TWO FORMS OF INTEGRATED-SKILL INSTR

TWO FORMS OF INTEGRATED-SKILL INSTRUCTION
Two types of integrated-skill instruction are content-based language instruction and task-based instruction. The first of these emphasizes learning content through language, while the second stresses doing tasks that require communicative language use. Both of these benefit from a diverse range of materials, textbooks, and technologies for the ESL or EFL classroom.

"Content-Based Instruction." In content-based instruction, students practice all the language skills in a highly integrated, communicative fashion while learning content such as science, mathematics, and social studies. Content-based language instruction is valuable at all levels of proficiency, but the nature of the content might differ by proficiency level. For beginners, the content often involves basic social and interpersonal communication skills, but past the beginning level, the content can become increasingly academic and complex. The Cognitive Academic Language Learning Approach (CALLA), created by Chamot and O'Malley (1994) shows how language learning strategies can be integrated into the simultaneous learning of content and language.

At least three general models of content-based language instruction exist: theme-based, adjunct, and sheltered (Scarcella & Oxford, 1992). The theme-based model integrates the language skills into the study of a theme (e.g., urban violence, cross-cultural differences in marriage practices, natural wonders of the world, or a broad topic such as change). The theme must be very interesting to students and must allow a wide variety of language skills to be practiced, always in the service of communicating about the theme. This is the most useful and widespread form of content-based instruction today, and it is found in many innovative ESL and EFL textbooks. In the adjunct model, language and content courses are taught separately but are carefully coordinated. In the sheltered model, the subject matter is taught in simplified English tailored to students' English proficiency level.

"Task-Based Instruction." In task-based instruction, students participate in communicative tasks in English. Tasks are defined as activities that can stand alone as fundamental units and that require comprehending, producing, manipulating, or interacting in authentic language while attention is principally paid to meaning rather than form (Nunan, 1989).

