ONCE upon a time there was a prince

ONCE upon a time there was a prince who wanted to marry a princess; but she would have to be a real princess. He travelled all over the world to find one, but nowhere could he get what he wanted. There were princesses enough, but it was difficult to find out whether they were real ones. There was always something about them that was not as it should be. So he came home again and was sad, for he would have liked very much to have a real princess.
One evening a terrible storm came on; there was thunder and lightning, and the rain poured down in torrents. Suddenly a knocking was heard at the city gate, and the old king went to open it.
It was a princess standing out there in front of the gate. But, good gracious! what a sight the rain and the wind had made her look. The water ran down from her hair and clothes; it ran down into the toes of her shoes and out again at the heels. And yet she said that she was a real princess.
Well, we'll soon find that out, thought the old queen. But she said nothing, went into the bed-room, took all the bedding off the bedstead, and laid a pea on the bottom; then she took twenty mattresses and laid them on the pea, and then twenty eider-down beds on top of the mattresses.
On this the princess had to lie all night. In the morning she was asked how she had slept.
Oh, very badly! said she. I have scarcely closed my eyes all night. Heaven only knows what was in the bed, but I was lying on something hard, so that I am black and blue all over my body. Its horrible!
Now they knew that she was a real princess because she had felt the pea right through the twenty mattresses and the twenty eider-down beds.
Nobody but a real princess could be as sensitive as that.
So the prince took her for his wife, for now he knew that he had a real princess; and the pea was put in the museum, where it may still be seen, if no one has stolen it.
There, that is a true story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีเจ้าชายที่อยากจะแต่งงานกับเจ้าหญิงนั้น แต่เธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงจริง เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อหาหนึ่ง แต่ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาจะได้รับสิ่งที่เขาต้องการ มีเจ้าหญิงก็เพียงพอ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะหาว่าพวกเขาเป็นคนจริง ก็เป็นสิ่งที่เกี่ยวกับพวกเขาที่ไม่ได้เท่าที่ควร ดังนั้นเขาจึงกลับมาที่บ้านอีกครั้งและเป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับเขาจะชอบมากที่จะมีเจ้าหญิงจริง.
เย็นวันหนึ่งพายุร้ายมา; มีฟ้าร้องและฟ้าผ่าและฝนเทลงไปในเพลง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะที่ประตูเมืองและพระมหากษัตริย์เก่าไปเปิดมัน.
มันเป็นเจ้าหญิงที่ยืนอยู่ออกมีในด้านหน้าของประตู แต่ที่ดีสง่างาม! สิ่งที่มองเห็นฝนตกและลมได้ทำให้เธอดู น้ำไหลลงมาจากผมและเสื้อผ้าของเธอ; มันวิ่งลงไปที่เท้าของรองเท้าของเธอและออกมาอีกครั้งที่ส้นเท้า และยังเธอบอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริง.
ดีเราเร็ว ๆ นี้จะพบว่าความคิดเก่าราชินี แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไรเดินเข้าไปในห้องนอนห้องที่เอาทุกเตียงออกจากเตียงและวางถั่วที่อยู่ด้านล่างนั้น แล้วเธอก็เข้ามายี่สิบที่นอนและวางพวกเขาในถั่วแล้วยี่สิบเตียงทั้งสองลงด้านบนของที่นอน.
เกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้าหญิงจะต้องนอนทุกคืน ในตอนเช้าเธอถูกถามว่าเธอเคยนอน.
โอ้มากไม่ดี! บอกว่าเธอ ผมแทบจะไม่ได้ปิดตาของฉันทั้งคืน สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในเตียง แต่ผมนอนอยู่บนสิ่งที่ยากเพื่อให้ผมสีดำและสีฟ้าทั่วร่างกายของฉัน ที่น่ากลัว!
มันตอนนี้พวกเขารู้ว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริงเพราะเธอรู้สึกว่าถั่วขวาผ่านยี่สิบที่นอนและยี่สิบเตียงทั้งสองลง.
แต่ไม่มีใครเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริงอาจจะเป็นที่มีความสำคัญในฐานะที่.
ดังนั้นเจ้าชายพาเธอของเขา ภรรยาสำหรับตอนนี้เขารู้ว่าเขาเป็นเจ้าหญิงจริง และถั่วถูกขังอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่มันอาจจะยังไม่เห็นถ้าไม่มีใครได้ขโมยมัน.
มีที่เป็นเรื่องจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายที่อยากจะแต่งงานกับเจ้าหญิง แต่เธอจะเป็นเจ้าหญิงจริงๆ เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อค้นหา แต่ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ มีเจ้าหญิงพอ แต่มันก็ยากที่จะพบว่าพวกเขาคือของจริง มีเสมอสิ่งที่เกี่ยวกับพวกเขาที่ไม่ได้เท่าที่ควร เขากลับมาบ้านอีกครั้ง และเศร้าเขาจะชอบมากที่จะได้เป็นเจ้าหญิงจริงๆ
ตอนเย็นหนึ่งน่ากลัวพายุมา ; มีฟ้าร้องและฟ้าผ่าและฝนที่เทลงมาใน torrents . จู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นที่ประตูเมือง และพระเก่าไปเปิดมัน .
มันเป็นเจ้าหญิงยืนอยู่ตรงหน้าประตู แต่คุณพระช่วย ! สิ่งที่เห็น ฝน และลม ได้มองเธอน้ำฝนไหลลงจากผมและเสื้อผ้าของเธอ มันวิ่งลงเท้าของรองเท้าและอีกครั้งที่ส้น แต่เธอบอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริงๆ .
คือ ในไม่ช้า เราจะพบว่า ออก คิดว่าควีนเก่า แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไร เข้าไปในห้องนอน เอาเตียงออกจากเตียงนอน แล้ววางถั่วบนล่าง แล้วเธอเอายี่สิบ mattresses และวางพวกเขาบนถั่วแล้วยี่สิบ eider ลงเตียงด้านบนของที่นอน
นี้เจ้าหญิงต้องนอนทั้งคืน ในตอนเช้า เธอถูกถามว่า เธอเคยนอน .
อ้อ มาก ! เธอกล่าว ผมจะหลับตาตลอดทั้งคืน สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าอะไรอยู่ในเตียง แต่ผมโกหกในสิ่งที่ยาก ดังนั้นผมสีดำและสีฟ้าทั่วร่างกายของฉัน มันแย่มาก
ตอนนี้พวกเขารู้ว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริงๆ เพราะหล่อนรู้สึกถั่ว ผ่านยี่สิบ mattresses และยี่สิบ eider ลงเตียง .
ไม่มีใคร แต่ตัวจริงอาจจะอ่อนไหวเป็น .
ดังนั้นเจ้าชายพาเธอ ภรรยาของเขา ตอนนี้เขารู้ว่าเขามีตัวจริง และถั่ว อยู่ในพิพิธภัณฑ์ ซึ่งมันอาจจะยังเห็น หากไม่มีใครขโมยมัน .
นั้นเป็นเรื่องจริง