1.2. Literature Review1.2.1 Quantit

1.2. Literature Review
1.2.1 Quantitative Easing Literature
The first evidence of Quantitative Easing cited in literature is the monetary response of
the United States as the Federal Reserve System begins with $ 1 billion purchase of the
Government treasuries in 1932 and maintains till 1936. However, monetary impact during
Quantitative Easing (QE) regime is a rather less-frequently researched issue and still debated,
and unlike the conventional monetary literature, literature on QE is rather scanty.
Existing literature overly focuses on the empiric evidences on mostly Japanese
experience during 1990’s following the later 1980’s market crash. As Japanese official bank rate
effectively reached the zero-bound in February 1999, the Bank of Japan initiates Quantitative
Easing as a supplement to zero-rate policy in March 2001 to provide further stimulus to the
economy and to avoid deflationary trend. Shirakawa (2002) provides a lucid discussion on the
Japanese experience of QE. Shirakawa (2002) delineates possible transmission channels of
monetary policy during a zero-bound interest regime and argues that Japanese approach to QE
during 2000 is essentially similar to the early 1930’s experience in Sweden and US of
Quantitative Easing.
Earlier QE studies provide analytical and theoretical reasoning on whether the FEDs
policy may still be affective under zero-bound interest regime (see: Gauti and Woodford (2004),
Auerbach and Obstfeld (2003), and Bernanke (2004), among others). Gauti and Woodford
(2004) analyze the plausible impact of Quantitative easing as a supplement to zero interest rate
in a Neo- Keynesian framework and argue that QE may fail to inject desired level of stimulus to
an economy if central bank policy cannot change expectations about future policy conduct.
However, Gauti and Woodford (2004) interpretation is different from Auerbach and Obstfeld
(2003) based on similar framework as the latter assume that open-market operation may
permanently increase the monetary base.
Bernanke (2004) draws reference form Japanese experience and discusses three
monetary policy alternatives during a zero-interest regime that can provide additional stimulus
to an economy. First, central bank can provide assurance that short rates will be kept lower in
future as they expect. Second, monetary authority may change relative supply through open
market operations. Thirdly, by increasing its balance sheet, central bank may keep the short
rates at the zero-bound. Bernanke also argues that credibility of monetary policy will be pivotal
in such policy regimes.
More recently, Klyuev et al (2009) discuss on four possible monetary alternative actions
by central banks during a Quantitative Easing regime by: a) making explicit commitment to
maintain low policy rates, b) providing additional liquidity to the financial institutions, c)
affecting the long-term interest rates by purchasing government securities and d) actively
intervening specific credit markets. However, the impact of central bank actions may not be
