Taste" is a short story by Roald Da

Taste" is a short story by Roald Dahl that was first published in the March 1945 issue of Ladies Home Journal. It later appeared in the Dec 8 1951 New Yorker and the 1953 collection Someone Like You.

There are six people eating a fine dinner at the house of Mike Schofield, a London stockbroker: Mike, his wife and daughter, an unnamed narrator and his wife, and a wine connoisseur, Richard Pratt. Pratt often makes small bets with Schofield to guess what wine is being served at the table, but during the night in the story he is uninterested, instead attempting to socialize with Schofield's eighteen-year-old daughter, Louise.

When Schofield brings the second wine of the night he remarks that it will be impossible to guess where it is from, but Pratt takes that as a challenge. The tough talk on both sides leads the two to increase the bet until Pratt declares that he would like to bet for the hand of Schofield's daughter in marriage—if he loses, he will give Schofield both of his houses. Though his wife and daughter are understandably horrified, Mike eventually convinces them to accept the bet—it is too good a deal to pass up, especially since the wine will be impossible to identify.

However, Pratt proceeds to name the district, commune, vineyard, and the year of the wine (though Mike doesn't turn over the bottle, his reaction appears to be one of disbelief that Pratt could have guessed correctly). At this moment, however, the maid walks in and returns to Pratt his glasses, which he had left on the cabinet in the study earlier in the evening where the bottle had been left out to reach room temperature. (Pratt had picked out this place in the study on an earlier visit as the ideal place to sit the wine—his glasses being left there reveals that he knew the wine in advance and cheated on the bet.) The story ends with Mike starting to get angry and his wife telling him to calm down.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รสชาติ"เป็นเรื่องสั้น โดยเล็นโรอัลด์ดาห์ลที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือน 1945 มีนาคมเรื่องผู้หญิงหน้าแรกสมุด ภายหลังปรากฏใน 1951 8 ธันวาคม New Yorker และคอลเลกชัน 1953 คนเช่นคุณมี 6 คนกินอาหารมื้อเย็นที่ดีที่บ้านของไมค์ Schofield, stockbroker ลอนดอน: ไมค์ ภรรยา และลูกสาว เป็นผู้บรรยายชื่อ และ ภรรยา และนักเลงไวน์ ริชาร์ดคิด คิดทำให้การเดิมพันเล็กกับ Schofield เดาว่าไวน์ถูกบริการตารางมักจะ แต่ในตอนกลางคืนในเรื่องเขาเป็น uninterested แทน พยายามเข้าสังคมกับลูกสาวจำนวนปีของ Schofield หลุยส์เมื่อ Schofield ไวน์ที่สองของ เขาหมายเหตุว่า มันจะไม่สามารถเดาที่อย่าง แต่ใช้เวลาคิดที่เป็นความท้าทาย พูดยากทั้งสองด้านนำสองเพิ่มขึ้นจนคิดประกาศว่า เขาต้องการเดิมพันในมือของลูกสาวของ Schofield สามีซึ่งถ้าเขาสูญเสีย เขาจะ Schofield ทั้งบ้านของเขา แม้ว่าภรรยาและลูกสาวของเขาคือ horrified ช้า ๆ ไมค์สุด convinces ให้ยอมรับการเดิมพัน — มันเป็นข้อเสนอดีเกินไปผ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ไวน์จะไม่สามารถระบุHowever, Pratt proceeds to name the district, commune, vineyard, and the year of the wine (though Mike doesn't turn over the bottle, his reaction appears to be one of disbelief that Pratt could have guessed correctly). At this moment, however, the maid walks in and returns to Pratt his glasses, which he had left on the cabinet in the study earlier in the evening where the bottle had been left out to reach room temperature. (Pratt had picked out this place in the study on an earlier visit as the ideal place to sit the wine—his glasses being left there reveals that he knew the wine in advance and cheated on the bet.) The story ends with Mike starting to get angry and his wife telling him to calm down.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Taste "เป็นเรื่องสั้นโดยโรอัลด์ดาห์ลที่ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในมีนาคม 1945 ปัญหาของสุภาพสตรีนิตยสารบ้าน. หลังจากนั้นมันก็ปรากฏตัวขึ้นที่ 8 ธันวาคม 1951 ชาวนิวยอร์กและคนที่คอลเลกชัน 1953 เช่นเดียวกับคุณ. มีหกคนที่รับประทานอาหารค่ำที่ดีอยู่ที่ ที่บ้านของไมค์กอที่ลอนดอนโบรกเกอร์:. ไมค์ภรรยาและลูกสาวของเขาเป็นผู้บรรยายชื่อและภรรยาของเขาและนักเลงไวน์, ริชาร์ดแพรตต์แพรตต์มักจะทำให้การเดิมพันขนาดเล็กที่มีกอที่จะคาดเดาสิ่งที่ไวน์จะถูกเสิร์ฟที่โต๊ะ แต่ในช่วงเวลากลางคืนในเรื่องที่เขาไม่สนใจแทนการพยายามที่จะเข้าสังคมกับลูกสาวอายุสิบแปดปีกอหลุยส์. เมื่อกอนำไวน์ที่สองของคืนที่เขาพูดว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะคาดเดาว่ามันอยู่ที่ไหนมี แต่ แพรตต์จะใช้เวลาที่เป็นความท้าทาย. พูดคุยยากทั้งสองด้านจะนำไปสู่ทั้งสองที่จะเพิ่มเดิมพันจนกระทั่งประกาศแพรตต์ว่าเขาอยากที่จะเดิมพันสำหรับมือของลูกสาวของกอในการแต่งงานถ้าเขาสูญเสียเขาจะให้กอทั้งของบ้านของเขา . แม้ว่าภรรยาและลูกสาวของเขาเป็นความเข้าใจตกใจไมค์ในที่สุดก็กล่อมให้พวกเขายอมรับเดิมพันมันเป็นสิ่งที่ดีมากเกินไปข้อตกลงที่จะผ่านขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ไวน์จะเป็นไปไม่ได้ที่จะระบุ. แต่แพรตต์วิธีการที่จะตั้งชื่ออำเภอประชาคม ไร่องุ่นและปีของไวน์ (แต่ไมค์ไม่ได้เปิดมากกว่าขวดปฏิกิริยาของเขาดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในไม่เชื่อว่าแพรตต์อาจจะเดาได้อย่างถูกต้อง) ในขณะนี้ แต่สาวใช้เดินเข้ามาในและส่งกลับไปยังแพรตต์แว่นตาของเขาซึ่งเขาได้ทิ้งไว้บนตู้ในการศึกษาก่อนหน้านี้ในช่วงเย็นที่ขวดได้รับการปล่อยออกไปถึงอุณหภูมิห้อง (แพรตต์ได้หยิบออกมาสถานที่แห่งนี้ในการศึกษาในการเข้าชมก่อนหน้านี้เป็นสถานที่ที่เหมาะที่จะนั่งไวน์ของเขาแก้วถูกทิ้งไว้ที่นั่นแสดงให้เห็นว่าเขารู้ว่าไวน์ล่วงหน้าและโกงบนเดิมพัน.) เรื่องนี้จบลงด้วยไมค์เริ่มต้นที่จะ โกรธและภรรยาของเขาบอกเขาจะสงบลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Turn in.Turn in.Turn in.Turn in.Turn in.Turn in.