีการนัดหมายผมที่จะได้ที่ใดก็ได้ในเมือง และเลอชาเดอ Pierres ลาดข้างร้านมีชื่อเสียงชื่อเสียงเนื้อของย่างไฟ ได้หยุดการจองสำหรับอาหารค่ำจนถึงกลางเดือนมกราคม ชัยชนะไม่สมบูรณ์ตามวันของปีใหม่ Courchevel พิเศษสกีรีสอร์ทที่สูงในเทือกเขาแอลป์ฝรั่งเศส เป็นหมู่บ้านภายใต้การยึดครองของรัสเซียอีกครั้งเฉพาะโฮเทลแกรนด์ Courchevel จัดการเพื่อความอยู่รอดการโจมตีจากทิศตะวันออก ไม่น่าแปลกใจ ศาสนิกชนอาจได้กล่าว สำหรับ แกรนด์ ที่นี่ เช่นผู้ที่มีเด็ก ถูกสนับสนุนอย่างเงียบ ๆ เพื่อหาที่พักอื่น ๆ ห้องเธอมีสามสิบเลข เจียมเนื้อเจียมตัวในขนาด และรอบคอบในการนัดหมาย หนึ่งไม่มีแกรนด์การแข่งขันทองสวีทขนาดของสนามฟุตบอล หนึ่งมาของยุโรปก็ครั้งเดียว หนึ่งมาไปกว่า Campari ในเลานจ์บาร์ หรืออู้เลอมอนด์ในห้องอาหารเช้าและกาแฟ สุภาพบุรุษสวมเสื้อเพื่ออาหาร และรอจนกว่าหลังอาหารเช้าก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นชุดสกีของพวกเขา สนทนาได้ดำเนินการ ในเมอร์เมอร์ confessional และ กับหน้ามากเกินไป อินเทอร์เน็ตไม่ได้เพิ่งมาที่เดอะแกรนด์ และโทรศัพท์ได้อารมณ์ เธอจึงไม่ได้ดูเหมือนใจ พวกเขาถูกเป็นพรรณเป็นแกตัวเอง และ trended ไปทางปลายยุคกลาง ปัญญาจากโรงแรม flashier ในอัลพินจาร์ดีนครั้งอธิบายของแกรนด์ลูกค้าเป็น "ผู้สูงอายุและครอบครัว"ล็อบบี้มีขนาดเล็ก ระเบียบ และอุ่น ด้วยไฟไม้แปลงดอกไม้ ทางด้านขวา ใกล้ทางเข้าของห้องอาหาร ได้รับ แอลโคฟอโศกแคบกับตะขอทองเหลืองสำหรับคีย์ห้อง pigeonholes สำหรับจดหมายและข้อความ ติดกับแผนกต้อนรับ ใกล้เดอะแกรนด์เดียว wheezing ยก ยืนเคาน์เตอร์ต้อนรับ ในช่วงบ่ายของที่สองของเดือนมกราคม มันถูกครอบครอง โดย Philippe สร้างขึ้นอย่างอดีตฝรั่งเศสพลร่มที่สวมแป้นทองข้ามสถาบันร้านอาหารนานาชาติบน lapel ของเขาสะอาด และฝันของออกจากธุรกิจโรงแรมหลังดี และจ่ายอย่างถาวรในฟาร์มเห็ดของครอบครัวของเขาใน Périgord สายตาของเขามืดเด่นถูกลดลงไปยังรายการที่ค้างอยู่ขาเข้าและขาออก มันมีอยู่รายการเดียว: Lubin, Alex เดินทาง ด้วยรถจากเจนีวา ห้อง 237 เดิน ต้องการเช่าสกีPhilippe หล่อตาต้อนเขาเก๋ากว่าชื่อ เขามีไหวพริบสำหรับชื่อ หนึ่งได้ไปในงานสายนี้ Alex...