There are things that father never

There are things that father never told us, things he wasn't very truthful about. One of them obviously being me."

I heard him sigh as I heard his steps pace back and forth in front of the bathroom door.

"I didn't mean to abandon you all those years ago, Lucas. The thirst...," he trailed, "It was so bad. I had to leave or I would have put everyone in danger. Please understand that I did what I thought was best. Over the years, I became more able to control it and learned on my own that there were other ways to sedate the thirst rather than use humans. I realized that though I had become something evil, there was still good inside in me.

I had come to see dad, to show him. For years we were told that this couldn't happen…a werewolf becoming a vampire. Up until now, our people just hadn't allowed it. Should it happen, it would mean certain death. It was only the honorable thing to do. But Father couldn't do that to me, he couldn't order my death. Instead he said I wasn't welcome to Oranious anymore, that I had been exiled."

"Father would never have done that. He would never turn away his own son," my voice harsh and barely loud enough over the sound of water hitting the tile floor.

"He had no choice, Lucas. I know that now. It was the only way he could of saved me."

His footsteps stopped and I heard him slide to the floor. I stared at the drain, watching the water circle down, listening to my brother.

"But with my gift, I disobeyed orders. I was able to stay but be unseen. I was only planning on staying for a little while. Just long enough to make sure you were alright and safe. I needed to know that the vampire who had done this to me wouldn't come after you. But then I notice Tabitha and she wasn't the little girl who followed me around anymore. She had grown up and I just couldn't turn my attention away from her. I watched her, followed her and fell in love. It was impossible for me to leave."

I shut the faucet off, starting to dry myself and get dressed. I put my jeans back on and made my way out the bathroom. Julian had moved and now was sitting on the edge of my bed, head in his hands. I put my shirt on and leaned against the wall across the room watching him.

"Then certain things started to set in motion. I watched you fall in love with Leah," he continued still not looking up. "I was concerned so I sought her out, trying to figure who she was and where she came from. I researched shape shifters, trying to dig up any information that I could find. In all texts and research that I found, she shouldn't exist…a female shape shifter. They should only be carried in the male chromosome.

"I learned that these shape shifters run in packs very much like we do. But what was most interesting I had found that they had become allies to a coven a vampires. These vampires were not like the ones I knew, they had eyes that were gold like mine. They were peaceful, civilized and not motivated by their thirst. They are strong Lucas. You know that. The powers they have are phenomenal. The only way the human race can survive this is if the people of Oranious align themselves with them."

He looked up at me. His stillness was uncomfortable even more so of what he was implying. I turned away from his gaze.

"I haven't known her that long, Julian" I said.

"This is hardly the time for courting, Lucas. Taking her out on more dates isn't going to change what you already know what you feel for her. How can you be so consumed with finding her but don't know if you want to make the commitment of spending the rest of your life with her?"

I know how I felt but I also didn't want to inadvertently push her away. I would do anything to have her as my wife but I didn't want to assume that she felt the same way about me, or at least as strong. I knew she had said I was her imprint. But I really didn't know what that all entailed.

"This is hardly a conversation that needs to be had. She isn't even here, she hasn't been found." I grabbed my shoes as I slipped my sweatshirt on. I looked at the clock. "I have to go."

"The kingdom is starting to divide. I don't know how long things will keep holding together. We need this alliance, Lucas."

I began to push past him but felt his cold hand on my shoulder. His hand stood out in front of me, holding our mother's wedding ring.

"You're going to need this soon," Julian said. He dropped it in my palm and I held the ring, staring at in fear. "Let's not waste anymore time, Lucas. Tonight we find her."

It was him who started past me and made his way out the door. With new resolve I slipped the ring on my the chain of my necklace. I knew my mother had loved Leah, even during the short time she knew her.

"Are you coming?" Julian called from the hallway.

