After my third viewing, I can finally admit that this film has me. I enjoyed it during its theatrical run, enjoyed it more the second time around, and now, I can only say that I love it. The cast is exemplary. Tom Cruise is so good in this film that it is very often easy to forget he is Tom Cruise. Easily his most powerful role and best performance since Jerry Maguire. Ken Watanabe, however, is incredible in every scene - acting with a rare sensitivity and intensity and breathing life into a character much larger and more human than the grand story of which he is a part. Though the entire cast is excellent, I feel that I must also single out Koyuki and Shichinosuke Nakamura for, respectively, the female lead and the emperor, for the subtle strength and believability they each give their very challenging roles.
The story takes place during the early modernization of Japan, in the 1870s and 1880s. The Emperor's power has been weakened by the political and economic power of his cabinet, by his young age, and by the political influence of the United States and other western powers pulling the strings of his cabinet and supplying modern weaponry and tactics to the modernizing Japanese army. Cruise plays Captain Allgren, an alcoholic veteran who has seen and participated in too many massacres of innocent people, and is offered an opportunity to reclaim some of his honor by helping to train the Japanese military in the use of firearms. When he arrives in Japan, we learn that the first test of the Japanese army and its new weapons will be against a rebellious group of samurai who believe themselves to be in the service of the Emperor and Japan, but resist the Emperor's cabinet and the influence of western nations. In the power void left by a passive emperor, Japan seems poised to enter into a civil war against its own values, faith and honor. During the first attack on the Samurai, Allgren is captured by the Samurai and begins a spiritual, physical and philosophical journey which will bring him a level of self-respect his own culture could never supply.
My interpretation of this journey is that Allgren has found a place and people that offer him redemption, where, in his own world, he can find none. But Allgren's is only a small part of the story - which ultimately revolves around what is right for Japan, for the subjectivity of a whole nation, and how to portray such a subject from its own perspective. Traditional Japan is treated with empathy here, not aggrandizing exaggeration, as some of the film's critics seem to suggest. This is not a film about what is objectively right and wrong, but a film about struggling to understand and empower tradition as a means to control and benefit from change. I find no grand moral statement here, but rather an intense, sympathetic, human drama with a strong sense of honor and sacrifice.
Edward Zwick has made a film which operates well at every level, carrying simple but profound philosophical ideas, but avoiding the mistake of making these ideas and the characters that express them super-heroic. Ultimately, this beautifully shot film conveys powerful messages about war, tradition, ethics, honor and culture, which, though not particularly original, are sensitively and intelligently brought forward. There is a lot of action, including some remarkably well-acted sword fighting and martial artistry, but none of it seems unnecessary and the whole film is truly tightly woven. My highest recommendation.
After my third viewing, I can finally admit that this film has me. I enjoyed it during its theatrical run, enjoyed it more the second time around, and now, I can only say that I love it. The cast is exemplary. Tom Cruise is so good in this film that it is very often easy to forget he is Tom Cruise. Easily his most powerful role and best performance since Jerry Maguire. Ken Watanabe, however, is incredible in every scene - acting with a rare sensitivity and intensity and breathing life into a character much larger and more human than the grand story of which he is a part. Though the entire cast is excellent, I feel that I must also single out Koyuki and Shichinosuke Nakamura for, respectively, the female lead and the emperor, for the subtle strength and believability they each give their very challenging roles.The story takes place during the early modernization of Japan, in the 1870s and 1880s. The Emperor's power has been weakened by the political and economic power of his cabinet, by his young age, and by the political influence of the United States and other western powers pulling the strings of his cabinet and supplying modern weaponry and tactics to the modernizing Japanese army. Cruise plays Captain Allgren, an alcoholic veteran who has seen and participated in too many massacres of innocent people, and is offered an opportunity to reclaim some of his honor by helping to train the Japanese military in the use of firearms. When he arrives in Japan, we learn that the first test of the Japanese army and its new weapons will be against a rebellious group of samurai who believe themselves to be in the service of the Emperor and Japan, but resist the Emperor's cabinet and the influence of western nations. In the power void left by a passive emperor, Japan seems poised to enter into a civil war against its own values, faith and honor. During the first attack on the Samurai, Allgren is captured by the Samurai and begins a spiritual, physical and philosophical journey which will bring him a level of self-respect his own culture could never supply.My interpretation of this journey is that Allgren has found a place and people that offer him redemption, where, in his own world, he can find none. But Allgren's is only a small part of the story - which ultimately revolves around what is right for Japan, for the subjectivity of a whole nation, and how to portray such a subject from its own perspective. Traditional Japan is treated with empathy here, not aggrandizing exaggeration, as some of the film's critics seem to suggest. This is not a film about what is objectively right and wrong, but a film about struggling to understand and empower tradition as a means to control and benefit from change. I find no grand moral statement here, but rather an intense, sympathetic, human drama with a strong sense of honor and sacrifice.Edward Zwick has made a film which operates well at every level, carrying simple but profound philosophical ideas, but avoiding the mistake of making these ideas and the characters that express them super-heroic. Ultimately, this beautifully shot film conveys powerful messages about war, tradition, ethics, honor and culture, which, though not particularly original, are sensitively and intelligently brought forward. There is a lot of action, including some remarkably well-acted sword fighting and martial artistry, but none of it seems unnecessary and the whole film is truly tightly woven. My highest recommendation.