สั้นสำหรับอเล็กซานเดอร์ เขา reckoned หรือเป็น Aleksandr หรือ Aleksei เขามองขึ้น และล้างจมูกของเขาอยู่ หัวเครื่อง groomed poked ต้อนรับ มันเป็นสมาชิก Ricardo จัดการยามบ่าย"ผมคิดว่า เรามีปัญหา Philippe กล่าวเบา ๆRicardo frowned เขา Spaniard จากภูมิภาคบาสก์ เขาไม่ชอบปัญหา"มันคืออะไร"Philippe จัดค่าแผ่นเข้ามา "Lubin, Alex"Ricardo เคาะแป้นกี่บนคอมพิวเตอร์ของเขาด้วยนิ้วชี้ที่ขาวสะอาด"คืนสิบสอง ต้องการเช่าสกี ผู้ใช้นี้หรือไม่""ผมเชื่อว่า มันเป็นนาดีน"นาดีนเป็นสาวใหม่ เธอทำงานกะสุสาน และสำหรับอาชญากรรมของสิทธิห้องพักให้ผู้เรียก Alex Lubin ไม่ปรึกษา Ricardo แรก เธอทำให้นิรันดร์"คุณคิดว่า เขาเป็นรัสเซียหรือไม่" Ricardo ถาม"มีความผิดตามที่คิด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Courchevel ฝรั่งเศส
การโจมตีเริ่มขึ้นในขณะที่มันมักจะทำในวันสุดท้ายของเดือนธันวาคม พวกเขามาขนคาราวานขึ้นถนนที่คดเคี้ยวจากพื้นของนิวสวีเดนหุบเขาหรือลงมาบนยอดเขาโดยทุจริตสนามบินเฮลิคอปเตอร์และเครื่องบินส่วนตัว มหาเศรษฐี และ ธนาคาร ธุรกิจน้ำมันและโลหะพลิ้ว supermodels และเอาแต่ใจ , เด็ก : ยอดทรัพย์สินของรัสเซีย ฟื้นคืน .พวกเขาทำในห้องของ Cheval Blanc และไบบลอสใช้ส่วนตัวใหญ่และกระท่อมตาม Rue de bellec เป็นการเต้ พวกเขาจองเลสถ้ำไนท์คลับสำหรับงานเลี้ยงส่วนตัวคืนทั้งหมดและปล้นร้านค้าอร่ามของ croissette . พวกเขาขโมยขึ้นทั้งหมดที่ดีที่สุดสกีอาจารย์และอบ wineshops แชมเปญที่ดีที่สุดของพวกเขาและคอนยัคโดยช่วงเช้าของวันที่ยี่สิบแปดไม่มีผมนัดได้ทุกที่ในเมือง เลอ ชาเล่ เดอ pierres ร้านอาหารที่มีชื่อเสียง ที่มีชื่อเสียงของความลาดชันด้านข้างไฟย่างเนื้อ ได้หยุดการจองสำหรับอาหารค่ำจนถึงกลางเดือนมกราคม โดยวันขึ้นปีใหม่ ชัยชนะคือสมบูรณ์ Courchevel , พิเศษที่สกีรีสอร์ท สูงในเทือกเขาแอลป์ฝรั่งเศสเป็นอีกครั้งที่หมู่บ้านใต้ รัสเซีย อาชีพ .
