For reconciliation, just follow the

For reconciliation, just follow the plan

Published:23/06/2015 at 03:30 AM
There is angst concerning the authoritarian direction Thailand is taking as well as uncertainty regarding whether the reform process and draft constitution constitute a roadmap for a normative democracy in post-2016 elections. Even Prime Minister Prayut Chan-o-cha has not ruled out further instability.

But why should further coups occur given the mobilisation of the entire security apparatus via a surveillance state? The answer is that reconciliation is still not primarily aimed at the systemic causes of social injustice in Thailand - the class- and ethnic-based disparities in quality of life and access to opportunities.

The main responses to the injustices which underpinned the 2010-2014 mass protests have been a weak inheritance tax, hyper-nationalist propaganda, and the creation of oversight mechanisms designed to neuter Thai politics - thus chiefly addressing symptoms, not causes.

This response is why socio-political stability is still not viable, why the economy will still be victim to feudal-style populism, and how the military will justify continuing authoritarianism.

Yet the importance of social justice has been recognised before. There is already a vision which appreciates the danger of inequity and addresses it. It is, in fact, a comprehensive reform plan - the National Economic and Social Development Board's 11th National Economic and Social Development Plan, covering 2012-2016.

The 11th plan provides a long-term structural view of public governance and represents a shared consensus produced by Thailand's most adept technocrats. It comprises a situation report, a vision statement, and detailed strategies. It provides guiding principles to the bureaucracy and to political parties - both roles now taken by the National Council for Peace and Order (NCPO). In other words, it is the plan.

Furthermore, it is one of a series of plans which have, in certain sectors, worked. From the first plan in 1961, improving public health was a priority. It was agreed that lifespans should be lengthened, diseases combated, nutrition improved, and infant mortality lowered. Though there continue to be regional disparities, people now live longer and are healthier.

Social welfare was introduced as early as the first plan, and by the second plan, reducing regional disparities, improving local education, and providing a welfare net had been incorporated. The 11th plan continues this developmental tradition and highlights structural inequalities, unequal opportunities between groups, disparities in social services between the rural and urban, and inequalities in access to justice.

In particular, it notes the high absolute poverty in the agricultural sector and the "huge income gap between groups, reflecting a disparity in economic and social opportunity, access to resources, fundamental rights and bargaining power", pointing out the Northeast and rural areas are especially disadvantaged, with landless farmers posing a challenge.

Regarding labour rights, it observes the majority still have no guarantee of social welfare, and in education, huge differences between Bangkok and the Northeast are again noted.

Moreover, the plan acknowledges chronic corruption in the public sector combined with a lack of transparency and fairness in both political and economic institutions, leading to Thailand's poor performance in the Global Peace Index, which measures stability.

The plan endorses reducing poverty and securing incomes for farmers by means such as redistributing land via land banks; improving and enforcing labour rights via regulations, which implies unionisation; making voluntary social security nets in private companies feasible or legislating mandatory schemes; undertaking reform of the tax system to redistribute income and wealth; and supporting a cradle-to-grave social security system.

It also promotes police and judicial reform based on accessibility, equality and fairness. It calls for transparency in private management - which must include obligatory corporate adoption of social and environmental responsibility - and in public administration, as is sorely needed in organisations such as the Government Lottery Office. Further, it provides a mandate for statutory decentralisation by devolving to local administrations and community groups, involving civil society in government and development partner activities in a way that inevitably creates opportunities for genuine, deliberative and participative democracy.

In justice reform and other areas, the military is groping its way towards targets. However, advantages exist in explicitly recognising the 11th plan's framework and to deriving from it transparent goals and implementation pathways. In essence, the plan emerged from a democratic process, resulted from both private and public sector consultation, and involved development partners such as the UN.

Political parties have, periodically, partially attempted to implement the plan. Unfortunately, the Democrat Party's legitimacy was tarnished by the means it last came to power, which overshadowed the vision of its people's agenda. But the agenda's recognition of the poverty crisis should still be foundational. Its attempt to solve the unity crisis nonetheless failed both because of political machinations and because it could not become a true "unity in diversity" model without recognition of minorities.

Nevertheless, unity in diversity is necessary if Thailand is to progress past deadlock. Legal acknowledgment of the country's diverse ethnicities is dictated by common sense and human rights. With this step - and a perception of the historical disparities in opportunity - will come social healing via mechanisms such as devolution. However, the military's institutional memory and hyper-nationalism may mean it cannot accept this approach, despite it recognising the importance of the ethnic issue - which it calls "local identity" - as in its campaign for local clothing.