I tucked the necklace under my shirt. Tonight was different, I could feel it. Not just because Julian had said so, but I had never felt such certainty within myself. Tonight, Leah and I would find each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสิ่งที่พ่อไม่เคยบอกเรา สิ่งที่ไม่จริงมากเกี่ยวกับ หนึ่งในนั้นเห็นได้ชัดว่าการฉัน"ได้ยินเสียงเขาถอนหายใจ ตามที่ผมได้ยินตอนเขาก้าวมาด้านหน้าของประตูห้องน้ำ"ผมไม่ได้หมายถึง การละทิ้งคุณทุกปีผ่านมา ลูคัส เขาหายกระหาย...," "มัน เป็นไม่ดี นิด หรือฉันได้ใส่ทุกคนตกอยู่ในอันตราย โปรดเข้าใจว่า ผมทำอะไรผมคิดว่า ดีที่สุด ปี ฉันกลายเป็นมากขึ้นสามารถที่จะควบคุมมัน และเรียนรู้ของตัวเองว่ามีวิธีอื่น ๆ ในการสงบกระหายน้ำ มากกว่าที่ใช้มนุษย์ได้ ฉันรู้ว่าฉันได้กลายเป็นสิ่งชั่วร้าย มีว่ายังดีภายในตัวผมฉันได้มาถึงดูพ่อ การแสดง ปี เราก็บอกว่า สิ่งนี้ไม่เกิดขึ้น...กลายเป็น แวมไพร์มนุษย์หมาป่า จนถึงขณะนี้ คนเราก็ไม่ได้มัน ควรมันเกิดขึ้น มันจะหมายถึง การตายของบางอย่าง มันเป็นเพียงสิ่งเกียรติจะทำ แต่พ่อไม่ว่า ฉันไม่สามารถสั่งเขาฉันตาย แต่ เขากล่าวว่า ผมไม่ยินดีต้อนรับสู่ Oranious อีกต่อไป ว่า ฉันได้ถูกเนรเทศ""พ่อจะไม่เคยได้ทำที่ เขาจะไม่เคยหันเบี่ยง เสียงของฉันแทบไม่ดังพอที่ผ่านเสียงของน้ำตีพื้นกระเบื้อง และรุนแรง"เขาไม่มีทางเลือก ลูคัส ฉันรู้ว่าตอนนี้ มันเป็นวิธีเดียวที่เขาสามารถของข้า"รอยเท้าของเขาหยุด และผมได้ยินเขาสไลด์กับพื้น ผมจ้องไปที่ท่อระบายน้ำ ดูวงน้ำลง ฟังพี่"แต่กับของขวัญของฉัน ฉันไม่สั่ง ผมได้อยู่ แต่จะมองไม่เห็น ฉันเท่านั้นคือการวางแผนอยู่ข้างทาง นานพอที่จะแน่ใจว่าคุณมีไรเพียง และปลอดภัย ฉันจำเป็นต้องรู้ว่า แวมไพร์ที่ทำนี้ผมคงไม่มาหลังจากที่คุณ แต่แล้ว ผมสังเกตเลสเบี้ยน และเธอไม่ใช่สาวน้อยที่ฉันรอบ ๆ อีกต่อไป เธอเติบโตขึ้น และก็ไม่สามารถเปิดใช้ความสนใจของฉันห่างจากเธอ ผมดูเธอ ตามเธอ และตกหลุมรัก เป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะปล่อย"ฉันปิดก๊อกน้ำอัตโนมัติ เริ่มแห้งเอง และแต่งตัว ผมใส่กางเกงขาสั้น และทำวิธีของฉันออกจากห้องน้ำ จูเลียนได้ย้าย และขณะ นั่งบนขอบเตียงของฉัน หัวในมือของเขา ผมใส่เสื้อของฉัน และพิงกับผนังห้องดูเขา"แล้วบางสิ่งบางอย่างเริ่มต้นการตั้งค่าในการเคลื่อนไหว ผมดูคุณตกหลุมรักกับชาย เขายังคงยังคงไม่มอง "ผมกังวลดังนั้นฉันขอเธอออก พยายามที่จะคิดว่าเธอเป็นใครและเธอมาจากไหน ฉันวิจัยรูปร่าง shifters พยายามขุดข้อมูลใด ๆ ที่ฉันสามารถหา