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากดูที่สามของฉัน ฉันก็ยอมรับว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ ที่มีฉัน ฉันสนุกกับมันในช่วงของการแสดงละคร วิ่ง สนุกกับมันอีกเป็นครั้งที่สอง และตอนนี้ ฉันสามารถพูดได้ว่าฉันชอบมัน เฝือกที่เป็นแบบอย่าง ทอม ครูซ คือ ดีมาก ในหนังเรื่องนี้มันมากมักจะง่ายที่จะลืมเขา คือ ทอม ครูซ ได้อย่างง่ายดายของเขาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดบทบาทและสมรรถนะตั้งแต่ Jerry Maguire . เคน วาตานาเบ้ อย่างไรก็ตามถูกเหลือเชื่อทุกฉากแสดงกับความหายากและความเข้มและหายใจชีวิตลงในตัวอักษรที่มีขนาดใหญ่มากและมนุษย์มากกว่าแกรนด์เรื่องราวซึ่งเขาเป็นส่วนหนึ่ง แม้ว่านักแสดงที่ยอดเยี่ยม ผมรู้สึกว่าผมยังต้องเดี่ยวออกและโคยูกิ shichinosuke นากามูระ , ตามลำดับ , นักแสดงนำหญิง และจักรพรรดิสำหรับสีสันแรงและความเชื่อถือพวกเขาแต่ละให้พวกเขาท้าทายมากบทบาท
เรื่องราวเกิดขึ้นระหว่างนวัตกรรมแรกของญี่ปุ่น ในคริสต์ทศวรรษ 1850 1860 และ อำนาจของจักรพรรดิถูกลดลงโดยอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจของคณะรัฐมนตรีของเขา ด้วยอายุยังน้อยและด้วยอิทธิพลทางการเมืองของสหรัฐอเมริกาและตะวันตกอำนาจอิทธิพลของคณะรัฐมนตรีของเขาและการจัดหาอาวุธที่ทันสมัยและกลยุทธ์เพื่อปรับปรุงกองทัพญี่ปุ่น . ล่องเรือเล่นกัปตัน allgren , ทหารผ่านศึกที่มีแอลกอฮอล์ที่ได้เห็นและมีส่วนร่วมในการสังหารหมู่ของผู้บริสุทธิ์มากมาย ,และเสนอโอกาสที่จะเรียกคืนบางส่วนของเกียรติของเขาโดยการช่วยฝึกทหารญี่ปุ่นในการใช้อาวุธปืน ตอนที่เขามาถึงในประเทศญี่ปุ่น เราได้เรียนรู้ว่า การทดสอบครั้งแรกของญี่ปุ่นกองทัพและอาวุธใหม่จะต่อต้านกบฏกลุ่มซามูไร ที่คิดว่าตัวเองอยู่ในบริการของจักรพรรดิญี่ปุ่นแต่ต่อต้านคณะรัฐมนตรีของจักรพรรดิ์ และอิทธิพลของประเทศตะวันตก ในพลังโมฆะซ้ายโดยจักรพรรดิเรื่อยๆ ญี่ปุ่นดูเหมือนทรงตัวเพื่อเข้าสู่สงครามกลางเมืองกับค่านิยมของตนเอง ศรัทธาและเคารพ ในระหว่างการโจมตีครั้งแรกในซามูไร allgren ถูกจับโดยซามูไร และเป็นจุดเริ่มต้นของจิตวิญญาณทางกายภาพและปรัชญาการเดินทาง ซึ่งจะทำให้เขาเป็นระดับของความนับถือ วัฒนธรรมของเขาเองไม่เคยใส่
การตีความของฉันของการเดินทางนี้ คือ allgren ได้พบสถานที่และผู้คนที่ให้เขาแลกที่ไหน ในโลกของเขาเอง เขาจะเจอใคร แต่ allgren เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆของเรื่อง - ซึ่งในที่สุด revolves รอบสิ่งที่ถูกต้องสำหรับญี่ปุ่นสำหรับส่วนตัว ของคนทั้งประเทศ และวิธีการแสดง เรื่องนี้จากมุมมองของตัวเอง แบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น คือการรักษาด้วยการเอาใจใส่ ไม่ใช่ aggrandizing พูดเกินจริง , เป็นบางส่วนของนักวิจารณ์ของภาพยนตร์ดูเหมือนจะแนะนำ นี้ไม่ได้เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสิ่งที่เป็นวัตถุที่ถูกและผิด แต่ภาพยนตร์เรื่องดิ้นรนที่จะเข้าใจและส่งเสริมประเพณีเป็นวิธีการควบคุมและได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงผมพบว่าไม่มีจริยธรรม งบมา แต่ค่อนข้างรุนแรง , ขี้สงสาร , ละครมนุษย์กับความรู้สึกของเกียรติและเสียสละ เอ็ดเวิร์ด ซวิค
ได้ฟิล์มที่สามารถทำงานได้ดีในทุกระดับ ถือง่าย แต่ความคิดทางปรัชญาที่ลึกซึ้ง แต่หลีกเลี่ยงการผิดพลาดของการคิดเหล่านี้และตัวอักษรที่แสดงพวกเขาซุปเปอร์วีรบุรุษ . ในที่สุดนี้ยิงสวยงามภาพยนตร์สื่อที่มีประสิทธิภาพข้อความเกี่ยวกับสงคราม , ประเพณี , จริยธรรม ให้เกียรติ และ วัฒนธรรม ซึ่งแม้ว่าจะไม่ใช่ต้นฉบับโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น sensitively และชาญฉลาดเอาข้างหน้า มีมากของการกระทำ รวมทั้งบางอย่างดีทำดาบและการต่อสู้ป้องกันตัวศิลปะ แต่ดูเหมือนว่าไม่จำเป็น และภาพยนตร์ทั้งช่างทอแน่น . แนะนำสูงสุดของฉัน
การแปล กรุณารอสักครู่..