Yamada Renji was a normal working a

Yamada Renji was a normal working adult of the society.

His dream during his childhood was to be a pro baseball player.

At school, his results were around the hundredth rank in a school of 400 students.

His hobby is reading. After graduating from high school, driving also became one.

It’s not like he hated being social either.

According to him, without revealing too much individuality and to blend in with the surroundings was also a part of social disposition.

He was not a leader type of person. If one were to describe him, he was a mob character no.3 or villager C type of a person.

His age was 28 this year. He was summoned when he was 25.

After getting summoned, the first thing he felt was not enjoyment like the other boys and girls around him but was- what about work? How to earn our livelihood? And other such truly realistic things.

This world was made with 3 countries and 5 continents.

Firstly, the country where Yamada Renji and the others were summoned, the human country [Imnesia].

The country ruled by the demi humans, [Elfreim]. This country was built on the largest continent.

And, the continent of darkness where the demons live, [Abenelm]. It ruled over three continents and is the largest country.

13 humans were summoned to this different world. One of the three gods that created this world, the goddess [Astraera] gave them blessings in the form of cheat-like powers and they became god slayers.

Most of them were in their teens and were students.

The only one in their twenties were me and 2 men and 1 woman. No matter how I looked at it, it was an inconsistent group. (T/N: yup, the POV changed somewhere in between. Probably when they started explaining the world.)

……It’s a really nostalgic memory.

We fought, clashed with each other and separated. But still, in the end, we joined hands with each other, overcame dangers and laughed.

Our relationships weren’t exactly bad but they were not really good either.

There was a fight to decide who will take the Holy sword of the Goddess.

Who to save, who to abandon. We even cried at reality during such times.

Asking for food even when we could not read, and then sharing shitty food with each other was also something that happened.

The guys going to peek at the women’s bath and then returning while almost getting killed, was also a great memory. At that time, we felt more risk to our lives than the times when we faced high level demons in the area.

Yeah, it really is a nostalgic and much missed memory.

.

.

.

[Are you awake yet, sleepyhead?]

That voice came from near my pillow.

It resounded inside my head. A voice like a man yet like a woman’s, it was a neutral gendered voice.

As I turned my sleepy eyes, I saw the medal that I had gotten used to seeing in this past year.

The rim is golden and in the centre, a jade is attached. Around it, 7 different coloured stones have been embedded.

Three years ago, I received this talking medal before leaving on the journey to defeat the Demon God.

It is the origin of the cheat skill that I, Yamada Renji, possesses.

It’s a medal that talks, has a soul and a will of its own.

“…….Good Morning.”

[You’re still weak at mornings as usual.]

Leave me be. I muttered inside my mind as my head swayed due to hangover.

As I raised my body, dazzling sunlight shined through from the gaps between the curtains.

“I overslept.”

[Seriously. It seems you had fun alone yesterday night it seems.]

“I just went drinking.”

[I wonder about that.]

Getting up from the bed, I poured water out of the water jug kept on the table inside my glass.

As I drank it in a single gulp, I felt the pain from my hangover getting a bit lesser.

[Go wash your face. It looks really bad.]

“Are you my mother?”

[I wouldn’t want a child like you ever.]

Seriously.

This lifestyle that depends on how I live every day.

Although it can be called having freedom but right now I have neither my own house nor any savings.

A guy who will have to discuss with the contents of his wallet before deciding on today’s meal; no one would want to take a guy like that as a son.

Continuing our usual conversation, I poured water from the jug inside the basin installed in the room.

This world does not have a water line supply system.

The manager of the inn would go to the river everyday to bring water for use. Water is precious here.

Washing my face with that water, I shaved my beard.

By the time I completely refreshed myself, both my hangover and drowsiness had completely subsided

“ahh I really want to live an enjoyable life.”

“……Really.”

The medal and I both gave a sigh. Well, I wonder if I can use the word ‘both’ here. I and one thing would be a better way to say it.

As I thought such things, I finished changing.

My clothes were a tunic and dark green trousers. With this, I also look like a person from this world.