ตำราและงานวิจัยที่พบ เธอไม่ควรมี... shifter ในร่างหญิง เท่านั้นพวกเขาควรจะดำเนินในโครโมโซมเพศชาย"ผมเรียนรู้ว่า shifters รูปร่างเหล่านี้เรียกใช้ในชุดมากเหมือนที่เราทำ แต่น่าสนใจที่สุดคือได้พบว่า พวกเขาได้กลายเป็นพันธมิตรเพื่อเป็น coven เป็นแวมไพร์ แวมไพร์เหล่านี้ไม่ได้เช่นคนรู้ พวกเขามีตาที่เช่นเหมืองทอง พวกเขาก็เงียบสงบ อารยะ และไม่บันดาลกระหาย ลูคัสที่แข็งแกร่งได้ คุณรู้ว่า อำนาจที่พวกเขาได้มีปรากฎการณ์ วิธีเดียวที่มนุษย์สามารถอยู่รอดนี้คือ ถ้าคนของ Oranious จัดตำแหน่งตัวเองกับพวกเขา"เขามองขึ้นที่ผม ๖๐ ของเขารู้สึกอึดอัดยิ่งขึ้นดังนั้นของอะไรที่เขาอ้างนั้น ผมหันไปจากสายตาของเขา"ฉันไม่รู้จักเธอที่ยาวนาน Julian " ผมกล่าว"นี้เป็นแทบครั้งสำหรับติด ลูคัส สละของเธอออกในวันอื่น ๆ ไม่ได้ไปเปลี่ยนอะไร คุณรู้อยู่แล้วว่าคุณรู้สึกอะไรสำหรับเธอ คุณจะให้ใช้ ด้วยแต่เธอไม่รู้ถ้าคุณต้องการใช้จ่ายส่วนเหลือของชีวิตของคุณกับเธอมุ่งมั่นค้นหา"ผมทราบวิธีคะ แต่ยังไม่อยากจะตั้งใจผลักดันเธอออกไป ฉันจะทำอะไรเพื่อให้เธอเป็นภรรยา แต่ไม่ได้ต้องการสมมติว่า เธอรู้สึกแบบเดียวกัน เกี่ยวกับ ฉัน หรือน้อยเป็นที่แข็งแกร่ง ฉันรู้ว่า เธอได้บอกฉันเธอประทับ แต่จริง ๆ ไม่ได้รู้อะไรที่เกี่ยวทั้งหมดเป็นบทสนทนาที่ต้องการที่จะได้แทบไม่ เธอไม่ได้แม้แต่ที่นี่ เธอยังไม่พบ" ฉันคว้ารองเท้าของฉันเป็นฉันลื่นเสื้อกีฬาคอกลมของฉันบน ผมมองที่นาฬิกา "ฉันต้องไป""ราชอาณาจักรจะเริ่มต้นการแบ่ง ไม่นานสิ่งที่จะให้ถือกัน เราต้องนี้พันธมิตร ลูคัส"ผมเริ่มที่จะผลักดันผ่านเขา แต่รู้สึกว่ามือของเขาเย็นบนไหล่ของฉัน มือของเขายืนออกด้านหน้าของฉัน ถือแหวนแต่งงานของแม่ของเรา"คุณจะต้องเร็ว จูเลียนกล่าวว่า เขาลดลงในปาล์มของฉัน และฉันถือแหวน จ้องในความกลัว "เราไม่ต้องเสียเวลาอีกต่อไป ลูคัส คืนนี้เราพบเธอ"เป็นคนที่เริ่มผ่านมาฉัน และทำทางของเขาออกจากบ้าน นั้น มีแก้ไขใหม่ ฉันลื่นแหวนบนฉันโซ่สร้อยคอของฉัน ผมรู้ว่า แม่ก็รักชาย แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอรู้ว่าเธอ"คุณมา" จูเลียนเรียกจากห้องโถงฉันซุกสร้อยคอภายใต้เสื้อของฉัน คืนนี้แตกต่างกัน ฉันสามารถรู้สึกว่ามัน ไม่เพียง เพราะจูเลียนได้กล่าว แต่ฉันไม่เคยได้รู้สึกแน่นอนดังกล่าวอยู่ในตัวเอง คืนนี้ ลีอาห์และฉันจะพบกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสิ่งที่พ่อไม่เคยบอกกับเราว่าสิ่งที่เขาไม่ได้พูดจริงมากเกี่ยวกับการเป็น หนึ่งในนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นฉัน. "