The task-based model is beginning to influence the measurement of learning strategies, not just the teaching of ESL and EFL. In task-based instruction, basic pair work and group work are often used to increase student interaction and collaboration. For instance, students work together to write and edit a class newspaper, develop a television commercial, enact scenes from a play, or take part in other joint tasks. More structured cooperative learning formats can also be used in task-based instruction. Task-based instruction is relevant to all levels of language proficiency, but the nature of the task varies from one level to the other. Tasks become increasingly complex at higher proficiency levels. For instance, beginners might be asked to introduce each other and share one item of information about each other. More advanced students might do more intricate and demanding tasks, such as taking a public opinion poll at school, the university, or a shopping mall.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบฟอร์มที่สองสอนทักษะรวมชนิดสองทักษะบูรณาการสอนจะสอนตามเนื้อหาภาษาและคำสั่งงาน ต้องเน้นการเรียนรู้เนื้อหาผ่านภาษา ในขณะที่ความตึงเครียดที่สองทำงานที่ต้องใช้ภาษาสื่อสารใช้ ทั้งนี้ได้รับประโยชน์จากหลากหลายของวัสดุ ตำรา และเทคโนโลยีในห้องเรียน ESL หรือ EFL"เนื้อหาตามคำแนะนำ" นักเรียนฝึกทักษะภาษาในการสื่อสาร สูงรวมในขณะที่เรียนเช่นวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ สังคมศึกษา และเนื้อหาตามคำสั่ง สอนตามเนื้อหาภาษามีคุณค่าทุกระดับระดับ แต่ลักษณะของเนื้อหาอาจแตกต่างกันตามระดับความชำนาญ สำหรับผู้เริ่มต้น เนื้อหามักเกี่ยวข้องกับทักษะพื้นฐานทางสังคม และมนุษยสัมพันธ์การสื่อสาร แต่ผ่านระดับเริ่มต้น เนื้อหาสามารถกลายเป็นวิชาการมากขึ้น และซับซ้อน การรับรู้วิชาการภาษาเรียนวิธี (คาลลา), สร้างขึ้น โดย O'Malley และ Chamot (1994) แสดงว่าสามารถรวมกลยุทธ์การเรียนภาษาเป็นการเรียนรู้พร้อมของเนื้อหาและภาษามีรูปแบบทั่วไปอย่างน้อยสามสอนตามเนื้อหาภาษา: ใช้ชุดรูปแบบ เกียรติคุณ และสถานที่ (Scarcella และออกซ์ฟอร์ด 1992) แบบตามรูปรวมทักษะทางภาษาในการศึกษารูปแบบ (เช่น เมืองความรุนแรง ความแตกต่างของวัฒนธรรมในปฏิบัติการแต่งงาน สิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติของโลก หรือหัวข้อที่กว้างเช่นการเปลี่ยนแปลง) ชุดรูปแบบต้องน่าสนใจมากนัก และต้องยอมให้ภาษาไปปฏิบัติ เสมอในการบริการของการสื่อสารเกี่ยวกับชุดรูปแบบที่หลากหลาย ฟอร์มนี้มีประโยชน์มากที่สุด และแพร่หลายตามเนื้อหาที่สอนวันนี้ และที่พบในหลายนวัตกรรม ESL และ EFL ตำรา ในรุ่นเกียรติคุณ หลักสูตรภาษาและเนื้อหาจะสอนแยกต่างหาก แต่จะประสานอย่างระมัดระวัง รุ่นกำบัง สอนสาระภาษาอังกฤษที่ง่ายเหมาะกับระดับภาษาอังกฤษของนักเรียน"งานให้คำแนะนำ" ในการสอนงาน นักศึกษาเข้าร่วมในงานสื่อสารภาษาอังกฤษ มีกำหนดงานเป็นกิจกรรมที่สามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นหน่วยพื้นฐาน และที่ต้อง comprehending การผลิต การจัดการ หรือโต้ตอบในภาษาที่แท้จริงในขณะที่ความสนใจหลักจ่ายให้ความหมายแทนที่เป็นแบบฟอร์ม (Nunan, 1989)รูปแบบงานเริ่มมีอิทธิพลต่อการประเมินการเรียนรู้กลยุทธ์ ไม่ใช่แค่สอน ESL และ EFL ในงานแนะนำ พื้นฐานคู่งานและกลุ่มงานมักใช้เพื่อเพิ่มการโต้ตอบของนักเรียนและทำงานร่วมกัน ตัวอย่าง นักเรียนทำงานร่วมกันเขียน และแก้ไขหนังสือเรียน พัฒนาโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ ประกาศใช้ฉากจากการเล่น หรือมีส่วนร่วมในงานอื่น ๆ ร่วมกัน สหกรณ์มากขึ้นโครงสร้างรูปแบบการเรียนรู้สามารถใช้งานคำสั่ง คำสั่งงานจะเกี่ยวข้องกับระดับของภาษา แต่ลักษณะของงานตั้งแต่ในระดับหนึ่งไปยังอีก งานจะซับซ้อนมากขึ้นความชำนาญระดับสูง ตัวอย่าง ผู้เริ่มต้นอาจขอให้แนะนำกัน และใช้ร่วมกันหนึ่งรายการข้อมูลเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ นักเรียนสูงขึ้นอาจยิ่งซับซ้อน และต้องการงาน เช่นการสำรวจมติมหาชนที่โรงเรียน มหาวิทยาลัย หรือห้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองรูปแบบของการ integrated-skill
สองประเภทของการสอนแบบบูรณาการเนื้อหาและทักษะการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสอนภาษา ครั้งแรกของเหล่านี้เน้นการเรียนรู้เนื้อหาทางภาษา ส่วนที่สอง เน้นการทำงานที่ต้องใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร ทั้งสองเหล่านี้ได้รับประโยชน์จากหลากหลายวัสดุ หนังสือเรียนและ เทคโนโลยีเพื่อห้องเรียนภาษาอังกฤษ ESL หรือ