Sword? Of course I don’t have something like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยามาดะเพิลส์ได้ปกติทำงานผู้ใหญ่ของสังคมความฝันวัยเด็กของเขาจะ เป็นผู้เล่นเบสบอลมืออาชีพได้โรงเรียน ผลของเขามีรอบอันดับหนึ่งร้อยในโรงเรียนของนักเรียน 400งานอดิเรกของเขาคืออ่านหนังสือ หลังจากจบจากโรงเรียนมัธยม ขับรถยังกลายเป็นหนึ่งมันไม่ใช่ว่าเขาเกลียดสังคมอย่างใดอย่างหนึ่งตามเขา โดย ไม่เปิดเผยมากเกินไปความแตกต่าง และผสมผสานสภาพแวดล้อมก็เป็นส่วนหนึ่งของการจัดการทางสังคมเขาก็ไม่ได้ชนิดผู้นำของบุคคล หากหนึ่งอธิบายเขา เขาเป็นม็อบอักขระที่ 3 หรือชาวบ้าน C ชนิดของบุคคลอายุของเขา 28 ปีนี้ เขาถูกเรียกเมื่อเขา 25หลังจากได้รับการเรียกตัว สิ่งแรกที่เขารู้สึกไม่สนุกสนานเหมือนเด็กชายและหญิงรอบอื่น ๆ แต่ -สิ่งที่เกี่ยวกับทำงาน การดำรงชีวิตของเราได้อย่างไร และสิ่งอื่น ๆ อย่างแท้จริงดังกล่าวทำโลกนี้ มีประเทศที่ 3 และ 5 ทวีปประการแรก ประเทศที่เพิลส์ยามาดะและคนอื่น ๆ ถูกอัญเชิญ ประเทศมนุษย์ [Imnesia]ประเทศที่ปกครอง โดยมนุษย์ demi, [Elfreim] ประเทศนี้ถูกสร้างขึ้นในทวีปที่ใหญ่ที่สุดแล้ว ทวีปแห่งความมืดที่ที่ปีศาจอาศัยอยู่, [Abenelm] มันปกครองผ่านสามทวีป และเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดมนุษย์ 13 ถูกเรียกตัวไปโลกนี้แตกต่างกัน หนึ่งในสามเทพเจ้าที่สร้างโลกนี้ เทพธิดา [Astraera] ให้พรในรูปของอำนาจโกงเหมือนพวกเขา และพวกเขาเป็นพระเจ้าเพชฌฆาตMost of them were in their teens and were students.The only one in their twenties were me and 2 men and 1 woman. No matter how I looked at it, it was an inconsistent group. (T/N: yup, the POV changed somewhere in between. Probably when they started explaining the world.)……It’s a really nostalgic memory.We fought, clashed with each other and separated. But still, in the end, we joined hands with each other, overcame dangers and laughed.Our relationships weren’t exactly bad but they were not really good either.There was a fight to decide who will take the Holy sword of the Goddess.Who to save, who to abandon. We even cried at reality during such times.Asking for food even when we could not read, and then sharing shitty food with each other was also something that happened.The guys going to peek at the women’s bath and then returning while almost getting killed, was also a great memory. At that time, we felt more risk to our lives than the times when we faced high level demons in the area.Yeah, it really is a nostalgic and much missed memory....[Are you awake yet, sleepyhead?]That voice came from near my pillow.It resounded inside my head. A voice like a man yet like a woman’s, it was a neutral gendered voice.As I turned my sleepy eyes, I saw the medal that I had gotten used to seeing in this past year.The rim is golden and in the centre, a jade is attached. Around it, 7 different coloured stones have been embedded.Three years ago, I received this talking medal before leaving on the journey to defeat the Demon God.It is the origin of the cheat skill that I, Yamada Renji, possesses.It’s a medal that talks, has a soul and a will of its own.“…….Good Morning.”[You’re still weak at mornings as usual.]Leave me be. I muttered inside my mind as my head swayed due to hangover.As I raised my body, dazzling sunlight shined through from the gaps between the curtains.“I overslept.”[Seriously. It seems you had fun alone yesterday night it seems.]“I just went drinking.”[I wonder about that.]Getting up from the bed, I poured water out of the water jug kept on the table inside my glass.As I drank it in a single gulp, I felt the pain from my hangover getting a bit lesser.[Go wash your face. It looks really bad.]“Are you my mother?”[I wouldn’t want a child like you ever.]Seriously.This lifestyle that depends on how I live every day.Although it can be called having freedom but right now I have neither my own house nor any savings.A guy who will have to discuss with the contents of his wallet before deciding on today’s meal; no one would want to take a guy like that as a son.Continuing our usual conversation, I poured water from the jug inside the basin installed in the room.This world does not have a water line supply system.The manager of the inn would go to the river everyday to bring water for use. Water is precious here.
Washing my face with that water, I shaved my beard.

By the time I completely refreshed myself, both my hangover and drowsiness had completely subsided

“ahh I really want to live an enjoyable life.”

“……Really.”

The medal and I both gave a sigh. Well, I wonder if I can use the word ‘both’ here. I and one thing would be a better way to say it.

As I thought such things, I finished changing.

My clothes were a tunic and dark green trousers. With this, I also look like a person from this world.

