2.4. Killer behaviorForty three aut

2.4. Killer behavior
Forty three autochthonous isolates identified as Saccharomyces cerevisiae
were tested for killer activity (K+ or K−) against Zygosaccharomyces
bailii (ISA 1307). The same isolates were tested for killer
sensitivity in relation to five killer reference strains. Killer activity and
sensitivity were assayed by the seeded-agar-plate-technique, using
YEPD-MB (1% yeast extract, 2% glucose, 2% peptone and 2% agar) containing
0.003% (w/v) methylene blue, buffered at pH 4.0 with 0.5 M
phosphate-citrate (Marquina et al., 1992; Sangorrín et al., 2001).
2.4.1. Killer activity
The yeasts S. cerevisiae NCYC 1006 and S. bayanus PYCC 4456 were
used as sensitive references. The killer activity of the isolates obtained
during the course of the presentwork against the spoilage species Z. bailii
(ISA 1307) was also tested. Each reference species was suspended in
sterilewater (approximately 105cell/ml) and inoculated as a lawn onto
the YEPD-MB medium. These plates were inoculated in concentrated
zones (1 cm diameter) with 48 h old cultures of the native isolates to
be tested for killing activity. The plates were incubated at 20 °C for
6 days. S. cerevisiae isolates were classified as killer (K+) when they
were able to inhibit the growth of the yeasts inoculated on the agar surfaces
and the inhibition zone appeared surrounded with a dark blue
boundary.
2.4.2. Killer sensitivity
The sensitivity of S. cerevisiae isolates were studied in relation to 5
reference killer yeasts, responsible for the production of 5 different
types of toxins (K2, K5, K8, K9 and K10), using the method described
above. The killer yeasts used were S. cerevisiae NCYC 738 (K2 type),
Pichia anomala NCYC 434 (K5 type), P. anomala NCYC 435 (K8 type),
Williopsis saturnus NCYC 500 (K9 type) and Kluyveromyces lactis
NCYC 575 (K10 type). The sensitivity of each isolate was identified
with the numbers referring the killer type.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4 ลักษณะการทำงานนักฆ่าสี่สิบสามแยก autochthonous เป็น Saccharomyces cerevisiaeทดสอบกิจกรรมนักฆ่า (K + หรือ K−) กับ Zygosaccharomycesbailii (ISA 1307) แยกเดียวทดสอบสำหรับนักฆ่าความไวแสงเกี่ยวกับสายพันธุ์อ้างอิงนักฆ่า 5 กิจกรรมนักฆ่า และความไวแสงได้ assayed โดยเตรียมอาหารจานเทคนิค การใช้ประกอบด้วย YEPD MB (สารสกัดจากยีสต์ 1%, 2% กลูโคส peptone 2% และ 2% อาหาร)ฟ้าลี 0.003% (w/v) บัฟเฟอร์ที่ pH 4.0 กับ 0.5 ม.