Child disruptive behaviour disorder

Child disruptive behaviour disorders (DBDs), namely, conduct disorder (CD), and oppositional defiant disorder (ODD) as described by DSM-IV, are among the most common reasons for referring children and adolescents to mental health services. Often, DBDs co-occur with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). Children with persistent high levels of aggressive, oppositional, and impulsive behaviours early in life are at a higher risk of serious adolescent and adult antisocial behaviour and criminal activity. Although the prevalence rates of DBDs in the Dutch population has only been studied to a certain degree, one study concerning the prevalence of child psychiatric diagnoses of children between the ages of 6 and 8, using a structured diagnostic interview, revealed a mean prevalence rate of 12.8% for DBDs; 9.3% for girls and 15.2% for boys.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมก่อกวนของเด็กผิดปกติ (DBDs) คือ การดำเนินโรค (CD), oppositional ท้าทายโรค (คี่) ตามที่อธิบายไว้ โดย DSM-IV มีและเหตุผลทั่วไปหมายถึงเด็กและวัยรุ่นการบริการสุขภาพจิต มักจะ DBDs ร่วมเกิด ด้วยสมาธิ (สมาธิสั้น) เด็กที่ มีพฤติกรรมก้าวร้าว oppositional และหุนหันพลันแล่นในชีวิตระดับสูงอย่างสม่ำเสมอความเสี่ยงสูงของร้ายแรงวัยรุ่น และผู้ใหญ่พฤติกรรมต่อต้านสังคมและอาชญากรรม แม้ว่าอัตราความชุกของ DBDs ในประชากรดัตช์ได้รับการศึกษาในระดับหนึ่งเท่านั้น หนึ่งศึกษาเกี่ยวกับความชุกของเด็กอายุระหว่าง 6 และ 8 สัมภาษณ์วิเคราะห์โครงสร้าง ใช้วินิจฉัยทางจิตเวชเด็กเปิดเผยอัตราความชุกเฉลี่ย 12.8% สำหรับ DBDs 9.3% สำหรับหญิงและ 15.2% เด็กชาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติของพฤติกรรมก่อกวนเด็ก (DBDs) คือความผิดปกติของการดำเนินการ (CD) และความผิดปกติตรงข้ามท้าทาย (ODD) ตามที่อธิบาย DSM-IV อยู่ในหมู่สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดสำหรับหมายเด็กและวัยรุ่นให้การบริการด้านสุขภาพจิต บ่อยครั้งที่ DBDs ร่วมเกิดขึ้นกับโรคสมาธิสั้น (ADHD) เด็กที่มีระดับสูงถาวรของพฤติกรรมก้าวร้าวตรงข้ามและห่ามในช่วงต้นชีวิตที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นของวัยรุ่นและผู้ใหญ่พฤติกรรมต่อต้านสังคมอย่างจริงจังและกิจกรรมทางอาญา แม้ว่าอัตราความชุกของ DBDs ในประชากรชาวดัตช์ได้รับการศึกษาเพียงระดับหนึ่งการศึกษาหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับความชุกของเด็กการวินิจฉัยทางจิตเวชของเด็กอายุ 6 และ 8 ระหว่างใช้การสัมภาษณ์วินิจฉัยโครงสร้างเปิดเผยอัตราความชุกเฉลี่ยของ 12.8% สำหรับ DBDs; 9.3% สำหรับเด็กหญิงและ 15.2% สำหรับเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กที่ก่อกวนพฤติกรรมผิดปกติ ( dbds ) คือความประพฤติผิดปกติ ( CD ) และตรงข้ามต่อต้านโรค ( คี่ ) ตามที่อธิบายไว้โดย dsm-iv อยู่ในหมู่สาเหตุที่พบบ่อยที่สุด หมายถึง เด็กและวัยรุ่นให้บริการสุขภาพจิต มักจะ dbds Co เกิดขึ้นกับโรคสมาธิสั้น ( ADHD ) เด็กกับถาวรระดับก้าวร้าว ตรงข้าม และกระตุ้นพฤติกรรมในช่วงต้นชีวิตมีความเสี่ยงสูงกว่าวัยรุ่นที่ร้ายแรง และผู้ใหญ่ ต่อต้านสังคม พฤติกรรมและกิจกรรมทางอาญา แม้ว่าอัตราความชุกของ dbds ในประชากรชาวดัตช์ได้ถูกศึกษาในระดับหนึ่งหนึ่งศึกษาเกี่ยวกับความชุกของเด็กการวินิจฉัยของเด็กอายุระหว่าง 6 และ 8 โดยใช้โครงสร้างการวินิจฉัยการสัมภาษณ์ พบว่าอัตราความชุกของ 12.8 % dbds ; 9.3 % สำหรับเด็กหญิงและ 15.2 % สำหรับเด็กผู้ชาย .