obvious because monetary transmission to the economy is complex.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.2 การทบทวนวรรณกรรม1.2.1 คำเอกสารประกอบการทำเชิงปริมาณหลักฐานแรกของเชิงปริมาณผ่อนคลายอ้างในวรรณคดีคือ การตอบสนองทางการเงินของสหรัฐอเมริกาเป็นระบบสำรองกลางเริ่มต้น ด้วยการซื้อ $ 1 พันล้านตัวขุมคลังของรัฐบาลในปี 1932 และรักษาจนถึงค.ศ. 1936 อย่างไรก็ตาม ผลกระทบทางการเงินระหว่างระบอบการผ่อนคลาย (QE) เชิงปริมาณเป็นปัญหาวิจัยค่อนข้างน้อยบ่อย และยัง ยังคงและแตกต่างจากวรรณกรรมเงินธรรมดา วรรณคดีบน QE เป็น scanty ค่อนข้างวรรณคดีที่มีอยู่มากเกินไปเน้นแบบ empiric สภาพในญี่ปุ่นส่วนใหญ่ประสบการณ์ในช่วงของปี 1990 ต่อความล้มเหลวของตลาดของ 1980 ภายหลัง เป็นเงินทางญี่ปุ่นมีประสิทธิภาพถึงผูกเป็นศูนย์ในเดือน 1999 กุมภาพันธ์ ธนาคารญี่ปุ่นเริ่มเชิงปริมาณผ่อนคลายอาหารเสริม zero-rate นโยบายในเดือน 2001 มีนาคมเพื่อให้เพิ่มเติมเพื่อกระตุ้นการเศรษฐกิจและ เพื่อหลีกเลี่ยงจากแนวโน้มการ ชิรากาวะ (2002) มีการสนทนา lucid ในการQE ญี่ปุ่นประสบการณ์ ชิรากาวะ (2002) delineates ช่องส่งได้นโยบายการเงินระหว่างศูนย์ผูกสนใจระบอบ และจนวิธี QE ที่ญี่ปุ่นในช่วง 2000 เป็นหลักคล้ายกับประสบการณ์ 1930's ต้นในสวีเดนและสหรัฐอเมริกาของผ่อนคลายเชิงปริมาณศึกษา QE ก่อนหน้าให้เหตุผลวิเคราะห์ และทฤษฎีว่าการ FEDsนโยบายยังอาจผลภายใต้ระบอบการปกครองศูนย์ผูกกับดอกเบี้ย (ดู: Woodford (2004), และ GautiAuerbach และ Obstfeld (2003), และ Bernanke (2004), หมู่คนอื่น ๆ) Gauti และ Woodford(2004) วิเคราะห์ผลกระทบที่เป็นไปได้ของการผ่อนคลายเชิงปริมาณอาหารเสริมอัตราดอกเบี้ยศูนย์ในกรอบงานสำนักเคนส์นีโอ และโต้เถียงว่า QE ไม่ฉีดกระตุ้นเพื่อระบุระดับเศรษฐกิจถ้านโยบายธนาคารกลางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคาดหวังเกี่ยวกับการดำเนินนโยบายในอนาคตอย่างไรก็ตาม Gauti และ Woodford ตี (2004) จะแตกต่างจาก Auerbach และ Obstfeld(2003) ตามกรอบคล้ายเป็นหลังสันนิษฐานว่า อาจดำเนินการเปิดตลาดถาวรเพิ่มฐานเงินแบบฟอร์มอ้างอิงประสบการณ์ที่ญี่ปุ่นวาด Bernanke (2004) และกล่าวถึงสามนโยบายการเงินทางเลือกระหว่างระบอบสนใจศูนย์ที่สามารถให้การกระตุ้นเศรษฐกิจเพิ่มเติมเศรษฐกิจ ครั้งแรก ธนาคารกลางสามารถให้การรับรองว่าราคาพิเศษสั้นจะเก็บไว้ด้านล่างในในอนาคต ตามที่คาดหวัง หน่วยที่สอง เงินอาจเปลี่ยนแปลงอุปทานญาติผ่านเปิดการดำเนินการตลาด ประการ โดยการเพิ่มขึ้นของดุล ธนาคารกลางอาจเก็บสั้นราคาที่ศูนย์แบบผูก Bernanke ยังจนว่า ความน่าเชื่อถือของนโยบายการเงินจะแปรในระบอบนโยบายดังกล่าวเมื่อเร็ว ๆ นี้ Klyuev et al (2009) หารือสี่ได้เงินทดแทนการดำเนินการโดยธนาคารกลางระหว่างระบอบการผ่อนคลายเชิงปริมาณโดย: ตัว) ทำให้ความมุ่งมั่นชัดเจนรักษานโยบายต่ำราคา b) ให้เพิ่มสภาพคล่องให้สถาบันการเงิน c)ส่งผลกระทบต่ออัตราดอกเบี้ยระยะยาวหลักทรัพย์รัฐบาลซื้อและ d) อย่างแข็งขันตลาดสินเชื่อเฉพาะอยู่ระหว่างกลาง อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของการดำเนินการที่ธนาคารกลางไม่ได้เห็นได้ชัดเนื่องจากส่งเงินเศรษฐกิจมีความซับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.2 ทบทวนวรรณกรรม
1.2.1 มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณวรรณกรรม
หลักฐานแรกของมาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณที่อ้างถึงในวรรณกรรมคือการตอบสนองทางการเงินของ
สหรัฐอเมริกาเป็นระบบสำรองของชาติเริ่มต้นด้วย $ 1000000000 ซื้อของ
คลังรัฐบาลในปี 1932 และยังคงจนถึงปี 1936 อย่างไรก็ตามทางการเงิน ผลกระทบในช่วง
มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ (QE) ระบอบการปกครองที่เป็นปัญหาค่อนข้างวิจัยน้อยบ่อยครั้งและยังคงถกเถียงกัน,
และแตกต่างจากวรรณกรรมทางการเงินทั่วไปวรรณกรรมเกี่ยวกับ QE คือขาดแคลนค่อนข้าง.
วรรณกรรมที่มีอยู่มากเกินไปมุ่งเน้นไปที่หลักฐานการสังเกตุในญี่ปุ่นส่วนใหญ่
มีประสบการณ์ในช่วงปี 1990 ดังต่อไปนี้ ภายหลังการแข่งขันในตลาดปี 1980 ในขณะที่อัตราการธนาคารอย่างเป็นทางการญี่ปุ่น
ได้อย่างมีประสิทธิภาพถึงในศูนย์ผูกพันกุมภาพันธ์ 1999, ธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่นเริ่มต้นปริมาณ
มาตรการผ่อนคลายเป็นอาหารเสริมเพื่อนโยบายอัตรามีนาคม 2001 เพื่อให้การกระตุ้นเศรษฐกิจเพิ่มเติมเพื่อ
เศรษฐกิจและเพื่อหลีกเลี่ยงแนวโน้ม deflationary Shirakawa (2002) มีการอภิปรายที่ชัดเจนเกี่ยวกับ
ประสบการณ์ของญี่ปุ่น QE Shirakawa (2002) ให้สัตยาบันช่องส่งเป็นไปได้ของ
การดำเนินนโยบายการเงินในช่วงระบอบการปกครองที่สนใจศูนย์ถูกผูกไว้และระบุว่าวิธีการที่ญี่ปุ่น QE
ในช่วง 2000 เป็นหลักคล้ายกับประสบการณ์ในช่วงต้นปี 1930 ในสวีเดนและสหรัฐอเมริกาของ
มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ.
ก่อนหน้านี้การศึกษา QE ให้การวิเคราะห์และทฤษฎี ให้เหตุผลว่า Feds
นโยบายอาจจะยังคงอยู่ภายใต้ระบอบการปกครองของอารมณ์ความสนใจศูนย์ผูกพัน (ดู: รับการอัปและวู้ดฟ (2004),
บาคและ Obstfeld (2003) และเบอร์นันเก้ (2004) ท่ามกลางคนอื่น) gauti และวู้ดฟ
(2004) วิเคราะห์ผลกระทบที่เป็นไปได้ของมาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณเป็นอาหารเสริมเพื่ออัตราดอกเบี้ยเป็นศูนย์
ในกรอบของเคนส์นีโอและยืนยันว่า QE อาจล้มเหลวที่จะฉีดในระดับที่ต้องการของการกระตุ้นการ
เศรษฐกิจถ้านโยบายธนาคารกลางไม่สามารถเปลี่ยนความคาดหวังเกี่ยวกับอนาคต นโยบายการดำเนินการ.
แต่รับการอัปและวู้ดฟ (2004) การตีความที่แตกต่างจากบาคและ Obstfeld
(2003) ตามกรอบการทำงานที่คล้ายกันเป็นหลังคิดว่าการดำเนินการเปิดตลาดอาจ
ถาวรเพิ่มฐานเงิน.
เบอร์นันเก้ (2004) จับอ้างอิงรูปแบบประสบการณ์ที่ญี่ปุ่น และอธิบายถึงสาม
ทางเลือกในการดำเนินนโยบายการเงินในช่วงระบอบการปกครองของศูนย์ที่น่าสนใจที่สามารถให้การกระตุ้นเศรษฐกิจเพิ่มเติม
ต่อเศรษฐกิจ ครั้งแรกที่ธนาคารกลางสามารถให้ความเชื่อมั่นว่าอัตราสั้นจะถูกเก็บไว้ที่ต่ำกว่าใน
อนาคตขณะที่พวกเขาคาดหวังว่า ประการที่สองผู้มีอำนาจทางการเงินอาจมีการเปลี่ยนแปลงอุปทานญาติผ่านเปิด
ดำเนินการในตลาด ประการที่สามโดยการเพิ่มงบดุลของธนาคารกลางอาจเก็บสั้น
อัตราที่ศูนย์ที่ถูกผูกไว้ เบอร์นันเก้ยังระบุว่าความน่าเชื่อถือของนโยบายการเงินที่จะมีการพิจาณา
ในระบอบการปกครองที่นโยบายดังกล่าว.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ Klyuev, et al (2009) หารือเกี่ยวกับการดำเนินการที่เป็นไปได้สี่ทางเลือกทางการเงิน
จากธนาคารกลางในช่วงระบอบการปกครองมาตรการ Quantitative Easing โดย:) ทำให้ความมุ่งมั่นอย่างชัดเจนในการ
รักษาต่ำ อัตราดอกเบี้ยนโยบาย b) ให้สภาพคล่องเพิ่มเติมให้กับสถาบันการเงินค)
มีผลกระทบต่ออัตราดอกเบี้ยในระยะยาวโดยการซื้อตราสารหนี้ภาครัฐและง) อย่างแข็งขัน
แทรกแซงตลาดสินเชื่อที่เฉพาะเจาะจง อย่างไรก็ตามผลกระทบจากการกระทำของธนาคารกลางอาจจะไม่
ชัดเจนเพราะการส่งเงินให้เศรษฐกิจมีความซับซ้อน