and the oligopeptide content accoun

and the oligopeptide content accounted for over 900 g/kg of CP in EFM
(Table 1). The AID or SID of each indispensable AA in EFM was greater than 0.70 or 0.76, and the concentrations of SID Met
and Trp were lowest (Table 4).
Piglets fed EFMD improved final BW and ADG by 0.08 and 0.15, or 0.07 and 0.13 (P < 0.05) compared with Control or
DPSD (Table 5). There was no substantial treatment effect on ADFI, while feed conversion efficiency (G:F) tended to increase
(P = 0.08). No statistical differences were detected between EFMD and SDPPD in growing performance. Apparent total tract
digestibility (ATTD) of nutrients was not different among treatments, whereas the fecal score tended to be lower in SDPPD,
DPSD and EFMD than Control on d 0–14 (P = 0.09).
Diets supplemented with EFM improved (P < 0.05) IgG content by 0.19 vs. Control, and tended to decrease IL-1  in serum
(P = 0.07) compared with Control (Table 6). The ratio of villus height to crypt depth in duodenum was increased (P < 0.05),
and villus height in duodenum (P = 0.06), jejunum (P = 0.08) and ileum (P = 0.09) tended to increase for piglets fed with EFMD
in contrast with Control and SDPPD (Table 7).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และเนื้อหา Oligopeptide คิดเป็นกว่า 900 กรัม / กิโลกรัมของซีพีใน EFM
(ตารางที่ 1) ความช่วยเหลือหรือ SID ของแต่ละ AA ขาดไม่ได้ใน EFM สูงกว่า 0.70 หรือ 0.76, และความเข้มข้นของ SID พบ
และ Trp ถูกต่ำสุด (ตารางที่ 4).
ลูกสุกรที่เลี้ยง EFMD ปรับปรุง BW ขั้นสุดท้ายและ ADG 0.08 และ 0.15, 0.07 และ 0.13 ( P <0.05) เมื่อเทียบกับการควบคุมหรือ
DPSD (ตารางที่ 5) ไม่มีผลกระทบอย่างมากต่อการรักษา ADFI เป็นในขณะที่ประสิทธิภาพการเปลี่ยนอาหาร (G: F) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น
(p = 0.08) ไม่มีความแตกต่างทางสถิติพบระหว่าง EFMD และ SDPPD ในการปฏิบัติงานที่เพิ่มมากขึ้น ที่เห็นได้ชัดในระบบทางเดินรวม
ย่อย (ATTD) ของสารอาหารที่ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างการรักษาในขณะที่คะแนนอุจจาระมีแนวโน้มที่จะลดลงใน SDPPD,
DPSD และ EFMD กว่าการควบคุม D 0-14 (p = 0.09).
อาหารเสริมด้วย EFM ดีขึ้น (P < 0.05) โดยเนื้อหา IgG 0.19 เมื่อเทียบกับการควบคุมและมีแนวโน้มลดลง IL-1? ในซีรั่ม
(p = 0.07) เมื่อเทียบกับการควบคุม (ตารางที่ 6) อัตราส่วนของความสูง villus การฝังศพใต้ถุนโบสถ์ลึกในลำไส้เล็กส่วนต้นเพิ่มขึ้น (P <0.05)
และความสูง villus ในลำไส้เล็กส่วนต้น (p = 0.06) jejunum (p = 0.08) และ ileum (p = 0.09) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นสำหรับลูกสุกรที่เลี้ยงด้วย EFMD
ในทางตรงกันข้ามกับการควบคุมและการ SDPPD (ตารางที่ 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และโอลิโก๊ะเป็ปไทด์เนื้อหาคิดเป็นกว่า 900 กรัม / กิโลกรัม ของ CP ใน EFM( ตารางที่ 1 ) ช่วยเหลือหรือ SID ของแต่ละที่ขาดไม่ได้ AA ใน EFM มีมากกว่าหรือเท่ากับ 0.70 และความเข้มข้นของซิด เจอก ) และต่ำสุด ( ตารางที่ 4 )ลูกสุกรได้รับการปรับปรุงโดย EFMD สุดท้าย BW และอัตราการเจริญเติบโต 0.08 0.15 หรือ 0.07 และ 0.13 ( P < 0.05 ) เมื่อเทียบกับการควบคุมหรือdpsd ( ตารางที่ 5 ) ไม่มีผลในการรักษามาก adfi ในขณะที่ประสิทธิภาพการใช้อาหาร ( G : F ) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น( p = 0.08 ) ความแตกต่างระหว่าง sdppd EFMD พบและการแสดง ทางเดินทั้งหมด ปรากฏการย่อยได้ ( attd ) ของรังที่ไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษา ส่วนคะแนนมีแนวโน้มที่จะลดลงใน sdppd อุจจาระ ,dpsd EFMD กว่าและควบคุม D 0 14 – ( p = 0.09 )ที่ได้รับอาหารที่เสริมด้วย EFM ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ปริมาณ IgG โดย 0.19 และควบคุม และมีแนวโน้ม ลดลง 1 ในซีรั่ม( P = 0.07 ) เมื่อเทียบกับการควบคุม ( ตารางที่ 6 ) อัตราส่วนความสูงของวิลลัสกับความลึกใต้ดินในลำไส้เล็กส่วนต้นเพิ่มขึ้น ( P < 0.05 )วิลลัสในลำไส้เล็กและความสูง ( p = 0.06 ) , เดือน ( p = 0.03 ) และลำไส้เล็กส่วนปลาย ( p = 0.09 ) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น สำหรับลูกสุกรที่เลี้ยงด้วย EFMDในทางตรงกันข้ามกับการควบคุม และ sdppd ( ตารางที่ 7 )