ฉันได้ยินเขาถอนหายใจเป็นขั้นตอนที่ผมได้ยินเขาก้าวไปมาอยู่หน้าประตูห้องน้ำ.

" ผมไม่ได้หมายความว่าคุณจะละทิ้งทุกปีที่ผ่านมาลูคัส กระหายน้ำ ... "เขาหาย" มันแย่มาก ผมต้องออกหรือฉันจะได้ใส่ทุกคนตกอยู่ในอันตราย โปรดเข้าใจว่าผมทำในสิ่งที่ฉันคิดว่าดีที่สุด กว่าปีที่ผมจะกลายเป็นมากขึ้นสามารถที่จะควบคุมมันและเรียนรู้ด้วยตัวเองว่ามีวิธีอื่นที่จะสงบกระหายแทนที่จะใช้มนุษย์ ฉันตระหนักว่าแม้ว่าผมได้กลายเป็นสิ่งที่ชั่วร้ายยังคงมีภายในที่ดีในตัวผม

ฉันได้มาดูพ่อจะแสดงให้เขา สำหรับปีเราก็บอกว่าเรื่องนี้ไม่สามารถเกิดขึ้น ... มนุษย์หมาป่ากลายเป็นแวมไพร์ จนถึงตอนนี้คนของเราเพียงแค่ไม่ได้รับอนุญาต มันจะเกิดขึ้นมันจะหมายถึงความตายบาง มันเป็นเพียงสิ่งที่มีเกียรติที่จะทำ แต่พ่อไม่สามารถทำแบบนั้นกับฉันเขาไม่สามารถสั่งตายของฉัน แต่เขาบอกว่าผมไม่ได้ยินดีต้อนรับสู่ Oranious อีกต่อไปแล้วว่าผมถูกเนรเทศ. "

" พ่อจะไม่ได้ทำอย่างนั้น เขาจะไม่หันไปลูกชายของเขาเอง "เสียงของฉันที่รุนแรงและแทบจะไม่ดังพอมากกว่าเสียงน้ำตีพื้นกระเบื้อง.

" เขาไม่มีทางเลือกลูคัส ฉันรู้ว่าตอนนี้ มันเป็นวิธีเดียวที่เขาสามารถของบันทึกฉัน. "

รอยเท้าของเขาหยุดและผมได้ยินเขาเลื่อนไปกองกับพื้น. ฉันจ้องมองมาที่ท่อระบายน้ำที่ดูวงกลมน้ำลงฟังพี่ชายของฉัน.

" แต่กับของขวัญของฉันฉันเชื่อฟังคำสั่ง . ฉันก็สามารถที่จะอยู่ แต่จะมองไม่เห็น ฉันเป็นเพียงการวางแผนในการเข้าพักในขณะที่น้อย นานพอที่จะให้แน่ใจว่าคุณก็ไม่เป็นไรและปลอดภัย ฉันต้องการที่จะรู้ว่าแวมไพร์ที่เคยทำกับฉันแบบนี้จะไม่มาหลังจากที่คุณ แต่แล้วผมสังเกตเห็น Tabitha และเธอก็ไม่ได้เป็นสาวน้อยที่ตามฉันไปรอบ ๆ อีกต่อไป เธอเติบโตขึ้นมาและผมก็ไม่สามารถหันความสนใจของเราไปจากเธอ ฉันดูเธอเดินตามเธอและตกหลุมรัก มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะออก. "

ฉันปิดก๊อกน้ำออกเริ่มต้นในการแห้งตัวเองและได้รับการแต่งตัว. ฉันใส่กางเกงยีนส์ของฉันกลับมาและทำทางของฉันออกห้องน้ำ. จูเลียนได้ย้ายและตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนขอบเตียงของฉัน หัวในมือของเขา. ฉันใส่เสื้อของฉันและพิงผนังในห้องที่เฝ้าดูเขา.

