One of the most consistent finding i

One of the most consistent finding is that deaf persons are less ‘‘mature’’ than hearing individuals with whom they are compared. Levine (1956), on the basis of a Rorschach study of normal deaf adolescent girls, described the complex that she summarized as ‘‘emotional immaturity’’ in terms of egocentricity, easy irritability, impulsiveness, and suggestibility (p. 143). Neyhus (1964, p. 325) characterized the deaf adults whom he studied (also using the Rorschach) as ‘‘restricted in breadth of experience, rigid and confused in thought processes, and characterized by an inability to integrate experiences meaningfully.’’ He found that the ‘‘distorted perception’’ noted in younger persons was apparent in adulthood as well. However, this characteristic was diminished at the older age levels, ‘‘suggesting a delayed period of maturation in the deaf’’ (Neyhus, 1964, p. 325). Altshuler (1964) described deaf persons as lacking in empathy, egocentric, and dependent, handling tensions with ‘‘considerable impulsivity’’ and without much thoughtful introspection (pp. 63–64).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

finding สอดคล้องมากที่สุดคือคนหูหนวกน้อย ''ผู้ใหญ่ '' กว่าฟังบุคคลที่พวกเขาจะเปรียบเทียบ Levine (1956), ตามการศึกษา Rorschach ปกติหูหนวกเด็กหญิง อธิบายซับซ้อนที่เธอสรุปเป็น ''อารมณ์ร้าน '' egocentricity, irritability ง่าย สมาธิสั้น และ suggestibility (p. 143) Neyhus (1964, p. 325) ลักษณะผู้ใหญ่หูหนวกที่เรียน (ใช้ใน Rorschach) ''จำกัดในกว้างของประสบการณ์ แข็ง และสับสนในกระบวนการคิด และโดยไม่สามารถรวมประสบการณ์มา '' เขาพบว่า ที่ ''ผิดเพี้ยนรับรู้ '' ในคนอายุน้อยกว่าปรากฏในวัยผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ลักษณะนี้ถูกลดลงที่ระดับอายุเก่า, ''แนะนำรอบระยะเวลาล่าช้าของพ่อแม่ในคนหูหนวก" (Neyhus, 1964, p. 325) Altshuler (1964) กล่าวถึงคนหูหนวกเป็นขาดการเอาใจใส่ egocentric และขึ้นอยู่ กับ การจัดการความตึงเครียด กับ ''มาก impulsivity'' และ ไม่เด่นมากวิปัสสนา (นำ 63 – 64)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในสาย nding สอดคล้องกันมากที่สุดคือการที่คนหูหนวกมีน้อย '' ผู้ใหญ่ '' กว่าได้ยินบุคคลที่มีผู้ที่พวกเขาจะเปรียบเทียบ Levine (1956) บนพื้นฐานของการศึกษารอส์ของสาว ๆ วัยรุ่นปกติคนหูหนวกอธิบายที่ซับซ้อนที่ว่าเธอสรุปได้ '' ยังไม่บรรลุนิติภาวะทางอารมณ์ '' ในแง่ของ egocentricity, หงุดหงิดง่ายหุนหันพลันแล่นและ suggestibility (พี. 143) Neyhus (1964, น. 325) ลักษณะผู้ใหญ่คนหูหนวกคนที่เขาศึกษา (ยังมีการใช้รอส์) ตามที่ '' ถูก จำกัด ในความกว้างของประสบการณ์แข็งและสับสนในกระบวนการคิดและโดดเด่นด้วยการไม่สามารถที่จะบูรณาการประสบการณ์ที่มีความหมาย. '' เขา พบว่า '' การรับรู้ที่บิดเบี้ยว '' ที่ระบุไว้ในบุคคลที่อายุน้อยกว่าก็เห็นได้ชัดในวัยได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามลักษณะนี้ได้รับการลดลงในระดับที่มีอายุมากกว่าอายุ '' บอกระยะเวลาที่ล่าช้าของการเจริญเติบโตในคนหูหนวก '' (Neyhus, 1964, น. 325) Altshuler (1964) อธิบายคนหูหนวกเป็นขาดการเอาใจใส่เห็นแก่ตัวและขึ้นอยู่กับการจัดการความตึงเครียดกับ '' impulsivity มาก '' และไม่มีวิปัสสนารอบคอบมาก (PP. 63-64)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในที่สุดที่สอดคล้องกันจึงหาที่หูหนวกคนน้อย ' 'mature ' ' กว่าได้ยินบุคคลที่พวกเขาจะเปรียบเทียบ เลวิน ( 1956 ) บนพื้นฐานของการศึกษาปกติ วัยรุ่นหญิง , คนหูหนวก , อธิบายว่า เธอได้ 'emotional ซับซ้อน ' อ่อน ' ' ในแง่ของมิช้ามินาน ง่าย หงุดหงิด หุนหันพลันแล่น และข้อเสนอแนะ ( หน้า 143 ) neyhus ( 2507 , หน้า325 ) ลักษณะผู้ใหญ่หูหนวกซึ่งเขาศึกษา ( ยังใช้ชาร์ต ) เป็น ' 'restricted กว้างของประสบการณ์ เอาจริงเอาจัง และสับสนในกระบวนการคิด และลักษณะ โดยมีการบูรณาการประสบการณ์อย่างมีความหมาย เขาพบว่า ' ' ' ' ' 'distorted รับรู้ไว้ในน้องคนเห็นได้ชัดในผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามลักษณะนี้เป็นลดลงที่ระดับอายุเก่า ' 'suggesting ล่าช้าระยะเวลาของการเจริญเติบโตในคนหูหนวก ' ' ( neyhus , 1964 , หน้า 325 ) แอลชิวเลอร์ ( 1964 ) อธิบายคนหูหนวกที่ขาดการเอาใจใส่ เห็นแก่ตัว และขึ้นอยู่กับการจัดการกับความตึงเครียดกับ ' 'considerable หุนหันพลันแล่น ' ' และโดยมากครุ่นคิดใคร่ครวญ ( PP )
63 64 )