Sword? Of course I don’t have something like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยามาดะ Renji เป็นผู้ใหญ่ที่ทำงานปกติของสังคม. ความฝันของเขาในช่วงวัยเด็กของเขาคือการเป็นนักเบสบอลมืออาชีพ. ที่โรงเรียนผลของเขาอยู่รอบยศร้อยอยู่ในโรงเรียนของนักเรียน 400. งานอดิเรกของเขาคือการอ่าน หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมขับรถก็กลายเป็นหนึ่ง. มันไม่ได้เป็นเหมือนที่เขาเกลียดการเป็นสังคมอย่างใดอย่างหนึ่ง. ตามเขาโดยไม่ต้องเปิดเผยความแตกต่างกันมากเกินไปและเพื่อให้ดูกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมยังเป็นส่วนหนึ่งของการจำหน่ายสังคม. เขาไม่ได้เป็นประเภทผู้นำ ของสมาชิก หากมีการอธิบายว่าเขาเป็นตัวละครที่ 3 หรือม็อบชาวบ้านชนิด C ของบุคคล. อายุของเขาคือ 28 ปีนี้ เขาถูกเรียกเมื่อเขาอายุ 25 หลังจากที่ได้รับการเรียกสิ่งแรกที่เขารู้สึกว่ายังไม่ได้รับความเพลิดเพลินเหมือนเด็กคนอื่น ๆ และสาว ๆ รอบ ๆ ตัวเขา แต่ was- สิ่งที่เกี่ยวกับการทำงาน? วิธีการที่จะได้รับการทำมาหากินของเราหรือไม่ และสิ่งอื่น ๆ ที่สมจริงอย่างแท้จริงเช่น. โลกนี้ถูกสร้างขึ้นมี 3 ประเทศและ 5 ทวีป. ประการแรกประเทศที่ยามาดะ Renji และคนอื่น ๆ ถูกเรียกประเทศของมนุษย์ [Imnesia]. ประเทศที่ปกครองโดยมนุษย์ Demi [Elfreim] ประเทศนี้ถูกสร้างขึ้นในทวีปที่ใหญ่ที่สุด. และทวีปแห่งความมืดที่ปีศาจอยู่ [Abenelm] มันปกครองสามทวีปและเป็นประเทศที่ใหญ่. 13 ถูกเรียกมนุษย์กับโลกที่แตกต่างกันนี้ หนึ่งในสามของพระเจ้าที่สร้างโลกนี้เทพธิดา [Astraera] ให้พวกเขามีพรในรูปแบบของอำนาจโกงเหมือนและพวกเขากลายเป็นเพชฌฆาตพระเจ้า. ส่วนใหญ่ของพวกเขาอยู่ในช่วงวัยรุ่นของพวกเขาและเป็นนักศึกษา. เพียงคนเดียวที่อยู่ในวัยยี่สิบของพวกเขา ฉันและชาย 2 คนและหญิง 1 คน ไม่ว่าผมจะมองไปที่มันเป็นกลุ่มที่ไม่สอดคล้องกัน (T / N: Yup, POV เปลี่ยนบางแห่งในระหว่างอาจเมื่อพวกเขาเริ่มการอธิบายโลก..) ...... มันเป็นความทรงจำที่คิดถึงจริงๆ. เราต่อสู้ปะทะกับแต่ละอื่น ๆ และแยกออกจากกัน แต่ยังคงอยู่ในท้ายที่สุดเราจับมือร่วมกับแต่ละอื่น ๆ เอาชนะอันตรายและหัวเราะ. ความสัมพันธ์ของเราก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างแน่นอน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ดีจริงๆทั้ง. มีการต่อสู้ในการตัดสินใจที่จะใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดาใครที่จะบันทึกที่จะละทิ้ง เรายังร้องไห้ในวันที่ความเป็นจริงในช่วงเวลาดังกล่าว. ขออาหารแม้เมื่อเราไม่สามารถอ่านและจากนั้นการแบ่งปันอาหารเชี่ยกับคนอื่น ๆ ก็ยังมีอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น. พวกจะไปมองที่อาบน้ำของผู้หญิงและจากนั้นกลับมาในขณะที่เกือบจะได้รับการฆ่า