Data were analyzed using one-way AN

Data were analyzed using one-way ANOVA
with Duncan’s comparison. Different letters indicated
a significant difference at the level p< 0.05. The
symbol, *, represented numbers of dead plants
resulted as a mean of four replicates.
Rhizobacteria from lettuce roots and its
inhibitory capacity
Fourteen isolates of rhizobacteria were
recovered from both symptomatic infected roots and
normal appearance lettuce roots, as shown in Table
2. It was found that all isolates of rhizobacteria
could inhibit the growth of mycelium of all Pythium isolates when compared to the control. There were three isolates of the rhizobacteria, which showed the highest inhibitory capability, i.e., Acinetobacter baumannii, Serratia marcescens strain XJtx10.1, and S. marcescens strain R9-8A, respectively, whereas the isolate that showed the lowest inhibitory capability was Serratia entomophila strain M6. Results of inhibitory capabilities of all isolates are summarized, as shown in Figures 2 and 3.
Results of inhibitory capabilities of each isolate were compared based on the distance of inhibition zone and were further analyzed by one-way ANOVA with Duncan’s comparison. Different letters indicated a significant difference at the level p< 0.05.
Each value represented the value of mean of inhibition zone + SD.
Identification of the rhizobacteria isolates recovered from lettuces All isolates of rhizobacteria that showed inhibitory capabilities were identified by DNA sequence. The amplified DNA was run on 1% agarose gel and the results indicated that its size
was 1,600 bp, as shown in Figure 5. The DNA sequence was further analyzed in comparison of the nucleotide sequence with the database stored in the GenBank (FASTA format). Results in Table

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวมีการเปรียบเทียบของดันแคน ตัวอักษรต่าง ๆ ที่ระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ p ระดับ < 0.05 ที่สัญลักษณ์, *, แสดงหมายเลขของพืชที่ตายผลเป็นค่าเฉลี่ยของเหมือนกับสี่Rhizobacteria จากรากผักกาดหอมและลิปกลอสไขกำลังแยก rhizobacteria สิบสี่ได้กู้คืนจากรากติดไวรัสทั้งอาการ และลักษณะปกติรากผักกาดหอม ดังที่แสดงในตาราง2. พบว่า ทุกแยกของ rhizobacteriaสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของ mycelium ของทั้งหมดปริมาณเชื้อที่แยกได้เมื่อเทียบกับตัวควบคุม มีสามแยกของ rhizobacteria ซึ่งแสดงให้เห็นความสามารถสูงลิปกลอสไข เช่น Acinetobacter baumannii, Serratia marcescens สายพันธุ์ XJtx10.1 และ S. marcescens สายพันธุ์ R9-8A ตามลำดับ ในขณะที่การแยกที่ได้แสดงความสามารถต่ำสุดลิปกลอสไขถูกต้องใช้ entomophila Serratia M6 ผลลัพธ์ของความลิปกลอสไขทั้งหมดที่แยกได้มีสรุป ดังที่แสดงในตัวเลข 2 และ 3ผลลัพธ์ของลิปกลอสไขความสามารถของแต่ละแยกมีการเปรียบเทียบตามระยะห่างของโซนยับยั้ง และได้วิเคราะห์เพิ่มเติม โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวกับการเปรียบเทียบของดันแคน ตัวอักษรต่าง ๆ ระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ p ระดับ < 0.05แต่ละค่าแสดงค่าของของโซนยับยั้ง + SD.กู้รหัส rhizobacteria ที่แยกได้จาก lettuces แยก rhizobacteria ที่แสดงให้เห็นความสามารถของลิปกลอสไขทั้งหมดถูกระบุลำดับดีเอ็นเอ รันบน 1% agarose เจล DNA เอาต์ และระบุผลที่ขนาดมี 1600 bp ดังที่แสดงในรูปที่ 5 เพิ่มเติมลำดับดีเอ็นเอถูกวิเคราะห์ในการเปรียบเทียบลำดับนิวคลีโอไทด์กับฐานข้อมูลที่จัดเก็บใน GenBank (FASTA รูป) ผลในตาราง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวกับการเปรียบเทียบของดันแคน ตัวอักษรที่แตกต่างกันชี้ให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับพี <0.05 สัญลักษณ์ * แสดงตัวเลขของพืชที่ตายแล้วผลเป็นค่าเฉลี่ยสี่ซ้ำ. แบคทีเรียจากรากผักกาดหอมและของความสามารถในการยับยั้งสิบสี่แยกของแบคทีเรียได้รับการกู้คืนจากทั้งรากที่ติดเชื้ออาการและรากผักกาดหอมลักษณะปกติดังแสดงในตารางที่2 มันก็พบว่าไอโซเลททั้งหมดของแบคทีเรียสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเส้นใยของเชื้อรา Pythium ทั้งหมดแยกเมื่อเทียบกับการควบคุม มีอยู่สามสายพันธุ์ของแบคทีเรียซึ่งแสดงให้เห็นความสามารถในการยับยั้งสูงสุดคือ Acinetobacter baumannii, Serratia marcescens XJtx10.1 สายพันธุ์และสายพันธุ์เอส marcescens R9-8A ตามลำดับในขณะที่แยกความสามารถในการแสดงให้เห็นว่าการยับยั้งต่ำสุดคือ Serratia entomophila สายพันธุ์ M6 ผลของความสามารถในการยับยั้งของเชื้อทั้งหมดมีรายละเอียดดังแสดงในรูปที่ 2 และ 3 ผลของความสามารถในการยับยั้งของแต่ละแยกถูกนำมาเปรียบเทียบตามระยะทางจากเขตการยับยั้งและถูกนำมาวิเคราะห์ต่อไปโดยทางเดียว ANOVA เปรียบเทียบกับดันแคน ตัวอักษรที่แตกต่างกันชี้ให้เห็นความแตกต่างในระดับพี <0.05. แต่ละค่าแสดงค่าของค่าเฉลี่ยของบริเวณยับยั้ง + SD. the ประจำตัวของแบคทีเรียที่แยกได้หายจากผักกาดหอมสายพันธุ์แบคทีเรียทั้งหมดแสดงให้เห็นความสามารถในการที่ยับยั้งถูกระบุลำดับดีเอ็นเอ ดีเอ็นเอขยายกำลังวิ่งบน 1% agarose เจลและผลที่ชี้ให้เห็นว่าขนาดของมันเป็น1,600 bp ดังแสดงในรูปที่ 5 ลำดับดีเอ็นเอที่ได้รับการวิเคราะห์ต่อไปในการเปรียบเทียบลำดับเบสกับฐานข้อมูลที่เก็บไว้ใน GenBank (รูปแบบ FASTA) . ผลในตาราง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวน
กับดันแคนเปรียบเทียบ ตัวอักษรที่แตกต่างกันพบ
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ p < 0.05
สัญลักษณ์ * แทนตัวเลขของพืชตาย
ผลเป็นค่าเฉลี่ยของทั้งสี่ ได้แก่
ไรโซแบคทีเรียจากรากผักกาดหอมและ

