Cisco: From Niche Player to Network

Cisco: From Niche Player to Networking Powerhouse
Humble Beginnings
In 1981, Sandy Lerner and Leonard Bosack managed computer networks at Stanford University. The couple was eager to communicate via their computers but the networks each used spoke a different, incompatible “language.” They overcame the problem by building devices called “bridges” to connect the networks and “routers” to manage the communication between networks. After creating a network that eventually connected all 5,000 computers on the Stanford campus, Lerner and Bosack approached the university about making the router technology available to others. The university refused, and the two struck out on their own. They bought a used mainframe computer, hired friends, and used credit cards to fund operations in the house they shared with Bosack’s parents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซิสโก้: จากผู้เล่นซอกเครือข่ายโรงไฟฟ้าที่จะ
เป็นจุดเริ่มต้นฮัมเบิล
ในปี 1981 แซนดี้เลิร์นเนอและลีโอนา Bosack การจัดการเครือข่ายคอมพิวเตอร์ที่ Stanford University ทั้งคู่เป็นความกระตือรือร้นที่จะติดต่อสื่อสารผ่านทางคอมพิวเตอร์ของพวกเขา แต่เครือข่ายแต่ละที่ใช้พูดที่แตกต่างกันเข้ากันไม่ได้ "ภาษา." พวกเขาเอาชนะปัญหาโดยการสร้างอุปกรณ์ที่เรียกว่า "สะพาน" ในการเชื่อมต่อเครือข่ายและ "เราเตอร์" ในการจัดการการสื่อสารระหว่างเครือข่าย หลังจากที่สร้างเครือข่ายที่เชื่อมต่อในที่สุดทั้งหมด 5,000 เครื่องคอมพิวเตอร์ในมหาวิทยาลัยสแตนฟอ, Lerner และ Bosack เดินเข้ามาใกล้มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเกี่ยวกับการทำเราเตอร์ที่มีให้กับคนอื่น ๆ มหาวิทยาลัยปฏิเสธและทั้งสองพุ่งออกมาด้วยตัวเอง พวกเขาซื้อคอมพิวเตอร์เมนเฟรมที่ใช้จ้างเพื่อนและใช้บัตรเครดิตให้กับกองทุนการดำเนินงานในบ้านที่พวกเขาร่วมกันกับพ่อแม่ของ Bosack

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดย : จากโพรงของผู้เล่นเพื่อเครือข่ายโรงไฟฟ้า

ไงก็เริ่มต้นในปี 1981 แซนดี้ Lerner และเลนนาร์ด บอร์แซคจัดการเครือข่ายคอมพิวเตอร์ที่ Stanford University สองคือความกระตือรือร้นที่จะติดต่อสื่อสารผ่านทางคอมพิวเตอร์ของพวกเขา แต่เครือข่ายแต่ละที่ใช้พูดกัน เข้ากันไม่ได้ " ภาษา" พวกเขาเอาชนะปัญหาโดยการสร้างอุปกรณ์ที่เรียกว่า " สะพาน " เชื่อมโยงเครือข่ายและ " เราเตอร์ " จัดการการสื่อสารระหว่างเครือข่าย หลังจากการสร้างเครือข่ายที่เชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ในที่สุดทั้งหมด 5000 ในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และ เลอร์เนอร์ บอร์แซคเข้าหามหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการทำเราเตอร์เทคโนโลยีที่มีต่อผู้อื่น มหาวิทยาลัยปฏิเสธและสองขีดออกด้วยตนเอง พวกเขาซื้อที่ใช้เมนเฟรมคอมพิวเตอร์ จ้างเพื่อน และใช้บัตรเครดิตเพื่อกองทุนการดำเนินงานในบ้านของพวกเขาร่วมกันกับผู้ปกครอง บอร์แซค .