2.3. Characterization of partially

2.3. Characterization of partially hydrolyzed granules
Drops of partially hydrolyzed starches/water suspensions (1%,
w/v) were deposited on microscope glasses and dried at 40 ◦C for
5 min. Samples were then coated with gold using an ion sputter
coater, and observed by use of a scanning electron microscope
Zeiss Supra 40 with field emission gun operated at 3 kV. At each
hydrolysis time chosen, the granules size distribution as well as
the growth rings thickness distribution were determined by use
of ImageJ and JMicroVision v.1. 2.7. software according to a length
scale provided by the user. More than 35–60 granules/growth rings
were considered for each determination.
X-ray diffraction (XRD) analysis was performed on native and
selected hydrolyzed starches in a Rigaku diffractometer with Bragg
Bentano geometry, and Cu radiation in the range of 2 = 5–50◦.
Samples were measured under temperature and humidity room
conditions. The diffractograms obtained were carefully smoothed
and normalized with respect to the highest intensity. The crystallinity
of native and partially hydrolyzed starch granules was
then quantified in terms of the crystallinity index (CI), a parameter
frequently used to describe the relative amount of crystalline
material in a sample. Three different methods dispersedly found in
the literature for the determination of crystalline and amorphous
contributions in starch were used, namely the “two-phase” method
adapted from Nara and Komiya (1983); a deconvolution method
assuming Lorentzian peaks which fitted experimental XRD data by
use of Origin software, and an adaptation of Segal’ method derived
and widely used for a rapid estimation of cellulose crystallinity
index (Segal, Creely, Martin, & Conrad, 1962).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 ลักษณะของเม็ดไฮโดรไลซ์บางส่วน
ยาหยอดตาร์ชไฮโดรไลซ์บางส่วน / สารแขวนลอยน้ำ (1%
w / v) ถูกวางลงบนแว่นตากล้องจุลทรรศน์และแห้งที่อุณหภูมิ 40 ◦Cสำหรับ
5 นาที ตัวอย่างแล้วเคลือบด้วยทองใช้ไอออนพ่น
Coater และสังเกตจากการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด
Zeiss Supra 40 ด้วยปืนการปล่อยข้อมูลดำเนินการใน 3 กิโลโวลต์ ในแต่ละ
ครั้งที่จองจำเลือกการกระจายขนาดของเม็ดเช่นเดียวกับการ
เจริญเติบโตของแหวนหนาได้รับการพิจารณาจากการใช้
ของ ImageJ และ JMicroVision v.1 2.7 ซอฟแวร์ตามความยาว
ระดับการให้บริการโดยผู้ใช้ มากกว่า 35-60 เม็ด / แหวนเจริญเติบโต
ได้รับการพิจารณาสำหรับการกำหนดแต่ละ.
X-ray diffraction (XRD) การวิเคราะห์ได้รับการดำเนินการในพื้นเมืองและ
เลือกสตาร์ชไฮโดรไลซ์ในมาตรการเลี้ยวเบนของ Rigaku กับแบร็ก
เรขาคณิต Bentano และ Cu รังสีในช่วง 2 = 5 -50◦.
ตัวอย่างถูกวัดภายใต้อุณหภูมิและความชื้นห้อง
เงื่อนไข diffractograms ได้มาเรียบอย่างระมัดระวัง
และปกติเกี่ยวกับการที่ความเข้มสูงสุด ผลึก
ของเม็ดแป้งและไฮโดรไลซ์บางส่วนได้รับการ
วัดแล้วในแง่ของดัชนีผลึก (CI) ซึ่งเป็นพารามิเตอร์
ที่ใช้บ่อยในการอธิบายถึงจำนวนเงินที่ญาติของผลึก
วัสดุในกลุ่มตัวอย่าง สามวิธีที่แตกต่างกันกลาดเกลื่อนพบใน
วรรณกรรมสำหรับความมุ่งมั่นของผลึกและสัณฐาน
มีส่วนร่วมในแป้งถูกนำมาใช้คือ "สองเฟส" วิธีการ
ดัดแปลงมาจากนาราและ Komiya (1983); วิธี deconvolution
สมมติว่ายอด Lorentzian ซึ่งติดตั้งข้อมูล XRD ทดลองโดย
การใช้ซอฟต์แวร์ที่แหล่งกำเนิดและการปรับตัวของวิธีซีกัล 'ได้มา
และใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการประมาณค่าอย่างรวดเร็วของผลึกเซลลูโลส
ดัชนี (ซีกัล Creely, มาร์ตินและคอนราด, 1962)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 ลักษณะสมบัติของไฮโดรไลซ์บางส่วนเม็ด
ลดลงบางส่วนจากแป้ง น้ำ สารแขวนลอย ( 1 %
w / v ) ถูกฝากไว้บนแว่นตากล้องจุลทรรศน์และอบที่อุณหภูมิ 40 ◦ C
5 นาที จำนวน แล้วเคลือบด้วยทองใช้ไอออนพ่นออก
เครื่องเคลือบ และสังเกตได้โดยการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนสแกน
Zeiss Supra 40 ด้วยการใช้ปืนสนามที่ 3 KV . การย่อยในแต่ละ
เวลาเลือกแกรนูลกระจายขนาดเช่นเดียวกับ
วงหนาถูกกำหนดโดยการใช้
ของ ImageJ jmicrovision v.1 และ . 2.7 . ซอฟต์แวร์ตามความยาว
ขนาดให้ผู้ใช้ มากกว่า 35 - 60 เม็ด / การพิจารณาในการหาแหวน
.
การเลี้ยวเบนของรังสีเอ็กซ์วิเคราะห์ข้อมูลในพื้นเมืองและ
ไฮโดรไลซ์ เลือกแป้งใน rigaku ดิฟแฟรกโทมิเตอร์กับแบร็ก
bentano เรขาคณิต และใช้รังสีในช่วงที่ 2 = 5 – 50 ◦ .
จำนวนวัดที่อยู่ภายใต้อุณหภูมิและสภาพห้อง
ความชื้น การ diffractograms ได้รอบคอบเรียบ
และคะแนนทีปกติเกี่ยวกับความเข้มสูงสุด ผลึก
พื้นเมืองและบางส่วนถูก
เม็ดสตาร์ชไฮโดรไลซ์แล้ววัดในแง่ของค่าดัชนีความเป็นผลึก ( CI ) ตัวแปรที่ใช้อธิบาย
บ่อยปริมาณสัมพัทธ์ของวัสดุผลึก
ในตัวอย่าง สามวิธีที่แตกต่างกันที่พบในวรรณคดีกระจุย
สำหรับการหาปริมาณผลึก และสัณฐาน
บอกบุญในแป้งที่ใช้คือ " วิธีการ " ดัดแปลงจากนารา และ โคมิยะ
( 1983 ) ; วิธี
ธีค โวลูชั่นสมมติว่า lorentzian ยอดซึ่งติดตั้งข้อมูลวิเคราะห์ทดลองโดย
ใช้ซอฟต์แวร์ที่มา และการปรับตัวของซีกัล ' วิธีการได้มา
และใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการประเมินอย่างรวดเร็วของดัชนีความเป็นผลึก
เซลลูโลส ( Segal , creely มาร์ติน &
คอนราด , 1962 )