Thus, to address Thailand's polarised politics, the conditions must be created for a principled, centrist strategy. This necessarily requires mainstream Thais to understand and become tolerant of ethnic- and class-oriented political, philosophical and economic theories. Then, the middle ground can create a more social form of democracy by forcing parties to become democratic structures.

The prime minister's recent suggestion for a national reform assembly to replace the National Reform Committee is unnecessary. Combined with additional layers of bureaucracy embodied in the draft constitution, it implies the birth of an unaccountable, permanent, military-dominated shadow government which is incapable of reconciliation. The country already has a roadmap in the 11th plan. The government's job is to implement it.

John Draper is Project Officer, Isan Culture Maintenance and Revitalisation Programme (ICMRP), College of Local Administration (COLA), Khon Kaen University. Peerasit Kamnuansilpa, Phd, is founder and former dean of the College of Local Administration, Khon Kaen University.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

For reconciliation, just follow the planPublished:23/06/2015 at 03:30 AMThere is angst concerning the authoritarian direction Thailand is taking as well as uncertainty regarding whether the reform process and draft constitution constitute a roadmap for a normative democracy in post-2016 elections. Even Prime Minister Prayut Chan-o-cha has not ruled out further instability.But why should further coups occur given the mobilisation of the entire security apparatus via a surveillance state? The answer is that reconciliation is still not primarily aimed at the systemic causes of social injustice in Thailand - the class- and ethnic-based disparities in quality of life and access to opportunities.The main responses to the injustices which underpinned the 2010-2014 mass protests have been a weak inheritance tax, hyper-nationalist propaganda, and the creation of oversight mechanisms designed to neuter Thai politics - thus chiefly addressing symptoms, not causes.This response is why socio-political stability is still not viable, why the economy will still be victim to feudal-style populism, and how the military will justify continuing authoritarianism.Yet the importance of social justice has been recognised before. There is already a vision which appreciates the danger of inequity and addresses it. It is, in fact, a comprehensive reform plan - the National Economic and Social Development Board's 11th National Economic and Social Development Plan, covering 2012-2016.แผน 11 แสดงมุมมองโครงสร้างระยะยาวของการกำกับดูแลกิจการสาธารณะ และแสดงถึงฉันทามติร่วมผลิต โดย technocrats เชี่ยวชาญมากที่สุดของประเทศไทย ประกอบด้วยรายงานสถานการณ์ มีวิสัยทัศน์ และกลยุทธ์อย่างละเอียด จะให้รอ เพื่อที่ระบบราชการ และ พรรคการเมือง - บทบาททั้งสองขณะนี้ ดำเนินการ โดยสภาแห่งชาติเพื่อสันติภาพและสั่ง (NCPO) ในคำอื่น ๆ มันเป็นแผนนอกจากนี้ มันเป็นหนึ่งในชุดของแผนซึ่ง ในบางภาค ทำงาน จากแผนแรกใน 1961 ปรับปรุงสาธารณสุขสำคัญ จึงได้ตกลงว่า ควร lengthened lifespans โรค combated โภชนาการดีขึ้น และทารกตายลดลง แม้ทำให้ภูมิภาคมี ความแตกต่าง คนตอนนี้อยู่นาน และมีสุขภาพดีสวัสดิการสังคมถูกนำมาใช้เป็นต้น เป็นแผนแรก และ แผนสอง ลดความแตกต่างภูมิภาค การปรับปรุงการศึกษาท้องถิ่น และให้สวัสดิการที่สุทธิได้ถูกรวมอยู่ แผน 11 ยังคงประเพณีนี้พัฒนา และเน้นโครงสร้างความเหลื่อมล้ำทาง โอกาสไม่เท่ากัน ระหว่างกลุ่ม ความแตกต่างในสังคมระหว่างชนบท และเมือง ความเหลื่อมล้ำทางในการเข้าถึงความยุติธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันบันทึกความยากจนสัมบูรณ์ที่สูงในภาคการเกษตรและ "ใหญ่รายได้ช่องว่างระหว่างกลุ่ม สะท้อน disparity ในโอกาสทางเศรษฐกิจ และสังคม การเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐาน ทรัพยากร และอำนาจต่อรอง" ชี้ออกตะวันออกเฉียงเหนือและพื้นที่ชนบทมีโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ด้อยโอกาส landless เกษตรกรตั้งความท้าทายRegarding labour rights, it observes the majority still have no guarantee of social welfare, and in education, huge differences between Bangkok and the Northeast are again noted.Moreover, the plan acknowledges chronic corruption in the public sector combined with a lack of transparency and fairness in both political and economic institutions, leading to Thailand's poor performance in the Global Peace Index, which measures stability.The plan endorses reducing poverty and securing incomes for farmers by means such as redistributing land via land banks; improving and enforcing labour rights via regulations, which implies unionisation; making voluntary social security nets in private companies feasible or legislating mandatory schemes; undertaking reform of the tax system to redistribute income and wealth; and supporting a cradle-to-grave social security system.It also promotes police and judicial reform based on accessibility, equality and fairness. It calls for transparency in private management - which must include obligatory corporate adoption of social and environmental responsibility - and in public administration, as is sorely needed in organisations such as the Government Lottery Office. Further, it provides a mandate for statutory decentralisation by devolving to local administrations and community groups, involving civil society in government and development partner activities in a way that inevitably creates opportunities for genuine, deliberative and participative democracy.ในการปฏิรูปความยุติธรรมและพื้นที่อื่น ๆ ทหารจะคล้าหาทางสู่เป้าหมาย อย่างไรก็ตาม ข้อดีอยู่ ในกรอบของแผน 11 ที่ตระหนักถึงอย่างชัดเจน และบริษัทฯ จากเป้าหมายโปร่งใสและหลักดำเนินการ ในสาระสำคัญ แผนที่เกิดจากกระบวนการประชาธิปไตย เป็นผลมาจากทั้งเอกชน และภาครัฐให้คำปรึกษา และพันธมิตรพัฒนาที่เกี่ยวข้องเช่นสหประชาชาติพรรคการเมือง เป็นระยะ ๆ บางส่วนพยายามดำเนินแผนการ อับ ชอบธรรมของพรรคประชาธิปัตย์มัวหมองด้วยล่าสุดมาให้พลังงาน ซึ่ง overshadowed วิสัยทัศน์ของวาระของประชาชน แต่การรับรู้ของวาระการประชุมของวิกฤติความยากจนยังคงควร foundational ความพยายามในการแก้วิกฤตความกระนั้นล้มเหลวเนื่องจาก machinations ทางการเมืองทั้งสองและเนื่อง จากมันไม่สามารถกลายเป็นแบบจริง "เอกภาพในความหลากหลาย" โดยไม่มีการรับรู้ของคมิอย่างไรก็ตาม ความสามัคคีในความหลากหลายเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความคืบหน้าผ่านการชะงักงัน ยอมรับกฎหมายของประเทศ ethnicities หลากหลายมีบอก โดยสามัญสำนึกและสิทธิมนุษยชน นี้ ขั้นตอน -และการรับรู้ของความแตกต่างทางประวัติศาสตร์ในโอกาส - จะมาสังคมรักษาผ่านกลไกเช่นขึ้น อย่างไรก็ตาม หน่วยความจำสถาบันของทหารและไฮเปอร์ชาตินิยมอาจหมายถึง มันไม่ยอมรับวิธีการนี้ แม้จะตระหนักถึงความสำคัญของปัญหาชนกลุ่มน้อย -ซึ่งเรียก "เอกลักษณ์ถิ่น" - ในการส่งเสริมการขายสำหรับเสื้อผ้าท้องถิ่นดังนั้น ที่อยู่เมือง polarised ของไทย เงื่อนไขต้องได้สำหรับกลยุทธ์ principled กลุ่ม จำเป็นต้องคนไทยเข้าใจ และกลายเป็นทนกับเชิงชาติพันธุ์ และชั้นทางการเมือง ปรัชญา และเศรษฐกิจทฤษฎีหลักการ แล้ว ดินกลางสามารถสร้างฟอร์มเพิ่มเติมสังคมประชาธิปไตย โดยบังคับให้ฝ่ายที่เป็น โครงสร้างประชาธิปไตยคำแนะนำล่าสุดนายกรัฐมนตรีสำหรับแอสเซมบลีปฏิรูปแห่งชาติแทนกรรมการปฏิรูปแห่งชาติมีความจำเป็น มันรวมกับชั้นเพิ่มเติมของอำมาตยาธิปไตยที่รวบรวมไว้ในร่างรัฐธรรมนูญ ความหมายเกิดเป็นรัฐบาลเงา unaccountable ถาวร ทหารครอบงำซึ่งจะไม่สามารถกระทบยอด ประเทศมีแผนการในแผน 11 งานของรัฐบาลจะนำไปใช้จอห์น Draper เป็นเจ้า หน้าที่โครงการ การบำรุง รักษาวัฒนธรรมอีสาน และ Revitalisation โปรแกรม (ICMRP), วิทยาลัยของท้องถิ่นดูแล (โคล่า) มหาวิทยาลัยขอนแก่น Peerasit Kamnuansilpa ดร. เป็นผู้ก่อตั้งและอดีตคณบดีของวิทยาลัยขององค์การบริหาร มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อสร้างความปรองดอง ตามแผน

