The motivation for this policy goal

The motivation for this policy goal is twofold, to improve allocation efficiency and to
address equity concerns. As mentioned above, Thailand – as many emerging countries did –
has taken a somewhat dualistic path of development with a flourishing Greater Bangkok Area
and other regions which are economically lagging behind. The resulting per capita income
difference between Bangkok and remote areas is easily 1 to 10, whereas the income difference
between rich and the poor areas in developed economies is much less.9 This regional disparity
is closely related to a gap between urban and rural areas and is also linked to distributional
concerns in general, because rural regions tend to have lower incomes. Concerns have been
fuelled by the fact that Thailand’s income distribution has become more unequal (Krongkaew
& Kakwani, 2003), although it is still far away from Latin-American levels of inequality
(World Bank, 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงจูงใจในการเป้าหมายของนโยบายนี้เป็นสองเท่าในการปรับปรุงประสิทธิภาพการจัดสรรและ
อยู่ที่ความกังวลส่วน ดังกล่าวข้างต้น, ประเทศไทย - เป็นประเทศเกิดใหม่หลายคน -
ได้ดำเนินการเส้นทางสติคบางส่วนของการพัฒนาที่มีความเจริญรุ่งเรืองเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
และภูมิภาคอื่น ๆ ที่ล้าหลังทางเศรษฐกิจ ส่งผลให้รายได้ต่อหัว
แตกต่างระหว่างกรุงเทพฯและพื้นที่ห่างไกลได้อย่างง่ายดาย 1 ถึง 10 ในขณะที่ความแตกต่างของรายได้
ระหว่างคนรวยและพื้นที่ยากจนในประเทศที่พัฒนามาก less.9 นี้แตกต่างกันในระดับภูมิภาค
จะต้องเกี่ยวข้องกับช่องว่างระหว่างเขตเมืองและชนบทและ มีการเชื่อมโยงไปยังกระจาย
ความกังวลโดยทั่วไปเนื่องจากภูมิภาคชนบทมีแนวโน้มที่จะมีรายได้ต่ำ ความกังวลเกี่ยวกับได้รับการ
ผลักดันจากความจริงที่ว่าการกระจายรายได้ของไทยได้กลายเป็นที่ไม่เท่ากันมากขึ้น (Krongkaew
และ Kakwani 2003) แม้ว่ามันจะยังคงห่างไกลจากระดับละตินอเมริกันของความไม่เท่าเทียมกัน
(World Bank, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงจูงใจสำหรับนโยบายเป้าหมายเป็นสองเท่า เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการจัดสรรและ

ที่อยู่ความกังวลหุ้น ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น ประเทศไทยเป็นประเทศเกิดใหม่หลายคน––
มีเป็นเส้นทางค่อนข้างสติคของการพัฒนากับเฟื่องฟู
พื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล และภูมิภาคอื่น ๆซึ่งมีเศรษฐกิจล้าหลัง ผล
รายได้ต่อหัวความแตกต่างระหว่างกรุงเทพฯและพื้นที่ห่างไกลได้ 1 ถึง 10 ในขณะที่ความแตกต่างของรายได้ระหว่างคนรวยและคนจน
พื้นที่ในประเทศที่พัฒนามากน้อย ไม่เหมือนกัน
9 ระดับภูมิภาคนี้จะเกี่ยวข้องกับช่องว่างระหว่างเมืองและชนบท และยังเชื่อมโยงกับการแจกแจง
ความกังวลโดยทั่วไป เพราะภาคชนบทจะมีรายได้ ล่าง ความกังวลที่ได้รับ
เชื้อเพลิงโดยข้อเท็จจริงที่ว่า การกระจายรายได้ของไทยได้กลายเป็นที่ไม่เท่ากัน ( กรองแก้ว
& kakwani , 2003 ) แม้ว่าจะยังห่างไกลจากระดับของความไม่เท่าเทียมกัน
ละตินอเมริกา ( World Bank , 2003 )