4  Results 4.1   Play @ PedagogySch

4  Results 4.1   Play @ Pedagogy
Schiller is well known for his theory of play. Playing is a cultural phenomenon that appears all through history. In ancient times, playing games  has been considered as not very relevant. It appears in paintings sometimes,  but is not emphasised as a relevant subject for theoretical discussions. In  medieval times playing games was even considered as bad, since it degrades  working power and promotes sin and vice (Parmentier 2004).   An important change in the perception of games is expressed in Bruegels  painting “Kinderspiele” (childrens games), which was first published in  1553. Playing games was more and more considered as a sphere with a  value of its own. The right of people to play became accepted – as long as  playing contributes to something  useful, like the stimulation of mental abilities (Parmentier 2004). This understanding of playing games was picked up in pedagogical considerations by Basedow in the 18th century (Overhoff 2004). Basedow suggested to convert all games children play into something useful. Therefore,  Basedow applied games to teach subjects like latin or biology. This idea to 
 4
apply games for teaching something useful is still widespread today, particularly in concepts for digital game based learning (Pivec 2007) or serious  games. At the end of the 18th century the understanding of games was changed and  extended substantially. This change culminates in the famous words of  Schiller: “Denn, um es endlich auf einmal herauszusagen, der Mensch spielt  nur, wo er in voller Bedeutung des Wortes Mensch ist, und er ist nur da  ganz Mensch, wo er spielt  [For, to finally speak it out at once, man only  plays when in the full meaning of the word he is a man, and he is only completely a man when he plays]” (Schiller 1795). With this sentence, Schiller  identified play as the area where people can become people, and thus as the  central place for human development and education.   Schiller discussed this place in the context of arts. He considers arts as a  context where human activities have to be understood as play. A necessary  condition for this context is freedom, not usefulness. For Schiller, this freedom means beeing free of being forced by other peoples reasoning (kings,  priests etc.) and of being forced by nature (food, housing etc.). Being free  from external forces opens up a room for creative actions, and these creative  actions are by no means intended to be useful or profitable. In our context  the important point is, that play as an existential aspect of human development fundamentally refers to human freedom. Due to this, it cannot be controlled from the outside, but only be done by people themselves. This changes the pedagogical perspective in contrast to Basedow. Basedow  tried to control learning processes by creating games. With Schiller, playing  is understood as an activity that cannot be controlled. Still, playing some  sort of playground. A room where playing is actually possible is needed, but  it cannot be forced that a room for playing games is actually used to play.  With Schillers theory it is possible to understand teaching and learning as a  game where people play with content ­ and the media that are used to express the content.  Another fundamental problem for pedagogical theories is the theory­prac