เพียง H เป็นการโทรแกรนด์ Courchevel การจัดการเพื่อความอยู่รอดการโจมตีจากตะวันออก แทบจะไม่น่าแปลกใจผู้อาจพูดว่า ที่แกรนด์รัสเซีย ชอบเด็กๆ เหล่านั้นอยู่เงียบๆ ให้หาที่พักที่อื่น ห้องพักของเธอได้ 30 เบอร์ เจียมเนื้อเจียมตัว ในขนาด และรอบคอบในการแต่งตั้งหนึ่งไม่ได้มายิ่งใหญ่สำหรับโคมไฟทองและห้องสวีทขนาดฟุตบอลแคมป์ . หนึ่งมาสำหรับรสชาติของยุโรปอย่างที่มันเคยเป็น คนมาอู้เหนือคุณค่าในเลานจ์บาร์ หรือเสียเวลาให้กับกาแฟ และเลอมงด์ในห้องอาหารเช้า สุภาพบุรุษสวมเสื้อกันรอให้เช้าก่อนเปลี่ยนเป็นชุดสกีของพวกเขาการสนทนาดำเนินการในคำสารภาพบ่นและด้วยความสุภาพมากเกินไป อินเทอร์เน็ตมียังไม่ได้มาถึง แกรนด์ และ โทรศัพท์เจ้าอารมณ์ แขกของเธอดูเหมือนจะไม่ได้สนใจ เขาเป็นสุภาพเป็นแกรนด์ตัวเองและมีแนวโน้มทางสายกลางอายุ เป็นปัญญาจากหนึ่งของที่พักใน Jardin flashier ลพินเคยอธิบายลูกค้าแกรนด์เป็น " ผู้สูงอายุและพ่อแม่ของพวกเขา"
ล็อบบี้เล็กๆ สะอาดสะอ้านและร้อน โดยมีแนวโน้มที่ดีไม้ไฟ ด้านขวา ใกล้ทางเข้าของห้องอาหาร ก็ต้อนรับ ซุ้มแคบกับตะขอทองเหลืองสำหรับห้องคีย์และ pigeonholes สำหรับข้อความอีเมลและ ติดกับแผนกต้อนรับ ใกล้แกรนด์เดี่ยวหอบยก ยืนโต๊ะพนักงานต้อนรับ ในช่วงบ่ายของวันที่ 2 ของเดือนมกราคม มันถูกครอบครองโดยฟิลลิปที่บรรจงสร้างอดีตฝรั่งเศสพลร่มที่ใส่ข้ามกุญแจทองของสถาบันบริการระหว่างประเทศบนปกสะอาดสะอ้านของเขาและฝันของการออกจากธุรกิจโรงแรมไว้ให้ดี และตั้งหลักแหล่งถาวรในครอบครัวเห็ดฟาร์มใน P é rigord . สายตาเข้มของเขารอบคอบลดลงต่อรายการของรอผู้โดยสารขาเข้าและขาออก มันมีรายการเดียว : ป๋วย อเล็กซ์เดินทางด้วยรถยนต์จากเจนีวา จองเป็นห้อง 237 . ค่าเช่าสกีต้อง .
ฟิลิปป์เฝือกเขาเก๋า แผนกลูกค้าสัมพันธ์ ตามากกว่าชื่อ เขามีไหวพริบสำหรับชื่อ หนึ่งต้องทำงานแบบนี้ อเล็กซ์ . . . . . . . สั้นสำหรับ อเล็กซานเดอร์ เขาคาดคิด . หรือมันคืออเล็กซานเดอร์ ? หรือ aleksei ? เขาเงยหน้าขึ้นและล้างคอของเขาอย่างระมัดระวัง การดูแลเป็นอย่างดีไม่มีที่ติ หัวโผล่จากแผนกต้อนรับส่วนหน้า มันเป็นของ ริคาร์โด้ผู้จัดการบ่าย .
" ฉันคิดว่าเรามีปัญหา " ฟิลลิปกล่าวอย่างใจเย็น
ริคาร์โด้ขมวดคิ้ว . เขาเป็นชาวสเปน จากเขต Basque . เขาไม่ได้เป็นปัญหา .
" มันคืออะไร ? "
ฟิลิปป์ หยิบมาแผ่น " ป๋วย อเล็กซ์ "
ริคาร์โด เคาะไม่กี่ปุ่มบนคอมพิวเตอร์ของเขากับที่นิ้วชี้ .
" สิบสองคืน ? ค่าเช่าสกีที่ต้องการ ? ใครเอาอย่างนี้ ? "
" ผมเชื่อว่ามันเป็น "
นาดีนนาดีน เป็นสาวใหม่ เธอทำงานกะดึก และอาชญากรรมให้ห้องมีใครบางคนเรียกอเล็กซ์ลูบินโดยไม่ปรึกษาก่อน ริคาร์โด้ เธอจะทำเช่นนั้นไปชั่วนิรันดร์ .
" คุณคิดว่า เขาเป็นชาวรัสเซีย " ริคาร์โดถาม .
" รู้สึกผิด "