ก็ยังเป็นความทรงจำที่ดี ในขณะที่เรารู้สึกว่ามีความเสี่ยงมากขึ้นในชีวิตของเรากว่าครั้งเมื่อเราต้องเผชิญกับปีศาจระดับสูงในพื้นที่. ใช่มันคือเรื่องจริงพลาดของหน่วยความจำและคิดถึงมาก. . . . [คุณตื่นยังขี้เซา?] เสียง มาจากที่อยู่ใกล้กับหมอนของฉัน. มันดังก้องอยู่ในหัวของฉัน เสียงเหมือนคนยังชอบผู้หญิงคนหนึ่งมันเป็นเสียง gendered เป็นกลางก. ในฐานะที่ผมหันตาง่วงนอนของฉันฉันเห็นเหรียญที่ฉันได้อากาศที่ใช้จะได้เห็นในปีที่ผ่านมา. ขอบเป็นสีทองและในศูนย์เป็น หยกที่แนบมา รอบ 7 หินสีที่แตกต่างกันได้รับการฝังตัว. สามปีที่ผ่านมาผมได้รับนี้เหรียญพูดคุยก่อนที่จะออกในการเดินทางเพื่อเอาชนะพระเจ้าปีศาจ. มันเป็นที่มาของการโกงทักษะที่ฉัน, ยามาดะ Renji, ครอบครอง. มันเป็นเหรียญ ที่พูดถึงการมีจิตวิญญาณและความปรารถนาของตัวเอง. " ...... .Good เช้า." [คุณยังคงอ่อนแอในตอนเช้าตามปกติ.] ปล่อยให้ฉันเป็น ฉันพึมพำอยู่ในใจของฉันเป็นหัวของฉันเปี่ยมไปเนื่องจากอาการเมาค้าง. ขณะที่ผมยกร่างกายของฉันแสงแดดพราวส่องผ่านจากช่องว่างระหว่างผ้าม่าน. "ผม overslept." [จริงจัง ดูเหมือนว่าคุณมีความสนุกสนานคืนเมื่อวานนี้คนเดียวที่ดูเหมือนว่า.] "ฉันเพิ่งไปดื่ม." [ผมสงสัยเกี่ยวกับว่า.] รับเพิ่มขึ้นจากเตียงผมเทน้ำออกจากเหยือกน้ำเก็บไว้บนโต๊ะภายในแก้วของฉัน. ขณะที่ผม ดื่มในอึกเดียวที่ฉันรู้สึกเจ็บปวดจากอาการเมาค้างของฉันได้รับบิตน้อย. [ไปล้างหน้าของคุณ มันดูไม่ดีจริงๆ.] "คุณแม่ของฉัน?" [ฉันจะไม่ต้องการเด็กเหมือนที่คุณเคย.] อย่างจริงจัง. ชีวิตนี้ที่ขึ้นอยู่กับวิธีการที่ฉันอาศัยอยู่ทุกวัน. แม้ว่าจะสามารถเรียกว่ามีเสรีภาพ แต่ตอนนี้ฉัน มีค่าบ้านของตัวเองหรือเงินฝากออมทรัพย์ใด ๆ . คนที่จะต้องมีการหารือกับเนื้อหาของกระเป๋าสตางค์ของเขาก่อนที่จะตัดสินใจในการรับประทานอาหารในวันนี้; จะไม่มีใครต้องการที่จะใช้คนที่แต่งตัวประหลาดเช่นนั้นเป็นบุตรชายคนหนึ่งได้. อย่างต่อเนื่องการสนทนาตามปกติของเรา, ผมเทน้ำจากเหยือกภายในแอ่งน้ำที่ติดตั้งในห้องพัก. โลกนี้ไม่ได้มีระบบการจัดหาน้ำบรรทัด. ผู้จัดการของโรงแรมที่จะ ไปที่แม่น้ำในชีวิตประจำวันเพื่อนำน้ำสำหรับการใช้งาน น้ำเป็นสิ่งที่มีค่าที่นี่. ล้างหน้าด้วยน้ำของฉันที่ฉันโกนเคราของฉัน. ตามเวลาที่ฉันสมบูรณ์ฟื้นฟูตัวเองทั้งสองอาการเมาค้างและง่วงนอนของฉันได้ลดลงอย่างสมบูรณ์"อ่าผมอยากจะมีชีวิตที่สนุกสนาน." " ...... จริงๆ " เหรียญและฉันทั้งสองให้ถอนหายใจ ดีฉันสงสัยว่าฉันสามารถใช้คำว่า 'ทั้ง' ที่นี่ ฉันและสิ่งหนึ่งที่จะเป็นวิธีที่ดีกว่าที่จะบอกว่ามัน. ขณะที่ผมคิดว่าสิ่งนั้นฉันเสร็จแล้วเปลี่ยน. เสื้อผ้าของฉันเป็นเสื้อคลุมและกางเกงขายาวสีเขียวเข้ม ด้วยวิธีนี้ผมยังมองเหมือนคนจากโลกนี้. ดาบ? แน่นอนผมไม่ได้มีอะไรแบบนั้น