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ 4 4.1 เล่นแอดกลางชิลเลอร์เป็นที่รู้จักกันดีในทฤษฎีของเขาเล่น เล่นเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ปรากฏหัวใจประวัติ ในสมัยโบราณ เล่นเกมได้รับการพิจารณาเป็นไม่เกี่ยวข้องมากขึ้น มันปรากฏในภาพเขียนบางครั้ง แต่ไม่ได้ emphasised เป็นเรื่องสนทนาทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ในยุค เล่นเกมถูกแม้ถือว่า ด้อย เนื่องจากมันเสื่อมพลังการทำงาน และส่งเสริมบาป และ รอง (Parmentier 2004) การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการรับรู้ของเกมแสดงเป็น Bruegels ที่วาดภาพ "Kinderspiele" (เกมเด็ก), ซึ่งถูกตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1553 เล่นเกมได้มากขึ้นและถือเป็นทรงกลมมีค่าของตนเอง ด้านขวาของผู้เล่นเป็นที่ยอมรับ – ตราบใดที่เล่นรวมสิ่งที่มีประโยชน์ เช่นการกระตุ้นความสามารถทางจิต (Parmentier 2004) การทำความเข้าใจการเล่นเกมมารับในพิจารณาสอน Basedow ในศตวรรษที่ 18 (Overhoff 2004) Basedow แนะนำการแปลงเกมทั้งหมดที่เด็กเล่นเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ ดังนั้น Basedow ใช้เกมกับสอนวิชาเช่นภาษาละตินหรือชีววิทยา ความคิดนี้ไป 4ใช้เกมการสอนสิ่งที่เป็นประโยชน์เป็นที่ยังคงแพร่หลายวันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแนวคิดโดยเรียนดิจิทัลเกม (Pivec 2007) หรือเกมที่รุนแรง เมื่อสิ้นสุดศตวรรษ 18 ความเข้าใจเกมได้เปลี่ยน และขยายมาก การเปลี่ยนแปลงนี้ผสมในคำที่มีชื่อเสียงของชิลเลอร์: " Denn อุ่ม es endlich เอาฟ์ einmal herauszusagen, wo, nur spielt der Mensch เอ้อ ใน voller Bedeutung เด Wortes Mensch ist แดนเอ้อ ist nur ดา ganz Mensch, wo เอ้อ spielt [,สุดท้าย พูดได้ในครั้งเดียว มนุษย์เท่าเล่นในความหมายเต็มของคำว่า เขาเป็นคน และเขาจะรับคนเมื่อเขาเล่น] " (ชิลเลอร์ 1795) ด้วยประโยคนี้ ชิลเลอร์ระบุเล่น เป็นพื้นที่ที่คนสามารถกลายเป็น คน จึง เป็นสถานที่กลางสำหรับพัฒนามนุษย์และการศึกษา ชิลเลอร์กล่าวถึงสถานที่แห่งนี้ในบริบทของศิลปะ เขาถือว่าศิลปะเป็นบริบทที่ต้องเข้าใจเป็นเล่นกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ เงื่อนไขจำเป็นในบริบทนี้เป็นอิสระ ไม่ประโยชน์ สำหรับชิลเลอร์ เสรีภาพนี้หมายถึง beeing ฟรีถูกบังคับด้วยอื่น ๆ คนใช้เหตุผล (พระมหากษัตริย์ พระสงฆ์ฯลฯ) และถูกบังคับตามธรรมชาติ (อาหาร ที่อยู่อาศัยเป็นต้น) กำลังจากกองทัพภายนอกเปิดห้องสำหรับการดำเนินการสร้างสรรค์ และการกระทำเหล่านี้สร้างสรรค์โดยไม่จัดทำขึ้นให้ประโยชน์ หรือผลกำไร ในบริบทของเราจุดสำคัญ ที่เล่นเป็นข้อมูลด้านการพัฒนามนุษย์ existential ภาระหมายถึงเสรีภาพของมนุษย์ จากนี้ มันไม่สามารถควบคุมได้จากภายนอก แต่เฉพาะ โดยผู้คน นี้เปลี่ยนมุมมองสอนตรงข้าม Basedow Basedow พยายามควบคุมกระบวนการเรียนรู้ โดยการสร้างเกม มีชิลเลอร์ เล่นจะเข้าใจว่าเป็นกิจกรรมที่ไม่สามารถควบคุม ยังคง เล่นบางจัดเรียงของสนามเด็กเล่น ต้องการห้องพักที่เล่นได้จริง แต่ไม่บังคับว่า มีใช้ห้องในการเล่นเกมการเล่นจริง กับทฤษฎี Schillers จะได้เข้าใจการสอน และการเรียนรู้เป็นเกมที่คนเล่นกับเนื้อหาและสื่อที่จะใช้เพื่อแสดงเนื้อหา สอนทฤษฎีอื่นปัญหาพื้นฐานเป็น theoryprac 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4 ผล 4.1 Play @