ฟอสเฟตซิเตรต (Marquina et al. 1992 Sangorrín et al. 2001)2.4.1 กิจกรรมที่นักฆ่ามี yeasts S. ใน cerevisiae NCYC 1006 และ S. ให้ได้ bayanus PYCC 4456ใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงที่สำคัญ กิจกรรมนักฆ่าของแยกได้ระหว่าง presentwork กับสายพันธุ์เน่าเสีย Z. bailiiยังมีทดสอบ (ISA 1307) แต่ละสายพันธุ์อ้างอิงถูกระงับในsterilewater (ประมาณ 105cell/ml) และ inoculated เป็นสนามหญ้าบนสื่อ YEPD MB แผ่นเหล่านี้ถูก inoculated ในความเข้มข้นโซน (เส้นผ่าศูนย์กลาง 1 ซม.) 48 h วัฒนธรรมเก่าดั้งเดิมที่แยกไปจะทดสอบฆ่ากิจกรรม ได้รับการกกแผ่นที่ 20 ° C สำหรับ6 วัน S. cerevisiae แยกถูกจัดประเภทเป็นนักฆ่า (K +) เมื่อพวกเขาสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของ yeasts inoculated บนพื้นผิวของอาหารและโซนยับยั้งปรากฏล้อมรอบ ด้วยสีน้ำเงินเข้มขอบเขต2.4.2. นักฆ่าไวความไวของ S. cerevisiae แยกได้ศึกษาเกี่ยวกับ 5อ้างอิงนักฆ่า yeasts รับผิดชอบในการผลิตแตกต่างกัน 5ชนิดของสารพิษ (K2, K5, K8, K9 และ K10), ใช้วิธีการอธิบายข้างต้น Yeasts นักฆ่าที่ใช้ถูก S. cerevisiae 738 NCYC (K2 ชนิด),Pichia anomala NCYC 434 (ประเภท K5), P. anomala 435 NCYC (K8 ชนิด),Saturnus Williopsis NCYC 500 (K9 ชนิด) และ Kluyveromyces lactis575 NCYC (K10 ชนิด) พบความไวของโปรตีนแต่ละเลขที่อ้างอิงประเภทฆ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 พฤติกรรมของนักฆ่า
สี่สิบสามสายพันธุ์ autochthonous ระบุว่าเป็น Saccharomyces cerevisiae
ได้รับการทดสอบว่าเป็นกิจกรรมที่นักฆ่า (K + หรือ K-) กับ Zygosaccharomyces
bailii (ISA 1307) สายพันธุ์เดียวกันได้มีการทดสอบสำหรับนักฆ่า
ความไวในความสัมพันธ์กับห้าสายพันธุ์นักฆ่าอ้างอิง กิจกรรมนักฆ่าและ
ความไวและนำไปวิเคราะห์โดยเมล็ดวุ้นแผ่นเทคนิคการใช้
YEPD เมกะไบต์ (สารสกัดจาก 1% ยีสต์, 2% กลูโคสเปปโตน 2% และ% วุ้น 2) ที่มี
0.003% (w / v) เมทิลีนสีฟ้า, บัฟเฟอร์ ที่ pH 4.0 กับ 0.5 M
ฟอสเฟตซิเตรต (Marquina et al, 1992;. Sangorrín et al, 2001)..
2.4.1 กิจกรรมนักฆ่า
ยีสต์ S. cerevisiae NCYC 1006 และ S. bayanus PYCC 4456 ถูก
นำมาใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงที่มีความสำคัญ กิจกรรมนักฆ่าของสายพันธุ์ที่ได้รับ
ในระหว่างหลักสูตรของ presentwork กับ bailii การเน่าเสียของสายพันธุ์ซีที่
(ISA 1307) นอกจากนี้ยังได้รับการทดสอบ แต่ละสายพันธุ์อ้างอิงถูกระงับใน
sterilewater (โดยประมาณ 105cell / ml) และเชื้อเป็นสนามหญ้าบน
YEPD เมกะไบต์กลาง แผ่นเหล่านี้ถูกเชื้อในความเข้มข้น
โซน (เส้นผ่าศูนย์กลาง 1 ซม.) กับ 48 ชั่วโมงวัฒนธรรมเก่าแก่ของชาวพื้นเมืองที่แยกที่จะ
ได้รับการทดสอบสำหรับการฆ่ากิจกรรม แผ่นถูกบ่มที่อุณหภูมิ 20 องศาเซลเซียสเป็นเวลา
6 วัน เอสไอโซเลท cerevisiae ถูกจัดให้เป็นนักฆ่า (K +) เมื่อพวกเขา
มีความสามารถในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อยีสต์บนพื้นผิววุ้น
และเขตการยับยั้งปรากฏล้อมรอบด้วยสีน้ำเงินเข้ม
เขตแดน.