เผยแพร่ : 23 / 06 / 2015 ที่ 03 : 30 am
มีความทุกข์เกี่ยวกับทิศทางเผด็จการของประเทศไทยคือการ ตลอดจนความไม่แน่นอนเกี่ยวกับว่ากระบวนการปฏิรูป และร่างรัฐธรรมนูญเป็นแผนงานเพื่อประชาธิปไตยเชิงบรรทัดฐานในการเลือกตั้ง post-2016 . แม้นายกฯ ประยุทธ์ chan-o-cha ไม่ได้ปกครองออก

เสถียรภาพต่อไปแต่ทำไมต้องรัฐประหารยังเกิดขึ้นจากการระดมของกลไกการรักษาความปลอดภัยทั้งหมดผ่านการตรวจตราของรัฐ ? คำตอบคือ การปรองดองยังไม่วัตถุประสงค์หลักที่ระบบสาเหตุของสังคมอยุติธรรมในประเทศไทย - ชั้น - และชาติพันธุ์ตามความแตกต่างในคุณภาพของชีวิตและการเข้าถึงโอกาส

การตอบสนองหลักความอยุติธรรมซึ่งสนับสนุนโดย 2010-2014 การประท้วงมวลมีภาษีมรดกอ่อนแอ ไฮเปอร์ ชาตินิยมการโฆษณาชวนเชื่อ และการสร้างกลไกกำกับดูแลที่ออกแบบมาเพื่อเพศการเมืองไทย ดังนั้นส่วนใหญ่ในการจัดการกับอาการ ไม่ใช่สาเหตุ

คำตอบนี้คือเหตุผลที่ทำให้เกิดเสถียรภาพทางการเมืองยังไม่วางอนาคตทำไมเศรษฐกิจจะยังคงเป็นเหยื่อประชานิยมแบบศักดินา แล้วทหารจะจัดต่อเนื่องใน

แต่ความสำคัญของความยุติธรรมในสังคมได้รับการยอมรับก่อน ยังมีวิสัยทัศน์ที่ ตระหนักถึงอันตรายของความไม่เสมอภาคและที่อยู่ค่ะ มันคือ ความจริงการปฏิรูปที่ครอบคลุมแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 แผนครอบคลุม 2555-2559 และสังคม

แผน 11 ให้มุมมองโครงสร้างระยะยาวของกิจการสาธารณะและร่วมผลิตโดยเทคโนแครตเป็นฉันทามติชำนาญมากที่สุดในประเทศไทย . มันประกอบด้วยรายงานสถานการณ์ มีวิสัยทัศน์ และกลยุทธ์ในรายละเอียดมันมีหลักการที่จะระบบราชการและพรรคการเมือง - บทบาททั้งไปโดยสภาเพื่อสันติภาพและความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ( ncpo ) ในคำอื่น ๆมันเป็นแผน

นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในชุดของแผนซึ่งมีในบางภาค ทำงาน จากแผนแรกในปี 1961 , การปรับปรุงสุขภาพเป็นอันดับแรก ได้ตกลงกันว่า ควรยืด lifespans ,ได้ต่อสู้กับโรค , โภชนาการดีขึ้น และอัตราการตายของทารกลดลง แม้ว่ายังคงมีความแตกต่างในระดับภูมิภาค , คนตอนนี้อาศัยอยู่อีกต่อไปและมีสุขภาพดี