" เนื้อหาการเรียนการสอน ในบทเรียน นักเรียนได้ฝึกทักษะภาษาทั้งหมดในแบบสูง แบบแฟชั่น ในขณะที่เนื้อหาวิชา เช่น วิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และสังคมศึกษา เนื้อหาที่ใช้สอนภาษามีคุณค่าในทุกระดับของถิ่นแต่ธรรมชาติของเนื้อหาอาจแตกต่างตามระดับความสามารถ . สำหรับผู้เริ่มต้น , เนื้อหาที่มักจะเกี่ยวข้องกับพื้นฐานทางสังคมและทักษะการสื่อสารระหว่างบุคคล แต่ที่ผ่านมา ระดับเริ่มต้น เนื้อหาวิชาการจะกลายเป็นมากขึ้นและซับซ้อน แนวคิดการเรียนรู้ภาษาเชิงวิชา ( คอลล่า )สร้างโดย chamot กับโอมาลลี่ ( 1994 ) แสดงให้เห็นว่ากลยุทธ์การเรียนรู้ภาษาสามารถบูรณาการเข้าไปในการเรียนการสอนที่มีเนื้อหาและภาษา

อย่างน้อยสามทั่วไปรูปแบบของบทเรียนภาษาที่มีอยู่ : ธีมตาม เหมาะมือ และซุ้ม ( scarcella & Oxford , 1992 ) รูปแบบตามรูปแบบบูรณาการทักษะด้านภาษาในการศึกษารูปแบบ ( เช่นเมือง , ความรุนแรงความแตกต่างข้ามวัฒนธรรมในการปฏิบัติงาน 7 สิ่งมหัศจรรย์ ทางธรรมชาติของโลก หรือในวงกว้าง เช่น เปลี่ยนหัวข้อ ) ธีมต้องน่าสนใจมากนักเรียนและต้องอนุญาตให้หลากหลายของทักษะทางภาษาที่จะได้รับการปฏิบัติเสมอในการให้บริการเกี่ยวกับการสื่อสารรูปแบบ นี้เป็นประโยชน์มากที่สุดและแพร่หลายในรูปแบบของบทเรียนในวันนี้และมันถูกพบในตำราและการเรียน ESL ใหม่หลาย . ในแคปซูลรูปแบบภาษาและหลักสูตรเนื้อหาที่สอนแยกต่างหาก แต่การประสานงานอย่างระมัดระวัง ในซุ้มแบบ เรื่องสอนภาษาอังกฤษในแบบที่เหมาะกับระดับความสามารถทางภาษาอังกฤษของผู้เรียน การสอน

" งาน " ในการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร นักเรียน นักศึกษา เข้าร่วมงานเป็นภาษาอังกฤษงานที่ถูกกำหนดเป็นกิจกรรมที่สามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นหน่วยพื้นฐานที่ต้องทำความเข้าใจ การผลิต การจัดการ หรือมีปฏิสัมพันธ์ในภาษาที่แท้จริงในขณะที่ความสนใจเป็นหลักจ่ายให้ความหมายมากกว่ารูปทรง ( นู๋แนน , 1989 ) .

รูปแบบภาษาเป็นจุดเริ่มต้นที่จะมีอิทธิพลต่อการวัดกลยุทธ์การเรียนรู้ ไม่ใช่แค่การสอน ESL และ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ .ในการสอนภาษา งานคู่พื้นฐานและการทำงานกลุ่มมักจะใช้เพื่อเพิ่มปฏิสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนและความร่วมมือ ตัวอย่าง นักเรียนช่วยกันเขียนและแก้ไขระดับหนังสือพิมพ์พัฒนาโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ ทำฉากจากละคร หรือมีส่วนร่วมในงานร่วมอื่น ๆ เพิ่มเติมโครงสร้างการเรียนแบบร่วมมือรูปแบบยังสามารถใช้ภาษาอังกฤษในการสอนการสอนงานที่เกี่ยวข้องในทุกระดับของความสามารถทางภาษา แต่ธรรมชาติของงานที่แตกต่างจากระดับหนึ่งไปยังอีก งานกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นในระดับที่สูงขึ้นถิ่น ตัวอย่างเช่นผู้เริ่มต้นอาจจะถามเพื่อให้แต่ละอื่น ๆและแบ่งปันรายการหนึ่งของข้อมูลเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ นักเรียนขั้นสูงเพิ่มเติม อาจจะทำงานที่ซับซ้อนมากขึ้นและความต้องการเช่น การสํารวจความคิดเห็นของประชาชน ที่ โรงเรียน มหาวิทยาลัย หรือ ห้างสรรพสินค้า