2.4.2 ไว Killer
ความไวของ S. cerevisiae แยกการศึกษาในความสัมพันธ์กับ 5
ยีสต์ฆาตกรอ้างอิงรับผิดชอบในการผลิต 5 ที่แตกต่างกัน
ชนิดของสารพิษ (K2, K5, K8, K9 และ K10) โดยใช้วิธีการที่อธิบายไว้
ข้างต้น ยีสต์ฆาตกรใช้คือ S. cerevisiae NCYC 738 (ชนิด K2)
Pichia anomala NCYC 434 (ชนิด K5), P. anomala NCYC 435 (ชนิด K8)
Williopsis ดาวเสาร์ NCYC 500 (ชนิด K9) และ Kluyveromyces lactis
NCYC 575 (ชนิด K10 ) ความไวของแต่ละแยกถูกระบุ
ด้วยตัวเลขหมายประเภทฆาตกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . พฤติกรรมของฆาตกรสี่สิบสาม autochthonous สายพันธุ์ Saccharomyces cerevisiae ที่ระบุว่าทดสอบกิจกรรมนักฆ่า ( K + หรือ K − ) กับ zygosaccharomycesbailii ( ISA ที่ 880 ) แบบทดสอบสายพันธุ์นักฆ่าความไวในความสัมพันธ์กับห้านักฆ่าสายพันธุ์อ้างอิง . นักฆ่าและกิจกรรมความไวถูก assayed โดย seeded agar plate โดยใช้เทคนิคyepd-mb ( extract สารสกัดจากยีสต์ 2% , 1% 2% กลูโคส และ 2 % Agar ) ที่มี0.003 % ( w / v ) ที่ pH 4.0 สีฟ้า 2 , 0.5 เมตรซิเตรทฟอสเฟต ( marquina et al . , 1992 ; sangorr í n et al . , 2001 )เครื่องมือกำจัดเพื่อย้าย . กิจกรรมของนักฆ่าส่วนยีสต์ S . cerevisiae ncyc อีกและ bayanus pycc 4456 คือใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงสำคัญ นักฆ่าของไอโซเลตที่ได้รับกิจกรรมในระหว่างหลักสูตรของ presentwork กับของเสียชนิด bailii Z( ISA ที่ 880 ) ยังทดสอบ อ้างอิงแต่ละชนิดจะถูกระงับในsterilewater ( ประมาณ 105cell / มิลลิลิตร ) และปลูกเป็นสนามหญ้าบนการ yepd-mb ปานกลาง จานนี้เป็นหัวเชื้อเข้มข้นในโซน ( 1 ซม. ) กับ 48 ชั่วโมงเก่าวัฒนธรรมพื้นเมืองสายพันธุ์เพื่อมีการทดสอบการกิจกรรม จานที่อุณหภูมิ 20 ° C สำหรับ6 วัน S . cerevisiae สายพันธุ์แบ่งเป็นนักฆ่า ( K + ) เมื่อพวกเขาสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อยีสต์ในอาหารผิวและบริเวณยับยั้งปรากฏล้อมรอบด้วยสีฟ้าเข้มขอบเขต2.4.2 . ความไวของนักฆ่าความไวของเชื้อ S . cerevisiae สายพันธุ์แตกต่างกันในความสัมพันธ์กับ 5อ้างอิงฆ่ายีสต์ รับผิดชอบการผลิต 5 แตกต่างกันประเภทของสารพิษ ( K2 K9 กานต์แอร์เสียใจ , , , และ k10 ) ใช้วิธีอธิบายข้างต้น ฆาตกรใช้ยีสต์ S . cerevisiae ncyc 738 ( 2 ชนิด )pichia anomala ncyc 434 ( เสียใจชนิด ) , หน้า anomala ncyc 435 ( กานต์แอร์ประเภท )williopsis saturnus ncyc 500 ( K9 ชนิด ) และ kluyveromyces lactisncyc 575 ( k10 ประเภท ) ความไวของแต่ละแยกก็ระบุกับหมายเลขอ้างอิงประเภทนักฆ่า