14 เชื้อไรโซแบคทีเรียยับยั้งความจุหายจากอาการติดเชื้อ ทั้งถูก

รากและรากผักกาดหอมลักษณะปกติ ดังแสดงในตารางที่
2 พบว่าเชื้อไรโซแบคทีเรีย
สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเส้นใยเชื้อราไอโซเลททั้งหมดเมื่อเทียบกับการควบคุม มี 3 ไอโซเลทของไรโซแบคทีเรียซึ่งมีความสามารถยับยั้งสูงสุดได้แก่ Acinetobacter baumannii เซอร์ราเทีย marcescens xjtx10.1 , สายพันธุ์ , S . r9-8a marcescens สายพันธุ์ ,ตามลำดับ ส่วนแยกที่พบน้อยที่สุด คือ ความสามารถในการยับยั้งเชื้อเซอร์ราเทีย entomophila M6 . ผลยับยั้งความสามารถของทุกไอโซเลท สรุปได้ ดังแสดงในรูปที่ 2 และ 3
ผลยับยั้งความสามารถของแต่ละแยกเปรียบเทียบระยะห่างของบริเวณยับยั้งได้วิเคราะห์โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและกับดันแคนเปรียบเทียบตัวอักษรที่แตกต่างกัน พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p < 0.05 .
แต่ละค่าที่แสดงมูลค่าเฉลี่ยของการยับยั้งโซน SD .
รหัสของไรโซแบคทีเรียไอโซเลทหายจากทั้งหมดที่พบเชื้อไรโซแบคทีเรียอากาศมีความสามารถยับยั้งระบุลำดับ DNA มีแถบดีเอ็นเอ ก็วิ่งบน 1 % เจล และพบว่าขนาดของมัน
คือ 1 , 600 คู่เบส ดังแสดงในรูปที่ 5 ลำดับ DNA ยังวิเคราะห์การเปรียบเทียบลำดับนิวคลีโอไทด์กับฐานข้อมูลที่จัดเก็บในรูปแบบขนาด fasta ) ผลลัพธ์ในโต๊ะ