"แล้วสิ่งบางอย่างเริ่มที่จะตั้งในการเคลื่อนไหว ผมเฝ้าดูคุณตกอยู่ในความรักกับลีอาห์ "เขายังคงยังคงไม่ได้มอง up." ผมกังวลดังนั้นฉันขอเธอออกมาพยายามที่จะคิดว่าเธอเป็นใครและสถานที่ที่เธอมาจาก ฉันวิจัยจำแลงรูปร่างพยายามที่จะขุดขึ้นข้อมูลใด ๆ ที่ฉันสามารถหา ในตำราและงานวิจัยที่ผมพบว่าที่ทุกคนไม่ควรอยู่ ... จำแลงรูปร่างหญิง พวกเขาควรจะดำเนินการเฉพาะในโครโมโซมเพศชาย

"ผมได้เรียนรู้ว่าสิ่งเหล่านี้จำแลงรูปร่างทำงานในแพ็คมากเหมือนที่เราทำ. แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดที่ฉันได้พบว่าพวกเขาได้กลายเป็นพันธมิตรแม่มดเป็นแวมไพร์. แวมไพร์เหล่านี้ไม่ได้เช่นคนที่ผมรู้ว่าพวกเขามีดวงตาที่มี ทองเช่นเหมือง. พวกเขาเงียบอารยะและไม่ได้แรงบันดาลใจจากความกระหายของพวกเขา. พวกเขามีความแข็งแรงลูคัส. คุณรู้ว่า. อำนาจที่พวกเขาได้เป็นปรากฏการณ์. วิธีเดียวที่มนุษย์สามารถอยู่รอดได้นี้คือถ้าคน Oranious จัดตัวเองด้วย พวกเขา. "

เขามองมาที่ฉัน ความนิ่งของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจมากยิ่งขึ้นดังนั้นในสิ่งที่เขาได้รับการบอกเป็นนัยว่า ผมหันไปจากสายตาของเขา

"ฉันไม่ได้เป็นที่รู้จักกันมานานแล้วว่าเธอจูเลียน" ผมพูด

"นี่คือแทบจะไม่ได้มีเวลาสำหรับการเกี้ยวพาราสีลูคัส. พาเธอออกมาในวันมากขึ้นจะไม่เปลี่ยนสิ่งที่คุณรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่คุณรู้สึกสำหรับเธอ. วิธีที่คุณสามารถนำมาบริโภคเพื่อให้มีการหาเธอ แต่ไม่ทราบว่าคุณต้องการ ที่จะทำให้ความมุ่งมั่นของการใช้จ่ายส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณกับเธอหรือไม่ "

ฉันรู้ว่าฉันรู้สึก แต่ฉันยังไม่ต้องการที่จะไม่ได้ตั้งใจผลักดันเธอออกไป ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอเป็นภรรยาของฉัน แต่ฉันไม่อยากจะคิดว่าเธอรู้สึกเหมือนกันเกี่ยวกับตัวฉันหรืออย่างน้อยก็เป็นที่แข็งแกร่ง ผมรู้ว่าเธอเคยบอกว่าผมเป็นที่ประทับของเธอ แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ทุกคนยกให้

"นี่คือแทบจะไม่การสนทนาที่จะต้องมี. เธอเป็นไม่ได้ที่นี่เธอยังไม่ได้รับการค้นพบ." ผมคว้ารองเท้าของฉันเป็นฉันลื่นเสื้อยืดของฉันใน ผมมองไปที่นาฬิกา "ฉันต้องไปแล้ว."

"อาณาจักรเริ่มที่จะแบ่ง. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ยาวจะทำให้การถือครองร่วมกัน. เราจำเป็นต้องมีพันธมิตรนี้ลูคัส."

ผมเริ่มที่จะผลักดันผ่านมา แต่เขารู้สึกว่ามือเย็นของเขาบนไหล่ของฉัน มือของเขาออกมายืนอยู่ที่ด้านหน้าของฉันถือแหวนแต่งงานแม่ของเรา

"คุณกำลังจะต้องไม่ช้านี้" จูเลียนกล่าวว่า เขาลดลงในฝ่ามือของฉันและฉันถือแหวนจ้องมองที่ในความหวาดกลัว "เราไม่ต้องเสียเวลาอีกต่อไป, ลูคัส. คืนนี้เราพบเธอ."

