The front and middle ground are bui

The front and middle ground are built up in areas of green, yellow and blue. A traditionally dressed young woman has settled on the threshold between the front and middle ground. Richard Field suggests the white tiare flower behind her left ear indicates she is seeking a husband.[7][8][9][a] Behind her a second figure in a high-necked Western-style dress sits erectly. Field thought her gesture derives from Buddhist art.[7] Naomi E. Maurer subsequently identified it as a mudra denoting threatening or warning.[9] The front woman stretches herself, her facial features stylized and simplified. Field thought her pose had a Japanese precedent, Charles F. Stuckey suggests Delacroix's Women of Algiers.[8][b] The rear female figure is flush with the yellow-blue area. Her face is painted with individual features and represents the centre of the image. The pink colour of her dress is clearly distinct from the other colours. At the bottom right is the inscription "NAFEA Faa ipoipo" (When will you marry). Gauguin commonly inscribed his paintings in Tahitian at this time: he was fascinated by the language, though never advanced beyond its rudiments.[9]

Art historian Nancy Mowll Mathews wrote that Gauguin "portrayed the [Tahitian] natives as living only to sing and to make love. That's how he got the money from his friends and raised the public's interest in his adventure. But, of course, he knew the truth, which was that Tahiti was an unremarkable island with an international, westernised community".[11] These paintings of Tahitians, including When Will You Marry?, were met with relative indifference when Gauguin returned to France, his 1893 Durand-Ruel exhibition only a limited success generating some favourable reviews but little by way of sales. Gauguin placed this painting on consignment at the exhibition at a price of 1,500 francs, the highest price he assigned and shared by only one other painting, but had no takers.[8] Staechelin eventually purchased it at the Maison Moos gallery in Geneva in 1917.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านหน้าและกลางที่สร้างขึ้นในพื้นที่ของสีเขียว สีเหลือง และสีน้ำเงิน หญิงสาวแต่งกายแบบดั้งเดิมมีตัดสินจำกัดระหว่างด้านหน้าและกลาง ริชาร์ดฟิลด์แนะนำดอกไม้ผู้หญิงสีขาวข้างหลังหูซ้ายของเธอระบุว่า เธอจะหาสามี [7] [8] [9] [a] เธอ ตัวเลขที่สองในเครื่องแต่งกายสไตล์ตะวันตก high-necked erectly อยู่ ฟิลด์คิดท่าของเธอมาจากพุทธศิลป์ [7] นาโอมิ E. Maurer ต่อระบุมันเป็นปางพระพุทธรูปกำหนดเรียกค่าคุกคาม หรือคำเตือน [9] ผู้หญิงหน้ายืดตัวเอง เธอทำหน้าที่สุกใส และประยุกต์ คิดว่า ฟิลด์ของเธอก่อให้เกิดมีเหตุญี่ปุ่น ชาร์ลส์เอฟ Stuckey แนะนำผู้หญิงแอลเจียร์ของไมเคิล [8] [b] ตัวเลขหญิงหลังมีการล้างพื้นที่สีเหลืองสีฟ้า ใบหน้าของเธอทาสีกับแต่ละคุณลักษณะ และแสดงถึงศูนย์กลางของภาพ สีชมพูของเครื่องแต่งกายของเธออย่างชัดเจนแตกต่างจากสีอื่น ๆ ได้ ที่ด้านล่างขวาเป็นจารึก "ฟ้า NAFEA ipoipo" (เมื่อจะคุณแต่งงาน) ลโกแก็งจารึกภาพวาดของเขาใน Tahitian โดยทั่วไปในขณะนี้: เขาถูกหลงภาษา ว่าขั้นสูงไม่เกิน rudiments ของ [9]นักประวัติศาสตร์ศิลปะ Nancy Mowll แมทิวส์เขียนที่ลโกแก็ง "เซ็กส์ [Tahitian] ชาวพื้นเมืองเป็นการอยู่อาศัยเท่านั้น การร้องเพลง และทำให้รัก นั่นคือวิธีการที่เขาได้เงินจากเพื่อนของเขา และยกเป็นสาธารณประโยชน์ในการผจญภัยของเขา ได้ แน่นอน เขารู้ความจริง ซึ่งที่ตาฮิติเป็นเกาะ unremarkable กับเป็นชุมชนนานาชาติ westernised" [11] เหล่านี้ภาพวาดของ Tahitians รวมทั้งเมื่อจะคุณแต่งงานหรือไม่ ได้พบกับญาติของท่านเมื่อลโกแก็งกลับไปฝรั่งเศส นิทรรศการ Durand Ruel 1893 ของเขาเท่านั้นเป็นความสำเร็จจำกัดสร้างรีวิวบางดีแต่น้อยโดยวิธีการขาย ลโกแก็งวางภาพนี้ฝากขายที่จัดแสดงมีฟรังซ์ 1500 ราคาสูงสุดที่เขากำหนดให้ และร่วมวาดภาพอื่น ๆ เดียว แต่ผู้ทำไม่ได้ [8] Staechelin ในที่สุดซื้อมันที่เก็บเม Moos ในเจนีวาใน 1917

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้านหน้าและพื้นกลางจะถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ของสีเขียว, สีเหลืองและสีฟ้า หญิงสาวแต่งกายแบบดั้งเดิมที่มีการตัดสินในเกณฑ์ระหว่างด้านหน้าและพื้นดินตรงกลาง ริชาร์ดฟิลด์แสดงให้เห็นดอก Tiare สีขาวหลังใบหูซ้ายของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังมองหาสามี. [7] [8] [9] [เป็น] เบื้องหลังของเธอเป็นรูปที่สองในคอสูงชุดสไตล์ตะวันตกตั้งอยู่โด่เด่ สนามคิดว่าท่าทางของเธอมาจากพุทธศิลปะ. [7] อีนาโอมิเรอร์ต่อมาระบุว่ามันเป็น Mudra แสดงถึงการคุกคามหรือคำเตือน. [9] ผู้หญิงด้านหน้าเหยียดตัวเองใบหน้าของเธอเก๋และง่าย สนามคิดว่าเธอก่อให้เกิดการมีแบบอย่างญี่ปุ่น, ชาร์ลส์เอฟ Stuckey แสดงให้เห็นสตรี Delacroix แอลเจียร์. [8] [b] รูปด้านหลังหญิงจะล้างด้วยพื้นที่สีเหลืองสีฟ้า ใบหน้าของเธอเป็นภาพวาดที่มีคุณสมบัติที่แต่ละศูนย์และเป็นตัวแทนของภาพ สีชมพูของการแต่งกายของเธออย่างชัดเจนแตกต่างจากสีอื่น ๆ ที่มุมขวาล่างคือจารึก "NAFEA ipoipo ฟ้า" (เมื่อคุณจะแต่งงาน) โกแกงทั่วไปจารึกภาพวาดของเขาในตาฮิติในเวลานี้เขารู้สึกทึ่งกับภาษาที่แม้ว่าจะไม่เคยสูงเกินพื้นฐานของ [9]. ประวัติศาสตร์ศิลป์แนนซี่ Mowll แมทธิวส์เขียนว่าโกแกง "ภาพ [Tahitian] ชาวบ้านเป็นที่อยู่อาศัยเท่านั้นที่จะร้องเพลงและ ให้ความรัก. นั่นเป็นวิธีที่เขาได้เงินจากเพื่อน ๆ ของเขาและเติบโตที่น่าสนใจของประชาชนในการผจญภัยของเขา. แต่แน่นอนเขารู้ว่าความจริงซึ่งก็คือการที่ตาฮิติเป็นเกาะธรรมดากับสากลชุมชน westernized ". [11] ภาพเหล่านี้ของ Tahitians รวมทั้งเมื่อคุณจะแต่งงานกับ ?, พบกับญาติไม่แยแสเมื่อโกแกงกลับสู่ประเทศฝรั่งเศส 1893 นิทรรศการ Durand-Ruel ของเขาเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จที่ จำกัด การสร้างความคิดเห็นที่ดีเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่าง แต่โดยวิธีการขาย โกแกงวางภาพนี้ในการส่งมอบที่จัดแสดงนิทรรศการในราคา 1,500 ฟรังก์ที่ราคาสูงสุดที่เขาได้รับมอบหมายและใช้ร่วมกันโดยมีเพียงหนึ่งภาพวาดอื่น ๆ แต่มีผู้รับไม่มี. [8] Staechelin ในที่สุดก็ซื้อได้ที่แกลเลอรี่มอ Maison ในเจนีวาในปี 1917 .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านหน้า และตรงกลางพื้นดินจะสร้างขึ้นในพื้นที่สีเขียว สีเหลือง และสีฟ้า ผ้าแต่งตัว หญิงสาวได้ตัดสินบนเกณฑ์ระหว่างด้านหน้าและกลางพื้นดิน ริชาร์ด สนามแสดง tiare ดอกไม้สีขาวหลังหูซ้ายของเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังมองหาสามี [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ ] ข้างหลังเธอสองรูปในชุดสไตล์ตะวันตกสูง คอที่ตั้งโด่เด่ .ฟิลด์คิดว่าท่าทางของเธอมาจากพุทธศิลป์ [ 7 ] นาโอมิอี. เมาเร่อซึ่งระบุเป็นมุทรา denoting ขู่ หรือแจ้งเตือน [ 9 ] หน้าผู้หญิงเหยียดตัว ใบหน้าของเธอสุกใส และสมัยใหม่ ฟิลด์คิดว่าท่าของเธอได้แบบอย่างญี่ปุ่น , ชาร์ลส์ เอฟ สตักคี่าเดอลากรัวหญิงของเพนเทียมโปร [ 8 ] [ b ] ด้านหลังสตรีร่างเปี่ยม กับ เหลือง ฟ้า พื้นที่ใบหน้าของเธอทาสีกับคุณลักษณะส่วนบุคคลและเป็นศูนย์กลางของภาพ สีชมพูของชุดของเธออย่างชัดเจน แตกต่างจากสีอื่น ๆ ที่ด้านล่างขวาเป็นจารึก " nafea FAA ipoipo " ( เมื่อคุณจะแต่งงาน ) โกแกงมักจารึกภาพวาดของเขาใน Tahitian ในเวลานี้เขาหลงใหลภาษา แม้ว่าจะไม่สูงเกินกว่าพื้นฐาน [ 9 ]

นักประวัติศาสตร์ศิลปะ แนนซี่ mowll แมทธิวเขียนว่า Gauguin " portrayed [ Tahitian ] ชาวพื้นเมืองเป็นห้องนั่งเล่นเท่านั้นที่จะร้อง และให้ความรัก นั่นคือวิธีที่เขาได้รับเงินจากเพื่อน ๆ ของเขา และยกเป็นสาธารณะประโยชน์ในการผจญภัยของเขา แต่แน่นอน เขารู้ความจริง ซึ่งนั่นคือ เกาะตาฮิติ ไม่ มีอะไรแปลกเลยกับนานาชาติ westernised ชุมชน " [ 11 ] ภาพนี้ของ tahitians ,รวมทั้งเมื่อคุณจะแต่งงาน ? ได้เจอกับญาติ ไม่แยแสเมื่อ Gauguin กลับไปฝรั่งเศสเขา 1893 ดูแรนด์ Ruel นิทรรศการเพียงจำกัดประสบความสำเร็จสร้างบางรีวิวดีแต่น้อยโดยวิธีการขาย โกแกงวางภาพนี้ในการส่งมอบงาน ในราคา 1500 ฟรังส์ ราคาสูงสุด และเขาได้รับมอบหมายร่วมกัน โดยนอกจากวาดรูป แต่ไม่มีคนรับ[ 8 ] staechelin ซื้อในที่สุดที่เมซร้อง Gallery ในเจนีวาใน 1917 .