สังคมเป็นที่รู้จักเร็วแผนแรก และตามแผนสอง ลดความแตกต่างในระดับภูมิภาค , การพัฒนาการศึกษาท้องถิ่น และการจัดสวัสดิการสุทธิที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นแผน 11 ยังคงประเพณีตามไฮไลท์อสมการเชิงโครงสร้างโอกาสไม่เท่ากันระหว่างกลุ่ม ความไม่เสมอภาคในสังคม ระหว่างเมืองและชนบท และความไม่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงความยุติธรรม

โดยเฉพาะมันบันทึกความยากจนสัมบูรณ์สูงในภาคการเกษตรและมหึมา " ช่องว่างรายได้ระหว่างกลุ่มสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในโอกาสทางเศรษฐกิจและสังคม การเข้าถึงทรัพยากร สิทธิและอำนาจ " ต่อรอง ชี้ว่า พื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และในชนบท โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาส มีเกษตรกรไร้ที่ดินวางตัวท้าทาย

ในเรื่องสิทธิแรงงาน มันสังเกต ส่วนใหญ่ยังไม่มีการรับประกันของสวัสดิการทางสังคม และการศึกษาความแตกต่างใหญ่ระหว่างกรุงเทพมหานครและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออีกครั้งสังเกต

นอกจากนี้ แผนยอมรับการทุจริตเรื้อรังในภาครัฐ รวมกับการขาดของความโปร่งใสและเป็นธรรม ทั้งในทางการเมืองและเศรษฐกิจ สถาบันการศึกษา ชั้นนำ ประสิทธิภาพที่ดีของประเทศไทยในดัชนีสันติภาพทั่วโลก ซึ่งมาตรการความมั่นคง .

แผน รับรอง การลดความยากจนและการรักษาความปลอดภัยรายได้สำหรับเกษตรกร โดยวิธีการต่างๆ เช่น กระจายที่ดินผ่านธนาคารที่ดิน การปรับปรุงและบังคับใช้แรงงานผ่านกฎระเบียบซึ่งหมายถึงนัยน์ การมุ้ง ประกันสังคม โดย บริษัท เอกชนที่เป็นไปได้หรือการบัญญัติบังคับรูปแบบ ; การการปฏิรูประบบภาษีเพื่อกระจายรายได้และความมั่งคั่ง ;และสนับสนุนระบบประกันสังคมเปลถึงหลุมฝังศพ

มันยังส่งเสริมตำรวจและการปฏิรูปการพิจารณาคดีบนพื้นฐานของการเข้าถึง ความเสมอภาค และความเป็นธรรม มันเรียกร้องให้มีความโปร่งใสในการจัดการส่วนบุคคลซึ่งจะต้องรวมถึงการบังคับขององค์กรและความรับผิดชอบต่อสังคม และในการบริหารสิ่งแวดล้อม เป็นการปฏิบัติธรรมในองค์กร เช่น สำนักงาน สลากกินแบ่งรัฐบาลเพิ่มเติม มันมีคำสั่งสำหรับการถ่ายโอนตามกฎหมาย Decentralisation โดยการบริหารงานชุมชนท้องถิ่นและกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับประชาสังคมในกิจกรรมพันธมิตรรัฐบาลและการพัฒนาในทางที่ย่อมสร้างโอกาสสำหรับของแท้ เกี่ยวกับการอภิปราย และประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม

ในการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมและพื้นที่อื่น ๆ , ทหารคลำทางไปสู่เป้าหมาย อย่างไรก็ตามข้อดีมีอยู่อย่างชัดเจน ตระหนักถึงกรอบ 11 แผน และหลังมันโปร่งใสเป้าหมายและแนวทางการปฏิบัติ สาระสำคัญแผนโผล่ออกมาจากกระบวนการประชาธิปไตย ที่ได้จากทั้งภาคเอกชนและภาครัฐที่เกี่ยวข้องปรึกษาหารือและพัฒนาคู่ค้า เช่น ยูเอ็น

พรรคการเมืองได้ เป็นระยะ ๆ บางส่วน พยายามที่จะใช้แผนแต่ความชอบธรรมของพรรคประชาธิปัตย์ก็มัวหมอง โดยหมายความว่า เมื่อเข้ามามีอำนาจ ซึ่งบดบังวิสัยทัศน์ของวาระประชาชน . แต่วาระการรับรู้ของวิกฤตความยากจนยังเป็นพื้นฐาน