ครูชิลเลอร์เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทฤษฎีการเล่นของเขา เล่นเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ปรากฏทั้งหมดผ่านทางประวัติศาสตร์ ในสมัยโบราณการเล่นเกมได้รับการพิจารณาที่จะไม่เกี่ยวข้องมาก ที่ปรากฏในภาพวาดบางครั้ง แต่ไม่ได้เน้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการอภิปรายทางทฤษฎี ในยุคกลางเล่นเกมได้รับการพิจารณาแม้ในขณะที่ไม่ดีเพราะมันลดอำนาจการทำงานและส่งเสริมบาปและรอง (Parmentier 2004) การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการรับรู้ของเกมจะแสดงในภาพวาด Bruegels "Kinderspiele" (เด็กเกม) ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1553 เกมการเล่นมากขึ้นและได้รับการพิจารณามากขึ้นเป็นรูปทรงกลมที่มีค่าในตัวของมันเอง สิทธิของคนที่จะเล่นเป็นที่ยอมรับ - ตราบใดที่ก่อให้เกิดการเล่นสิ่งที่มีประโยชน์เช่นการกระตุ้นของความสามารถทางจิต (Parmentier 2004) ความเข้าใจในการเล่นเกมนี้ได้รับการหยิบขึ้นมาในการพิจารณาการสอนโดย Basedow ในศตวรรษที่ 18 (Overhoff 2004) Basedow แนะนำให้แปลงทุกเกมเด็กเล่นในสิ่งที่มีประโยชน์ ดังนั้น Basedow ใช้เกมการสอนวิชาเช่นละตินหรือชีววิทยา ความคิดนี้ไป 
 4
ใช้เกมสำหรับการเรียนการสอนสิ่งที่มีประโยชน์ยังคงเป็นที่แพร่หลายในวันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแนวความคิดสำหรับการเล่นเกมดิจิตอลการเรียนรู้ (Pivec 2007) หรือเกมที่รุนแรง ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18 ความเข้าใจในเกมที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญและขยาย การเปลี่ยนแปลงนี้จะสิ้นสุดในคำพูดที่มีชื่อเสียงของชิลเลอร์ "Denn อืมเอ endlich auf einmal herauszusagen, เดอร์ผู้คน spielt nur, wo เอ้อใน VOLLER Bedeutung des Wortes ist ผู้คน, และเอ้อ ist nur ดา ganz ผู้คน, wo เอ้อ spielt [สำหรับเพื่อ ในที่สุดก็พูดมันออกมาในครั้งเดียวคนเดียวเล่นเมื่ออยู่ในความหมายของคำว่าเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งและเขาก็เป็นเพียงคนสมบูรณ์เมื่อเขาเล่น] "(ชิลเลอร์ 1795) ด้วยประโยคนี้ชิลเลอร์ระบุว่าเล่นเป็นพื้นที่ที่ผู้คนสามารถกลายเป็นคนและทำให้เป็นสถานที่กลางสำหรับการพัฒนามนุษย์และการศึกษา ชิลเลอร์กล่าวถึงสถานที่แห่งนี้ในบริบทของศิลปะ เขาคิดว่าศิลปะเป็นบริบทที่กิจกรรมของมนุษย์จะต้องมีการเข้าใจว่าการเล่น เงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับบริบทนี้คือเสรีภาพไม่ได้ประโยชน์ สำหรับชิลเลอร์, เสรีภาพนี้หมายความ beeing ฟรีถูกบังคับโดยคนอื่น ๆ เหตุผล (พระมหากษัตริย์พระสงฆ์ ฯลฯ ) และการถูกบังคับโดยธรรมชาติ (อาหารและอื่น ๆ ที่อยู่อาศัย) เป็นอิสระจากกองกำลังภายนอกเปิดห้องพักสำหรับการกระทำความคิดสร้างสรรค์และการกระทำเหล่านี้เป็นความคิดสร้างสรรค์โดยไม่ตั้งใจจะให้เป็นประโยชน์หรือผลกำไร ในบริบทของเราจุดสำคัญคือว่าเล่นเป็นลักษณะการดำรงอยู่ของการพัฒนามนุษย์โดยพื้นฐานหมายถึงเสรีภาพของมนุษย์ เนื่องจากนี้มันไม่สามารถที่จะควบคุมจากภายนอก แต่จะทำโดยคนที่ตัวเอง การเปลี่ยนแปลงนี้มุมมองของการเรียนการสอนในทางตรงกันข้ามกับ Basedow Basedow พยายามที่จะควบคุมกระบวนการการเรียนรู้โดยการสร้างเกม ชิลเลอร์ด้วยการเล่นเป็นที่เข้าใจกันว่ากิจกรรมที่ไม่สามารถควบคุม ยังคงเล่นการเรียงลำดับของสนามเด็กเล่นบาง ห้องพักที่เล่นเป็นจริงไปได้เป็นสิ่งจำเป็น แต่ก็ไม่สามารถบังคับให้ที่ห้องพักสำหรับการเล่นเกมที่ถูกนำมาใช้จริงในการเล่น กับทฤษฎี Schillers มันเป็นไปได้ที่จะเข้าใจการเรียนการสอนเป็นเกมที่คนเล่นที่มีเนื้อหาและสื่อที่ใช้ในการแสดงเนื้อหา อีกปัญหาพื้นฐานทฤษฎีการสอนเป็น theoryprac