มันเป็นเขาที่เริ่มต้นที่ผ่านมาผมและทำทางของเขาออกจากประตู กับการแก้ปัญหาใหม่ฉันลื่นแหวนในห่วงโซ่ของฉันสร้อยคอของฉัน ผมรู้ว่าแม่ของฉันเคยรักลีอาห์แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอรู้ว่าเธอ

"คุณมา?" จูเลียนเรียกจากห้องโถง

ผมซุกสร้อยคอภายใต้เสื้อของฉัน คืนนี้ก็แตกต่างกันผมจะรู้สึกว่ามัน ไม่เพียงเพราะจูเลียนได้กล่าวเช่นนั้น แต่ฉันไม่เคยรู้สึกว่าความเชื่อมั่นดังกล่าวภายในตัวเอง คืนนี้ลีอาห์และฉันอยากจะพบว่าแต่ละอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีบางอย่างที่พ่อไม่เคยบอกเราเลยว่า สิ่งที่เขาไม่ค่อยพูดเกี่ยวกับ หนึ่งในนั้นก็เป็นผม "ผมได้ยินเขาถอนหายใจเมื่อได้ยินเขาก้าวเดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูห้องน้ำ" ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเธอ เมื่อหลายปีก่อน ลูคัส กระหาย . . . . . . . " เขาสะกดรอย " มันเลว ฉันต้องจากไป หรือ ผมจะทำให้ทุกคนตกอยู่ในอันตราย โปรดเข้าใจว่าผมทำในสิ่ง ที่ผมคิดว่าดีที่สุด ปี ผมก็สามารถที่จะควบคุมมันและเรียนรู้ด้วยตัวเองว่ามีวิธีการอื่น ๆเพื่อควบคุมความอยาก แทนที่จะใช้มนุษย์ ฉันตระหนักว่าฉันได้กลายเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย ก็ ยัง ดี อยู่ในตัวฉันฉันมาหาพ่อ เพื่อแสดงให้เขาดู สำหรับปี เราบอกว่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น . . . . . . . มนุษย์หมาป่ากลายเป็นแวมไพร์ จนถึงตอนนี้คนของเราก็ไม่อนุญาต มันควรจะเกิดขึ้น นั่นหมายถึงความตาย มันเป็นเกียรติอย่างที่ต้องทำ แต่พ่อทำอย่างนั้นไม่ได้นะ เขาไม่ได้สั่งให้ฉันตาย . แทน เขาบอกว่าผมไม่ต้อนรับ oranious อีกต่อไป ที่ผมถูกเนรเทศ "" พ่อจะไม่มีวันทำแบบนั้น เขาจะไม่มีวันหันหลังให้ลูกชายของเขาเอง " เสียงที่แข็งกร้าวและแทบจะไม่ดังพอผ่านเสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้อง" เขาไม่มีทางเลือก ลูคัส ตอนนี้ผมรู้แล้ว เป็นทางเดียวที่เขาจะช่วยฉันเขาหยุดและฉันได้ยินเขาไถลกับพื้น ผมจ้องมองดูน้ำระบายวงกลมลง ฟังพี่" แต่ของขวัญของฉันด้วย ฉันขัดคำสั่ง ฉันได้อยู่ แต่จะมองไม่เห็น ฉันแค่คิดอยู่สักพัก เพียงยาวพอเพื่อให้แน่ใจว่า คุณได้ถูก และปลอดภัย ฉันต้องการที่จะรู้ว่าแวมไพร์ที่ทำแบบนี้กับผมไม่ได้มาหาคุณ แต่แล้วผมสังเกตเห็นทาบิธา เธอไม่ใช่สาวน้อยที่ตามฉันอีกแล้ว เธอจะเติบโตขึ้น และผมก็ไม่สามารถเปลี่ยนความสนใจไปจากเธอ ฉันเฝ้าดูเธอ ตามเธอ และตกหลุมรักกัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน ที่จะไป . "ฉันปิดก๊อกน้ำออก เริ่มให้บริการเอง และแต่งตัว ฉันใส่กางเกงของฉันกลับในและทำให้วิธีที่ออกมาจากห้องน้ำ จูเลี่ยนได้ย้ายตอนนี้นั่งอยู่บนขอบเตียง หัวอยู่ในมือ ฉันใส่เสื้อของฉันและพิงกับผนังฝั่งตรงข้ามดู" แล้วสิ่งที่แน่นอนเริ่มตั้งในการเคลื่อนไหว ฉันมองดูเธอตกหลุมรักเลอา " เขายังคงไม่เงยหน้าขึ้นมอง " ฉันกังวล ฉันขอเธอ พยายามหาทางที่เธอและที่เธอจากมา ผมสนใจพวกมนุษย์แปลงร่างได้ พยายามขุดคุ้ยข้อมูลใด ๆที่ฉันสามารถหา ในตำราและงานวิจัยที่ผมพบ เธอไม่ควรจะอยู่ . . . . . . . Shifter รูปร่างหญิง พวกเขาควรจะดำเนินการในโครโมโซมของเพศชาย" ผมได้เรียนรู้ว่าเหล่านี้พวกมนุษย์แปลงร่างได้วิ่งในแพ็คมากเหมือนกับที่เราทำ แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดที่ฉันได้พบว่าพวกเขาได้กลายเป็นพันธมิตรกับแม่มดเป็นแวมไพร์ แวมไพร์พวกนี้ ไม่เหมือนคนที่ผมรู้จัก เขามีแววตาที่ถูกทองเหมือนผม พวกเขาที่เงียบสงบ มีวัฒนธรรม และไม่กระตุ้นความกระหายของพวกเขา พวกเขาเป็นลูคัสที่แข็งแกร่ง คุณก็รู้ พลังที่พวกเขามี ปรากฏการณ์ วิธีเดียวที่มนุษย์สามารถอยู่รอดได้คือ ถ้าคน oranious จัดตัวเองกับพวกเขา . "เขาเงยหน้ามองฉัน ความนิ่งของเขาอึดอัดมากขึ้นของสิ่งที่เขาอ้างว่า . ผมห่างจากสายตาของเขาเปลี่ยนไป" ผมไม่ได้รู้จักเธอมานาน จูเลี่ยน "" นี่ไม่ใช่เวลามาติดพัน ลูคัส พาเธอออกเดทเพิ่มเติมไม่ได้จะเปลี่ยนสิ่งที่คุณรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่คุณรู้สึกกับเธอ ทำไมคุณถึงใช้กับการหาของเธอ แต่ไม่รู้ว่าถ้าคุณต้องการที่จะทำให้ความมุ่งมั่นของการใช้จ่ายส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณกับเธอ ? "ผมรู้ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ฉันก็ยังไม่อยากตั้งใจผลักเธอออกไป ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมาเป็นภรรยาของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะสมมติว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกับฉัน หรืออย่างน้อยก็แข็งแรง ฉันรู้ว่าเธอเคยพูดว่าฉันฝังใจของเธอ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าทั้งหมด entailed ." นี่ไม่ใช่การสนทนาที่ต้องมี เธอไม่ได้มาที่นี่ เธอไม่พบ . " ฉันหยิบรองเท้าของฉัน ฉันใส่เสื้อของฉันบน ผมมองนาฬิกา " ฉันต้องไป" อาณาจักรเริ่มที่จะแยก ฉันไม่ทราบวิธียาวมันจะถือด้วยกัน เราต้องการพันธมิตรนี้ ลูคัส "ฉันเริ่มที่จะผลักดันผ่านเขา แต่รู้สึกเย็นมือของเขาบนไหล่ของฉัน มือของเขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ถือแหวนแต่งงานของแม่" คุณจะต้องตอนนี้ " จูเลียน กล่าว เขาทำมันในฝ่ามือของฉัน และฉันถือแหวน จ้องมองในความหวาดกลัว . อย่าเสียเวลาเลย ลูคัส คืนนี้เราหาเธอ "เขาเป็นคนเริ่มมาและทำทางของเขาออกจากประตู ใหม่แก้ปัญหาผมลื่นแหวนของฉันโซ่สร้อยคอของฉัน ผมรู้ว่าแม่รักลีอาห์ แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆที่เธอเคยรู้จักเธอ" คุณจะมา ? จูเลียน เรียกว่าจากทางเดินฉันซุกสร้อยใต้เสื้อของผม คืนนี้มันต่างกัน ผมรู้สึกได้ ไม่ใช่แค่เพราะจูเลียนพูดอย่างนั้น แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้แน่นอนภายในตัวเอง คืนนี้ ลีอาห์ และผมจะหาแต่ละอื่น ๆ